Καλημέρα. Μερικές φορές το να μιλάς σε κάποιον/κάποιους αγνώστους ίσως είναι και ανακουφιστικό. Η ιστορία μου έχει ως εξής : Ήμουν 7 χρόνια παντρεμένη και πριν ένα περίπου χρόνο χώρισα. Αν κάποιος από εδώ είναι όντως χωρισμένος ίσως και με καταλάβει ότι μου ήταν αρκετά δύσκολο όχι γιατί θα έμενα μόνη μου αλλά γιατί στη μέση υπάρχει ένα μικρό 6χρονο κοριτσάκι. Να μην φλυαρώ αδίκως., οι σχέσεις μας στην αρχή ήταν τεταμένες. Τώρα μπορώ να πω ότι εν μέρει έχουν καλυτερέψει. Το καλοκαίρι ήρθε στη ζωή μου ένας νέος άντρας ο οποίος ήξερε ότι είμαι χωρισμένη με παιδί εξ' αρχής. Κάναμε σχέση και στην πορεία αυτής της σχέσης έμεινα έγκυος. Νόμιζα ότι το θέλαμε και οι δύο. Αλλά όπως προ είπα νόμιζα... Όσο σας γράφω βουρκώνω. Δεν είμαι κατά της έκτρωσης γιατί δεν θέλω να σκοτώσω αυτό το ανθρωπάκι που έχω στην κοιλίτσα μου. Αλλά τι να κάνω;;; Μόνη μου δεν μπορώ να μεγαλώσω δυο παιδιά. Θέλω να με συμβουλεύσει κάποιος τι να κάνω. Δεν έχω πει σε κανέναν ότι είμαι έγκυος και όλο αυτό το περνάω μόνη μου. Ηelp!!!!!!!!!!!!!!!!
