Καλησπέρα σε όλες. Εδώ και 3 μήνες ζω μία παράνοια και θα ήθελα την γνώμη σας. Με τον σύντροφο μου αποφασίσαμε πριν 8 μήνες να κάνουμε παιδάκι. Τα καταφέραμε λοιπόν και έμεινα έγκυος. Δυστυχώς η χαρά δεν κράτησε καθώς απέβαλα. Η γυναικολόγος μου μου έδωσε κάτι χάπια για να καθαρίσω ώστε να αποφύγω την απόξεση. Τα χάπια αυτά μου έκαναν παρενέργειες με αποτέλεσμα μία μέρα να καταλήξω στο νοσοκομείο βιώνοντας πολύ έντονα σωματικά συμπτώματα σε σημείο που ένιωθα ότι δεν θα προλάβω να φτάσω ζωντανή στο νοσοκομείο. Αφού πέρασε η όλη περιπέτεια και με διαβεβαίωσε γυναικολόγος πως έχω καθαρίσει ξεκίνησαν απευθείας οι πιέσεις να ξανά μείνω έγκυος. Και όχι δεν εννοώ από τον σύντροφο μου. Προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου από την αποβολή αλλά και από το σοκ των παρενεργειών, η μητέρα μου και άτομα του στενού μου οικογενειακού περιβάλλοντος που υποτίθεται με αγαπάνε ,καθημερινά θα μου πουν τις φράσεις βάλε μπροστά τι κάθεσαι, τα χρόνια περνάνε κτλ. .Έχουν περάσει 3 μήνες από όλη την περιπέτεια και νιώθω πως θέλω χρόνο. Και σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Και αυτό γιατί φοβάμαι μετά από όλο αυτό και θέλω να ηρεμήσω. Το γεγονός ότι μου θυμίζουν καθημερινά το ζήτημα της εγκυμοσύνης ενώ τους έχω εξηγήσει πως νιώθω κάνει την κατάσταση χειρότερη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η τρίτη εγκυμοσύνη συγγενικού προσώπου και μάλιστα δε μικρότερης ηλικίας από μένα. Μου λένε είδες η τάδε??ούτε φοβάται ούτε τίποτα .Τίς προάλλες μου ανακοινώθηκε 2η προαγωγή στην εργασία μου σε διάστημα 4 χρόνων που είμαι στην εταιρεία. Κάλεσα όλο χαρά την μητέρα μου και η απάντησή της??Άσε την δουλειά και κοίτα να κάνεις παιδί. Ούτε ένα συγχαρητήρια. Γενικά η όλη συμπεριφορά τους, με κάνει να νιώθω πως αφού δεν έχω παιδί η αν δεν κάνω παιδί δεν έχω και αξία ως άνθρωπος. Έχω κάνει χοντρό καυγά για το συγκεκριμένο ζήτημα μαζί τους εξηγώντας τους πως δεν είναι ότι δεν θέλω παιδάκι αλλά ότι απλά θέλω χρόνο και πάλι δεν καταλαβαίνουν. Ποια η γνώμη σας;
