AthinaK

Να πω και εγώ την εμπειρία μου! Τα παιδιά μου από 1 έτους πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό. Εκεί τηρείται πρόγραμμα, τρώνε, κοιμούνται, παίζουν, μαθαίνουν και απολαμβάνουν βόλτες, εκδρομές, παιδικές χαρές παρέα με άλλα παιδάκια. Παίρνουν ερεθίσματα και κοινωνικοποιούνται. Μου αρέσει πολύ, γιατί ξέρω ότι εκεί δεν τα προσέχουν απλά, αλλά τα εκπαιδεύουν. Το καλοκαίρι που ήμασταν Ελλάδα και όσο εγώ έτρεχα για τον γάμο, άφησα τα παιδιά στη μητέρα μου. Εκεί έπαιζαν μεταξύ τους, έτρωγαν και κοιμόντουσαν. Δεν είχαν τη δυνατότητα να είναι συνέχεια έξω, παρά μόνο όταν τις έβγαζα εγώ. Παρόλα αυτά τις άφησα για 3 μέρες για να πάμε γαμήλιο ταξίδι με τον άντρα μου. Μόνοι μετά από 4,5 χρόνια! Σχεδόν μόνοι γιατί έιχα και ένα παιδί στην κοιλιά! Στις διακοπές που πήγαμε, ξεδώσαμε όλοι! Βοήθησε πάρα πολύ η μητέρα μου που της άφηνα το μεσημέρι τη μικρή να την ταϊσει και να την κοιμησει. Τα βράδια κοιμόντουσαν στο κάτω σπίτι και εμείς μέναμε επάνω, οπότε βγαίναμε και κοιμόμασταν άνετα μέχρι τις 9:30! Μετά παραλία.... Θέλει ισορροπίες και πάνω από όλα τη συνεργασία της γιαγιάς. Το χειρότερο είναι να σε ακυρώνουν μπροστά στο παιδί. Να λες κάτι και να πετάγεται η γιαγιά και να δικαιολογεί το μικρό... Ή να λες κάτι και να γίνεται το αντίθετο! Αυτά δεν μου αρέσουν καθόλου! Όταν η μητέρα δεν έχει βοήθεια, μαθαίνει να βάζει σε μια σειρά το παιδί της και γίνεται η κατάσταση ευκολότερη. Όταν όμως επεμβαίνουν άλλοι στην ανατροφή του παιδιού... άντε να το μαζέψεις μετά...

Πέρασα και εγώ από το μονοπάτι της επιλόχειου κατάθληψης και ήταν ο μοναδικός λόγος που δεν ήθελα άλλα παιδιά! Έτυχε όμως και ήρθε και το τρίτο και εύχομαι να μην ξαναζήσω άσχημες στιγμές μετά τη γέννα. Είναι δύσκολη κατάσταση. Είναι σαν ταφόπλακα που έχει πέσει πάνω σου και δεν μπορείς να δεις τίποτα θετικό. Ηρεμείς κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα και μετά πάλι κλάματα, πάλι στεναχώρια, πάλι κούραση και καμία διέξοδος. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι καλή μητέρα ή όχι. Έχει να κάνει με ορμόνες και νέες υποχρεώσεις. Εγώ το ξεπέρασα χωρίς ψυχολόγο, παρόλο που έψαχνα έναν για να με βοηθήσει. Πέρασε μόλις εγώ ηρέμησα και έπαψα να λυπάμαι τον εαυτό μου. Πήρα το μωρό και βγήκα έξω. Έπαψα να εξαρτώμαι απο τον άντρα μου και πίεσα τον εαυτό μου να περιποιηθεί. Δεν εφυγε ξαφνικά, πήρε κοντά μήνα για να νιώσω και πάλι δυνατή. Και η όλη κατάθλιψη κράτησε 2 μήνες και ήρθε 3 μήνες μετά τη γεννα. Άσε τις άσχημες σκέψεις. Προσπάθησε να κάνεις κάτι για σένα που να σε ευχαριστεί.

Το καλύτερο θα ήταν να το βάζεις το γάλα σε εκπαιδευτικό ποτηράκι ή ακόμα και σε ποτήρι με καλαμάκι. Μην έχεις μετά να του ξεμάθεις το μπιμπερό!!!

Μπορείς να κόψεις αρχικά το πρωινό γεύμα. Μόλις ξυπνήσει θα του δίνεις πρώτα ξένο γάλα (βρες ένα να του αρέσει, φρέσκο ή σκόνη) και όσο πιεί. Μετά στήθος. Αυτό όμως ίσως πάρει περισσότερο χρόνο... Εγώ έτσι το έκανα και έκοψα το πρωινό γεύμα σχετικά εύκολα και γρήγορα. Πριν τον βραδυνό θηλασμό έδινα πάλι γάλα και μετά στήθος. Βέβαια το ήθελε για να κοιμηθεί και όχι ως γεύμα και πήρε καιρό...

Να πω και εγώ ότι στη Γερμανία αν θέλει η γυναίκα να κάνει καισαρική χωρίς να υπάρχει ιατρικός λόγος, μπορεί να την κάνει. Σεβαστή η επιθυμία της. Απλά δεν θα την καλύψει το ταμείο και θα την πληρώσει από την τσέπη της. Συμφωνώ ότι η ξαπλωτή στάση για να γεννήσει μια γυναίκα είναι από τις δυσκολότερες. Εγώ ανακουφιζόμουν σε διαφορετικές στάσεις. Επίσης συμφωνώ ότι η επιστήμη έχει κάνει μεγάλες προόδους και σώζει ζωές όταν κάτι δεν πάει καλά. Η συζήτηση αφορά περιπτώσεις που όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν επιπλοκές. Μια φίλη μου πήγε στον "ΤΟΠ" γιατρό της Αθήνας και της έκανε προγραμματισμένο φυσιολογικό τοκετό όταν αυτός είχε χρόνο δύο εβδομάδες πριν την ΠΗΤ της. Πόνεσε πάρα πολύ η κοπέλα γιατί δεν ήθελε επισκληρίδιο και οι τεχνιτοί πόνοι είναι πιο δυνατοί και πιο συχνοί... Τελικά το μωρό βγήκε 3 κιλά. Η δική μου ένσταση είναι γιατί να το πάρει δύο εβδομάδες νωρίτερα...

Εγώ από τη στιγμή που μπήκα στη μπανιέρα με διαστολή 8 δεν τον έβγαλα τον καρδιοτοκογράφο, παρά μόνο λίγο πριν γεννήσω. Βέβαια η όλη διαδικασία κράτησε κοντά 1,5 ώρα. http://www.facebook.com/photo.php?pid=1 ... =666627494 Η διαφορά στο εξωτερικό (σε κάποιες χώρες) είναι ότι τη γέννα την αναλαμβάνει η μαία και ο γιατρός έρχεται στο τέλος. Έτσι δεν κάνουν καισαρική χωρίς λόγο. Όχι όμως ότι αφήνουν τα παιδιά να κινδυνεύουν. Όπου χρειάζεται εννοείται ότι θα κάνουν ΚΤ.

Το βάρος της είναι μια χαρά, αλλά γιατί να την ξυπνάς το βράδυ και να μην της δίνεις ένα επιπλέον γεύμα μέσα στη μέρα; Αν συνηθίσει μετά στο νυχτερινό γεύμα.... θα σε κουράσει. Παρακολούθησέ το όμως να μην χάσει βάρος το παιδί.

Όταν έκανα την επισκληρίδιο, υπέγραψα κάτι χαρτιά ότι γινόταν με δική μου ευθύνη. Ούτε που με έννοιαζε. Δεν ξέρω όμως γιατί, μετά τη γέννα πονούσα απίστευτα πίσω στο σημείο που έκανα την αναισθησία. Ο πόνος κράτησε περίπου 3 εβδομάδες και ήταν ένας από τους λόγους που δεν ήθελα να ξανακάνω. Αλλωστε η γέννα στο νερό δεν γίνεται με επισκληρήδιο, οπότε τη δεύτερη φορά τη γλύτωσα!

Καλημέρα! Εγώ γέννησα φυσιολογικά τα δύο μου κοριτσάκια. Εντελώς φυσιολογικά, χωρίς τεχνητούς πόνους. Τη δεύτερη μάλιστα χωρίς επισκληρήδιο μέσα στο νερό. Είχα και τις δύο φορές σε όλη τη διάρκεια του τοκετού τον καρδιοτοκογράφο στην κοιλιά μου. Αν τυχόν έπεφταν οι παλμοί θα το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια. Πως λοιπόν σας λένε ότι έπεσαν οι παλμοί;; Εσείς δεν μπορείτε να το διαπιστώσετε; Δεν λέω να το αμφισβητήσετε, απλά το έχω απορία. Ο δεύτερος τοκετός που ήμουν πιο συνεργάσιμη ήταν σαν μια μικρή γιορτή. Με γέλιο και χαβαλέ γέννησα με λίγο πόνο και ταλαιπωρία. Όσο για τον ΦΤ μετά από καισαρική φυσικά και το κάνουν συχνά στο εξωτερικό. Απλά η μαία μου με είχε ρωτήσει αν ο πρώτος τοκετός είχε έρθει φυσιολογικά ή ήταν προγραμματισμένος. Αν είχε ξεκινήσει ο πρώτος τοκετός και για κάποιο λόγο έγινε καισαρική, τότε ο δεύτερος θα είναι πιο εύκολος. Αυτά είναι λόγια της μαίας μου και όχι από κάποιο επιστημονικό άρθρο. Τέλος, ξέρω ιστορία κοπέλας που ξεκίνησε ΦΤ για δίδυμα, γέννησε το ένα κανονικά και μετά έκανε πατάτα ο γιατρός και χρειάστηκε να γεννήσει το δεύτερο με καισαρική... Τζάμπα ταλαιπωρία δηλαδή... Το συμπέρασμα είναι ότι κάθε τοκετός είναι και μια διαφορετική κατάσταση.

Εγώ θα σου πω ότι και με δύο παιδάκια μπορείς άνετα να τα καταφέρεις. Ακόμα και αν το μεγάλο παιδί δείξει να δυσαρεστείται και να απαιτεί περισσότερο χρόνο από σένα, μπορείς να θηλάσεις. Το μικρό όσο μεγαλώνει τόσο θα μειώνει τον χρόνο πάνω στο στήθος και το μεγάλο θα συνηθίζει την ιδέα. Σιγά σιγά θα βρείτε όλοι τους ρυθμούς σας. Μην αφαιρείς χρόνο από κανένα παιδάκι. Λίγο παραπάνω θα κουραστείς αλλά έτσι είναι αυτά... Τα λέω για να τα ακούω εγώ που σε λίγο καιρό θα θηλάσω το τρίτο μου παιδί και έχω άγχος για το πως θα τα βγάλω πέρα!!!!

Καλά, πως σου είπε να αποχωριστείς τόσο μικρό μωρό; Αυτά δεν γίνονται, είτε θηλάσεις είτε όχι. Το μωρό θέλει τη μαμά του! Δεν μπορείς να βρεις βοήθεια από αλλού; Μόνο οι γιαγιάδες υπάρχουν; Καμιά κοπέλα; Όλο και κάποια λύση θα βρεθεί, μην σε πιάνει πανικός. Έχεις καιρό ακομα.

Αργυρούλα είναι επκίνδυνος ο συνδυασμός Αθηνά - Φρανίτα και Δανάη - Σεμπάστιαν σε γερμανικό έδαφος! Καλά να περάσετε! Πότε επιστρέφετε; Άντε να έρθεις και εσύ να τα πούμε από κοντά! ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ!

Καλημέρα και σε αυτό το τρενάκι! Θα έπρεπε να εχει θεμα: ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!! Εμεις επιστρεψαμε αφού φοβόμουν να ταξιδέψω μόνη 7 μηνών με δύο παιδιά. Γυρίσαμε στη βροχή... Τουλάχιστον θα έχω μαμαδοπαρέα αυτή την εβδομάδα! Αν την αφήσουν την Φρανίτα οι γερμανοί να συναντηθούμε!! Σισσώ καλές διακοπές! Αργυρούλα πότε φεύγετε; Σας χαιρετώ!

Κορίτσια δίνω το παρόν!!! Επέστρεψα Βερολίνο και έχω πήξει στις δουλειές!!! Σας χαιρετώ και ελπίζω να βρίσκω περισσότερο χρόνο για να τα λέμε. Η μικρή είναι μια χαρά. Περνάνε οι μέρες! Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι έχει μικρό κεφάλι. Στα κατώτατα όρια... Η γιατρός όμως μου είπε ότι είναι ΟΚ.. Την Κυρικακή έρχεται η Φρανίτα!!!! Ναι!!! Καφεδάκι με τα μωρά!!!!

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες! Ήταν μια υπέροχη βραδια και όλα κύλησαν όμορφα αλλά γρήγορα. Η μεγαλύτερη συγκίνηση ήταν όταν είδα τα κοριτσάκια μου παρανυφάκια. Το ίδιο είπε και ο μπαμπάς τους όταν τις είδε να βγαίνουν από το νυφικό αυτοκίνητο. Φυσικά η Αννούλα ζωγράφισε το πρόσωπό μου και παρόλο που ήμουν ζόρικη, τα κατάφερε μια χαρά! Τα μωράκια μου συνεργάστηκαν πλήρως στη βάφτιση και εγώ χάρηκα απίστευτα που είδα πολλά αγαπημένα πρόσωπα μαζεμένα. Φωτογραφίες δεν έχω ακόμα. Τέλος Σεπτεμβρίου θα μου τις στείλει ο φωτογράφος. Η κοιλίτσα έχει φουσκώσει πολύ και το μωρό μου είναι μια χαρά! Οι διακοπές ήταν υπέροχες και τώρα γυρίσαμε πίσω στο Βερολίνο για να υποδεχτούμε την μικρή μας κόρη!

Άννα μου σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ! Έλαμπα γιατί με περιποιήθηκες εσύ!!!! Περάσαμε υπέροχα και ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία!!!! Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας!!!

Χίλια ευχαριστώ κορίτσια!!!! Αυριο είναι η μεγάλη μερα!!!! Θα είμαι κουκλάρα γιατί η Αννούλα θα με περιποιηθεί! Το χτεστινό δοκιμαστικό ήταν φοβερή επιτυχία! Όσοι το είδαν είπαν τα καλύτερα!!! Όλα είναι σχεδον έτοιμα και θα σας πω περισσότερα αν τα καταφερω τη Δευτέρα γιατί μετά φεύγω διακοπές! Φωτογραφίες τον άλλο μήνα!!! Σας ευχαριστώ και πάλι! Με συγκινήσατε! Έφτασε και η δική μου η ώρα... η καλή! Και φυσικά η κοιλίτσα έχει φουσκώσει και η μικρή κλωτσάει! Θα δώσει και εκείνη το παρόν με τον δικό της τρόπο!!!

Εχεις δίκιο ΛαΛα. Να πω ότι εγώ ξεκίνησα τον νυχτερινό αποθηλασμό όταν η μικρή ήταν ήδη 15 μηνών.

Αννούλα εγώ την κατάφερα και κοιμάται 11ωρο απο εκεί που ξυπνούσε κάθε 2 ώρες. Πως; Έκανα νυχτερινό αποθηλασμό. Μου πήρε 2 μήνες μέχρι να κοιμηθεί αλλά τα καταφέραμε. Στην αρχή εκοψα ένα γεύμα. Ελεγα μεταξύ 3-6 δεν έχει μεμε. Είχε μάθει και ήθελε στήθος. Έκλαψε τις 4 πρώτες μέρες για 10 λεπτά. Μετά έκλαιγε λιγότερο και κοιμόταν πιο γρήγορα. Καταφέραμε σιγά σιγά να κοιμάται 4 και 5 ώρες συνεχόμενες. Όταν ηρεμησε από τα κλάματα, της έκοψα και το στήθος από τις 6 και μετά. Και καταλήξαμε εδώ και 1,5 μήνα να κοιμάται κανονικά. Κουράγιο. Θα σε πάρω τηλ γιατί θέλω να σε ρωτήσω κάτι και φυσικά να σας δω!

Τη θήλαζα τη νύχτα κάθε 1,5-2 ή και 3 ώρες. Ηταν αρκετά κουραστικό. όταν είχε τους κολικούς την είχα αγκαλιά και της τραγουδούσα, την κουνούσα και έκανα υπομονή. Το παιδί το ταϊζεις όση ώρα εκείνο θέλει, μέχρι να αφήσει μόνο του το στήθος. Αν δεις ότι το αφήνει και παρόλα αυτά είναι ανήσυχο, τότε δώσε του το άλλο. Το μωρό σου είναι μικρό για να κάνει παιχνίδια. Καμιά φορά κουράζονται, κάνουν διάλειμμα και ξαναρχίζουν το φαγητό. Στην πρώτη κόρη έκανα μαραθώνιους θηλασμούς. Και 2 ώρες συνεχόμενες στο στήθος, 1 ώρα περίπου διάλειμμα και πάλι από την αρχή. Τους πρώτους μήνες αυτό γιατί μετά έκανε 10λεπτα και τέλος. Επειδή δεν μπορείς να γνωρίζεις πόσο έφαγε, μην κάνεις εικασίες, άσε το παιδί από μόνο του να αρνηθεί το στήθος. Θα το δεις πιο ικανοποιημένο. Για τους κολικούς εμένα μου έλεγαν να πίνω εγώ τσάι από γλυκάνισο και μάραθο για να πηγαίνει στο γάλα, αντί να της το δίνω απευθείας. Κάνε και λίγο μασάζ στην κοιλιά και μπόλικη υπομονή. Όσο γίνεσαι εσύ νευρική, το περνάς στο μωρό και δεν μπορεί να κοιμηθεί εύκολα. Τέλος, το να βγάζει σταγόνες το στήθος όταν το πατάς δεν σημαίνει τίποτα! Να πίνεις πολλά υγρά και να έχεις πάντα νερό δίπλα σου όταν θηλάζεις. Εμένα με βοηθούσε πολύ και κατέβαζα γάλα μόλις έπινα νερό. Αντανακλαστικό ήταν, αλλά αποτελεσματικό!

Θα της λες με σοβαρό ύφος "όχι, δεν δαγκώνουμε τη μανούλα" και θα την αφαιρείς από το στήθος. Όταν σε δαγκώσει μην φωνάξεις ή δείξεις ότι έχει κάνει κάτι για να πάψει να το βλέπει σαν παιχνίδι.

Προσπάθησε να μη του δίνεις συνέχεια γλυκές τροφές. Καλύτερα να φάει ένα φρούτο, παρά κανένα! Οπότε αν θέλει κομματάκια, δώσε του άφοβα. Να είσαι πάντα κοντά του να το προσέχεις. Εγώ αυτό που έκανα όταν μου έκοψαν το κρέας: Έφτιαχνα σούπα με ψιλοκομμένα λαχανικά και λίγο ζυμαρικό και το κρέας το άλεθα πριν το δώσω. Έτσι είχε κομματάκια το φαγητό και στο ζουμί είχε το αλεσμένο κρέας. Το έτρωγαν χωρίς να φέρουν αντίρρηση. Μη το πιέζεις το παιδί για να φάει γιατί θα καταφέρεις το αντίθετο αποτέλεσμα.

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι το παιδί πρέπει να τρώει όποτε θέλει όση ώρα εκείνο θέλει. Εσυ όταν πεινάς δεν είσαι νευρική; Δεν θες να είσαι χορτάτη μετά το γεύμα; Φαντάσου τώρα ένα μωρό που δεν καταλαβαίνει ακόμα τι σημαινει πείνα... Πεινάει και όλα του φταίνε! Εγώ δεν πήρα ούτε μαγια της μπύρας ούτε έπινα μπύρα. Απλά έβαζα το παιδί στο στήθος και είχα γάλα και τους 16 μήνες που θήλασα. Ποτέ δεν το άφησα το μωρό να περιμένει για να φάει. Όποτε το ζητούσε, της το έδινα! Ένα στήθος τη φορά. Ίσως στην αρχή, επειδή το στήθος σου έχει συνηθίσει σε 10λεπτα, να σε κουράσει λίγο, αλλά είναι πολύ καλύτερα το γεύμα να γίνεται αποκλειστικά από ένα μαστό. Εμένα έτρωγε 5 λέπτά κάθε 1-1,5 ώρα και στους 8 μήνες είχε βάλει 6 κιλά και μετρούσαμε δίπλες... Φαγητό έφαγε στους 14 μήνες από δική της επιλογή και κανένας γιατρος ποτέ δεν ανησυχησε γιατί είχε καλό βάρος και φαινόταν υγιής!

Τότε είσαι μια χαρά! Ο πόνος θα περάσει σε λίγες εβδομάδες. Αν νιώθεις εκνευρισμό όταν τρίβονται οι θηλές σου, βάλε σουτιέν. Εγώ δεν άντεχα τίποτα να ακουμπάει επάνω τους. Είμαι από τα άτομα που βίωσαν έντονο τον πόνο στην αρχή του θηλασμού και μπορώ να πω ότι άξιζε τον κόπο γιατί έζησα φοβερές στιγμές και συγκινήσεις. Στους δύο μήνες δεν πονούσα καθόλου. Μου πήρε παραπάνω γιατί εγώ έκανα λάθη. Παρόλα αυτά η παραγωγή ήταν αφθονη μεχρι τους 16 μήνες που θηλάσαμε ουσιαστικά. Τώρα το στήθος μου είναι απλά μια πιπίλα η οποία μέσα στις επόμενες μέρες θα κοπεί!

Τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ εύκολα σε οποιαδήποτε νέα κατάσταση. Και εγώ στους 12 μήνες την έστειλα παιδικό σταθμό και αναγκαστικά έκοψε γεύματα. Δύο μέρες ιστορία ήταν μέχρι να πάψει να το ζητάει. Ο νυχτερινός αποθηλασμός της στοιχισε περισσότερο, αλλά έπρεπε γιατί είχα εξαντληθεί και πονούσα. Λόγω εγκυμοσύνης ήθελα να αποθηλάσω λίγο νωρίτερα.