mika1995

γεια σου, και οι ιδιοι δουλευουν βασικα και η μικρη μου πηγαινει σταθμο ( και αυτο μου το κανουν θεμα μερικες φορες ). Αυτο που θελουν εινναι γενικα να την πηγαινω σε αυτους και να την αφηνω και να φευγω . Δεν θελουν να ειμαι εκει μαζι τους . Δηλαδη αν παμε με το μωρο στπιτι τους και μεινω και εγω , δεν θα τους αρεσει . Και σε εμας δηλαδη που ερχοντε μια φορα την εβδομαδα , πιανουν το μωρο και χωρις να προλαβω να γυρισω εξαφανιζονται μαζι της εξω, μονο να μην ειμαι μαζι τους εγω. Καταλαβαινω αυτο που λες για τα μπισκοτακια πχ ναι δεν μπορεις να απαγορευεις τα παντα . Αλλα οταν λες καποια πραγματα πρεπει να σεβονται και να γινονται , χωρις ψεματα και μουτρα. απο εκει ξεκιναει το προβλημα.

Διαβασα τις απαντησεις σας και νιωθω πιο ηρεμη οτι δεν το περναω μονο εγω. Γενικα ειναι ενα θεμα που με προβληματιζει παρα πολυ και ειναι ο πρωτος λογος που θα μαλωσω με τον αντρα μου . Διοτι δεν καταλαβαινει οτι δεν μπορω να αφησω το μωρο με καποιον που δεν εμπιστευομαι. Μα πως να εμπιστευτεις οταν σου λενε ψεματα , οταν κρυβουν πραγματα , οταν κανουν το δικο τους κτλ.

Γεια σου, ευχαριστω για το σχολιο σου, η αληθεια ειναι οτι ταυτιστηκα με το σχολιο σου . Εκλεισε τα 3 τον Νοεμβριο και γενικα ειναι ντροπαλο σαν παιδακι και δεν μιλαει ακομα. Να βαλω κανονα να μου λενε τι γινετε με το μωρο και να μου στελνουν και μενα τις φωτογραφιες που βγαζουν και στελνουν μετα σε ολους τους συγγενεις κατι που ζητησα να μην γινετε , θα θυμωσουν και θα γινει ενας χαμος. Ειναι παλεων αρχων και γενικα δυσκολευομαι στο να καταλαβουν τα αυτονοητα σχετικα με το μωρο .

Ευχαριστω για το σχολιο σου. Βασικα για το αλλο εγγονι τρελενονται επειδη ειναι αγορι. ΝΑΙ επειδη ειναι αφορι. Εγω τους εκανα το πρωτο τους εγγονι αλλα εχω κοριτσακι. Τα πεθερικα ειναι πολυ παλιων αρχων. Το πρωτο ταχα επρεπε να ειναι αγορι. Αφου τους ανακηνυσα το φυλο του μωρου και η μαμα του κυριως ηλπιζε μεχρι που γεννησα μηπως εκαναν λαθος και ειναι αγορι τελικα. Δεν βλεπω λογικη σε αυτο. Μ ε τον αντρα μου το εχω συζητηση παρα πολλες φορες. εχουν γινει και σκυνηκα μπροστα του που δεν ηταν σωστα. π.χ. ενα περιστατικο ηταν που το μωρο ειδε το ψαλιδι στο κουτι με τα ραφτικα στους γονεις του και ο μπαμπας του της το φορεσε στα δαχτυλακια και επεμενε κιολας οτι ετσι πρεπει . για να ξερει τι ειναι αυτο και που χρησιμευει. Ευτηχως τα σταματαει κατι τετοια ο αντρας μου αλλα ως εκει. Δεν καταλαβεινει πως νιωθω εγω. Πως να αφησω το μωρο οταν γινονται τετοια ? Οταν υπαρχουν ψεματα και αυτη η ασεβια προς την μερια μου που οτι και να πω δεν το λογαριαζουν. Ειναι με την λογικη οτι ¨εμεις μεγαλωσαμε δυο παιδια , εσυ εισαι μικρη και δεν ξερεις¨. Τελος παντων , βλεπει τι γινετε ο αντρας μου αλλα δεν θα φερει αντηριση στους γονεις του . Και εγω δεν θελω να τους κανω να μαλωσουν σε καμια περιπτωση αλλα να καταλαβουν τα αυτονοητα.

Γεια σας , έχω το εξης θεμα που με απασχολει και με δυσκολευει. Δεν μπορω να εμπιστευτω το παιδι μου στους γονεις του αντρα μου. Δεν μπορω δηλαδη να την αφησω μαζι τους και να φυγω. Υπηρχε μια περιοδος που το εκανα ομως. Πιεζα τον εαυτο μου και την αφηνα. Εκεινες τις ωρες ομως τρελενομουν. Ψαχνω γενικα στον εαυτο μου γιατι συμβαινει αυτο. Καταλαβαινω οτι ειναι ο παππους και η γιαγια του παιδιου μου, δεν ειναι ξενοι. Φταιει που εγω μεγαλωσα σε προβληματικη οικογενεια και δεν εμπιστευομαι ευκολα? Φταιει που οταν αφηνα το μωρο μαζι τους εκαναν πραγματα για τα οποια δεν συμφωνουσα και τους το ελεγα , το ηξεραν αλλα παλι τα εκαναν? Φταει που οταν επερνα τηλεφωνο να δω τι κανει το παιδι μου , δεν ηθελε να μου λεει τι κανουν και μου ελεγε ψεματα? ( στον γιο της εδεινε κανονικα αναφορα τι γινοταν με το μωρο οσο ηταν μαζι τους. ) Φταει που γενικα εχουμε μια σχεση πολυ τυπικη ισως και κρυα επειδη γενικα που και που ανακατευοντε. Φταει που ζητουσα φωτογραφια του μωρου οσο ημουν στην δουλεια και μου ελεγαν ψεματα πτο δεν το βγαζουν κτλ για να μην μου την στηλουν προφανως? (ενω βγαζουν φωτογραφιες , τις εχω δει). Φταιει που βλεπω πως φερονται στο αλλο τους εγγονι σε σχεση με το δικο μου παιδι που ειναι το πρωτο τους εγγονι και θυμωνω μεσα μου για αυτο που τα ξεχωριζουν? Γενικα απο την πρωτη μερα που γεννησα (πριν 3 χρονια) βλεπω και νιωθωμια ασεβια προς την μερια μου. Δεν εχει σημασια τι λεω, αν συμφωνω με κατι ή οχι , αν επιτρεπω κατι ή οχι σχετικα με το μωρο. Πολλες φορες σκεφτομαι μηπως εγω φταιω σε αυτην την κατασταση , μηπως υπερβαλω καπου? Άλλα μετα γινονται διαφορα επεισοδια με το μωρο που με πηθουν οτι δεν φταιω μονο εγω εδω. Απλα ηθελα να το μοιραστω, ειναι ενα θεμα που δεν εχω συζητησει με κανεναν. Ευχαριστω.