stel papa

@Pinacolada μου θελω πολυ να δω τι θα μου πει η ψυχιατρος να φυγει η μαυριλα να κανω δουλεια με τον εαυτο μου ουσιαστικη! οσο μεγαλωνει το μωρο μου βλεπω αλλαγες μου χαμογελα του τραγουδαω και γελαει περισσοτερο και με κανει τοσο ευτυχισμενη🥰 το μονο που με αγχωνει στην ψυχολογια μου ειναι γιατι φοβαμαι τοσο να μεινω μονη μαζι του...δεν ξερω αν το εχεις βιωσει ετσι εσυ ή καποια αλλη κοπελα και πως το αντιμετωπισε...😮‍💨

και επισης σκεφτομαι μηπως λογω ολης αυτης της φροντιδας απο τον αντρα μου εμεινα πολυ πισω και το μωρο μου μπερδεψε τους ρολους και νομιζει οτι εκεινος ειναι η "μαμα" του? πολλες πολλες σκεψεις που με στεναχωρουν και φοβαμαι οτι δεν θα "κολλησουμε " ποτε ξανα μιας και στο νοσοκομειο και για ενα μηνα δεν υπηρχε αυτο το κακο συναισθημα....😭💔

@Elli13 κοριτσι μου σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!!! ο μπαμπας του μωρου μου ειναι ενας πολυ χαλαρος ανθρωπος σε αντιθεση με εμενα! εχει φαρδιες πλατες ιδανικο στερνο και δεν το αδικω το μωρακι μου για αυτην την προτιμηση🙂 εφτασα σε σημειο να λεω οτι το μωρο μου με σιχαινεται και τετοια πραγματα και δεν ηθελα να ασχοληθω μαζι του θυμωνα...ευτυχως δεν ειναι καθε μερα ετσι οποτε ειμαι πιο χαλαρη αλλιως τα παμε και πιστευω οτι επειδη αρχικα δεν μπορουσα να θηλασω και το αφηνα στον αντρα μου να το ταισει με μπιμπερο και λογω καισαρικης εκεινος ανελαβε πιο ενεργο ρολο αφου με αφηνε να κοιμαμαι και νανουριζε μονος το μωρο μηπως γιαυτο γινεται αυτο κι οχι επειδη δεν με <θελει> το μωρο μου...

γλυκο μου κοριτσι @finallytheend με το καλο το μωρακι σου ολη την ευτυχια του κοσμου σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου!!!! 🥰 ηδη εχω απευθυνθει και ανυπομονω να λυθει ολο αυτο το κουβαρι μαυρων σκεψεων να δουλεψω πανω σε μενα και να χαρω επιτελους το πλασμα αυτο που σιγουρα με ειδε οπως δεν επρεπε να με δει (να ξεσπαω με θυμο και κλαματα) ...ευχαριστω πολυ για την απαντηση και το χρονο σου!!! να εισαι παντοτε καλα! 💛

δεν καταφερα να θηλασω οπως ηθελα...με ποναει πολυ αυτο το θεμα αλλα δεν περιμενα η αγκαλια μου να του προκαλει εκνευρισμο και να χρειαζομαι παντα τον συζυγο μου για να νιωθω κι εγω ενταξει.😔 φοβαμαι να μεινω μονη με το μωρο γιαυτο τον λογο...δεν ηρεμει ευκολα μαζι μου κι εγω απογοητευομαι οτι μαλλον δεν ειμαι φτιαγμενη για μαμα γιατι ουτε να το θηλασω μπορεσα ουτε καν να το ηρεμω💔πολλες φορες με κοιταζε και κυριολεκτικα ουρλιαζε ενω με τον μπαμπα του δεν ειναι ετσι και ενιωσα αυτην την απορριψη οτι μαλλον με φοβαται και δεν με θελει....

δινω και τη ζωη μου για το πλασμα αυτο μονο ενα του χαμογελο κι ας ειναι συσπασεις μυων με στελνουν στον παραδεισο...ευχαριστω τοσο για τα λογια και την αγκαλια που μου εστειλες κοριτσι μου γλυκο!!! ανταποδιδω!!!! 😍

ευχαριστω παρα μα παρα πολυ! μεσα απο την καρδια μου γιατι εχω πεισει τον εαυτο μου οτι δεν ειμαι καλη μαμα επειδη το μωρο κλαιει μαζι μου και δεν ηρεμει! θα το κανω το βημα να μιλησω με ειδικο γιατι μετα απο αυτο φοβαμαι να μεινω μονη με το πλασματακι μου δεν με θεωρω και πολυ ικανη κι ολας και οντως αυτο ειναι φαυλος κυκλος...

ποσο ευχαριστω...αληθεια απο την καρδια μου...ολο το πρωι εκλαιγα γιατι το μωρο μου ουρλιαζε κοιτωντας με και με το που πηγε στην αγκαλια του μπαμπα τελος...και μου το παραδεχτηκε και εκεινος οτι οντως σε μενα δεν ειναι το ιδιο απ οτι σε εκεινον οτι σε μενα ειναι εκνευρισμενο και οτι δεν ειναι στο μυαλο μου....😔νιωθω οτι ακυρωνομαι σαν μαμα και επειδη ειχα διαβασει και σε αλλο φορουμ οτι φυσικα τα νεογεννητα εχουν προτιμηση αυτο με εκανε ακομα χειροτερα και νιωθω οτι αυτο δεν θα αλλαξει ποτε....

Δεν ξερω αν ειμαι στη σωστη ενοτητα (δεν ηξερα που να γραψω) το μωρο μου δυο μηνων απο την αρχη της ζωης του δεν με θελει. νιωθω απορριψη μεγαλο πονο και κλαιω καθε μερα. θελει μονο τον μπαμπα του εκει ηρεμει εκει δειχνει οτι θελει μονο να ειναι στη δικη του αγκαλια. Δεν νιωθω μαμα θελω να πεθανω ειλικρινα.Νιωθω απαισια καθε μερα.Το εχει περασει καμια απο εσας? Θελω απλα να δω αν αυτο το εζησε ετσι καποια και αν περασει/αλλαξει ποτε αυτο...σας ευχαριστω....

Τι να σου πω κοριτσι μου βλεπω οτι η διαθεση μου παει συμφωνα με του μωρου...δλδ οποτε εκεινο ειναι χαρουμενο και γελαστο μαζι μου ολα τελεια γελαω και λαμπω ολοκληρη...μολις γκρινιαξει σε μενα και τον δινω στον μπαμπα του και αρχιζει παλι να ηρεμει ζηλευω και ξερω οτι αυτο θα ειναι για παντα οσο και να με πληγωνει ειναι ο αγαπημενος του γονιος πρεπει να συμβιβαστω αυτο καταλαβα ....

ναι κοριτσι μου...ευτυχως εχω ηρεμησει με αυτο το θεμα ξερω οτι κανω οτι καλυτερο μπορω για να τραφει το παιδι μου. εκεινος ειναι απλα χαλαρος χωρις ορμονες δεν κανει κατι παραπανω και απλως βολευεται παντα στην αγκαλια του οπως και να το τοποθετησει ενω σε μενα οχι γκρινιαζει δυστυχως....ευχομαι μια μερα να σταματησει αυτο να νιωσουμε ενα γιατι με το που γεννηθηκε και για μεχρι και πριν 2 εβδομαδες ειμασταν ετσι πολυ κοντα και ξαφνικα αυτο...δεν θελω να ζησω ετσι ολη μου την ζωη γιατι οταν επιστρεψει ο συζυγος μου στη δουλεια του θα απελπιστω μιας και δεν μπορω να το παρηγορησω εγω αλλα μονο ο μπαμπας του και τη δικη του αγκαλια αναζητα.....😭

δε θελω να το αφησω γιατι το μονο που με νοιαζει ειναι να δεθω με το μωρο μου...να το κραταω αγκαλια και να ξερω οτι με αγαπαει κι εκεινο τιποτα αλλο! η απορριψη του ειναι αυτη που μου προκαλει αυτο το συναισθημα παντως...νιωθω οτι κατι δεν κανω καλα και οτι δεν ειμαι καλος γονιος σε συγκριση με τον συζυγο μου που ηρεμει το μωρο μας παντα και η αγκαλια του ειναι λιμανι για εκεινο...

@Pinacolada κοριτσι μου...αρχικα σε ευχαριστω που διαβασες οτι εγραψα και ακομα περισσοτερο για το τελευταιο...οταν λεω στον κυκλο μου οτι εχω προφανως καταθλιψη δεν με πιστεουν θεωρουν πως ειμαι υπερβολικη...καποιος απ εξω με επιβεβαιωσε...σκεφτομουν για ψυχιατρο χανω μερες με το μωρο μου αλλα οχι οτι δε συμβαινουν οσα προαναφερα...το μωρο μου νιωθει αβολα μαζι μου και μου το δειχνει αφου δεν προτιμαει την αγκαλια μου κι αυτο με πληγωνει....

@Γιάννα 36 οτι ειπες στην τελευταια προταση τα βλεπω ολα μαυρα κοριτσακι μου...ολο παραπονιεμαι στον αντρα μου οτι δεν με θελει οτι με αποστρεφεται κλπ...αχ μακαρι να επανερχομαι με καλα νεα και να φυγει αυτη η μαυριλα ή το συναισθημα πως δεν ειμαι καλη μαμα οτι το μωρακι μου δεν με αγαπαει και δεν θα με αγαπησει ποτε κλπ....😮‍💨

ειναι μικρουλι ακομα 1 μηνα αλλα νιωθω τετοια απορριψη και πονο που δεν εχω ξανα νιωσει στη ζωη μου κυριολεκτικα ποναει η ψυχη μου😭 @Γιάννα 36 αχ μη μου λες τετοια....δηλαδη παντα θα ειναι κολλημενος με τον μπαμπα του κι εμενα δεν θα με θελει οπως τωρα?? ειναι οτι χειροτερο εχω ζησει αληθεια δεν περιμενα ετσι τη μητροτητα....💔

εγω ζηλευω εσενα....🙂 δεν ξερω αλλα πιστευα οτι θα ημουν η πρωτη του επιλογη ακομα και απο τον μπαμπα του και τωρα σκεφτομαι τι λαθος κανω....επισης με αγχωνει οταν λειπει ο αντρας μου πως να τον ηρεμω γιατι μονο εκεινος το καταφερνει αυτο αφου σε μενα δεν κοιμαται και εκνευριζεται...☹️

@evaioan κοριτσι μου γλυκο καλησπερα....ευχαριστω για την απαντηση σου ...ποσο θελω να περασει αυτη η φαση και να μην ξανα ερθει ποτε!!... τον ταιζε ο αντρας μου και τον κοιταζε μεσα στα ματια...εμενα οχι ( αλλα αν δεν μας βλεπει ακομα τουλάχιστον μου φευγει η σκεψη οτι με βρισκει αποκρουστικη...😭)...απο την αρχη ελεγα στον αντρα μου δηθεν χιουμοριστικα οτι το μωρο μου με σιχαινεται δε ξερω γιατι και τωρα το βλεπω να κουρνιαζει πανω του ή απ΄λα διπλα του και να ειναι ενα αλλο πλασμα απ οτι ειναι μαζι μου που δειχνει συνεχως εκνευρισμενο και να μην βολευεται ποτε στη δικη μου αγκαλια...σαν να μη με ξερει! σαν να μου το δηλωνει οτι προτιμαει τον μπαμπα του....

κοριτσια μου ευχαριστω για τις απαντησεις....οχι δυστυχως δεν ειμαι καλυτερα ισα ισα καθε μερα μαλλον χειροτερα ειναι...αναρωτιεμαι πως γινεται ενα νεογεννητο να μην γνωριζει την μαμα του να μην νιωθω δεσιμο ενω στο νοσοκομειο ειμασταν αυτοκολλητοι...αληθεια σας λεω με κοιταει στο προσωπο και κλαιει σαν να με φοβαται ή να μην με γνωριζει το χαιδευω και κλαιει σταματαω και σταματαει κι αυτο...δεν περιμενα να πληγωθω ετσι νιωθω οτι πλεον δεν θελω το μωρο μου μιας και δεν με θελει ουτε κι αυτο και το δειχνει εντονα ....ειμαι ραγισμενη μεσα μου νιωθω οτι χαλασα τη ζωη μου και δε περναει μερα να μη κλαψω εξαιτιας του

κοριτσια μου μου λετε αληθεια? δεν σημαινει δηλαδη οτι το μωρο μου δεν με αγαπαει σωστα??? και τι δεν ακουσε ο αντρας μου...οτι δεν ειναι δικο μου το μωρο για να μη με θελει ετσι οτι εχει μπερδευτει και νομιζει οτι εγω ειμαι ο μπαμπας του και εκεινος η μαμα του και πολλα αλλα γιατι ενιωσα οτι το μωρο μου οχι απλα δε με ηθελε και προτιμουσε τον μπαμπα του αλλα οτι με σιχαινοταν...παντα ειμαι κοντα του το φιλαω του τραγουδαω τα παντα και αναρωτιομουν γιατι....

με τον θηλασμο νομιζω πως εχω φτασει σε ενα σημειο που δεν το σκεφτομαι πια...τωρα με πληγωνει μονο η αρνηση του μωρου μου που δεν με θελει...νομιζω κατι δεν παει καλα και δεν θελω πλεον να μενω μονη μαζι του δεν ξερω νομιζω θα τρελαθω...το εχει περασει καμια? ειλικρινα τετοια απορριψη δεν την περιμενα νιωθω οτι θελω να πεθανω

@peacock κοριτσι μου στ αληθεια δεν με θελει το μωρο μου ειναι ενος μηνων και σε ολα προτιμαει τον αντρα μου μακαρι να εκανα λαθος αλλα νιωθω απορριψη και οτι εχω πληγει ανεπανορθωτα.....νιωθω οτι δεν θα συνελθω ποτε και οτι εχασα τον δεσμο με το μωρο μου....κλαιω ολη μερα σημερα....

@Jaipur ευχαριστω παρα πολυ για τις κουβεντες αυτες...το ειχα σταματησει το θηλαστρο γιατι οντως ενιωθα αυτο που περιγραφεις! ηθελα χρονο με το μωρο και αντ αυτου ημουν ποσες ωρες να αντλω το τιποτα και μετα να κλαιω....εκει ηταν που το μωρο μου ξυπνουσε και κοιμοταν πανω στον μπαμπα του και τωρα αποζητα μονο εκεινον θελει να τον ακουμπαει και κοιμαται σαν αρνακι ενω με εμενα οχι...περνανε σκεψεις απο το μυαλο μου πως ουτε θηλαζω αλλα ουτε και μπορω να ηρεμησω το μωρακι μου και την θεση μου εχει παρει ο αντρας μου σε αυτα τοτε γιατι ειμαι εδω?? ποιος ο ρολος μου αφου το μωρο μου δεν με αναζητα καν? ειναι φυσιολογικο να ζηλευω και να συγκρινομαι και με τον αντρα μου ακομα? (που τον υπεραγαπαω? )

ευχαριστω απο καρδιας μια μια για το χρονο σας τις καλες σας συμβουλες και σκεψεις...νιωθω καλυτερα βεβαια ειμαι με τις φασεις μου κι ακομα μια ετσι μια αλλιως αλλα αυτο το συναισθημα του οτι καποιος με καταλαβαινει μου δινει δυναμη....ειμαι υπερευαισθητη ειχα χασει και περισι ενα μωρακι με εξωμητρια κυηση και περιμενα να σας πω την αληθεια να ειμαι μονο ευτυχισμενη κανεις δε μου ειχε πει ποσο δυσκολο ειναι....εχω βγει καποιες φορες ομως δεν εχω ιδιαιτερα πολλες φιλες και η κλεισουρα κανει κακο οντως...σε λιγες μερες 40ντιζουμε ευχομαι σιγα σιγα να ηρεμησουν και οι ορμονες μου και να δω τη ζωη οπως ακριβως ειναι...εχει τυχει να περασω κανα δυο μερες και νυχτες ολομοναχη λογω εργασιας του συζυγου και με επηρεασαν πολυ....

σας ευχαριστω κοριτσια για τις απαντησεις σας...δυστυχως δε νιωθω ευτυχισμενη μαλλον λογω ορμονων....περα απο το κομματι του θηλασμου που με πληγωσε με στεναχωρει γιατι βλεπω οτι το μωρο μου δεν ηρεμει σχεδον ποτε μαζι μου και προτιμαει ηδη τον μπαμπα του και νιωθω απορριψη...δεν ξερω αν το εχει βιωσει καποια και πως το αντιμετωπισε ειμαι λυπημενη καθε μερα και κλαιω...

Αρχικα σας ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.θηλαστρο μιση ωρα απο τον καθε μαστο ανα 2 ωρες και οσο μπορω να βαζω το μωρο στο στηθος. ειμαι πολυ κουρασμενη κλαιω συνεχεια νιωθω ανεπαρκης και εχω μονο λιγες σταγονες δεν βγαζω ποσοτητα. το μωρο πιανει αλλες φορες ευκολα αλλες δυσκολα τη θηλη ομως δεν το ακουω να καταπινει. με το που δινω ξενο μου δινει την εντυπωση οτι ειναι πολυ πεινασμενο. η παιδιατρος εξω οταν βγηκαμε απο το νοσοκομειο το βρηκε υποσιτισμενο συν νωχελικο απο τον ικτερο. η καρδια μου εχει ραγισει και νιωθω οτι θελω να παρατησω την προσπαθεια αρκει να μην χανω τις στιγμες του μωρου μου μιας και κλαιω τοσο που δεν μπορω να ασχοληθω οσο θελω μαζι του...ευτυχως για την ωρα εχω τον αντρα μου μετα που θα γυρισει στη δουλεια φοβαμαι λιγο οτι δε φροντιζω το μωρο μου καταλληλα εξαιτιας αυτου που με πηρε απο κατω...