Καλημέρα κορίτσι μου
Θα μιλήσω για μένα. Ούτε εμείς το λέμε στους γονείς μας. Τώρα δεν ήξεραν καν την εγκυμοσύνη μου και το έμαθαν αφού έχασα τα μωράκια.
Η μαμά μου είναι αγχωδης σαν άνθρωπος. Μένει μακρυά και θα άρχιζε να παίρνει τηλέφωνο πέντε φορές τη μέρα. Τι έφαγες, τι έκανες, γιατί είσαι μόνη, πως είσαι κτλ
Θα ήθελε να έρθει και εγώ ήθελα να το ζήσω ήρεμα και μόνοι μας. Αν ήταν εδώ πχ δε θα ήθελα με τίποτα να είναι σπίτι όταν θα έπαιρνα τη χοριακη. Δε θέλω λοιπόν να τους αγχωνω και δε θέλω να με αγχώνουν.
Δε θέλω να πάρω μια αρνητική χοριακη και να πρέπει να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου, τα πεθερικά και τα αδέρφια.
Για αυτούς τους λόγους δε λέμε τίποτα. Και τώρα το είπαμε πως ήμουν έγκυος αφού χάθηκε η εγκυμοσύνη γιατί ήθελα χώρο...δεν είχα όρεξη να μιλάω κάνοντας τον Καραγκιόζη, αφού δε γνώριζαν.
Βοήθεια δε χρειάστηκε γιατί ο άντρας μου έρχεται σπίτι σχετικά νωρίς....3-4 και κάνει τα πάντα στο σπίτι. Τα πάντα και μάλιστα καλά. Είχα φροντίσει να έχω και φαγητό στην κατάψυξη για να τα κάνω όλα πιο εύκολα.
Επίσης όσο αφορά τη στήριξη...η μαμά μου πχ ακόμα και τώρα που πονάω ξέρεις τι λέει
Έλα κορίτσι μου , μη κλαίς
Θα προσπαθήσεις ξανά. Και δεν είσαι η πρώτη...και μη κάνεις έτσι. Ε αυτό εμένα δε με βοηθάει. Ή όταν μια φορά γνώριζε και πήρα το αρνητικό.... πάλι μη κλαίς
Όχι βρε μαμά θα κλαίω.
Άρα προτιμώ να μη ξέρουν όσο και αν τους αγαπώ. Τα ίδια και για τα πεθερικά μου..