Κορίτσια θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου σε περίπτωση που βοηθήσει κάποια.
Εγώ γέννησα πριν από 11 μήνες, με φυσιολογικό τοκετό χωρίς επισκληρίδειο.
Γενικά φοβόμουν παρά πολύ τη γέννα, έβλεπα εφιάλτες κ νομιζα ότι θα είναι μια πολύ άσχημη εμπειρία.
Με τη βοήθεια της μαίας μου (με την οποία συζητούσα το φόβο μου σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης) και του άντρα μου, κάναμε αναπνοές σε κάθε σύσπαση και έτσι κατάφερα να περάσουν οι ωδίνες. Το στάδιο των ωθήσεων ήταν πιο γρήγορο και δεν είναι τόσο επώδυνο (όσο οι ωδίνες) και χωρίς επισκληρίδειο οι γυναίκες έχουν περισσότερη δύναμη για το στάδιο της εξώθησης. Επίσης, περπατούσα καθόλη την διάρκεια της γεννας και δοκίμασα αρκετες στασεις για να βρω ποια με βολευει καλύτερα. Γέννησα με στάση στα πλάγια κ δεν χρειάστηκε να κάνω ούτε ένα ράμμα.
Πρόκληση τοκετου ειχα αποφασίσει να μην κάνω αν δεν έφτανα 42 εβδομάδες και δεν υπήρχε ιατρικός λόγος. Από ότι ξέρω με προκληση τοκετου τα στάδια των ωδινων κ της εξώθησης κρατάνε πιο πολύ. Επισης, ούτε καισαρική ήθελα να κάνω γιατι είναι μια εγχείρηση πολύ σοβαρή, ειδικά μετεγχειρητικά είναι πιο δύσκολο για μια εβδομάδα να σηκωθείς από το κρεβάτι. Οι γυναίκες εχουμε φτιαχτεί για να γεννάμε φυσιολογικά 😍
Λογω του φόβου μου λοιπόν το έψαξα παρά πολυ το θέμα και δεν είναι όλα οπως μας τα παρουσιάζουν, χρειάζεται η κάθε μια να ενημερωθεί, να κάνει το πλάνο τοκετου της και να μιλήσει στο γιατρό της κ τη μαία της για να έχει μια υπέροχη εμπειρία τοκετου. Το ξέρω ότι ακούγονται πολύ ρομαντικά όλα αυτά, και εγώ έτσι νομιζα, αλλά πραγματικά γίνεται να είναι η πιο όμορφη εμπειρία της ζωής σας 💞