ValiaCh

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!! Τελικώς και μετά από ένα σωρό εξετάσεις που έκανα.. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα με την ψυχίατρο μου ότι ήταν λίγο πολύ όλα μαζί... Το άγχος της δουλειάς, το ότι εκείνη τη στιγμή η συγκέντρωση μου ήταν αλλού και αφού ηρέμησε ο εγκέφαλος και συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχε συμβεί μου ξέσπασε με τις κρίσεις πανικού... Γνωρίζω πλέον ότι είναι σύνηθες φαινόμενο για άλλες πιο ήρεμα για άλλες πιο βαριά... Νομίζω πως κάθε μέρα πηγαίνω και καλύτερα!!! Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και σας εύχομαι ότι καλύτερο έχει να σας δώσει η ζωή να σας το δώσει με απέραντη αγάπη και υγεία!! Για εσάς τις οικογένειές σας και όλο τον κόσμο!!!

Όχι εγώ δεν πήρα τίποτα... Μετά την απόξεση η γιατρός μου μου έδωσε μιτροταν και σίδηρο!!! Αλλά αυτά θα στα πει και εσένα ο δικός σου γιατρός!!!

Καλησπέρα σε όλες!! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και τη δική μου εμπειρία... Τον Ιούλιο έμεινα εγγυος στο δεύτερο παιδάκι μου και τον Αύγουστο παλινδρομησε... Την περίοδο εκείνη είχα πάρα πάρα πολύ δουλειά λόγω της καλοκαιρινής σεζόν και ειλικρινά δεν το πήρα και τόσο άσχημα... Είπα να είμαστε καλά γέροι και δυνατοί και θα τα ξανά καταφέρουμε... Εκανα απόξεση μέτα από 1 εβδομάδα... Είχα πάρει αρκετή προγεστερονη γιατί είχαμε δει μια μικρή αποκόλληση και επειδή εκείνη την περίοδο δεν μπορούσα να σταματήσω για κανένα λόγω τη δουλειά δεν είχα πρόβλημα να καθηστερισω την απόξεση... Όλα πήγαν καλά και ήρεμη επέστρεψα στη ζωή μου και στο παιδάκι μου... 1 εβδομάδα μετά την απόξεση και ενώ γυριζα από τον παιδότοπο με το γιο μου... Με έπιασε μια ατονία στο άκρα δυσπνοια και ταχυκαρδία...Νομιζα ότι θα πέθαινα... Πήγα στο νοσοκομείο κλινικά με βρήκαν μια χαρά... Ένας γιατρός όμως μου μίλησε για τις κρίσεις πανικού... Το έψαξα.. Πήγα σε ψυχολόγο.. Και πράγματι πέρασα μια μικρή κρίση πανικού... Έπειτα αυτό γύρισε σε μιας μικρής μορφής κατάθλιψης... Σήμερα 2 μήνες μετά δεν υπάρχει καμία ενέργεια καμία διάθεση καμία όρεξη να κάνω το οτιδήποτε... Και όταν μένω μόνη με τον γιο μου το άγχος μου ξεπερνά κάθε επίπεδο... Δεν μπορώ να δουλέψω να συγκεντρωθω.. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχω χάσει το χαμόγελο μου... Ήθελα λοιπόν να ρωτήσω αν κάποια από εσάς είχε κάτι παρόμοιο στη ζωή σας και αν το ξεπέρασε... Εμένα αυτή τη στιγμή μου φαίνεται τοοοοσο δύσκολο όλο αυτό...