Marypnk

Σευχαριστώ πολυ και δεν εισαι καθόλου αυστηρή! Αυτος ηταν ο σκοπός της ανάρτησής μου καθώς πιστεύω πως σιγουρα η μητρότητα είναι απαιτητική αλλά ήθελα να ακούσω πως το βιωνουν και αλλες μητέρες γιατί νιώθω οτι ειμαι στα κόκκινα 24 ωρες το 24ωρο και αυτο δεν είναι κατι βιώσιμο ούτε φυσιολογικό..κι ας θεωρουσα μεχρι πρότινος ότι ημουν αρκετα καλα (απορω πως) ,τωρα βλέπω οτι δεν ήμουν και δεν ειμαι καθόλου καλα ενω θελω να χαρω το παιδί μου και τη ζωη μου. Μιλησα και στον άντρα μου για οτι νιώθω και η αντιμετώπισή του ηταν πολυ ενθερμη κατι που με εκανε να νιώσω οτι δεν ειμαι μονη μου σε ολο αυτο ευτυχώς.. Πραγματικά θελω να επανελθω και να γράψω μετα απο κάποιο καιρο για την εξέλιξη!

Μακαρι μακαρι μακαρι! Η αληθεια ειναι οτι φοβομαστε να παραδεχτούμε οτι νιώθουμε ολα αυτά σε μια απ τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μας που τελικά δεν ειναι ακριβώς έτσι..λογω των ορμονών και των απαιτητικων συνθηκών. Φανταζόμουν βέβαια οτι με το πέρασμα του καιρού ολα αυτα τα ψυχικά βαρη θα εξασθενούν ενώ σε μενα πχ συμβαίνει το ανάποδο. Ευελπιστώ να επιστρέψω σε λιγο διάστημα και να ξαναγράψω με πιο καθαρο μυαλό την εξέλιξη γιατι θεωρώ οτι πολλες γυναίκες εχουν αναγκη απο αυτό. Οπως κι εγω που άνοιξα αυτο το θέμα διαβαζοντας κι αλλα παρομοια. Εχω απευθυνθεί στην φαιναρετη και ελπίζω ολα καλα! Επισης ,δυστυχώς στον κυκλο μου καμια φιλη μου δεν εχει παιδι ακόμα οποτε θεωρω οτι θα καταλάβουν μόνο οσες εχουν βιώσει οτι βιωνει μια μαμά. Αυτός ειναι και ο λογος που ενιωσα την αναγκη να το συζητήσω με σας

Να χαίρεσαι το μωρακι σου κορίτσι μου💗 Σευχαριστώ για την αμεση απάντηση μακαρι να υπαρχει φως στο τουνελ.. η αλήθεια ειναι οτι αμφιταλαντευομαι πολυ για το πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε τελικά αν περναμε την φαση μας ή όχι.. Με τον σύζυγο πιο πολυ υπομονή κανω να δω πως θα εξελιχθεί παρά να πω με σιγουριά οτι καλυτερεύει η κατάσταση. Δειχνει μια μικρη βελτίωση αλλα φοβαμαι οτι ειναι επιτηδευμένη κι οτι η ζημια εγινε. Περα απ αυτο όμως νιώθω οτι δεν αξιζω στο μωρο μου δεν αξιζω για μαμα του. Ειναι υπέροχο μωρο και θα μεγάλωνε μια χαρα και χωρις εμένα. Σε μερες μεγάλης απελπισίας εχω σκεφτει και να κάνω κακο σε μενα. Το θετικό είναι ότι δεν εχω καμια βλεψη να το κανω πράξη αλλα και μονον αυτες οι σκέψεις μου φαίνονται ολιγον τι παρανοϊκές. Εχω αρχισει επισης να φοβαμαι τα βραδια που μενω μονη με το μωρο..Φοβάμαι το σκοταδι σα παιδακι, θέλω συνεχως καποιον μαζι μου..μια ανασφάλεια γενικά και καθε μερα χειροτερα..Γι αυτο λεω οτι ειναι λεπτη η γραμμή του νορμαλ και του κατι συμβαίνει και θελω πολυ να ακουσω τις απόψεις σας

Χαιρετώ ολα τα μελη και ολες τις μανούλες της ομαδας!! Επανέρχομαι μ ενα ακομα ποστ 9 μήνες μετα την γέννηση της κορούλας μου. Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Στο κεφαλι μου είναι ολα πολυ μπερδεμένα αλλα θα προσπαθήσω να τα γραψω οσο καλύτερα μπορώ. Το τελευταίο διάστημα εχω αρχίσει να εχω καποια περίεργα συμπτωματα τα οποία καθε μερα γίνονται εντονότερα ειδικα μολις αρχιζει να βραδιάζει. Αυτα περιλαμβάνουν μια αρκετα εντονη μελαγχολια, ενα αίσθημα οτι η ζωη μου εχει τελειώσει, ατελείωτο άγχος και γενικώς ακομα και τις απλες δουλειές πλέον τις κανω με το ζόρι..νιώθω μονίμως εξουθενωμενη και εχω μονο ενα μωρο, δεν εργάζομαι και αναρωτιέμαι γιατι νιώθω τοσο χάλια και γιατι αλλες γυναίκες με παραπανω παιδια και υποχρεωσεις τα βγαζουν περα και βρισκουν αυτες τις μαμαδοδυναμεις. Εχω αρχισει να πιστεύω εντονα οτι περνάω επιλοχειο κατάθλιψη αν και δε ξερω ποσο εφικτο ειναι αυτο τοσο καιρο μετα τον τοκετό. Βεβαια δεν μπορώ να πω οτι ειχα μια εύκολη λοχεια καθως κοντεψα να χωρισω με τον σύζυγό μου απ τη στιγμή που γέννησα και προσπαθούσα να σταθω στα ποδια μου για το μωρο μου και να ειναι αυτο καλα. Ενω φαινομενικά ειμαι μια πολυ καλη μαμα και εν μερει λειτουργική (μεχρι προτινος) και το μωρο μου το λατρεύω και ειναι ενα χαρούμενο μωρο εγω νιώθω μεσα μου σαν ρομπότ. Συνεχώς αγχωμένη να αμφισβητω αν τα κανω καλα, αν το μωρο μου με αγαπαει και αναγνωρίζει οτι ειμαι η μαμα του, αν τελικά κανω για μαμά και λυπάμαι πολυ που δεν ειμαι ανεμελη και δε μπορώ να χαρω το παιδί μου. Ολη αυτη την απέραντη ευτυχία που ακουω απο αλλες μαμαδες δεν την νιώθω. Μόνο πιεση άγχος και μια ελπιδα για καλύτερες μερες. Ειναι ολα αυτα φυσιολογικά; μηπως ετσι ειναι η μητρότητα; ή μηπως χρειάζομαι βοήθεια..

Κορίτσια καλησπερα σε ολες❤️ Διαβασα τα μηνυματα ενα προς ενα και πραγματικά δεν περίμενα τοση υποστηριξη ! Σας ευχαριστώ όλες μιλήσατε στην καρδιά μου. Είναι δύσκολη περίοδος με πολλα σκαμπανεβασματα, ευτυχώς τα πλασματακια μας μας γεμίζουν φως! Προσπάθησα να ηρεμήσω και να μην το ζοριζω άλλο ,κι επισης εκανα μια πρωτη κουβέντα μαζι του. Δυστυχώς απ οτι βλεπω θα χρειαστεί κι άλλη σε μια περίοδο που χρειάζομαι πλήρη υποστηριξη. Τα πρωινά είμαι μόνη μου εκεινος ειναι στη δουλειά, κανει δύσκολη δουλεια και φεύγει απο τη νύχτα οποτε κοιμάται και νωρίς. Για το καλο μου αποφάσισα να ζητησω βοήθεια απο ειδικό. Σας ευχαριστώ πολυ πολυ και πάλι!! Ειστε δύναμη!

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη! Ανοίγω ένα θέμα το οποίο δεν ξερω ακριβώς πως να το πιάσω και που θα καταλήξω αλλά νιώθω να με τρώει καθε μερα πιο πολύ. Στις 16/2 γεννησα ενα κοριτσάκι στην 41η εβδομάδα με καισαρική. Περασα δύσκολα στη γεννα κοιλοπονουσα 2 μερες πριν γεννήσω χωρις αποτέλεσμα, ημουν αυπνη, οταν πηγα στο μαιευτήριο πηγα ημιλυποθυμη ,επισκληριδιο δε μου καναν τις πρωτες 5 ωρες ( εχοντας τεχνητους πονους) ενω ζητουσα απεγνωσμένα και γενικα κουράστηκα αρκετά και γεννησα μετα απο 16 ωρες. Το μωρο μου το εβαλαν στο στηθος στην ανάνηψη και θηλαζε για τουλάχιστον 40 λεπτά. Στη συνεχεια αντιμετωπιζα προβλήματα, εκλαιγε παρα πολύ, δε μπορουσα να το τοποθετησω καλα μόνη μου, οταν τα καταφερνα ακομα και μια ωρα να το ειχα στο στηθος μολις το εβγαζα εκλαιγε σπαρακτικα και δεν ηξερα τι του φταιει. Οσο ημουνα στο μαιευτήριο δεν ειχα βοήθεια, ο αντρας μου δε μπορούσε να ειναι μαζι μου το βράδυ κι εγω ειχα ολη μερα το μωρό μου το οποίο δεν έτρωγε και πεινουσε κι εγω με το ζορι ήθελα να το θηλασω. Για να μη τα πολυλογώ γυρισαμε σπίτι και τις πρώτες μερες ειχαμε βοήθεια τη θεια του αντρα μου η οποία μου ειπε πως προφανώς δεν εχω γαλα και το μωρό ειναι νηστικό οποτε του δωσαμε φορμουλα. Σωσρι λάθος δε θα μάθω ποτε. Μεσα στη μερα το ειχα ομως συνέχεια στο στηθος και εκανα πολλες φορες προσπάθεια να θηλασω αποκλειστικά, αγορασα και θήλαστρο αλλά εβλεπα πως βγαζω λίγο γαλα. Δεν ξέρω τι πηγε λαθος πραγματικά το θέμα μου ειναι οτι ο αντρας μου με πιεζει πολυ να θηλασω, εχω φτασει πολλες φορες στα ορια μου, η ψυχολογία μου απο τις τύψεις και τις ενοχες και την κουραση δεν ειναι καλή και παρολα αυτα εκεινος μου λεει πως έχω γάλα και θα ηθελε ιδανικα να θηλαζω για 3 χρόνια. Και να ρωτησω κατι βρε παιδια ; απο ποτε εχουν άποψη για τον θηλασμο; δε λεω ειναι και παιδιά τους και θελουν το καλύτερο αλλά αν δεν γινεται τι να κάνουμε; Πριν μερες αποφάσισα να αποθηλασω σιγα σιγα και για πρωτη φορα ενιωσα ότι ειμαι καλα και δεν εχω πλεον τυψεις για εμένα και το μωρο μου ,αλλα επειτα ακολούθησε ενας τσακωμος για ακυρο λογο μεσα στον οποίο θιχτηκε και το κομματι του θηλασμου. Και απο τοτε αντε ξανα μανα να προσπαθώ για επαναγαλακτισμο μεχρι που νοικιασα και νοσονομειανο θήλαστρο. Στο μεταξύ δεν θελει να εχουμε βοήθεια, ερχεται η μητέρα μου λιγες ωρες τα πρωινά και πανω στον τσακωμο μου το χτυπησε κι αυτό. Δεν ξερω αν έχω επιλόχειο ή αν απλά η συμπεριφορά του αντρα μου με έχει ισοπεδωσει αλλά νιώθω τοσο μπερδεμένη για το αν εκτελώ καλα τον ρολο μου ως μητέρα που το μωρο μου το οποιο λατρευω βλεπει κατα βαση μια θλιμμενη και αγχωμένη μαμα..

Κορίτσια καλησπέρα ❤️ εχω κι εγω καιρό να γράψω και μπηκα να δω τι κάνετε και να διαβασω τα νεα σας. Εμεις σαραντισαμε πριν λιγες μερες και νομίζω σιγα σιγα στρωνει καπως ο ύπνος. Κανουμε μικτη διατροφή αλλα εχω το αγχος μη μου κοπει το γαλα ..Τα βρήκα λιγο σκουρα και ακόμα ειναι μερες που μου φαίνονται βουνό κι αλλες πιο εύκολες. Η μικρη ειναι πολυ καλή απλα εχει θεματα με τη κοιλιτσα της..Επίσης ενω εχω βοήθεια και θα επρεπε μαλλον να χαιρομαι, εγω εχω γεμίσει τυψεις και νιώθω κακη μαμά και οτι θα έπρεπε να αναλαμβανω εξ ολοκλήρου το παιδί μου μόνη μου.. και μετα σκέφτομαι ότι ειναι νωρις ακόμα.. Πανω κατω αυτα τα νεα μου, ομως ολα καλα και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά

Κορίτσια μου!! Γεννησα εχθες το απόγευμα ❤️ μια κουκλίτσα 3760 και 54 εκατοστά. Το λεω αυτό γιατί για κάποιο λόγο το σωμα μου δεν ανταποκρινοταν. Ειχα πολυ δύσκολο τοκετο. Περιμέναμε 14 ώρες στη κλινική εχοντας δοκιμάσει τα παντα κ εγω παρεμενα με διαστολή 3. Την ιδια περιπου με την οποια πηγα στη κλινική αφου κοιλοπονουσα για ώρες πριν παω. Και τελικα εκανα καισαρική την οποια ο γιατρος μου αποφεύγει αλλα μου πε οτι ισως αυτο το μωρο να ναι αρκετα μεγάλο για το δικο μου σωμα! Δε μπορουσαμε να καταλάβουμε για ποιον λογο δεν προχωρουσε η διαδικασία κ η μπεμπα παρεμενε σ ενα -3 ..ψηλα δηλαδή. Ολα πηγαν καλά ομως στο τελος, το μωρο ηταν μια χαρα ευτυχώς δεν στρεσσαριστηκε και ειμαι ευτυχισμένη (και αγχωμενη μαζιι 😂)❤️❤️ Σας ευχομαι και σε οσες μεινανε τα καλύτερα, να γεννησετε συντομα και ευκολα και ολα θα πανε μια χαρά ❤️

Τι ωραια παρεα που ειστε βρε κοριτσια! Λυπαμαι που δε σας ειχα βρει νωρίτερα.. Λιγες μειναμε, πλησιάζουμε!! Τα νεα μου ειναι λιγο μπερδεμενα, ή εγω τα βλεπω ετσι 😞 Το πρωι πηγα στο ιασω, τους ειπα τι εγινε το βράδυ με τους πόνους, καναμε καρδιοτοκογραφο ολα καλα, με εξετασε και απο κατω (το γνωστο χερι) και ο τραχηλος ηταν μαλακος, κοντός και ειχα διαστολη 1,5. Προσπάθησε με το χερι να "ξυπνησει" λιγο τη κατάσταση και να ξεκολλησει καπως τις μεμβρανες απ τον τραχηλο. Βλεννη με ροζ και καφε συνεχισε να μου φεύγει μεσα στη μερα και πλεον νομίζω μου εφυγε ολο το πώμα. Απ την ωρα λοιπόν που εφυγα απ το ιασω πονουσα αρκετα. Πηγαμε μια βόλτα με τον αντρα μου κ εκει κατα τις 3μιση αρχισαν οι πονοι να γινονται πολυ εντονοι και ανα 6λεπτο.. αλλα σας λεω για πολυ πόνο.. εδω και καμια ωρα εχουν αρχισει να γινονται παλι ατακτοι αλλα χωρις να ξεπερναω τα 10 λεπτά. Νιώθω απελπισία, δε μπορω να κοιμηθώ,ποναω παρα πολυ αλλα απ την αλλη δεν ειναι και σταθεροι για να παω στο μαιευτήριο. Ειναι λες και κολλαω σε καθε στάδιο παρα πολυ ωρα.. και αναρωτιέμαι να χω κανει κ αλλη διαστολή; Η μαια μου μου πε να προσπαθήσω να κοιμηθώ αλλά ειναι αδύνατον. Α, επισης γυρνώντας απ την κλινική ειχα κ 2 επεισόδια διάρροιας (το κλυσμα της φυσης που λεγαμε) ..

Ωωωω τελειααα ! Να σου ζησει κορίτσι μου. 3.900 χωρίς επισκληριδιο; Εισαι ηρωίδα και πρότυπο!!!! Χαχα ! Αχ εγω ακομα μετραω.. εκει που πονουσα αρκετά και σταθερα κάπως εγιναν πιο αραιοι οι πόνοι! Αλλα ειμαι σίγουρη οτι έρχεται !

Κορίτσια καλημερα θα πω γιατι αργότερα θα το δειτε λογικά. Μου εφυγε το τραχηλικο πώμα..απ την ωρα που ξαπλωσα να κοιμηθώ ξυπνούσα συνεχεια απο τον πονο και τα πετρώματα μεχρι τωρα που ειπα θα σηκωθω τελειως δε ξανακοιμαμαι και πονουσα λες και θα αδιαθετησω βαριά. Πήγα στο μπάνιο και ειχα αυτη τη βλεννη μαζι με αρκετο καφέ. Τωρα κανω υπομονή να περάσουν οι ωρες για να παρω τηλέφωνο τη μαια μου... θα τη παρω μόνο αν αρχίσω να πονάω αρκετά .. προς το παρον αντέχω και θα μετράω πόνους. Αλλα αυτο που καπως μου την εδωσε ειναι οτι ενω την πηρα τηλ το απόγευμα και της ειπα για τα υγρα, τη βλεννη και τα πετρωματα, δε μου εδωσε πολυ σημασια και μου πε οτι δεν πιστεύει οτι ειναι κάτι... κι εγω της ειπα πως θεωρω οτι κατι γίνεται αργα μεν αλλα εξελίσσεται. Δηλαδη κανω εγω τη μαια του εαυτου μου. Επρεπε να ειναι πιο αλερτ να νιώθω κι εγω μεγαλύτερη ασφάλεια. Τελοσπαντων, θα σας στείλω νεααα Να εχετε μια όμορφη μέρα ❤️❤️

Το εχω ξαναακουσει και απο άλλες μανούλες να αναπολουν την εγκυμοσύνη! Δεν μου φαίνεται παράξενο γιατι οι αλλαγες γίνονται πολυ γρήγορα και οι ορμονικες και οι ψυχολογικές!! Ολα καλα ❤️ Για τα ραμματα παιρνεις παυσιπονο ή κάτι;; επισης το οτι σε τραβανε σημαίνει οτι επουλωνονται λογικά. Εγω κορίτσια πηγα πριν τουαλετα και ειδα αρκετα υγρα στο εσωρουχο, σαν νερά.. ταυτόχρονα ειδα κ αυτη τη περιφημη βλεννη. Απο χθες νιώθω πετρωμενη τη κοιλια μου και οτι κατεβηκε κ αλλο το μωράκι..επισης το πρωι πονουσε και καπως η μεση μου σαν τον πονο ομως της περιόδου. Νομίζω πλησιαζουμε θα βγει η μπουμπου χωρις την παρέμβασή μας.

Αντωνια μου ειναι δύσκολο να γυρνας χωρις τα μωρακια σου και ολη αυτη η αγωνια και ταλαιπωρια δε βοηθάει, αλλα παιρνεις δύναμη απ τα κορίτσια σου!! Νομίζω τα διδυμακια ειναι ετσι πιο επιρρεπή,και λογω βάρους, σε τετοια θεματακια στην αρχή. Ειμαι σίγουρη οτι θα τις παρεις σύντομα σπίτι ❤️

Ωωω τέλεια Λευκη μας !!!! Πολυ χαίρομαι που πανε καλύτερα τα πράγματα! Σίγουρα θα φτιάξει και το θεμα της ποσοτητας καθως χρειάζεται ενα διαστημα να εδραιωθει ο θηλασμός! Ολα τέλεια, πως σου φαίνεται η μπουμπουκα σου;; μεγαλωνει καθε μερα; Εσυ πως είσαι απο θεμα αναρρωσης ή γενικά;; Πες μας οτι θες/οταν εχεις χρόνο ❤️ @Xrisa95 Χρύσα καπου είδα οτι ανέφερες το θεμα του ονόματος και μιας και το έθιξες, να σας πω τον πονο μου! Εμεις δεν έχουμε αποφασίσει αλλα ειχαμε πει με τον αντρα μου πριν καν μεινω εγκυος οτι αν ειναι κορίτσι το μωρο μας θα μας αρεσε το Οφηλία. Είχαμε δει μια ταινια στο νετφλιξ (σοβαρες επιρροές) και καπως μας κολλησε. Στα αγγλικά διαβάζεται Οφήλια βέβαια. Υπαρχουν φανατικοί υποστηρικτές και φανατικοι μη υποστηρικτές που μας παρακαλανε να μη το δώσουμε. Τοσο ασχημο ειναι; ρωταω εσας που ειστε ουδετερες χαχα!!! Μετα έχουμε σαν επιλογή το Αδαμαντία, που δε μου αρεσει αλλά ειναι οικογενειακό όνομα απ τη μερια του αντρα μου, και προσωπικά μου αρεσει πολυ το Μαντώ που βγαίνει απο εκει! Αυτα ! Σας ζάλισα χαχα

Αχ βρε κορίτσια τι να πω μακαρι να με πιασουν ετσι αποτομα οι πονοι (σαν πρωτοτοκη πίστευα οτι παντα εχεις σημαδια πριν και παει σταδιακα η διαδικασία που μάλλον δεν ισχυει απ οτι λετε 😂 )ΑΛΛΑ και ετσι να μην γίνει, την απομυθοποιησα την προκληση λιγο, ειπα στον εαυτό μου οτι ολα καλα θα πάνε γιατι ο γιατρός μου ειπε οτι το σωμα μου πλεον ειναι πολυ πιο ετοιμο να τη δεχτεί αν χρειαστεί. Εντωμεταξύ σημερα ενιωθα ακομα μεγαλύτερη πίεση στη κυστη και σα να κατεβηκε λιγο ακομα η κυρία!!! ❤️ Και γενικα καπως νιώθω αλλιωτικα... κ εμενα ειναι πετρα η κοιλια μου. Μακαρι να πλησιάζουμεε !!! @annitakiannaannitakianna πιστεύω θεμα ωρών και το πιστεύω όντως 🤞 στειλε μας πως είσαι!