Argi

Καλημέρα σας

Φρανίτα ο Σεμπίνι θα τα έχει δει όλα (όπως λέμε) τόσους "μάβους" πια !!!!! αυτό με την συνεχή απολύμανση δεν θα το άντεχα

Κατερίνα φάση διαρκείας ....πόσο είναι η κόρη σου? δεν θυμάμαι!!!

και εγώ δεν το πίστευα, είπα στον άντρα μου ότι με κοροιδεύει και του είπα ακριβώς αυτό που είπες εσύ: "δεν πάω στην Ελλ. να κάνω εξαγωγή και παράλληλα διακοπές πολυτελείας?" ........ και φυσικά του είπαν του οδοντ. "φυσικά και δεν περιμένετε να λάβετε τόσα χρήματα μέσα σε 2 εβδ."!!!! και τώρα που μιλάτε για χωρισμένες, αύριο θα πάρω τηλέφωνο την φίλη μου που πρόσφατα χώρισε και γύρισε πίσω!!! εγώ δεν ασχολούμε με το πώς συμπεριφέρεται ο ένας ή ο άλλος, από την στιγμή που δεν με ενοχλεί......!!!!! η διευθύντρια του σχολείου του Λ. είναι πάνω από 60 και ντύνεται σαν 20άρα με κάτι μίνι να........!!!!!!

ε τότε τι ανησυχείς βρε? περνάει την φάση εξόντωσης της αδελφής!!!! άσε την θα της περάσει η φάση της!!!!

μην λέτε για οδοντ. γιατί την άλλη εβδ. πρέπει να πάω να μου κάνει εξαγωγή και να πληρώσω και το 3.000ε !!!!! μία έκανε καθαρισμό, εξαγωγή και πλήρωσε 30.000ε .............................. με τόσα λεφτά και καινούργιο αυτ. αγοράζουμε και πολυτελές διακοπές κάνουμε!!!!

Αναστ. εδώ δεν υπάρχει ώρα κοινής ησυχίας και συνήθως τέτοια ώρα κουρεύουν το γκαζόν!!! .... και όταν είμασταν στο διαμέρισμα, κοιμόμουν στην κρεβ. ή προσπαθούσα να κοιμηθώ και τότε έβγαιναν τα παιδιά στον κήπο να παίξουν και τότε θα κούρευαν το γκαζόν!!! η φασαρία των αυτοκινήτων δεν με ενοχλεί αλλά με ενοχλούσαν τα παιδιά και η κουρ. μηχανή!!!!

An English lesson-Complete and Finished No English dictionary has been able to explain the difference between the two words COMPLETE and FINISHED, in a way that's easy to understand. Some people say there is no difference between COMPLETE & FINISHED. I beg to differ because, there is: When you marry the right woman, you are "COMPLETE". And when you marry the wrong one, you are "FINISHED"! And when the right one catches you with the wrong one, you are ... "COMPLETELY FINISHED" !!!

Την άλλη Τετάρτη εννοούν στις 18 Μάη!!!

σορρυ αλλά γέλασα!!!! δεν ξέρω καμμιά κοπέλα , αλλά αν είνα καλό παιδί, πού είναι το πρόβλημα? μήπως έχει πρόβλημα στην σχέση?

και για να ηρεμήσουμε λίγο, δείτε.....

εσένα τι σε ενδιαφέρει να είναι παχύ? κοίταξα το βιβλιάριο της κίρης μου, η οποία γεννήθηκε 3430 και μετά πό 3 μήνες περ. ζύγιζε 5640 με αποκλειστικό θηλασμό!....μια χα ρά είναι η κορούλα σου, συνέχισε έτσι και μην ανησυχείς

Αφρο ποιά τσάντα εννοείς? αυτή που θα πάρεις στο μαιευτήριο? .....ακόμη βρεγμένη είναι και άδεια? και είσαι και στην 37 εβδ.? Γωγώ, αν η Ιω δεν ζήλευε τότε θα έπρεπε να ανησυχείς, τώρα είναι φυσιολογική η συμπεριφορά της......αυτό που εγώ δεν κατάλαβα είναι αφού είστε τόσα άτομα εκεί - πεθερά, μαμά, μπαμπάς (όταν είναι) - πώς και βρίσκει την ευκαιρία και την χτυπά?.....πρόσεξέ την την μικρούλα κρίμα είναι να πονά, φαντάσου να σε χτυπήσουν εσένα στο κεφάλι!!!! όταν το διάβασα την λυπήθηκα πολύ την καημενούλα .....επίσης πριν θηλάσεις ας απασχολήσει κάποιος την Ιω με παιχνίδια, με βόλτες κ.λπ ώστε κάποια από τα γεύματα της μπέμπας να είναι ήρεμα......φυσικά και θα βάλεις στο παιχνίδι και την Ιω, αλλά κάποια από τα γεύματα θα σου πρότεινα να τα έκανες με ηρεμία γιατί η μπεμπούλα χρειάζεται κάποια ηρεμία, είναι μικρούλα.....αυτό που σου λένε τα κορίτσια (την μικρή στο στήθος και την Ιω παιχνίδι κ.λπ.) πιστεύω ότι είναι για μια μαμά που είναι μόνη της στο σπίτι και δεν έχει βοήθεια, εσύ έχεις, τουλάχιστον τώρα και εκμεταλεύσου την! όταν θήλαζα την Ρ. και ήταν ο Λ. στο σπίτι, ερχόταν πάνω από το κεφαλάκι της και την ενοχλούσε με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θηλάσει με ησυχία......βέβαια ο Λ. ήταν μεγαλύτερος και του εξηγούσα ότι πρόκειτε για γεύμα κ.λπ και καταλάβαινε......δώσε όμως περισσότερη προσοχή στα χτυπήματα!!!

Φρανίτα Tillykke med fødselsdagen στον Σεμπίνι....να τον χαίρεσαι και να τα χιλιάσει ευτυχισμένα, υγιή και με χαμόγελο!

Θούλη γιατί τόσα νεύρα? γιατί είσαι στο σπίτι του μπαμπά σου και όχι στο δικό σου? μήπως φταίει αυτό τελικά? είσαι συναισθηματικά φορτωμένη!!!!......κρίμα τον θοδωράκο πάρε την φίλη σου και πάτε έξω για καφέ, μην κάθεσαι στο σπίτι και πάτε κάπου που να μπορεί να παίξει ο Ντόντος.....εγώ έτσι θα έκανα!!!

Καλημέρα σας τώρα ποιά γράφει? η Σωσώ ή η Θούλη? ....είμαι σε αυτήν την σελ. και αναρρωτιέμαι!!! Σισσιώ και εγώ φορώ λευκόχρυσο, η βέρα μου π.χ. είναι λευκόχρυση! μου αρέσει καλύτερα! Συμπεθέρα δεν κατάλαβα γιατί έμπλεξες το φρένο.....το φρένο πάντα το πατάμε με το δεξί και στα αυτόματα το αριστερό το έχουμε και ξεκουράζεται στα αριστερά, εκεί έχει ένα πραγματάκι, μακρυά!!!! Φρανίτα, εσύ έκανες σαν τα πεθερικά μου όταν είχαν πάει Ινδία και είχαν πάει στην αγορά για ψώνια και ήρθε κάποιος (δεν θυμάμαι πώς τους λένε) για να τους κουβαλήσει τα ψώνια στην πλάτη και εκείνοι δεν ήθελαν....αλλά αυτή ήταν η δουλειά του!!!!.....αργότερα όταν έμαθαν το επέτρεπαν, αλλά αισθάνονταν άσχημα για όλο αυτό!!!! επίσης η Ελλάδα έχει 2 χρέη ένα στην Αμερ. και ένα στην ΕΕ....αν φύγει από την ΕΕ το χρέος προς αυτήν θα το πληρώσει η Αμερ. και έτσι η Ελλάδα θα χρωστά μόνο στην Αμερ.!!!!....είναι ένα σενάριο που ακούγεται εδώ.....!!!! τα υπόλοιπα θα τα διαβάσω μετά!!! Κατερίνα καλώς ήρθες...γιατί διαλύθηκε η ομάδα σας? εγώ έχω 2 παιδάκια: 6 ετών αγοράκι και 2,5 ετών κοριτσάκι και ζω στην Βόννη της Γερμανίας!!!

Λενάκι δεν μου έτυχε, αλλά νομίζω καλό κάνει αν βάλεις ζεστές κομπρέσες ή ρίξεις το ντους πάνω του με ζεστό νερό και κάνεις ένα ελαφρύ μασαζάκι!!! ρε κορίτσια λέτε να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ? αν ναι τότε θα χρειαστώ βίζα!!!!

εδώ δεν πατάς κανένα κουμπί, και γιατί να το κάνεις αφού όλες οι κινήσεις καταγράφονται στο χαρτί που βγαίνει!!!!.............αν ήταν να πατάω κουμπί, όταν ήμουν έγκυος στον Λ. θα έπρεπε να πατάω κάθε δευτερόλεπτο διότι συνεχώς κινούνταν!!!! μάλλον άλλα συστήματα έχουν στην Ελλάδα.....

γιατί να μην κοιμηθώ? αυτό δεν είναι το μηχάνημα (στην φωτό) και σε συνδέει με μια ζώνη, που την περνά στην κοιλιά σου και καταγράφεται η καρδιά του παιδιού και οι συσπάσεις, αν υπάρχουν!!!!..... δεν πατούσα εγώ κανένα κουμπί!!!!

χθες που έφτιαχνα πρωινό με βοήθησε ο Λ., ετοίμασε το τραπέζι και το Σ. το ετοίμασε η Ρ. ...... αν και εγώ θα ήθελα - χθες- να πει ο άντρας μου "κάθησε και θα ετοιμάσουμε εμείς το πρωινό σήμερα"...αλλά πού......!!!!

"Η αυτοπεποίθηση αποτελεί θεμέλιο μιας χαρούμενης παιδικής ηλικίας και κλειδί μιας πετυχημένης ενήλικης ζωής. Είναι γεγονός… Κανένα μωρό δεν γεννιέται έχοντας αυτοπεποίθηση. Παρόλο που υπάρχει βαθιά μέσα του, χρειάζεται απαραίτητα η συμβολή των γονιών του προκειμένου να «εμφανιστεί» δειλά-δειλά, να δυναμώσει και να εδραιωθεί στην καρδιά και την ψυχή του. Πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίο όμως (αν πετύχει) μπορεί να χαρίσει στο μικρό μας το διαβατήριο για μια καλύτερη συναισθηματική και κοινωνική ζωή. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να το κάνουμε να πετύχει, ξεκινώντας από τα βασικά… Ένα (τόσο δα) μωρό γεμάτο αυτοπεποίθηση Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο, όμως, η αυτοπεποίθηση μπορεί –και πρέπει– να χτίζεται από τη βρεφική ηλικία. Βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι η δική μας (πολύτιμη) συμβολή. Για να βοηθήσουμε, λοιπόν, το μωρό μας να αποκτήσει αυτοπεποίθηση από… κούνια: • Του χαρίζουμε ασφάλεια Έκλαψε κανείς; Όχι, γιατί αν έκλαψε, θα πρέπει (γρήγορα) να τρέξουμε κοντά του. Γιατί όποιος κλαίει, κάτι του φταίει… Μπορεί να πεινάει ή να διψάει, να ζεσταίνεται ή να κρυώνει, να πονάει ή να βαριέται. Ή μπορεί απλά να θέλει να μας δει. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας απολύτως λόγος να μην ανταποκριθούμε (πάραυτα) σε αυτές του τις ανάγκες. Όσο πιο άμεσα το κάνουμε, μάλιστα, τόσο πιο ασφαλές θα νιώσει το μικρό μας. Θα καταλάβει ότι το ακούμε, ότι νοιαζόμαστε για εκείνο και το αγαπάμε. Θα νιώσει σημαντικό. Κι αν ποτέ βρεθεί κάποιος να μας πει «Άς’ το μωρέ να κλάψει λιγάκι… Δεν θα πάθει δα και τίποτα», εμείς, απλά, θα του εξηγήσουμε ότι η άμεση ανταπόκριση στο κλάμα του μωρού το κάνει να νιώσει όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, ενισχύοντας ταυτόχρονα την αυτοπεποίθησή του. Ναι… από τόσο μικρό! • Επικοινωνούμε μαζί του Από την πρώτη στιγμή που γεννιέται το μικρό μας προσπαθούμε να επικοινωνούμε μαζί του όσο το δυνατό περισσότερο. Tου μιλούσαμε ακόμα κι όταν βρισκόταν στην κοιλιά μας, οπότε, έχει πλέον μάθει να αναγνωρίζει τη φωνή μας. Μπορεί το μικρό μας να «απαντάει» μωρουδιακά σε όσα του λέμε, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μιλήσουμε κι εμείς τη γλώσσα του. Αντιθέτως, θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τα «γκα» και τα «γκου» και να του μιλήσουμε όπως ακριβώς θα μιλούσαμε σε έναν ενήλικα. Αυτό θα βοηθήσει το μικρό μας να εξοικειωθεί από πολύ νωρίς με τους ήχους των λέξεων και τις λέξεις, κάτι που θα το βοηθήσει πολύ στη μετέπειτα επικοινωνία με τους γύρω του. Σίγουρα, λοιπόν, ένα παιδάκι το οποίο μπορεί να επικοινωνήσει πιο εύκολα με τους άλλους, νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ ό,τι ένα παιδί που κάθεται σε μια γωνιά και απλά ακούει… • Το βάζουμε σε πρόγραμμα Ξεχνάμε για λίγο τις λέξεις «ελευθερία», «αυτοσχεδιασμός» και «ποικιλία». Αυτό που χρειάζεται το μωρό μας όσον αφορά την καθημερινότητά του είναι ένα και μόνο πράγμα: το πρόγραμμα! Θέλει να ξέρει ότι το πρωί που θα ξυπνήσει, θα φάει. Το βράδυ, πριν πέσει για ύπνο, θα κάνει μπάνιο, μετά θα φάει και στη συνέχεια θα κοιμηθεί. Γενικά, το μωρό μας θέλει να γνωρίζει τι… ακολουθεί αυτού που προηγείται. Ακούγεται περίπλοκο, κι όμως δεν είναι. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι απλά να μένουμε πιστές στο πρόγραμμα της ημέρας. Όχι, δεν πρόκειται να βαρεθεί (ακόμα). • Του κεντρίζουμε συνεχώς το ενδιαφέρον Παρουσιάζοντάς του συνεχώς νέες προκλήσεις. Απλά και μικρά πραγματάκια τα οποία, όταν θα καταφέρει να πετύχει, θα νιώσει περήφανο, ειδικά αν μας ακούσει να επιβραβεύουμε τόσο την επιτυχία του, όσο και την προσπάθειά του. Ένα κρεμάμενο παιχνιδάκι μπορεί να είναι μια μεγάλη πρόκληση, λοιπόν, για ένα μωρό πέντε μηνών. Το κρατάμε από πάνω του, σε ένα σημείο που να μπορεί να το φτάσει άμα τεντωθεί λιγάκι και μόλις τα καταφέρει και το πιάσει, φωνάζουμε με χαρά «Μπράβο, μικρό μου! Τα κατάφερες!» και συνεχίζουμε το παιχνίδι μας με άλλο παιχνιδάκι, σε λίγο μεγαλύτερη απόσταση. Φυσικά, ένα γυμναστήριο με διάφορα κρεμαστά μπιχλιμπιδάκια θα μπορούσε σε αυτή τη φάση να αντικαταστήσει το χέρι μας, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα έπρεπε να αντικαταστήσει την παρουσία μας, την παρακίνησή μας και, φυσικά, την επιβράβευση. • Το ενθαρρύνουμε όσο μπορούμε περισσότερο Πρέπει πάντα να προσπαθούμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Δεν πρέπει να παραιτούμαστε με την πρώτη δυσκολία. Χρειάζεται υπομονή κι επιμονή για να αποκτήσουμε όσα επιθυμούμε. Όταν μάλιστα έχουμε δίπλα μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα να μας δίνουν κουράγιο, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα. Αυτό είναι κάτι το οποίο το μικρό μας μπορεί (και θα πρέπει) να μάθει από μωρό. Πρέπει να νιώσει ότι πιστεύουμε στις δυνάμεις του. Ότι μπορεί –με λίγη προσπάθεια– να αγγίξει τους στόχους του. Με το που θα το δούμε λοιπόν να προσπαθεί να σταθεί στα ποδαράκια του, δεν σπεύδουμε να το σηκώσουμε. Αντιθέτως, το παρακινούμε να προσπαθήσει λίγο περισσότερο. Δεν πειράζει αν πέσει. Αρκεί να σηκωθεί και να προσπαθήσει και πάλι κι εμείς θα πρέπει να είμαστε δίπλα του σε κάθε του προσπάθεια. Ένα παιδί που πιστεύει στις δυνάμεις του Καλλιεργώντας από νωρίς το συναίσθημα της αυτοπεποίθησης στη ζωή του μικρού μας, το βοηθάμε να γίνει υπεύθυνο, να μάθει να ζυγίζει σκέψεις και συναισθήματα και να παίρνει σωστές αποφάσεις. Του δίνουμε την ευκαιρία να μάθει να στέκεται στα πόδια του και να πιστεύει στον εαυτό του. Όλα αυτά μπορούν, με μαθηματική ακρίβεια, να βοηθήσουν το μικρό μας να εξελιχθεί από χαρούμενο παιδάκι σε ισορροπημένο, ευτυχισμένο ενήλικα. Για να συμβάλλουμε στο αποτέλεσμα αυτό: • Το βοηθάμε να γνωρίσει τον εαυτό του... Για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση το μικρό μας θα πρέπει πρώτα να γνωρίσει τον εαυτό του. Το ποιος είναι και το πού ανήκει είναι δύο σημεία κλειδιά απαραίτητα για την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και, κατ’ επέκταση, της αυτοπεποίθησης. Απαντώντας λοιπόν σε ερωτήσεις του στιλ «Πού γεννήθηκα και πώς;» ή «Θυμάσαι τότε που έπεσα από τη σκάλα;» ή «Πες μου για τότε που κλειδώθηκα στο μπάνιο…», βοηθάμε το παιδί μας να μάθει πράγματα για τον εαυτό του, για τη ζωή του, για τη θέση του μέσα στην οικογένειά μας. Δεν έχει καμία σημασία αν η κάθε ιστορία έχει χιλιοειπωθεί… Μέσα από αυτή την επανάληψη είναι που τα παιδιά μας μαθαίνουν. Είναι σημαντικό λοιπόν να το βοηθήσουμε να νιώσει αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μας, να γνωρίσει τον εαυτό του και να τον αγαπήσει. Άλλωστε, είναι αδύνατο να νιώσουμε αυτοπεποίθηση αν δεν γνωρίζουμε και δεν αγαπάμε τον εαυτό μας. • …και να τον αποδεχτεί Αφού μάθει ποιος είναι, θα πρέπει να αποδεχτεί αυτό που είναι. Να κατανοήσει πότε κάνει κάτι καλά και πότε το κάνει λάθος. Να βρει τρόπους για να μπορεί να διορθώνει τα λάθη του και να μαθαίνει μέσα από αυτά. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε στο παιδί μας να ξεχωρίζει το λάθος από την αποτυχία. Το να κάνει κάτι λάθος δεν σημαίνει ότι απέτυχε. Άλλωστε, τα λάθη είναι (όπως είπαμε) κομμάτι της γνώσης. Θα πρέπει να το βοηθήσουμε να ανακαλύψει κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς του και –γιατί όχι;– να τις καλλιεργήσει, αν πιστεύουμε πως είναι για το καλό του. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσει το σώμα του και να αποδεχτεί την εξωτερική του εμφάνιση. • Είμαστε θετικοί απέναντί του Με λίγα λόγια, προσπαθούμε να γίνουμε ένας καθρέφτης στον οποίο θα αντικατοπτρίζονται τα καλά στοιχεία του εαυτού του. Το παιδί μας συνθέτει την εικόνα του εαυτού του μέσα από τα στοιχεία που αντιλαμβάνεται εκείνο, αλλά και μέσα από τα όσα πιστεύουν οι άλλοι για εκείνο. Κάποιες αντιδράσεις μας, λοιπόν, πολλές φορές αντικατοπτρίζουν τη γνώμη μας για το μικρό μας. Π.χ. το επαινούμε, άρα συμπεριφέρεται σωστά. Παίζουμε μαζί του, άρα είναι ωραίο να βρισκόμαστε κοντά του. Ρωτάμε τη γνώμη του, άρα μας ενδιαφέρει η άποψή του. Κάπως έτσι, το παιδί μας αρχίζει να καταλαβαίνει ότι είναι ευγενικό, ευχάριστο, έξυπνο. Ότι η παρουσία του είναι πολύτιμη και η γνώμη του σημαντική. Φανταστείτε να μας άκουγε συνεχώς να του φωνάζουμε «Όχι! Δεν σου είπα να μην το κάνεις αυτό;» ή «Μην με ενοχλείς τώρα, έχω δουλειά!» ή «Θα βάλεις αυτό το μπλουζάκι. Πάει και τελείωσε». Η αυτοπεποίθησή του θα τσακιζόταν σαν βαρκούλα στο βράχο της απαγόρευσης, αφού θα ένιωθε ότι δεν κάνει τίποτα σωστά. • Παίζουμε μαζί του… Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο παιδί μας είναι πραγματικά πολύτιμος για εκείνο. Μέσα από τις συζητήσεις μας, τα τραγούδια, τις αγκαλιές και τα παιχνίδια μας το παιδί λαμβάνει ένα σπουδαίο μήνυμα: «Είμαι σημαντικός. Οι γονείς μου με αγαπάνε και τους αρέσει να ασχολούνται μαζί μου». • …και το αφήνουμε να πάρει πρωτοβουλίες Η ώρα του παιχνιδιού είναι επίσης μια καλή ευκαιρία να αφήσουμε το μικρό μας να πάρει πρωτοβουλίες. Από το τι παιχνίδι να παίξουμε, μέχρι το πού θα το παίξουμε, πώς θα χωριστούμε, ποιο θα είναι το έπαθλο κ.λπ. Μπορεί να μας ζητήσει να παίζουμε ξανά και ξανά το ίδιο παιχνιδάκι… Η αλήθεια είναι πως οι μεγάλοι βαριόμαστε (κάποιες φορές) πιο γρήγορα από τα παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση δεχόμαστε να του κάνουμε το χατίρι ή αντιπροτείνουμε κάτι άλλο όσο το δυνατό πιο ευγενικά μπορούμε, δίνοντάς του όμως και πάλι τη δυνατότητα επιλογής. Π.χ. αντί να πούμε «Ώχου! Δεν βαρέθηκες να παίζουμε συνέχεια αυτό το επιτραπέζιο;», λέμε «Πολύ καλή ιδέα! Μιας και το έχουμε ξαναπαίξει αυτό όμως, τι θα έλεγες να δοκιμάζαμε να φτιάξουμε αυτό το παζλ ή να ασχοληθούμε με αυτό το kit πειραμάτων;». • Του αναθέτουμε ευθύνες Προσπαθούμε όσο το δυνατό νωρίτερα να το εντάξουμε στο… εργατικό δυναμικό του νοικοκυριού μας! Ένα δίχρονο παιδάκι μπορεί κάλλιστα να συμβάλει στο στρώσιμο του τραπεζιού, τοποθετώντας τις χαρτοπετσέτες δίπλα από τα πιάτα. Στα τρία του χρόνια, θα είναι σε θέση να καθαρίσει ή να ξεσκονίσει κάποιες χαμηλές επιφάνειες. Στα πέντε του μπορεί να βάζει τα ρούχα στο πλυντήριο, ενώ μέχρι τα εφτά, θα έχει σίγουρα μάθει να φτιάχνει πρωινό για όλη την οικογένεια! Έτσι, το μικρό μας θα νιώθει ότι προσφέρει την ανεκτίμητη βοήθειά του, εκτονώνοντας τυχόν περισσευούμενη ενέργεια και, φυσικά, συμβάλλοντας στις δουλειές του σπιτιού. • Του μιλάμε για τα συναισθήματα Για να εκφράσει ένα παιδί τα συναισθήματά του θα πρέπει προηγουμένως να τα γνωρίσει. Το βοηθάμε λοιπόν μέσα από ήρεμες συζητήσεις, αρχικά να μάθει να αποκρυπτογραφεί τα συναισθήματά του και στη συνέχεια να τα εκφράζει. Έτσι, θα μπορέσει αργότερα να μάθει να τα αιτιολογεί και να τα ελέγχει, ενώ, θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί και τα συναισθήματα των άλλων. Αυτή η αποτίμηση και αντιμετώπιση των συναισθημάτων είναι που θα βοηθήσει αργότερα τα μικρά μας να αντιμετωπίσουν τυχόν δύσκολες καταστάσεις, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να βγουν ασπροπρόσωπα σε οποιαδήποτε νέα πρόκληση παρουσιαστεί μπροστά τους. • Του μαθαίνουμε να αυτοεξυπηρετείται Η πρώτη φορά που θα φάει μόνο του, που θα επιλέξει εκείνο τα ρούχα του και θα τα φορέσει με καμάρι, που θα βάλει τα παπούτσια του, που θα πλύνει τα χέρια του και θα βουρτσίσει τα δόντια του… Όλα είναι μικρά σκαλοπατάκια που οδηγούν το μικρό μας στην αυτονομία. Κάθε φορά που καταφέρνει να κατακτήσει ένα από αυτά και μας ακούει να επιβραβεύουμε, όχι μόνο την επιτυχία, αλλά και την προσπάθεια που κάνει, φουσκώνει από περηφάνια. Κάπως έτσι, μαζί με την αυτονομία του, μεγαλώνει και η αυτοπεποίθησή του. Η γωνιά της επιτυχίας Μέσα σε κάθε παιδί κρύβεται ένα ταλέντο. Στη ζωγραφική, τα αθλήματα, τις κατασκευές, το χορό… Αυτό πολλές φορές εκφράζεται μέσα από ζωγραφιές, έπαθλα, χειροτεχνίες. Όλα αυτά, είναι τα επιτεύγματα του μικρού μας. Για να τα βλέπουμε και να καμαρώνουμε κάθε του προσπάθεια κι επιτυχία, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μικρή γωνιά στην οποία θα εκθέτουμε όλα όσα έχει δημιουργήσει ή κερδίσει. Με λίγα λόγια, όλα όσα έχει πετύχει. Κοιτάζοντάς τα θα αντλεί έμπνευση και δύναμη για ακόμα περισσότερη προσπάθεια, ενώ παράλληλα θα νιώθει περήφανο και θα ενισχύεται η αυτοπεποίθησή του κάθε φορά που ένα νέο επίτευγμα προστίθεται στη γωνίτσα του." Της Μάρθας Αγγελοπούλου, με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου

απεριόριστο άνιθο, δυόσμο και μαιντανό? ....αυτά δεν είναι τρόφιμα, αλλά βότανα!!!! πάντως την έσωσα στα αρχεία μου για να την μελετήσω!!!!...... δεν μας είπες πόσα κιλά την εβδομάδα μπορείς να χάσεις με αυτήν?

Νατασούλα τρελαίνομαι για κοτόπουλο μπούτι όπως και να είναι μαγειρεμένο....πολύ παλιά έτρωγα κάθε μέρα κοτ. και δεν το σιχάθηκα.....είμαι κοτοπουλού και αυγουλού!!!!

τα αρώματα τα βάζουμε στους καρπούς των χεριών (εσωτερικά) στο ντεκολτέ και πίσω από τα αυτιά!