Celeste

ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ...ΚΥΡΙΩΣ ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ...ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΩ ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΛΛΑ...

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ 2ΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ. ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΣΗΣ,ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΤΕΡΗΘΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ?ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ?ΗΘΕΛΑ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΩ,ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ Κ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΗΤΑΝ "ΜΗ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ!"

Advance υπαρχει κ φρεσκο,αλλα ειναι δυσευρετο...

Ο δικός μου,μου πήρε δώρο ένα σειρέ δαχτυλίδι με μπριγιάν, που δεν το βγάζω ποτέ...κ μάλιστα επειδή δεν το βρήκε σε κίτρινο χρυσό,που φοράω, το παρήγγειλε,κ ο κοσμηματοπώλης του έδωσε να μου προσφέρει το λευκόχρυσο,ώσπου να κατασκευαστεί το άλλο!...

Ειλικρινα δεν μπορω να καταλάβω γιατι τετοια αντιμετωπιση σε μια κοπελα που μολις εχασε το μωρο της!!!ισχυριζεστε οτι δεν ειστε γιατροι, αλλα μιλατε σαν αυθεντιες!χωρις να νοιαστειτε πρωτα να μαθετε περισσοτερα για την περιπτωση της, κρινετε κ αφοριζετε!απογοητευομαι τι να πω...

Βοηθαει πολυ και στο σπιτι κ με το μωρο...γενικα ειναι σαν δευτερη μαμα κ νοικοκυρα, απλα μερικες φορες τα χανει η εξαντλειται η υπομονη του!ας μην ξεχναμε ομως πως και οι αντρες ειναι παντα σαν παιδια!

Αχ κοριτσακια κ το δικο μου το ζουζουνι ειναι λιγοφαγο, αν κ συχνα περναει κατι φασεις χλαπα χλουπα!!τωρα ειμαστε στη φαση που τρωμε ΚΑΙ φρουτα!!!!ΝΑΙ!!!με κοτοπουλο παθαινουμε αλλεργια, κλπ.κλπ...........αλλα γαλα,δοξα τω Θεω,πινουμε 250μλ πρωι κ 250 βραδυ..

Μη στεναχωριεσαι κοπέλα μου, δεν έγινε τιποτα,ισα ισα που εκτονωθηκες κιολας!οι ωρες κοινης ησυχιας ειναι απαραβατες,οποτε, την επομενη φορα, απλα παρε το 100!το μωρο σου ειναι μια χαρα μην ανησυχεις!

Ανθη μου αν θες τη γνωμη μου, κ επειδη κ εγω δινω εβαπορε, αμφιταλαντευτηκα για neslac η noulac κ αποφασισα να της δωσω το neslac γιατι ειναι ελληνικο ενω το noulac ολλανδικο.

Κοριτσια χαριζω καλτσακια, παπουτσακια, παντοφλακια κ λοιπα ειδη ρουχισμου που μικρυναν στην Αθηνουλα κ ειναι σε πολυ καλη κατασταση. Οποια θελει ας στειλει πμ.

Κ εγω φοβαμαι μην παρω κιλα με το χαπι, αν κ τα εχασα ολα της εγκυμοσυνης...αχ, τι να πω δεν ξερω!

annoula ετσι ειπε κι ο γιατρος, οτι μετα τις αιματολογικες θα μου γραψει τα πιο ελαφρια.οποτε,ειδωμεν!

Για αντισυλληψη τα προτεινε,αλλα κ γιατι εχω πολυ αιμορραγια στην περιοδο κ αυτα θα την περιορισουν.

Κοριτσια καλημερα!πηγα χτες για τεστ παπ κ ειχα μια συζητηση με το γιατρο μου για αντισυλληπτικα.τι λετε?ειναι ακινδυνα η μια ασκοπη επιβαρυνση?

Ανθη μου κι εγω το advance της εδινα της αθηνουλας μου,αλλα μου την εσπαγε αυτος ο αγωνας δρομου να το βρουμε...ασε που τωρα το καλοκαιρι τα φρεσκα γαλατα τα φοβαμαι για αλλοιωσεις,δεν τα βαζουν κ αμεσως στο ψυγειο στα s/m το πρωι που τα παραλαμβανουν...τωρα της ξεκινησα εδω κ μια βδομαδα neslac εβαπορε κ ησυχασα!

Αχ κοριτσια,αυτο το σπασιμο με το advance κ εγω το τραβουσα κ σκεφτηκα επισης οτι το φρεσκο γαλα τωρα το καλοκαιρι κινδυνευει απο αλλοιωσεις λογω ζεστης...αφηστε που στα s/m δεν τα βαζουν αμεσως ψυγειο το πρωι!πηρα neslac εβαπορε κ ησυχασα!

κοριτσια ισως ερθω κ εγω για να σας γνωρισω κι απο κοντα!Notes:

εγω γεννησα στις 8 ακριβως το πρωι!η πιο μαγικη εμπειρια της ζωης μου! λοιπον,διαβαζω οτι ταλαιπωρηθηκαν πολλα νινακια απο γαστρεντεριτιδα!κι εμεις τα ειδαμε ολα ρε κοριτσια!9 μερες διαρροια! κ να σημειωσω οτι ηταν η 2η που παθαμε!

Κ εμεις κοριτσια 30/03/2009 γεννηθηκαμε στο γενεσις θεσσαλονικη!σας διαβαζω εδω κ δυο χρονια κ σας νιωθω ολες φιλες!εμαθα πολλα απο σας κατα τη διαρκεια της εγκυμοσύνης μου κ ως τωρα που η Αθηνουλα μας ειναι 13 μηνων!να στε ολες καλα κ σεις κ τα μωρακια σας!θα θελα πολυ να σας γνωρισω κ απο κοντα!

Όχι, δυστυχως δεν μπορώ να δώσω κάποια παραπομπή για το θέμα αυτό. Μου το έχουν όμως εξηγήσει περισσότεροι του ενός παιδίατροι. Και για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, όταν λέω παλλινδρόμηση, εννοώ επιστροφή στο στοματικό στάδιο, στο οποίο βρίσκεται το παιδί όταν θηλάζει-στήθος ή μπιμπερό.Με τον απογαλακτισμό είναι εφικτή η μετάβαση στο επόμενο στάδιο ψυχοπνευματικής ανάπτυξης του παιδιού. Εγώ προσωπικά θήλασα 3 1/2 μήνες, και θα θήλαζα κι άλλο, αλλά το μωρό έπαψε να θέλει, ενώ είχα γάλα, πρόσεχα διατροφή κτλ.

Ο θηλασμός είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να δώσουμε στο μωρό μας, αναμφίβολα, και η θρεπτική σύσταση του μητρικού γάλακτος δεν επηρεάζεται από τον καιρό που θηλάζεις. Οπωσδήποτε,είναι δικό σου θέμα πόσο θα θηλάσεις το παιδί σου, πέρα όμως από τα 2 έτη-χονδρικά πάντα- που προτείνει ο Π.Ο.Υ., ο θηλασμός αποτελεί παλλινδρόμηση και δεν βοηθά το παιδί να μεταβεί στη νηπιακή ηλικία. Το ίδιο ισχύει και για το θηλασμό από μπιμπερό. Δεν τα λέω από μόνη μου, αλλά παιδίατροι, με τους οποίους έχω συζητήσει γι' αυτό το θέμα.

Καλή μου,δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λυπήθηκα όταν διάβασα το post σου...κουράγιο, δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο, κουράγιο, ο Θεός είναι μεγάλος...όλα στη ζωή έχουν κάποιο λόγο που γίνονται...σου εύχομαι ολόψυχα να γίνεις γρήγορα μανούλα και να μαλακώσει η καρδούλα σου..ο χρόνος είναι γιατρός, αφήσου σε αυτόν και θα φτιάξουν όλα...φιλια!

Καλή μου Argi, για να μη σου μείνει η απορία, τα πόδια τα δένουν με λουριά δερμάτινα, όταν είσαι πάνω στο κρεβάτι μπουμ, για να έχεις αντίσταση και για να μη φάει καμιά κλοτσιά κατά λάθος ο γυναικολόγος ή κανένας άλλος, από τους πόνους κ την ένταση κατά τη διάρκεια των εξωθήσεων!...

Κοριτσάκια σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, και εσείς να δείτε τα μωράκια σας όπως επιθυμείτε, γερά πάνω απ' όλα και τυχερά!κι εσείς που περιμένετε παιδάκι, με το καλό, κι εσείς που το θέλετε πολύ, χαλαρά κι έρχεται!ελπίζω να τα λέμε συχνότερα!θα χαρώ να συναντηθούμε θεσσαλονικιές!

Καλησπέρα! Είμαι η Ράνια 27 χρονών και παρακολουθώ ανελλιπώς το φόρουμ από τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.Θα ήθελα να σας διηγηθώ κι εγώ την ιστορία της γέννας μου, που για μένα ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Λοιπόν, είναι Κυριακή 29 Μαρτίου και είμαι σπίτι με τον άντρα και την πεθερά μου, η οποία ήρθε για να με βοηθάει 10 μέρες πριν και για να παρευρίσκεται στη γέννα.Όλη τη μέρα είμαι κάπως, νιώθω περίεργα και το βράδυ αυτό κορυφώνεται. Κάθομαι στην κουζίνα και τρώω 3 κομμάτια μουσακά από το μεσημέρι: blush:. Αφού τρώω πάω στο κρεβάτι και νιώθω χάλια, αρχίζω να κλαίω και να μου φταίνε όλα. Έρχεται κι ο άντρας μου και ξαπλώνει. η ώρα 11 παρα.το πορτατίφ ανοιχτό. μου λέει δε θα το σβήσεις;του λέω όχι ακόμα .ξαφνικά στο εντελώς ξεκάρφωτο όμως, του λέω Παντελή, ο χρόνος τελείωσε, δεν έχει άλλο και σβήνω το φως. κι εκεί που ο σύζυξ έχει κοιμηθεί κι εμένα μόλις που πάει να με ζαλίσει ο ύπνος (καθότι 39 εβδομάδων, με καούρες, δύσπνοια και το μωρό να κάνει πάρτυ μεταμεσονύχτιο), νιώθε ένα κλουφ! και ώσπου να διερωτηθώ αν κατουρήθηκα και τι ζεστό είναι αυτό που τρέχει, συνειδητοποιώ ότι μου σπάσαν τα νερά.11 και 10 τη νύχτα. Πετιέμαι όρθια και λέω, Παντελή, σήκω, σπάσαν τα νερά. από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τη στιγμή που γέννησα, ο άντρας μου ένας βράχος δίπλα μου, σε πλήρη εγρήγορση. με περιμένει στην πόρτα με τα πράγματα και εγώ τρέχω πανικόβλητη, με το εσώρουχο στο χέρι, φωνάζοντας ότι τρέχουν τα νερά και θα λερώσω τα χαλιά!!! η πεθερά μου με κυνηγάει από πίσω για να με προλάβει. τελικά ντύνομαι και φεύγουμε. Φτάνουμε στο μαιευτήριο, γίνεται ο καλλωπισμός και η εισαγωγή στο δωμάτιο ωδινών και τοκετού .εγώ χαμπάρι από πόνο, τίποτα,η μαία λέει διαστολή 2 εκατοστά. Έρχεται ο γιατρός μετά από λίγο, τα ίδια. Μου λέει θα γεννήσεις αύριο μεσημέρι ή και απόγευμα, ο τράχηλος είναι ανώριμος. Μου βάζουν ορό και μια μικρή ποσότητα τεχνητών πόνων. Οπότε σε καμιά ώρα, αρχίζουν οι πόνοι, οι οποίοι δυναμώνουν και τελικά γίνονται ανά 3 λεπτά, ανυπόφοροι, και εγω να μην μπορώ να κάνω ένα διάλειμμα. Εν τω μεταξύ έχω δηλώσει εξ αρχής ότι δε θέλω επισκληρίδιο. Η μαία-ο Θεός να την έχει καλά-να με βοηθάει με τις αναπνοές και να με ενθαρρύνει αλλά να με παρακαλάει να το ξανασκεφτώ για την επισκληρίδιο, γιατί εγώ χανόμουν από τους πόνους. Μέσα στη θολούρα μου είδα ένα κεφάλι μπροστά μου και αρπάχτηκα από τα μαλλιά-ήταν του άντρα μου, ο οποίος παρακολούθησε όλο τον τοκετό κρατώντας μου το χέρι. Μετά από 4 σχεδόν ώρες ωδινών και τη διαστολή ούτε 4 εκατοστά, λέω στον άντρα μου τρέχα να φέρεις αναισθησιολόγο, δεν αντέχω άλλο. Προσπάθησε να με κρατήσει λίγο ακόμα, αλλά δεν την πάλευα. Οπότε έρχεται η κυρία αναισθησιολόγος, από τον ύπνο, και μου χτυπάει την ένεση και με παίρνουν τα αίματα ποτάμι! Να μη σας τα πολυλογώ, σε δέκα λεπτά με έπιασε και ήμουν οκ! κι ενώ σε σε 5 ½ ώρες είχα 4 εκατοστά, σε μιάμιση ώρα είχα τελεία διαστολή! Κατά τις 7 και κάτι έρχεται ο γιατρός μου και μου λέει είμαστε έτοιμοι, ξεκινάμε για τις εξωθήσεις! Στο μεταξύ, η επισκληρίδιος έχει περάσει και τα νιώθω όλα κανονικά! σπάνε το κρεβάτι, μου δένουν τα πόδια και…πάμε! Κορίτσια μου, 7.30 ξεκίνησα να σπρώχνω, με 5 εξωθήσεις από 3 ανάσες η καθεμιά και με ελάχιστα διαλείμματα ανάμεσα, στις 30 Μαρτίου, στις 8 ακριβώς το πρωί, μου έβαλαν στα χέρια μου την μικρή ένοικο της κοιλιάς μου: την δυναμική και τσαχπίνα μπέμπα μου! Το μόνο που μας ανησύχησε και ευτυχώς ο γιατρός μας το είπε μετά, είναι ότι η μπέμπα είχε τυλιχτεί ολίγον με το λώρο, αλλά όλα οκ!απλά δεν μπόρεσε να τον κόψει ο άντρας μου, που τόσο το ήθελε! Αυτή είναι η εμπειρία μου! Ευχαριστώ που μου κρατήσατε συντροφιά σε όλη την εγκυμοσύνη αλλά και τώρα!φιλιά!