Spanakopita13

Οκει αν ο άντρας σου έχει μέτριο σπέρμα τότε πάσο, μπορεί να οφείλεται εκεί... γιατί εμένα ο άντρας μου έχει καλύτερο δεν γίνεται σπέρμα χαχαχχαχαχαχα και δεν έχουμε κάνει και λίγα σπερματογραφηματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τα πιο ειδικευμένα πχ κατακερματισμος dna, γι αυτό εγώ τείνω να πιστεύω ότι φταίει όντως κάπου το είδος πολυκυστικων που έχω, η ότι όντως ήτανε τυχαίο, επειδή δυστυχώς συμβαίνουν και αυτά... Την φυσική μην την αποκλείεις βασικά καθόλου... δεν το λέω έτσι για κουράγιο το λέω επειδή εγώ είμαι τώρα πάλι... με μια ωορηξια στις 5 Γενάρη και σεξ άστα να πάνε επειδή ήμασταν και οι 2 άρρωστοι 🤣🤣🤣 απλά ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω παρόλα τα 200 τεστ που έχω κάνει και τις 2 υψηλές χοριακες. Απλά φοβάμαι πολύ, αύριο έχω τον υπερηχο να δω πως θα πάει και τι θα δούνε πάλι. Οπότε αν αισθάνεσαι συναισθηματικά έτοιμη μην αφήνεις γενικά τους μήνες να περνάνε, πότε δεν ξέρεις, ο οργανισμός σου τώρα όντως μπορεί να πήρε μπρος. Σου το εύχομαι σίγουρα ❤️

Lilly από την δική μου εμπειρία με άψογη βλαστοκυττη είχα εμφύτευση πρώτη φορά στην ζωή μου, όμως τελικά το εμβρυο ήτανε άρρωστο χρωμοσώμικα και δεν προχώρησε. Και εμάς η βιολόγος ήτανε καταενθουσιασμενη στην μεταφορά (ήτανε η 2η εξωσωματικη μου, και η πρώτη απέτυχε πλήρως γιατί ενώ τα ωάρια μου φαίνονταν ώριμα στον υπέρηχο δεν ήτανε τελικά στην ωοληψια). Αλλά τελικά δεν νομίζω ότι λέει κάτι για την γενική εξέλιξη, για την εμφύτευση μπορεί να παίξει ρόλο όντως, στόχος όμως είναι και στο τέλος μια τελειομηνη εγκυμοσυνη. Οπότε μην στεναχωριέσαι και μην ξεγράφεις ούτε τα μέτρια σου εμβρυακια. Πολλές φορές και σε κανονικές εγκυμοσύνες στην αρχή είναι πίσω το εμβρυο στην εξέλιξη και μετά παίρνει τα πάνω του. Έχεις 4 έμβρυα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Όχι δεν το ξέρω, εγώ είμαι πρωτεύουσα οπότε είναι λίγο καλύτερα με θέμα αλλαγής γιατρών, η επιλογή είναι πιο μεγάλη και με ψάξιμο συνήθως βρίσκεις κάποια στιγμή κάποιον έμπιστο. Ευχαριστώ πολύ και περιμένω και εγώ με αγωνία να πάνε όλα καλά 😁

Τελικά είναι τρελό πόσες έχουμε παρόμοιες η ίδιες ιστορίες.... και εσένα ο γιος σου ήτανε τελικά φυσική σύλληψη από ότι κατάλαβα? Παίρνω λίγο τα πάνω μου τουλάχιστον με κάτι τέτοια, να τον χαίρεσαι ❤️ και σε ευχαριστώ για το κουράγιο. Δεν ξέρω σε ποια πόλη είσαι, και αν πήγαμε στο ίδιο κέντρο αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ αν δεν τύχαινε πριν από 2 χρόνια να γνωρίσω την γιατρό που έχω τώρα στο κέντρο γονιμότητας είχα πει ότι θα πάω Ελλάδα. Αλλά ήμουνα πολύ τυχερή με αυτήν και μου έγραψε πραγματικά όλες όλες τις εξετάσεις (ότι έβρισκα στα ελληνικά site της το μεταφραζα και μου έλεγε ναι να την κάνουμε και αυτή 🤣), αλλά όπως θα ξέρεις και εσύ αυτό εδώ είναι σπάνιο έως αδύνατο, λες και πληρώνουν τα Überweisung από την τσέπη τους. Τέλος πάντων, μακάρι να πάνε όλα καλά τώρα, ευχαριστώ για την υποστήριξη. ❤️

Elissavet είμαι νέο μέλος και δεν ξέρω πότε θα δεις την απάντηση μου, αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγώ είχα μετά από 4 χρόνια προσπαθειών και την 2. Εξωσωματικη είχα 5 βλαστοκυττες (4 στην κατάψυξη τωρα) και έμεινα εγκυος μετά τη μεταφορά, αλλά είχα μια αποβολή στην 8η βδομάδα (δεν ακούσαμε ποτε καρδιά). Έχω και εγώ πολυκυστικες και οριακά υψηλή amh για αυτό μου είχανε πει από την αρχή στο κέντρο ότι τα ωάρια μου δεν θα είναι τόσο ποιοτικά όσο μιας γυναίκας χωρίς ορμονικα προβλήματα... αν και η βιολόγος μου είπε ότι με 5 βλαστοκυττες από τα 7 ωαρια που γονιμοποιηθηκαν δείχνει τέλεια ποιότητα αλλά τελικά το εμβρυο δεν ήτανε υγιές.... μήπως έχεις και εσύ υψηλή amh και δεν κανεις καλές ωορηξιες? Έχω ακούσει ότι υπάρχουνε πλέον φάρμακα και για αυτό. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και οι επόμενες προσπαθειες σου να πάνε κατευχην και γιατί όχι, όταν ο οργανισμός σου παίρνει μπρος, ίσως και φυσιολογικη εγκυμοσυνη ❤️

Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου, εκτός από εμένα είναι και ο άντρας μου, μου την πρώτη φορά μόνο παιδικούς σταθμούς δεν έψαξε στην πρώτη χοριακη (είναι συνήθως η προσωποποιηση της αισιοδοξίας) και τώρα είναι μουδιασμενος και ακεφος.... προσπαθεί να με ανεβάσει αλλά όταν είναι και αυτός έτσι είναι δύσκολο... συνήθως ήμασταν πάντα το κλασσικό ζεύγος πραγματιστρια-τέρμα αισιόδοξος και τώρα είναι περίεργα τα πράγματα... Επίσης δεν πάω δουλειά (δουλεύω σε νοσοκομείο) και δεν επιτρέπεται εδώ, σταμάτησα κατευθείαν και ενώ είμαι υπερευγνωμων (δεν μπορώ να φανταστώ να δουλεύω και με το άγχος που έχω τωρα), δεν έχω και κάτι να ξεχνιέμαι. Κάνω χαλαρό πιλατες, βλέπω νετφλιξ, βγαίνω για περιπατους κλπ. Αλλά ταυτόχρονα δεν περνάει η ώρα και τρέμω να περάσει για να έρθει Τετάρτη. Τεσπα, ευχαριστώ και πάλι για την υποστήριξη. *Οι απαντήσεις μου αργούν γιατί περιμένουν έγκριση.

Ευχαριστώ πολύ, προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά αλλά είναι πολύ δύσκολο. Δυστυχώς όχι δεν έχω τις τιμές ευκαιρες, εδώ κιόλας σου τα δίνουνε εκτυπωμένα μόνο άμα τα ζητήσεις, αλλιώς η γιατρός σου λέει μόνο τις τιμές που είναι ανώμαλες. Μου είχανε πει πριν από 2 χρόνια ότι η amh είναι υψηλή γιατί τις 2 πρώτες φορές που χρησιμοποίησα gonal για να μεγαλώσουν τα ωάρια μου, με την χαμηλότερη δόση ωριμασαν 4/5 ωάρια αντί για 1, και έπρεπε να διακόψουμε τον κύκλο τελείως. Μετά πήρα απόφαση από μόνη μου για άλλους λόγους πριν από 2.5 χρόνια να αρχίσω να χάνω βάρος επειδή ήμουνα στα όρια της παχύσαρκιας (τίποτα τρελό, έκοψα ζάχαρη άσπρο ψωμί κενούς υδατάνθρακες τα πολλά λιπαρά κλπ) και όταν ήρθα σε φυσιολογικό βάρος επιτέλους άρχισα να έχω περίοδο κάθε μήνα (28-35 μέρες κύκλος). Το έψαξα λοιπόν πολύ στο ίντερνετ και είδα ότι πολλές φορές η αmh επηρεάζεται από την διατροφή, κυρίως την ζάχαρη και λίπος στην κοιλια. Τώρα δυστυχώς δεν ξέρω αν έχεις χαμηλη αμη τι να κάνεις, ξέρω ταλαιπωρουνται πολλά κορίτσια από αυτό εδώ.

Καλησπέρα κορίτσια, Ήθελα να ανοίξω ένα θέμα στο φόρουμ, κυρίως για να πω τον πόνο μου και να δω αν κάποια από εσάς βρίσκεται στην ίδια φάση... Προϊστορία: Από την αρχή της περιόδου μου δεν είχα ποτέ σταθερές μέρες,.ερχόταν πάντα οπότε να ναι. Στην εφηβεία διαγνώστηκα με πολυκυστικες με οριακά υψηλή τεστοστερόνη και υψηλή amh. Τα αντισυλληπτικα δεν με βοήθησαν ποτέ για κάποιον (ανεξήγητο τότε) λόγο μου έκαναν πολλές παρενέργειες... Φτάνει και εμένα όμως η ώρα να αρχίσουμε τις προσπάθειες με τον σύζυγό για μωράκι, 4 χρόνια πριν... τον πρώτο χρόνο τζίφος... και πως δλδ να γίνει κάτι όταν η περίοδος έρχεται κάθε 40 μέρες και αν, πολλές φορές χωρίς ωορηξια κιόλας. 3 χρόνια πριν ξεκινάμε το κέντρο γονιμότητας. Clomifen και gonal έχουνε σχεδόν μηδέν επιτυχία, ωορηξια και περίοδος συνεχίζουν να μου έρχονται οπότε τους κατέβει. Βάζω λοιπόν ένα στοπ μετά από 6 ανεπιτυχεις μήνες και με πολύ πίεση και αλλαγή γιατρών από την πλευρά μας, αρχίζουμε και κάνουμε ότι εξέταση υπάρχει και εννοώ τα ΠΆΝΤΑ. (Μένω Γερμανία και εδώ πρέπει να πιέσεις πολύ, συνήθως οι εξετάσεις γίνονται Μέτα από 2-3 αποβολές). Όλες οι εξετάσεις λοιπόν τοπ, εγώ διαγνώστηκα μόνο με θρομβοφιλια (παράγοντας ΙΙ), για αυτό είχα και τόσο πρόβλημα με τα αντισυλληπτικα. Ξανά μάνα gonal, ovitrelle και ηπαρινη. Τίποτα και έχουμε φτάσει στον 3. Χρόνο. Σε όλο αυτό το διάστημα τρώω υγιεινα και κάνω γυμναστική για να βοηθήσω όσο μπορώ την κατάσταση. Καταλήγω να έχω σχεδόν φυσιολογικη amh (επηρεάζεται πολύ από την διατροφη) και να έχω κάθε μήνα πλέον περίοδο και ωορηξια. Τίποτα. Κάνουμε εξωσωματικη τον Ιούλιο. Τα ωάρια είναι ανώριμα, κανένας βλαστοκυττης. 2η εξωσωματικη μετά από πολύ σκέψη και ίσως λίγη πίεση από τον άντρα μου, επιτυχής. 6 βλαστοκυττες, μου μεταφέρουν κατευθείαν τον ένα. Και πετυχαίνει, μένω εγκυος επιτέλους. Εμείς να πετάμε από την χαρά μας.... ήδη από την μέρα της χοριακης όμως αρχίζει το δράμα... πολύ χαμηλή χοριακη δεν διπλασιάζεται και ένα εμβρυο που στον υπέρηχο είναι πάντα 5 μέρες πίσω... στην 8η βδομάδα είναι πλέον φανερό ότι δεν θα χτυπήσει καρδούλα... παίρνω το χάπι για αποβολη και είμαστε και οι 2 για κλάματα, νομίζω δεν έχω ξαναζήσει τέτοια άσχημα Χριστούγεννα. Αρχές Γενάρη κάνω τεστ ωορηξιας και βγαίνει θετικό, επειδή θέλω να υπολογίσω ποτέ θα γίνει η επόμενη μεταφορά, έχουμε πάρει και λίγο τα πάνω μας. Περίοδος ήτανε να μου έρθει μια βδομάδα πριν... δεν φαίνεται τίποτα.... υποψιασμενη εγώ κάνω τεστ εγκυμοσύνης. Θετικό. Κάνω και δεύτερο. Θετικό. Πάω δίνω αίμα χοριακη μέχρι τον Θεό, κλείνω ραντεβού για την Τετάρτη που μας έρχεται 31.1. Θα μου πεις κοπελιά, δεν χαίρεσαι που επιτέλους μετά από 4 χρόνια έγινε το θαύμα από μόνο του? Το μόνο πιο νιώθω τώρα είναι ένα άγχος που δεν φεύγει.... χαρά νιώθω επίσης, τις καλές ώρες της ημέρας, αλλά κυρίως απίστευτη θλίψη για το τι θα δω στον υπέρηχο και αν πάλι θα είναι κακά τα μαντάτα. Αν κάποια κοπέλα έχει την ιστορία της να την μοιραστεί, θα με βοηθούσε πολύ. Και μόνο τα έγραψα ξαλαφρωνώ. Φιλιά Spanakopita