stavroula7

Σε ευχαριστώ. Και συ να χαίρεσαι τα μωρά σου.

Σε ευχαριστώ. Και συ να χαίρεσαι τα μωρά σου.

Εγώ έδινα στην κόρη μου το ΔΕΛΤΑ advance, μέχρι που σε έναν κατάλογο τροφίμων της GREENPEACE (αυτούς που κυκλοφορούν μέσω mail) είδα ότι είχε κόκκινη ένδειξη (ύποπτο για μεταλλαγμένο ή η εταιρεία δεν έδωσε στοιχεία) και μετά από 6 μήνες που της έδινα το σταμάτησα και άρχισα το Noulac - ποιός άραγε να ξέρει τι έχει και αυτό μέσα; Επιχείρησα να της δώσω και κάποια βιολογικά (είναι κάτι ιταλικά με γεύση φρούτων - υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ και σε καταστήματα βιολογικών) αλλά είναι πολύ ρευστά και δεν της αρέσουν.

Εγώ έδινα στην κόρη μου το ΔΕΛΤΑ advance, μέχρι που σε έναν κατάλογο τροφίμων της GREENPEACE (αυτούς που κυκλοφορούν μέσω mail) είδα ότι είχε κόκκινη ένδειξη (ύποπτο για μεταλλαγμένο ή η εταιρεία δεν έδωσε στοιχεία) και μετά από 6 μήνες που της έδινα το σταμάτησα και άρχισα το Noulac - ποιός άραγε να ξέρει τι έχει και αυτό μέσα; Επιχείρησα να της δώσω και κάποια βιολογικά (είναι κάτι ιταλικά με γεύση φρούτων - υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ και σε καταστήματα βιολογικών) αλλά είναι πολύ ρευστά και δεν της αρέσουν.

Εγώ έδινα στην κόρη μου το ΔΕΛΤΑ advance, μέχρι που σε έναν κατάλογο τροφίμων της GREENPEACE (αυτούς που κυκλοφορούν μέσω mail) είδα ότι είχε κόκκινη ένδειξη (ύποπτο για μεταλλαγμένο ή η εταιρεία δεν έδωσε στοιχεία) και μετά από 6 μήνες που της έδινα το σταμάτησα και άρχισα το Noulac - ποιός άραγε να ξέρει τι έχει και αυτό μέσα; Επιχείρησα να της δώσω και κάποια βιολογικά (είναι κάτι ιταλικά με γεύση φρούτων - υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ και σε καταστήματα βιολογικών) αλλά είναι πολύ ρευστά και δεν της αρέσουν.

Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία της γέννησης της κόρης μου. Μετά από μια πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη με εξαίρεση τις ψυχολογικές μεταπτώσεις (αχ αυτές οι ορμόνες!!!) λόγω κυρίως της απουσίας για μεγάλα διαστήματα του μπαμπά μας για επαγγελματικούς λόγους, πλησίαζε η ώρα του τοκετού αλλά κανένα σημάδι δεν έβλεπα. Έτσι και αλλιώς εγώ θεωρούσα εξαρχής ότι είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό γιατί εγώ έχω κύκλο 35 ημερών. Τέλος πάντων, όταν πλέον διένυα την 40ή εβδομάδα κύησης κατά τους υπολογισμούς του γιατρού, συμφώνησα στην πρόκληση τοκετού. Έτσι, ξεκίνησα πρωί πρωί στις 24/03/2007 (ημέρα Σάββατο) για το Διαβαλκανικό. Εννοείται ότι είχα τρομερό άγχος και νεύρα. Χώρια που με το που βγαίνω από το ασανσέρ βλέπω στην πόρτα της πολυκατοικίας ένα κηδειόχαρτο. Εγώ λοιπόν αυτό το θεώρησα σημάδι (Βλακείες και προκαταλήψεις αλλά μάλλον εκείνη την ώρα απουσιάζει κάθε λογική σκέψη...)Ήταν και ο φόβος για τους πόνους (εδώ φρονιμίτη θέλω να βγάλω και το αναβάλλω εδώ και 8 χρόνια) παρόλο που με είχαν διαβεβαιώσει ότι με την επισκληρίδιο δε θα καταλάβεις τίποτε. Στο νοσοκομείο μετά τα διαδικαστικά, ξεκίνησε η διαδικασία με τη χορήγηση φαρμάκων κατά τις 8.30 το πρωί και περίμενα. Στους διπλανούς θαλάμους είχαν αρχίσει ήδη οι γέννες. Και εγώ περίμενα...Σε κάποια φάση -δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι πόνοι - η μαία μετά από εντολή του γιατρού μου (εννοείται ότι δεν είχε έρθει ακόμη!!!) μου είπε ότι θα μου σπάσουν τα νερά. Θυμόμουν ότι η μαμά μου μού έλεγε ότι όταν γέννησε εμένα ο γιατρός της είχε σπάσει τα νερά, οπότε δε μου φάνηκε κάτι φοβερό. Δε θέλω να τρομάξω καμία, αλλά ο πόνος ήταν φοβερός. Μέχρι τον αγκώνα έβαλε το χέρι της η μαία... Βέβαια το λάθος ήταν -να το ξέρετε κορίτσια που θα γεννήσετε- ότι θα έπρεπε να είχα ζητήσει πριν να μου κάνουν επισκληρίδιο για να μην πονέσω. Μια γνωστή που και σε αυτήν ο γιατρός έσπασε τα νερά, μου είπε ότι πριν είχε πάρει διπλή δόση αναισθησίας. Μετά από αυτόν τον τρομακτικό πόνο (η μαία μου έλεγε να κάνω κουράγιο γιατί με το σπάσιμο των νερών έχουμε μισή γέννα) τελικά μου έκαναν επισκληρίδιο (κατόπιν εορτής). Και περίμενα... Σε κάποια μόνο στιγμή που τελείωσε η επίδραση της αναισθησίας, ένιωσα κάτι πόνους και δεν είχα εκείνη τη στιγμή κοντά μου κάποιον να ζητήσω νέα δόση. Τέλος πάντων. Στο μεταξύ ήρθε ο γιατρός, ο οποίος είχε και άλλες προγραμματισμένες γέννες και με είδε κατά τις 14.00. Πρέπει να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι σε αντίθεση με όσα ακούω ο γιατρός μου είναι υπέρ των φυσιολογικών τοκετών. Έτσι και αλλιώς, η διαφορά στην αμοιβή του ήταν μόλις 200 ευρώ (800 για φυσιολογικό και 1000 για καισαρική) ενώ σε αντίθεση με ό,τι ακούω ότι συμβαίνει στην Αθήνα, ανεξάρτητα από το δωμάτιο που θα επιλεγεί, η αμοιβή δε διαφοροποιείται, εγώ για παράδειγμα πήγα σε μονόκλινο. Κατά τις 17.00 ξαναήρθε ο γιατρός, κάναμε υπέρηχο και είδαμε ότι μετά από τόσες ώρες το παιδί δεν είχε μπει καν στη λεκάνη και επειδή ήταν μπλεγμένο στο λώρο (ευτυχώς στα πόδια) δεν επρόκειτο να γεννηθεί φυσιολογικά, οπότε πήγαμε για καισαρική, η οποία έγινε με τοπική αναισθησία και στις 17.25 γεννήθηκε η ζουζούκα μου, βάρος 3150 γρ και ύψος 48,5 εκ. Η καισαρική έχει μια περίεργη αίσθηση. Ενώ δεν πονάς καθόλου, νιώθεις να σου τραβάν κάτι από τα σωθικά. Προσωπικά το πρώτο πράγμα που είδα στο παιδί (έκλαψε κανονικά, κανένα πρόβλημα) ήταν αν έχει όλα τα δάχτυλα στα χέρια. Δεν ξέρω γιατί εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι όλη η υγιεία του εξαρτάται από τον αριθμό των δαχτύλων του. Να με συγχωρείτε για το τεράστιο μήνυμα. Θέλω να προσθέσω μόνο αυτό. Τη μεγάλη μοναξιά που αισθάνεσαι με την άδεια κοιλίτσα, αλλά και τη μεγάλη ευχαρίστηση να το βλέπεις να γουργουρίζει στην αγκαλιά σου. Καλά τώρα που πλέον φωνάζει τρυφερά "μαμά" και τρέχει να με αγκαλιάσει στα πόδια (μέχρι εκεί φτάνει) δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία...

Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία της γέννησης της κόρης μου. Μετά από μια πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη με εξαίρεση τις ψυχολογικές μεταπτώσεις (αχ αυτές οι ορμόνες!!!) λόγω κυρίως της απουσίας για μεγάλα διαστήματα του μπαμπά μας για επαγγελματικούς λόγους, πλησίαζε η ώρα του τοκετού αλλά κανένα σημάδι δεν έβλεπα. Έτσι και αλλιώς εγώ θεωρούσα εξαρχής ότι είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό γιατί εγώ έχω κύκλο 35 ημερών. Τέλος πάντων, όταν πλέον διένυα την 40ή εβδομάδα κύησης κατά τους υπολογισμούς του γιατρού, συμφώνησα στην πρόκληση τοκετού. Έτσι, ξεκίνησα πρωί πρωί στις 24/03/2007 (ημέρα Σάββατο) για το Διαβαλκανικό. Εννοείται ότι είχα τρομερό άγχος και νεύρα. Χώρια που με το που βγαίνω από το ασανσέρ βλέπω στην πόρτα της πολυκατοικίας ένα κηδειόχαρτο. Εγώ λοιπόν αυτό το θεώρησα σημάδι (Βλακείες και προκαταλήψεις αλλά μάλλον εκείνη την ώρα απουσιάζει κάθε λογική σκέψη...)Ήταν και ο φόβος για τους πόνους (εδώ φρονιμίτη θέλω να βγάλω και το αναβάλλω εδώ και 8 χρόνια) παρόλο που με είχαν διαβεβαιώσει ότι με την επισκληρίδιο δε θα καταλάβεις τίποτε. Στο νοσοκομείο μετά τα διαδικαστικά, ξεκίνησε η διαδικασία με τη χορήγηση φαρμάκων κατά τις 8.30 το πρωί και περίμενα. Στους διπλανούς θαλάμους είχαν αρχίσει ήδη οι γέννες. Και εγώ περίμενα...Σε κάποια φάση -δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι πόνοι - η μαία μετά από εντολή του γιατρού μου (εννοείται ότι δεν είχε έρθει ακόμη!!!) μου είπε ότι θα μου σπάσουν τα νερά. Θυμόμουν ότι η μαμά μου μού έλεγε ότι όταν γέννησε εμένα ο γιατρός της είχε σπάσει τα νερά, οπότε δε μου φάνηκε κάτι φοβερό. Δε θέλω να τρομάξω καμία, αλλά ο πόνος ήταν φοβερός. Μέχρι τον αγκώνα έβαλε το χέρι της η μαία... Βέβαια το λάθος ήταν -να το ξέρετε κορίτσια που θα γεννήσετε- ότι θα έπρεπε να είχα ζητήσει πριν να μου κάνουν επισκληρίδιο για να μην πονέσω. Μια γνωστή που και σε αυτήν ο γιατρός έσπασε τα νερά, μου είπε ότι πριν είχε πάρει διπλή δόση αναισθησίας. Μετά από αυτόν τον τρομακτικό πόνο (η μαία μου έλεγε να κάνω κουράγιο γιατί με το σπάσιμο των νερών έχουμε μισή γέννα) τελικά μου έκαναν επισκληρίδιο (κατόπιν εορτής). Και περίμενα... Σε κάποια μόνο στιγμή που τελείωσε η επίδραση της αναισθησίας, ένιωσα κάτι πόνους και δεν είχα εκείνη τη στιγμή κοντά μου κάποιον να ζητήσω νέα δόση. Τέλος πάντων. Στο μεταξύ ήρθε ο γιατρός, ο οποίος είχε και άλλες προγραμματισμένες γέννες και με είδε κατά τις 14.00. Πρέπει να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι σε αντίθεση με όσα ακούω ο γιατρός μου είναι υπέρ των φυσιολογικών τοκετών. Έτσι και αλλιώς, η διαφορά στην αμοιβή του ήταν μόλις 200 ευρώ (800 για φυσιολογικό και 1000 για καισαρική) ενώ σε αντίθεση με ό,τι ακούω ότι συμβαίνει στην Αθήνα, ανεξάρτητα από το δωμάτιο που θα επιλεγεί, η αμοιβή δε διαφοροποιείται, εγώ για παράδειγμα πήγα σε μονόκλινο. Κατά τις 17.00 ξαναήρθε ο γιατρός, κάναμε υπέρηχο και είδαμε ότι μετά από τόσες ώρες το παιδί δεν είχε μπει καν στη λεκάνη και επειδή ήταν μπλεγμένο στο λώρο (ευτυχώς στα πόδια) δεν επρόκειτο να γεννηθεί φυσιολογικά, οπότε πήγαμε για καισαρική, η οποία έγινε με τοπική αναισθησία και στις 17.25 γεννήθηκε η ζουζούκα μου, βάρος 3150 γρ και ύψος 48,5 εκ. Η καισαρική έχει μια περίεργη αίσθηση. Ενώ δεν πονάς καθόλου, νιώθεις να σου τραβάν κάτι από τα σωθικά. Προσωπικά το πρώτο πράγμα που είδα στο παιδί (έκλαψε κανονικά, κανένα πρόβλημα) ήταν αν έχει όλα τα δάχτυλα στα χέρια. Δεν ξέρω γιατί εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι όλη η υγιεία του εξαρτάται από τον αριθμό των δαχτύλων του. Να με συγχωρείτε για το τεράστιο μήνυμα. Θέλω να προσθέσω μόνο αυτό. Τη μεγάλη μοναξιά που αισθάνεσαι με την άδεια κοιλίτσα, αλλά και τη μεγάλη ευχαρίστηση να το βλέπεις να γουργουρίζει στην αγκαλιά σου. Καλά τώρα που πλέον φωνάζει τρυφερά "μαμά" και τρέχει να με αγκαλιάσει στα πόδια (μέχρι εκεί φτάνει) δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία...

Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία της γέννησης της κόρης μου. Μετά από μια πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη με εξαίρεση τις ψυχολογικές μεταπτώσεις (αχ αυτές οι ορμόνες!!!) λόγω κυρίως της απουσίας για μεγάλα διαστήματα του μπαμπά μας για επαγγελματικούς λόγους, πλησίαζε η ώρα του τοκετού αλλά κανένα σημάδι δεν έβλεπα. Έτσι και αλλιώς εγώ θεωρούσα εξαρχής ότι είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό γιατί εγώ έχω κύκλο 35 ημερών. Τέλος πάντων, όταν πλέον διένυα την 40ή εβδομάδα κύησης κατά τους υπολογισμούς του γιατρού, συμφώνησα στην πρόκληση τοκετού. Έτσι, ξεκίνησα πρωί πρωί στις 24/03/2007 (ημέρα Σάββατο) για το Διαβαλκανικό. Εννοείται ότι είχα τρομερό άγχος και νεύρα. Χώρια που με το που βγαίνω από το ασανσέρ βλέπω στην πόρτα της πολυκατοικίας ένα κηδειόχαρτο. Εγώ λοιπόν αυτό το θεώρησα σημάδι (Βλακείες και προκαταλήψεις αλλά μάλλον εκείνη την ώρα απουσιάζει κάθε λογική σκέψη...)Ήταν και ο φόβος για τους πόνους (εδώ φρονιμίτη θέλω να βγάλω και το αναβάλλω εδώ και 8 χρόνια) παρόλο που με είχαν διαβεβαιώσει ότι με την επισκληρίδιο δε θα καταλάβεις τίποτε. Στο νοσοκομείο μετά τα διαδικαστικά, ξεκίνησε η διαδικασία με τη χορήγηση φαρμάκων κατά τις 8.30 το πρωί και περίμενα. Στους διπλανούς θαλάμους είχαν αρχίσει ήδη οι γέννες. Και εγώ περίμενα...Σε κάποια φάση -δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι πόνοι - η μαία μετά από εντολή του γιατρού μου (εννοείται ότι δεν είχε έρθει ακόμη!!!) μου είπε ότι θα μου σπάσουν τα νερά. Θυμόμουν ότι η μαμά μου μού έλεγε ότι όταν γέννησε εμένα ο γιατρός της είχε σπάσει τα νερά, οπότε δε μου φάνηκε κάτι φοβερό. Δε θέλω να τρομάξω καμία, αλλά ο πόνος ήταν φοβερός. Μέχρι τον αγκώνα έβαλε το χέρι της η μαία... Βέβαια το λάθος ήταν -να το ξέρετε κορίτσια που θα γεννήσετε- ότι θα έπρεπε να είχα ζητήσει πριν να μου κάνουν επισκληρίδιο για να μην πονέσω. Μια γνωστή που και σε αυτήν ο γιατρός έσπασε τα νερά, μου είπε ότι πριν είχε πάρει διπλή δόση αναισθησίας. Μετά από αυτόν τον τρομακτικό πόνο (η μαία μου έλεγε να κάνω κουράγιο γιατί με το σπάσιμο των νερών έχουμε μισή γέννα) τελικά μου έκαναν επισκληρίδιο (κατόπιν εορτής). Και περίμενα... Σε κάποια μόνο στιγμή που τελείωσε η επίδραση της αναισθησίας, ένιωσα κάτι πόνους και δεν είχα εκείνη τη στιγμή κοντά μου κάποιον να ζητήσω νέα δόση. Τέλος πάντων. Στο μεταξύ ήρθε ο γιατρός, ο οποίος είχε και άλλες προγραμματισμένες γέννες και με είδε κατά τις 14.00. Πρέπει να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι σε αντίθεση με όσα ακούω ο γιατρός μου είναι υπέρ των φυσιολογικών τοκετών. Έτσι και αλλιώς, η διαφορά στην αμοιβή του ήταν μόλις 200 ευρώ (800 για φυσιολογικό και 1000 για καισαρική) ενώ σε αντίθεση με ό,τι ακούω ότι συμβαίνει στην Αθήνα, ανεξάρτητα από το δωμάτιο που θα επιλεγεί, η αμοιβή δε διαφοροποιείται, εγώ για παράδειγμα πήγα σε μονόκλινο. Κατά τις 17.00 ξαναήρθε ο γιατρός, κάναμε υπέρηχο και είδαμε ότι μετά από τόσες ώρες το παιδί δεν είχε μπει καν στη λεκάνη και επειδή ήταν μπλεγμένο στο λώρο (ευτυχώς στα πόδια) δεν επρόκειτο να γεννηθεί φυσιολογικά, οπότε πήγαμε για καισαρική, η οποία έγινε με τοπική αναισθησία και στις 17.25 γεννήθηκε η ζουζούκα μου, βάρος 3150 γρ και ύψος 48,5 εκ. Η καισαρική έχει μια περίεργη αίσθηση. Ενώ δεν πονάς καθόλου, νιώθεις να σου τραβάν κάτι από τα σωθικά. Προσωπικά το πρώτο πράγμα που είδα στο παιδί (έκλαψε κανονικά, κανένα πρόβλημα) ήταν αν έχει όλα τα δάχτυλα στα χέρια. Δεν ξέρω γιατί εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι όλη η υγιεία του εξαρτάται από τον αριθμό των δαχτύλων του. Να με συγχωρείτε για το τεράστιο μήνυμα. Θέλω να προσθέσω μόνο αυτό. Τη μεγάλη μοναξιά που αισθάνεσαι με την άδεια κοιλίτσα, αλλά και τη μεγάλη ευχαρίστηση να το βλέπεις να γουργουρίζει στην αγκαλιά σου. Καλά τώρα που πλέον φωνάζει τρυφερά "μαμά" και τρέχει να με αγκαλιάσει στα πόδια (μέχρι εκεί φτάνει) δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία...

Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια. Μένω στο Φάληρο (κοντά στο Μεκεδονία Παλλάς), αλλά ξέρω ότι εδώ κοντά είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σταθμός που να μη βρίσκεται στο ισόγειο πολυκατοικίας ή να έχει κήπο, όπως θα ήθελα. Ξέρετε, δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να έχω μαντρωμένο το παιδί μέσα σε ένα διαμέρισμα-παιδικό σταθμό. Από την άλλη να χρειάζεται να διασχίσει με το σχολικό και όλον τον περιφερειακό και αυτό δεν το κάνω κέφι. Μια καλή λύση είναι ίσως προς Καλαμαριά, μιας και ο μπαμπάς μπορεί από Σεπτέμβρη να εργάζεται στο Φοίνικα, οπότε θα την πηγαίνει ο ιδιος με το αυτοκίνητο και θα την παίρνει. Το Babycollege μάλλον κατάλαβα που είναι. Κάπως μακριά μου φαίνεται...

Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια. Μένω στο Φάληρο (κοντά στο Μεκεδονία Παλλάς), αλλά ξέρω ότι εδώ κοντά είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σταθμός που να μη βρίσκεται στο ισόγειο πολυκατοικίας ή να έχει κήπο, όπως θα ήθελα. Ξέρετε, δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να έχω μαντρωμένο το παιδί μέσα σε ένα διαμέρισμα-παιδικό σταθμό. Από την άλλη να χρειάζεται να διασχίσει με το σχολικό και όλον τον περιφερειακό και αυτό δεν το κάνω κέφι. Μια καλή λύση είναι ίσως προς Καλαμαριά, μιας και ο μπαμπάς μπορεί από Σεπτέμβρη να εργάζεται στο Φοίνικα, οπότε θα την πηγαίνει ο ιδιος με το αυτοκίνητο και θα την παίρνει. Το Babycollege μάλλον κατάλαβα που είναι. Κάπως μακριά μου φαίνεται...

Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια. Μένω στο Φάληρο (κοντά στο Μεκεδονία Παλλάς), αλλά ξέρω ότι εδώ κοντά είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σταθμός που να μη βρίσκεται στο ισόγειο πολυκατοικίας ή να έχει κήπο, όπως θα ήθελα. Ξέρετε, δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να έχω μαντρωμένο το παιδί μέσα σε ένα διαμέρισμα-παιδικό σταθμό. Από την άλλη να χρειάζεται να διασχίσει με το σχολικό και όλον τον περιφερειακό και αυτό δεν το κάνω κέφι. Μια καλή λύση είναι ίσως προς Καλαμαριά, μιας και ο μπαμπάς μπορεί από Σεπτέμβρη να εργάζεται στο Φοίνικα, οπότε θα την πηγαίνει ο ιδιος με το αυτοκίνητο και θα την παίρνει. Το Babycollege μάλλον κατάλαβα που είναι. Κάπως μακριά μου φαίνεται...

Κάτια σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές και ελπίζω πολύ γρήγορα να αποκτήσεις ένα δεύτερο παιδάκι που τόσο επιθυμείς. Είναι ωραία ιδέα να προσθέσω ζάχαρη αλλά φοβάμαι πολύ μήπως συνηθίσει σε γλυκιές γεύσεις και επειδή εγώ έχω μια μεγάααλη τάση προς το πάχος, ανησυχώ μήπως την αποκτήσει και η ζουζού. Το μέλι είναι πλέον ασφαλές, έτσι; Δεν έτυχε να της δώσω ακόμη να δοκιμάσει παρόλο που είναι 16 μηνών. Από την άλλη πολύ με προβληματίζει που δεν πίνει το γάλα της. Από "υγρά" δοκίμασα και το NESLAC 1 (...και ξεκινάω) αλλά ούτε και αυτό. Το περίεργο είναι ότι το πρωί τα 200 ml τα πίνει (αυτό είναι το όριο της, παρόλο που καθημερινά της ετοιμάζω 240) και μάλιστα φαίνεται να περιμένει το γάλα της. Γενικά πάντως περνάει μια φάση με το φαΐ, καθώς τελευταία σταματήσαμε τα αλεσμένα, γιατί δεν ήθελε πλέον να τα φάει. Με εντυπωσιάζει συνεχώς πόσο γρήγορα μεγαλώνει και αποκτά άποψη...

Κάτια σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές και ελπίζω πολύ γρήγορα να αποκτήσεις ένα δεύτερο παιδάκι που τόσο επιθυμείς. Είναι ωραία ιδέα να προσθέσω ζάχαρη αλλά φοβάμαι πολύ μήπως συνηθίσει σε γλυκιές γεύσεις και επειδή εγώ έχω μια μεγάααλη τάση προς το πάχος, ανησυχώ μήπως την αποκτήσει και η ζουζού. Το μέλι είναι πλέον ασφαλές, έτσι; Δεν έτυχε να της δώσω ακόμη να δοκιμάσει παρόλο που είναι 16 μηνών. Από την άλλη πολύ με προβληματίζει που δεν πίνει το γάλα της. Από "υγρά" δοκίμασα και το NESLAC 1 (...και ξεκινάω) αλλά ούτε και αυτό. Το περίεργο είναι ότι το πρωί τα 200 ml τα πίνει (αυτό είναι το όριο της, παρόλο που καθημερινά της ετοιμάζω 240) και μάλιστα φαίνεται να περιμένει το γάλα της. Γενικά πάντως περνάει μια φάση με το φαΐ, καθώς τελευταία σταματήσαμε τα αλεσμένα, γιατί δεν ήθελε πλέον να τα φάει. Με εντυπωσιάζει συνεχώς πόσο γρήγορα μεγαλώνει και αποκτά άποψη...

Κάτια σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές και ελπίζω πολύ γρήγορα να αποκτήσεις ένα δεύτερο παιδάκι που τόσο επιθυμείς. Είναι ωραία ιδέα να προσθέσω ζάχαρη αλλά φοβάμαι πολύ μήπως συνηθίσει σε γλυκιές γεύσεις και επειδή εγώ έχω μια μεγάααλη τάση προς το πάχος, ανησυχώ μήπως την αποκτήσει και η ζουζού. Το μέλι είναι πλέον ασφαλές, έτσι; Δεν έτυχε να της δώσω ακόμη να δοκιμάσει παρόλο που είναι 16 μηνών. Από την άλλη πολύ με προβληματίζει που δεν πίνει το γάλα της. Από "υγρά" δοκίμασα και το NESLAC 1 (...και ξεκινάω) αλλά ούτε και αυτό. Το περίεργο είναι ότι το πρωί τα 200 ml τα πίνει (αυτό είναι το όριο της, παρόλο που καθημερινά της ετοιμάζω 240) και μάλιστα φαίνεται να περιμένει το γάλα της. Γενικά πάντως περνάει μια φάση με το φαΐ, καθώς τελευταία σταματήσαμε τα αλεσμένα, γιατί δεν ήθελε πλέον να τα φάει. Με εντυπωσιάζει συνεχώς πόσο γρήγορα μεγαλώνει και αποκτά άποψη...

Βρίσκομαι σε αναζήτηση βρεφικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη για να στείλω την κόρη μου από Σεπτέμβρη, που θα είναι σχεδόν 18 μηνών. Οποιαδήποτε πληροφορία θα μου είναι πάρα πολύ χρήσιμη και ευπρόσδεκτη. Βεβαίως θα προτιμούσα τη λύση της γυναίκας στο σπίτι αλλά δεν έχω πρόσωπο εμπιστοσύνης.

Σας ευχαριστώ πολύ για το ζεστό καλωσόρισμα. Αλήθεια, δε μοιάζει κάπως το φόρουμ αυτό σα συνάντηση παλιών συμμαθητριών;

Σας ευχαριστώ πολύ για το ζεστό καλωσόρισμα. Αλήθεια, δε μοιάζει κάπως το φόρουμ αυτό σα συνάντηση παλιών συμμαθητριών;

Σας ευχαριστώ πολύ για το ζεστό καλωσόρισμα. Αλήθεια, δε μοιάζει κάπως το φόρουμ αυτό σα συνάντηση παλιών συμμαθητριών;

Μιας και ο λόγος για γάλατα, μήπως κάποια μανούλα μπορεί να μου προτείνει κάποια μέθοδο για να πίνει η μικρή μου το γάλα της; Είναι 16 μηνών και αρνείται πεισματικά να πιει γάλα το βράδυ (δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για τα φοβερά δίχρονα και πόσο πεισματάρικα γίνονται τα παιδάκια στο δεύτερο χρόνο της ζωής τους). Γάλα πίνει μόνο το πρωί αλλά νομίζω ότι 200 ml είναι πολύ λίγα. Ακόμη και το γιαούρτι το αντιπαθεί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι τη θήλασα για μεγάλο χρονικό διάστημα (10 μήνες και άλλους 2 περιστασιακά) και η μετάβαση στο μπουκάλι ήταν αρκετά δύσκολη. Το γάλα που της δίνω είναι το ΝΑΝ 3, γιατί ο παιδίατρος επιμένει φρέσκο γάλα να πιει μετά τη συμπλήρωση του δεύτερου χρόνου (αν και εγώ επιχείρησα να της δώσω, μήπως της αρέσει η γεύση, αλλά μάταια).

Μιας και ο λόγος για γάλατα, μήπως κάποια μανούλα μπορεί να μου προτείνει κάποια μέθοδο για να πίνει η μικρή μου το γάλα της; Είναι 16 μηνών και αρνείται πεισματικά να πιει γάλα το βράδυ (δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για τα φοβερά δίχρονα και πόσο πεισματάρικα γίνονται τα παιδάκια στο δεύτερο χρόνο της ζωής τους). Γάλα πίνει μόνο το πρωί αλλά νομίζω ότι 200 ml είναι πολύ λίγα. Ακόμη και το γιαούρτι το αντιπαθεί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι τη θήλασα για μεγάλο χρονικό διάστημα (10 μήνες και άλλους 2 περιστασιακά) και η μετάβαση στο μπουκάλι ήταν αρκετά δύσκολη. Το γάλα που της δίνω είναι το ΝΑΝ 3, γιατί ο παιδίατρος επιμένει φρέσκο γάλα να πιει μετά τη συμπλήρωση του δεύτερου χρόνου (αν και εγώ επιχείρησα να της δώσω, μήπως της αρέσει η γεύση, αλλά μάταια).

Μιας και ο λόγος για γάλατα, μήπως κάποια μανούλα μπορεί να μου προτείνει κάποια μέθοδο για να πίνει η μικρή μου το γάλα της; Είναι 16 μηνών και αρνείται πεισματικά να πιει γάλα το βράδυ (δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για τα φοβερά δίχρονα και πόσο πεισματάρικα γίνονται τα παιδάκια στο δεύτερο χρόνο της ζωής τους). Γάλα πίνει μόνο το πρωί αλλά νομίζω ότι 200 ml είναι πολύ λίγα. Ακόμη και το γιαούρτι το αντιπαθεί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι τη θήλασα για μεγάλο χρονικό διάστημα (10 μήνες και άλλους 2 περιστασιακά) και η μετάβαση στο μπουκάλι ήταν αρκετά δύσκολη. Το γάλα που της δίνω είναι το ΝΑΝ 3, γιατί ο παιδίατρος επιμένει φρέσκο γάλα να πιει μετά τη συμπλήρωση του δεύτερου χρόνου (αν και εγώ επιχείρησα να της δώσω, μήπως της αρέσει η γεύση, αλλά μάταια).

GEIA SAS. MOLIS EGINA MELOS TOY FORUM. "PARAKOLOUTHW" TIS SYZHTHSEIS SAS EDW KAI MIA BDOMADA PERIPOU KAI TELIKA APOFASISA NA MPW STHN PAREA SAS AN KAI NOMIZW OTI HDH SAS XERW. LYPAMAI MONO POY DE SAS GNWRISA NWRITERA OTAN HMOYN EGKYOS, TWRA H ZOYZOYKA MOY EINAI SXEDON 16 MHNWN. POLLA FILIA KAI ELPIZW NA TA LEME SYXNA. Y.G. TA GREEKLISH TA SIXAINOMAI ALLA BLEPONTAS THN PROEPISK0PHSH DIAPISTWSA OTI TA ELLINIKA DEN ANAGNWRIZONTAN. MALLON DEN YPARXEI KAPOIA GRAMMATOSEIRA H EGW KANW KATI LATHOS?

GEIA SAS. MOLIS EGINA MELOS TOY FORUM. "PARAKOLOUTHW" TIS SYZHTHSEIS SAS EDW KAI MIA BDOMADA PERIPOU KAI TELIKA APOFASISA NA MPW STHN PAREA SAS AN KAI NOMIZW OTI HDH SAS XERW. LYPAMAI MONO POY DE SAS GNWRISA NWRITERA OTAN HMOYN EGKYOS, TWRA H ZOYZOYKA MOY EINAI SXEDON 16 MHNWN. POLLA FILIA KAI ELPIZW NA TA LEME SYXNA. Y.G. TA GREEKLISH TA SIXAINOMAI ALLA BLEPONTAS THN PROEPISK0PHSH DIAPISTWSA OTI TA ELLINIKA DEN ANAGNWRIZONTAN. MALLON DEN YPARXEI KAPOIA GRAMMATOSEIRA H EGW KANW KATI LATHOS?

GEIA SAS. MOLIS EGINA MELOS TOY FORUM. "PARAKOLOUTHW" TIS SYZHTHSEIS SAS EDW KAI MIA BDOMADA PERIPOU KAI TELIKA APOFASISA NA MPW STHN PAREA SAS AN KAI NOMIZW OTI HDH SAS XERW. LYPAMAI MONO POY DE SAS GNWRISA NWRITERA OTAN HMOYN EGKYOS, TWRA H ZOYZOYKA MOY EINAI SXEDON 16 MHNWN. POLLA FILIA KAI ELPIZW NA TA LEME SYXNA. Y.G. TA GREEKLISH TA SIXAINOMAI ALLA BLEPONTAS THN PROEPISK0PHSH DIAPISTWSA OTI TA ELLINIKA DEN ANAGNWRIZONTAN. MALLON DEN YPARXEI KAPOIA GRAMMATOSEIRA H EGW KANW KATI LATHOS?