adkat

Δεν ξέρω τι να σου πω και δεν είμαι γιατρός και ειδική πάνω σε αυτά τα θέματα, αλλά από την εμπειρία μου θεωρώ ότι πρέπει να δώσουμε χρόνο στα παιδιά μας, να ασχολούμαστε μαζί τους πάρα πολύ και κατάλαβα ότι κάποια πράγματα που εμείς ως γονείς τα θεωρούμε δεδομένα (π.χ. αγαπάμε τα παιδιά μας)αυτά δεν το καταλαβάινουν και θέλουν διαρκώς (ειδικά σε αυτές τις μικρές ηλικίες)να τους το επιβεβαιώνουμε. Τέλος πιστεύω ότι αν υπάρχει πραγματική ηρεμία στο σπίτικαι πολλή υπομονη από εμάς τότε όλα θα πάνε καλά. Προσπάθησε να μην ανησυχείς (όσο γίνεται) και κυρίως να μην το περνάς στο παιδί. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. καλό κου΄ράγο και υπομονή.

Καλημερα σε όλες τις μανούλες. Κι εμένα ο γιος μου παρουσίασε το πρόβλημα του τραυλισμού στις 10 Αυγούστου 2008. Το είχαμε συζητήσει εκτενώς στο forum. Αυτή τη στιγμή, έχουν περάσει περίπου 5,5 μήνες από εκείνη την ημέρα, το παιδί είναι σαφώς καλύτερα. Πλέον δεν τραυλίζει καθόλου, αλλά κάποιες φορές όταν προσπαθεί να υπερισχύσει του αδελφού του που είναι μεγαλύτερος,και να πει εκείνος πρώτος ό,τι θέλει παρουσιάζεται το φαινόμενο της επανάληψης κάποιων λέξεων μέχρι να καταφέρει να κάνει το μεγάλο αδελφό του να σταματήσει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι κάποιο σύμπτωμα άλλο ή είναι η εξέλιξη του τραυλισμού. Εγώ δεν το πήγα σε κάποιο ειδικό το παιδί γιατί θεώρησα ότι ίσως αυτό να του έδινε την εντύπωση ότι κάτι έχει. Προσπαθήσαμε με το σύζηγό μου να μην το μαλώνουμε για το πρώτο διάστημα τουλάχιστον και καθιερώσαμε το 5λεπτο που είναι αφιερωμένο εξολοκλήρου και αποκλειστικά στο κάθε παιδί μας ξεχωριστά. Στον παιδικό σταθμό που πηγαίνει κανονικά δε δημιουργεί πρόβλημα και οι δαασκάλες μου είπαν ότι δεν υπάρχει θέμα τραυλισμού. Βέβαι αξίζει να σημειώθεί ότι στο σπίτι είναι πολύ αντιδραστικός. Δηλαδή λέμε θα κάνομε κάτι και χωρίς να ξέρει τι και πως αμέσως απαντά όχι!!! Παρατήρησα ότι όσο τον μαλώνω και του πάω κόντρα, βλέπει ότι ασχολούμε μαζί του και συνεχίζει να αντιδρα με χειρότερο τρόπο. Όταν όμως (έχω την υπομονή!!!!) και τον παίρνω με το καλό, με αγκαλιες και φιλιά δηλαδή και με συζήτηση, τότε τα πράγματα είναι καλύτερα. Δεν ξέρω αν η αντίδραση αυτή που βγάζει είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι παρουσίασε τραυλισμό ή απλά είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος!!! Στις 10 Γενάρη 2009 έγινε 3 χρονών. Παίζει με τον αδελφό του (5,5 ετών) αρκετά καλά (μέσα στα λογικά πλαίσια!!!) και γενικά προσπάθούμε να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί!!! Αυτό του κ'ανει πολύ καλό όχι μόνο στην ομιλία του, γενικότερα στην επικοινωνία του με τους άλλους. Κοντά στον Απρίλιο θα πάω το μεγάλο μου γιο στο ΚΨΥ Περιστερίου να κάνουμε το τεστ σχολικής ετοιμότητας, αφού από το Σεπτέμβρη του 2009 θα πάει στην α΄δημοτικού και έμαθα ότι είναι καλό να το κάνουν τα παιδιά πριν πάνει στο δημοτικό. Θα ζητήσω να δω έναν λογοθεραπευτή ή κάποιο παιδοψυχολόγο και θα εκθέσω την κατάσταση περισσότερο για να αντιμετωπίσω τον αντιδραστικό χαρακτήρα του. Δεν ξέρω αν σε βοήθησα καθόλου,αλλά αν δεν δώσεις σημασία στον τραυλισμό αυτόν καθ' αυτόν και αν δεν το αντιμετωπίσεις ως πρόβλημα και αφιερώσεις περισσότερο προσωπικό χρόνο στο παιδί και του δώσεις και λίγο χρόνο, θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά. Υπομονή!!!

afrodith διαβασα με πολλή προσοχή το μήνυμά σου. η αλήθεια είναι ότι νιώθω ενοχές γιατί προσπάθησα να τον διαπαιδαγωγήσω όπως το μεγάλο μου γιο χωρίς να συνηδείδητοποίσω ότι πρόκειται για διαφορετικό άτομο. Λόγω καποιων υποχρεώσεων δικών μου κατά τον πρώτο ενάμιση χρόνο της ζωής του έλειπα και πολύ από το σπίτι και το παιδί μεγάλωνε με τις γιαγιάδες και ίσως να μην του έδωσα να καταλάβει πόσο πολύ τον αγαπώ. Σε αντίθεση με το μεγάλο μου που ουσιαστικά μεγάλωσε με εμένα και το σύζυγό μου. Ντροπή δε νιώθω για τα παιδιά μου!!! Και ούτε τα απομονώνω από τις συναναστροφές μας. Καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ πολύ καλά ότι πρόκειται για ένα θέμα , μια κατάσταση που, όπως έγραψες και εσύ σε προηγούμενο μηνυμα, δεν είναι αρρώστια , αλλά κάτι που αντιμετωπίζεται. Παρόλα αυτά κάνουμε προσπάθειες να τον προσεγγίσουμε, του λέμε πόσο πολύ τον αγαπάμε και τον ενθαρρύνουμεκαι τον επαινούμε. Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτό που έλεγες σε άλλο μήνυμα δηλ. να τον μαλώνουμε διαφορετικά. Όρια βάζουμε και στα δυο παιδιά μας και προσπαθούμε να τα τηρούμε (όσο μπορούμε). Εκείνο που ήθελα να ρωτήσω κι εσένα αλλά και τη strardust είναι αν θα πρέπει να ενημερώσω τον παιδικό σταθμό (όταν ξεκινήσει - τον πήραν τελικά)για το θέμα. Ο σύζυγός μου έχει την άποψη ότι θα πρέπει να το δουν μόνες τους οι δασκάλες και να μην τις προϊδεάσουμε. Εγώ πάλι πιστεύω πως θα πρέπει να ξέρουν το θέμα εκ των προτέρων για να τον προσέξουν περισσότερο. Είναι όμως και σωστό να τον ξεχωρίσουν; Μιλάω συνέχεια για το πρόβλημα το δικό μου και δε σε ρώτησα stradust, ο μικρός σου πως είναι;Πάει καλύτερα; Τον έστειλες πάλι σχολείο; Εύχομαι και ελπίζω για το καλύτερο.

afrodith διαβασα με πολλή προσοχή το μήνυμά σου. η αλήθεια είναι ότι νιώθω ενοχές γιατί προσπάθησα να τον διαπαιδαγωγήσω όπως το μεγάλο μου γιο χωρίς να συνηδείδητοποίσω ότι πρόκειται για διαφορετικό άτομο. Λόγω καποιων υποχρεώσεων δικών μου κατά τον πρώτο ενάμιση χρόνο της ζωής του έλειπα και πολύ από το σπίτι και το παιδί μεγάλωνε με τις γιαγιάδες και ίσως να μην του έδωσα να καταλάβει πόσο πολύ τον αγαπώ. Σε αντίθεση με το μεγάλο μου που ουσιαστικά μεγάλωσε με εμένα και το σύζυγό μου. Ντροπή δε νιώθω για τα παιδιά μου!!! Και ούτε τα απομονώνω από τις συναναστροφές μας. Καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ πολύ καλά ότι πρόκειται για ένα θέμα , μια κατάσταση που, όπως έγραψες και εσύ σε προηγούμενο μηνυμα, δεν είναι αρρώστια , αλλά κάτι που αντιμετωπίζεται. Παρόλα αυτά κάνουμε προσπάθειες να τον προσεγγίσουμε, του λέμε πόσο πολύ τον αγαπάμε και τον ενθαρρύνουμεκαι τον επαινούμε. Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτό που έλεγες σε άλλο μήνυμα δηλ. να τον μαλώνουμε διαφορετικά. Όρια βάζουμε και στα δυο παιδιά μας και προσπαθούμε να τα τηρούμε (όσο μπορούμε). Εκείνο που ήθελα να ρωτήσω κι εσένα αλλά και τη strardust είναι αν θα πρέπει να ενημερώσω τον παιδικό σταθμό (όταν ξεκινήσει - τον πήραν τελικά)για το θέμα. Ο σύζυγός μου έχει την άποψη ότι θα πρέπει να το δουν μόνες τους οι δασκάλες και να μην τις προϊδεάσουμε. Εγώ πάλι πιστεύω πως θα πρέπει να ξέρουν το θέμα εκ των προτέρων για να τον προσέξουν περισσότερο. Είναι όμως και σωστό να τον ξεχωρίσουν; Μιλάω συνέχεια για το πρόβλημα το δικό μου και δε σε ρώτησα stradust, ο μικρός σου πως είναι;Πάει καλύτερα; Τον έστειλες πάλι σχολείο; Εύχομαι και ελπίζω για το καλύτερο.

afrodith διαβασα με πολλή προσοχή το μήνυμά σου. η αλήθεια είναι ότι νιώθω ενοχές γιατί προσπάθησα να τον διαπαιδαγωγήσω όπως το μεγάλο μου γιο χωρίς να συνηδείδητοποίσω ότι πρόκειται για διαφορετικό άτομο. Λόγω καποιων υποχρεώσεων δικών μου κατά τον πρώτο ενάμιση χρόνο της ζωής του έλειπα και πολύ από το σπίτι και το παιδί μεγάλωνε με τις γιαγιάδες και ίσως να μην του έδωσα να καταλάβει πόσο πολύ τον αγαπώ. Σε αντίθεση με το μεγάλο μου που ουσιαστικά μεγάλωσε με εμένα και το σύζυγό μου. Ντροπή δε νιώθω για τα παιδιά μου!!! Και ούτε τα απομονώνω από τις συναναστροφές μας. Καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ πολύ καλά ότι πρόκειται για ένα θέμα , μια κατάσταση που, όπως έγραψες και εσύ σε προηγούμενο μηνυμα, δεν είναι αρρώστια , αλλά κάτι που αντιμετωπίζεται. Παρόλα αυτά κάνουμε προσπάθειες να τον προσεγγίσουμε, του λέμε πόσο πολύ τον αγαπάμε και τον ενθαρρύνουμεκαι τον επαινούμε. Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτό που έλεγες σε άλλο μήνυμα δηλ. να τον μαλώνουμε διαφορετικά. Όρια βάζουμε και στα δυο παιδιά μας και προσπαθούμε να τα τηρούμε (όσο μπορούμε). Εκείνο που ήθελα να ρωτήσω κι εσένα αλλά και τη strardust είναι αν θα πρέπει να ενημερώσω τον παιδικό σταθμό (όταν ξεκινήσει - τον πήραν τελικά)για το θέμα. Ο σύζυγός μου έχει την άποψη ότι θα πρέπει να το δουν μόνες τους οι δασκάλες και να μην τις προϊδεάσουμε. Εγώ πάλι πιστεύω πως θα πρέπει να ξέρουν το θέμα εκ των προτέρων για να τον προσέξουν περισσότερο. Είναι όμως και σωστό να τον ξεχωρίσουν; Μιλάω συνέχεια για το πρόβλημα το δικό μου και δε σε ρώτησα stradust, ο μικρός σου πως είναι;Πάει καλύτερα; Τον έστειλες πάλι σχολείο; Εύχομαι και ελπίζω για το καλύτερο.

Καλημέρα Έγω έχω δυο αγοράκια, αλλά αν έκανα κόρη θα ήθελα να το ονομάσω : ΜΥΡΤΩ ή ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (πολύ μυρωδικά ονόματα δεν είναι Να είναι πάντα καλά η κόρη σου και καλότυχή και είμαι σίγουρη ότι τελικά θα της βρεις ένα όνομα που θα της ταιριάζει.

Καλημέρα Έγω έχω δυο αγοράκια, αλλά αν έκανα κόρη θα ήθελα να το ονομάσω : ΜΥΡΤΩ ή ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (πολύ μυρωδικά ονόματα δεν είναι Να είναι πάντα καλά η κόρη σου και καλότυχή και είμαι σίγουρη ότι τελικά θα της βρεις ένα όνομα που θα της ταιριάζει.

Καλημέρα Έγω έχω δυο αγοράκια, αλλά αν έκανα κόρη θα ήθελα να το ονομάσω : ΜΥΡΤΩ ή ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (πολύ μυρωδικά ονόματα δεν είναι Να είναι πάντα καλά η κόρη σου και καλότυχή και είμαι σίγουρη ότι τελικά θα της βρεις ένα όνομα που θα της ταιριάζει.

Καλημέρα Δεν το θέλω να αγχώνομαι, αλλά μου "βγαίνει". Το καταλαβαίνω ότι το παοδί δεν είναι άρρωστο, αλλά όταν πρόκειται για το δικό σου παιδί όλα σου φαίνονται πολύ σημαντικά και τα προβλήματα τεράστια!!!! Μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση ότι περνά από το μυαλό του πως δεν το αγαπάμε. Αν ήμουν σίγουρη ότι ξέρει πως τον λατρεύουμε και δεν έχει ποτέ καμιά αμφιβολία γι' αυτό, ακόμη κι όταν τον μαλώνουμε, ίσως να μην το έκανα τόσο μεγάλο θέμα. Και σίγουρα έχεις δίκιο στο ότι αν δεν ηρεμήσουμε πρώτα εμείς δε θα ηρεμήσει και το παιδί. Ευχαριστώ για όλα.

Καλημέρα Δεν το θέλω να αγχώνομαι, αλλά μου "βγαίνει". Το καταλαβαίνω ότι το παοδί δεν είναι άρρωστο, αλλά όταν πρόκειται για το δικό σου παιδί όλα σου φαίνονται πολύ σημαντικά και τα προβλήματα τεράστια!!!! Μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση ότι περνά από το μυαλό του πως δεν το αγαπάμε. Αν ήμουν σίγουρη ότι ξέρει πως τον λατρεύουμε και δεν έχει ποτέ καμιά αμφιβολία γι' αυτό, ακόμη κι όταν τον μαλώνουμε, ίσως να μην το έκανα τόσο μεγάλο θέμα. Και σίγουρα έχεις δίκιο στο ότι αν δεν ηρεμήσουμε πρώτα εμείς δε θα ηρεμήσει και το παιδί. Ευχαριστώ για όλα.

Καλημέρα Δεν το θέλω να αγχώνομαι, αλλά μου "βγαίνει". Το καταλαβαίνω ότι το παοδί δεν είναι άρρωστο, αλλά όταν πρόκειται για το δικό σου παιδί όλα σου φαίνονται πολύ σημαντικά και τα προβλήματα τεράστια!!!! Μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση ότι περνά από το μυαλό του πως δεν το αγαπάμε. Αν ήμουν σίγουρη ότι ξέρει πως τον λατρεύουμε και δεν έχει ποτέ καμιά αμφιβολία γι' αυτό, ακόμη κι όταν τον μαλώνουμε, ίσως να μην το έκανα τόσο μεγάλο θέμα. Και σίγουρα έχεις δίκιο στο ότι αν δεν ηρεμήσουμε πρώτα εμείς δε θα ηρεμήσει και το παιδί. Ευχαριστώ για όλα.

Τα πράγματα είναι δύσκολα. Κι εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν τον μαλώνουμε και κάνει τα πιο απίθανα και αψυχολογητα πράγματα. Όπως μου τα λες μάλλον πρέπει να περιμένουμε. Σκεφτόμουν μήπως αν βάζαμε δραστηριότητες όπως ζωγραφική, πλαστελίνες κλπ ηρεμούσαν λιγάκι. Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω. Πως να μη δείχνω άγχος, όταν ανησυχώ ή όταν δε βλέπω καλυτέρευση;

Τα πράγματα είναι δύσκολα. Κι εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν τον μαλώνουμε και κάνει τα πιο απίθανα και αψυχολογητα πράγματα. Όπως μου τα λες μάλλον πρέπει να περιμένουμε. Σκεφτόμουν μήπως αν βάζαμε δραστηριότητες όπως ζωγραφική, πλαστελίνες κλπ ηρεμούσαν λιγάκι. Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω. Πως να μη δείχνω άγχος, όταν ανησυχώ ή όταν δε βλέπω καλυτέρευση;

Τα πράγματα είναι δύσκολα. Κι εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν τον μαλώνουμε και κάνει τα πιο απίθανα και αψυχολογητα πράγματα. Όπως μου τα λες μάλλον πρέπει να περιμένουμε. Σκεφτόμουν μήπως αν βάζαμε δραστηριότητες όπως ζωγραφική, πλαστελίνες κλπ ηρεμούσαν λιγάκι. Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω. Πως να μη δείχνω άγχος, όταν ανησυχώ ή όταν δε βλέπω καλυτέρευση;

Μίλησα με το σύζυγό μου πριν από κάποια ώρα (κρατάει τα παιδιά εκείος το πρωί που δουλεύω , είναι μαθηματικός και εργάζεται σε φροντιστήριο και ξεκινούν από το μεσημέρι και μετά)και τα είχε πάει στην παιδική χαρά. Του φάνηκε ότι ήταν λίγο καλύτερα ο μικρός. Έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βγάζει την ενεργητικότητά του είναι πιο χαλαρός και μιλάει καλύτερα. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για τα αγγελούδια μας.

Μίλησα με το σύζυγό μου πριν από κάποια ώρα (κρατάει τα παιδιά εκείος το πρωί που δουλεύω , είναι μαθηματικός και εργάζεται σε φροντιστήριο και ξεκινούν από το μεσημέρι και μετά)και τα είχε πάει στην παιδική χαρά. Του φάνηκε ότι ήταν λίγο καλύτερα ο μικρός. Έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βγάζει την ενεργητικότητά του είναι πιο χαλαρός και μιλάει καλύτερα. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για τα αγγελούδια μας.

Μίλησα με το σύζυγό μου πριν από κάποια ώρα (κρατάει τα παιδιά εκείος το πρωί που δουλεύω , είναι μαθηματικός και εργάζεται σε φροντιστήριο και ξεκινούν από το μεσημέρι και μετά)και τα είχε πάει στην παιδική χαρά. Του φάνηκε ότι ήταν λίγο καλύτερα ο μικρός. Έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βγάζει την ενεργητικότητά του είναι πιο χαλαρός και μιλάει καλύτερα. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για τα αγγελούδια μας.

Κάλημέρα σε όλες Από την Παρασκευή και μέχρι χθες τα πράγματα ήταν τραγικά. Δεν μπορούσε να πει καμιά λέξη χωρίς να τρυλίζει. Βέβαια φταίμε κι εμείς οι γονείς γιατί υπήρχε μια ένταση μεταξύ μας και προφανώς μεταδιδόταν και στα παιδιά.Είμαι πολύ αγχωμένη. Γιατί ξαφνικά έγινε αυτό;Μήπως τον πίεσα πολύ με το pampers και με το φαγητό (μέχρι πρόσφατα τα έτρωγε όλα λιωμένα). Stardust, σ' ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις.Ήθελα να σε ρωτήσωτο εξής το παιδί το αξιολόγησε ο ψυχολόγος ή μόνο από τα λεγόμενά σας, σας συμβούλεψε; Για να είμαι κι εγώ απολύτως ειλικρινής, την Κυριακή τα πήγα στην Εκκλησία και τα κοινώνησα και τα δυο παιδιά μου και την Τετάρτη ετοιμάζομαι για ευχέλαιο. Θα απευθυνθώ και στον παπά της ενορίας μου για την ευχή υπερ υγείας. Δεν είμαι θρησκόληπτη , αλλά κι εγώ πιστεύω πως ο Θεός έχει μεγάλη δύναμη. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, είμαι πολύ αγχωμένη και στεναχωρημένη, ο άντρας μου το ίδιο. Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι πως ο μεγάλος μου γιος δεν έχει πει κάτι. Σίγουρα το έχει παρατηρήσει (5.5 χρονών παιδί είναι!!!), αλλά τον βλέπεις όταν παίζουν περιμένει υπομονετικά να ολοκληρώσει την κουβέντα του ο μικρός μου. Φαντάζομαι ότι πρέπει να ηρεμήσουμε κι εγώ κι ο άντρας μου , αλλά εύκολο να το λες , δύσκολο να το κάνεις!!! Ο τραυλισμός είναι τώρα 20 μέρες. Κι εκεί μου δεν το έκανε σχεδόν καθόλου, ξαφνικά τις 3 τελευταίες μέρες εκτοξευθηκε στα ύψη. Εύχομαι σε όλα τα παιδάκια να είναι υγιοί και καλότυχα στη ζωή τους και το πρόβλημά μας να είναι κάτι περαστικό. Ευχαριστώ όλες για την υπομονή και την κατανόησή σας.

Κάλημέρα σε όλες Από την Παρασκευή και μέχρι χθες τα πράγματα ήταν τραγικά. Δεν μπορούσε να πει καμιά λέξη χωρίς να τρυλίζει. Βέβαια φταίμε κι εμείς οι γονείς γιατί υπήρχε μια ένταση μεταξύ μας και προφανώς μεταδιδόταν και στα παιδιά.Είμαι πολύ αγχωμένη. Γιατί ξαφνικά έγινε αυτό;Μήπως τον πίεσα πολύ με το pampers και με το φαγητό (μέχρι πρόσφατα τα έτρωγε όλα λιωμένα). Stardust, σ' ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις.Ήθελα να σε ρωτήσωτο εξής το παιδί το αξιολόγησε ο ψυχολόγος ή μόνο από τα λεγόμενά σας, σας συμβούλεψε; Για να είμαι κι εγώ απολύτως ειλικρινής, την Κυριακή τα πήγα στην Εκκλησία και τα κοινώνησα και τα δυο παιδιά μου και την Τετάρτη ετοιμάζομαι για ευχέλαιο. Θα απευθυνθώ και στον παπά της ενορίας μου για την ευχή υπερ υγείας. Δεν είμαι θρησκόληπτη , αλλά κι εγώ πιστεύω πως ο Θεός έχει μεγάλη δύναμη. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, είμαι πολύ αγχωμένη και στεναχωρημένη, ο άντρας μου το ίδιο. Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι πως ο μεγάλος μου γιος δεν έχει πει κάτι. Σίγουρα το έχει παρατηρήσει (5.5 χρονών παιδί είναι!!!), αλλά τον βλέπεις όταν παίζουν περιμένει υπομονετικά να ολοκληρώσει την κουβέντα του ο μικρός μου. Φαντάζομαι ότι πρέπει να ηρεμήσουμε κι εγώ κι ο άντρας μου , αλλά εύκολο να το λες , δύσκολο να το κάνεις!!! Ο τραυλισμός είναι τώρα 20 μέρες. Κι εκεί μου δεν το έκανε σχεδόν καθόλου, ξαφνικά τις 3 τελευταίες μέρες εκτοξευθηκε στα ύψη. Εύχομαι σε όλα τα παιδάκια να είναι υγιοί και καλότυχα στη ζωή τους και το πρόβλημά μας να είναι κάτι περαστικό. Ευχαριστώ όλες για την υπομονή και την κατανόησή σας.

Κάλημέρα σε όλες Από την Παρασκευή και μέχρι χθες τα πράγματα ήταν τραγικά. Δεν μπορούσε να πει καμιά λέξη χωρίς να τρυλίζει. Βέβαια φταίμε κι εμείς οι γονείς γιατί υπήρχε μια ένταση μεταξύ μας και προφανώς μεταδιδόταν και στα παιδιά.Είμαι πολύ αγχωμένη. Γιατί ξαφνικά έγινε αυτό;Μήπως τον πίεσα πολύ με το pampers και με το φαγητό (μέχρι πρόσφατα τα έτρωγε όλα λιωμένα). Stardust, σ' ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις.Ήθελα να σε ρωτήσωτο εξής το παιδί το αξιολόγησε ο ψυχολόγος ή μόνο από τα λεγόμενά σας, σας συμβούλεψε; Για να είμαι κι εγώ απολύτως ειλικρινής, την Κυριακή τα πήγα στην Εκκλησία και τα κοινώνησα και τα δυο παιδιά μου και την Τετάρτη ετοιμάζομαι για ευχέλαιο. Θα απευθυνθώ και στον παπά της ενορίας μου για την ευχή υπερ υγείας. Δεν είμαι θρησκόληπτη , αλλά κι εγώ πιστεύω πως ο Θεός έχει μεγάλη δύναμη. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, είμαι πολύ αγχωμένη και στεναχωρημένη, ο άντρας μου το ίδιο. Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι πως ο μεγάλος μου γιος δεν έχει πει κάτι. Σίγουρα το έχει παρατηρήσει (5.5 χρονών παιδί είναι!!!), αλλά τον βλέπεις όταν παίζουν περιμένει υπομονετικά να ολοκληρώσει την κουβέντα του ο μικρός μου. Φαντάζομαι ότι πρέπει να ηρεμήσουμε κι εγώ κι ο άντρας μου , αλλά εύκολο να το λες , δύσκολο να το κάνεις!!! Ο τραυλισμός είναι τώρα 20 μέρες. Κι εκεί μου δεν το έκανε σχεδόν καθόλου, ξαφνικά τις 3 τελευταίες μέρες εκτοξευθηκε στα ύψη. Εύχομαι σε όλα τα παιδάκια να είναι υγιοί και καλότυχα στη ζωή τους και το πρόβλημά μας να είναι κάτι περαστικό. Ευχαριστώ όλες για την υπομονή και την κατανόησή σας.

Καλημερά και ευχαριστώ για όλα. stardust ήθελα να σε ρωτήσω, το παιδί πως είναι; Εσείς οι γονείς πώς είστε; Εγώ είμαι πολύ αγχωμένη, σε αντίθεση με το σύζυγό μου που το αντιμετωπίζει πολύ ψύχραιμα!! Νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Δεν είναι ένα χτύπημα να το περπιοιθείς και να περιμένεισ να κλείσει η πληγή. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παραμελώ ή να "φωνάζω¨στο μεγάλο μου γιο για κάτι που έκανε ο μικρός. Φοβάμαι μήπως δημιουργήσω και κανένα πρόβλημα στο μεγάλο μου παιδί και το μικρό το κάνω κακομαθημένο!!! Ακόμη δεν έχω βρει μια ισορροπία συμπεριφοράς απέναντί τουσ αφού σκέφτομαι ότι αν μαλώσω το μικρό θα τον αγχώσω και θα ενταθεί το φαινόμενο του τραυλισμού. Βλέπει κι ο μεγάλος ότι είμαι πιο ελαστική και κάνει κι αυτός τα εκτροπα. Με το σχολείο το παιδί πως τα πάει; Σκέφτομαι να τον ξεκινήσω από Σεπτέμβριο, αλλά δεν ξέρω, λόγω του προβλήματος. Θα του κάνει καλό ή όχι; Ευχαριστώ για όλα

Καλημερά και ευχαριστώ για όλα. stardust ήθελα να σε ρωτήσω, το παιδί πως είναι; Εσείς οι γονείς πώς είστε; Εγώ είμαι πολύ αγχωμένη, σε αντίθεση με το σύζυγό μου που το αντιμετωπίζει πολύ ψύχραιμα!! Νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Δεν είναι ένα χτύπημα να το περπιοιθείς και να περιμένεισ να κλείσει η πληγή. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παραμελώ ή να "φωνάζω¨στο μεγάλο μου γιο για κάτι που έκανε ο μικρός. Φοβάμαι μήπως δημιουργήσω και κανένα πρόβλημα στο μεγάλο μου παιδί και το μικρό το κάνω κακομαθημένο!!! Ακόμη δεν έχω βρει μια ισορροπία συμπεριφοράς απέναντί τουσ αφού σκέφτομαι ότι αν μαλώσω το μικρό θα τον αγχώσω και θα ενταθεί το φαινόμενο του τραυλισμού. Βλέπει κι ο μεγάλος ότι είμαι πιο ελαστική και κάνει κι αυτός τα εκτροπα. Με το σχολείο το παιδί πως τα πάει; Σκέφτομαι να τον ξεκινήσω από Σεπτέμβριο, αλλά δεν ξέρω, λόγω του προβλήματος. Θα του κάνει καλό ή όχι; Ευχαριστώ για όλα

Καλημερά και ευχαριστώ για όλα. stardust ήθελα να σε ρωτήσω, το παιδί πως είναι; Εσείς οι γονείς πώς είστε; Εγώ είμαι πολύ αγχωμένη, σε αντίθεση με το σύζυγό μου που το αντιμετωπίζει πολύ ψύχραιμα!! Νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Δεν είναι ένα χτύπημα να το περπιοιθείς και να περιμένεισ να κλείσει η πληγή. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παραμελώ ή να "φωνάζω¨στο μεγάλο μου γιο για κάτι που έκανε ο μικρός. Φοβάμαι μήπως δημιουργήσω και κανένα πρόβλημα στο μεγάλο μου παιδί και το μικρό το κάνω κακομαθημένο!!! Ακόμη δεν έχω βρει μια ισορροπία συμπεριφοράς απέναντί τουσ αφού σκέφτομαι ότι αν μαλώσω το μικρό θα τον αγχώσω και θα ενταθεί το φαινόμενο του τραυλισμού. Βλέπει κι ο μεγάλος ότι είμαι πιο ελαστική και κάνει κι αυτός τα εκτροπα. Με το σχολείο το παιδί πως τα πάει; Σκέφτομαι να τον ξεκινήσω από Σεπτέμβριο, αλλά δεν ξέρω, λόγω του προβλήματος. Θα του κάνει καλό ή όχι; Ευχαριστώ για όλα

Καλημέρα σε όλες. Μόλις έκανα εγγαφή στο site μόνο και μόνο για να συμμετέχω στο forum και συγκεκριμένα σ΄αυτή την ενότητα. Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με τη φίλη stardust. Ας τα πάρω τα πράγματα απότην αρχή: Έχω δύο αγοράκια. το ένα είναι 5,5 ετών και το άλλο είναι 2,6 ετών (γεννηθηκε 10 /1/2006). Πήγαμε διακοπές σε camping (πρώτη φορά) οικογενειακώς για 10 ημέρες. Τα παιδιά ήταν ξετρελαμένα. Ο μικρός ήταν στα καλύτερά του. Όμως 2 ημέρες πριν φύγουμε από το camping ο μικρός άρχισε να τραυλίζει. Στην αρχή το έκανε με τη μορφή τραγουδιού (δηλ. τατατατα ,λαλαλαλ, νανανανα ...)και δε δώσαμε σημασία. Συνεχίσε πιο εντονο το φαινόμενο και στην ομιλία του. Πριν εμφανιστεί ο τραυλισμός κι ενώ ήταν ξετρελαμένος με τη θάλασσα , τη σκηνή , με τα παιδακια που γνωρίσαμε στο απογευματινό μας μπάνιο εκδήλωσε τρομερή άρνηση και δεν ήθελε να μπει στη θάλλασα και καθόταν στην καρέκλα μόνος του , ενώ η υπόλοιπη οικογένεια παίζαμε στη θάλασσα. Μόλις βγήκαμε από τη θάλασσα πήγαμε σε κάτι φίλους (είχαν τροχόσπιτο) . Ο μικρός δε φόραγε τα μπρατσάκια του και μπήκε στη θάλασσα και ήπιε αρκετό νερό, μέχρι να πάω να τον πιάσω!!! Όμως δε θυμάμαι αν το πρόβλημα του τραυλισμού είχε ξεκινήσει πριν από αυτό το περιστατικό. Πάντως το παιδί δεν έχει αποκτήσει πρόβλημα με τη θάλασσα , αφού την επόμενη μέρα μπήκε κι ήταν όλα οκ. Μετά το camping πήγαμε στο χώριο με τους παπούδες. Όταν τον μαλώναμε, "κόλλαγε" πιο πολύ και το φαινόμενο ήταν πιο έντονο. Όταν έπαιζε με άλλα παιδιά δεν τραυλιζε σχεδόν καθόλου. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το καταλάβαινε πως κάτι δεν πάει καλά και είτε δε μίλαγε πολύ είτε χρησιμοποιούσε "αυτός" "αυτή" κλπ. (πιο πολύ κόλαγε στα ονόματα, αφού νόμιζα ότι έχει ξεχάσει τα ονομάτά μας!!!! Και μιλάμε για ένα παιδί το οποίο μίλησε πολύ γρήγορα και πολύ καθαρα από πολύ νωρίς!!!). Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ίσως επειδή δεν μπορούσε να πει το "δεν" την άρνηση την έβαζε στο τέλος, δηλ. "θέλω να ανέβω στη σκάλα όχι". Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα πήγαμε στην παιδίατρο μας και μας είπε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αγοριών σε αυτή την ηλικία εμφανίζει πρόβλημα τραυλισμού, το οποίο ξεπερνιέται. ΜΑς είπε να του δώσουμε χρόνο κια να το συνεχίσει προληπτικά θα πάρουμε και γνώμη λογοθεραπευτή. Το φαινόμενο είναι περίπου 18 ημέρες. ΠΑρατήρησα ότι υπήρχαν σκαμπανεβάσματα στην ένταση του τραυλισμού, αλλά τις δύο τελευταίες μέρες είναι σε ύφεση το φαινόμενο. Το παιδί εχει γίνει πάρα πολύ ζωηρό, αλλά είδαμε ότι όταν το πηγαίνουμε βόλτα και εκτωνώνει την ενέργειά του η ροή του λόγου το υείναι πολύ καλή. Μέσα από αυτή την ενότητα στο forum έμαθα πάρα πολλά . Ευχαριστώ όλους γιατί ηρέμησα και εγώ πολύ και πιστεύω και εύχομαι ότι θα πάνε όλα καλά. Σας ευχαριστώ όλες.

Καλημέρα σε όλες. Μόλις έκανα εγγαφή στο site μόνο και μόνο για να συμμετέχω στο forum και συγκεκριμένα σ΄αυτή την ενότητα. Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με τη φίλη stardust. Ας τα πάρω τα πράγματα απότην αρχή: Έχω δύο αγοράκια. το ένα είναι 5,5 ετών και το άλλο είναι 2,6 ετών (γεννηθηκε 10 /1/2006). Πήγαμε διακοπές σε camping (πρώτη φορά) οικογενειακώς για 10 ημέρες. Τα παιδιά ήταν ξετρελαμένα. Ο μικρός ήταν στα καλύτερά του. Όμως 2 ημέρες πριν φύγουμε από το camping ο μικρός άρχισε να τραυλίζει. Στην αρχή το έκανε με τη μορφή τραγουδιού (δηλ. τατατατα ,λαλαλαλ, νανανανα ...)και δε δώσαμε σημασία. Συνεχίσε πιο εντονο το φαινόμενο και στην ομιλία του. Πριν εμφανιστεί ο τραυλισμός κι ενώ ήταν ξετρελαμένος με τη θάλασσα , τη σκηνή , με τα παιδακια που γνωρίσαμε στο απογευματινό μας μπάνιο εκδήλωσε τρομερή άρνηση και δεν ήθελε να μπει στη θάλλασα και καθόταν στην καρέκλα μόνος του , ενώ η υπόλοιπη οικογένεια παίζαμε στη θάλασσα. Μόλις βγήκαμε από τη θάλασσα πήγαμε σε κάτι φίλους (είχαν τροχόσπιτο) . Ο μικρός δε φόραγε τα μπρατσάκια του και μπήκε στη θάλασσα και ήπιε αρκετό νερό, μέχρι να πάω να τον πιάσω!!! Όμως δε θυμάμαι αν το πρόβλημα του τραυλισμού είχε ξεκινήσει πριν από αυτό το περιστατικό. Πάντως το παιδί δεν έχει αποκτήσει πρόβλημα με τη θάλασσα , αφού την επόμενη μέρα μπήκε κι ήταν όλα οκ. Μετά το camping πήγαμε στο χώριο με τους παπούδες. Όταν τον μαλώναμε, "κόλλαγε" πιο πολύ και το φαινόμενο ήταν πιο έντονο. Όταν έπαιζε με άλλα παιδιά δεν τραυλιζε σχεδόν καθόλου. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το καταλάβαινε πως κάτι δεν πάει καλά και είτε δε μίλαγε πολύ είτε χρησιμοποιούσε "αυτός" "αυτή" κλπ. (πιο πολύ κόλαγε στα ονόματα, αφού νόμιζα ότι έχει ξεχάσει τα ονομάτά μας!!!! Και μιλάμε για ένα παιδί το οποίο μίλησε πολύ γρήγορα και πολύ καθαρα από πολύ νωρίς!!!). Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ίσως επειδή δεν μπορούσε να πει το "δεν" την άρνηση την έβαζε στο τέλος, δηλ. "θέλω να ανέβω στη σκάλα όχι". Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα πήγαμε στην παιδίατρο μας και μας είπε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αγοριών σε αυτή την ηλικία εμφανίζει πρόβλημα τραυλισμού, το οποίο ξεπερνιέται. ΜΑς είπε να του δώσουμε χρόνο κια να το συνεχίσει προληπτικά θα πάρουμε και γνώμη λογοθεραπευτή. Το φαινόμενο είναι περίπου 18 ημέρες. ΠΑρατήρησα ότι υπήρχαν σκαμπανεβάσματα στην ένταση του τραυλισμού, αλλά τις δύο τελευταίες μέρες είναι σε ύφεση το φαινόμενο. Το παιδί εχει γίνει πάρα πολύ ζωηρό, αλλά είδαμε ότι όταν το πηγαίνουμε βόλτα και εκτωνώνει την ενέργειά του η ροή του λόγου το υείναι πολύ καλή. Μέσα από αυτή την ενότητα στο forum έμαθα πάρα πολλά . Ευχαριστώ όλους γιατί ηρέμησα και εγώ πολύ και πιστεύω και εύχομαι ότι θα πάνε όλα καλά. Σας ευχαριστώ όλες.