Ersi85

Χαίρομαι πάρα πολύ που σας γελάει και σας κάνει τόσο χαρούμενους ❤️ Τα ίδια κ εμείς, έχουμε τρελαθεί! Μας ακολουθεί παντού και με το βλέμμα του και σήμερα όταν ήμουν πάνω από την κούνια του και για λίγο γύρισα το κεφάλι μου να μιλήσω στον άντρα μου, άρχισε να κλαψουρίζει και μόλις στράφηκα προς τον μπέμπη, σταμάτησε ακαριαία. Τα ίδια μετά από 5 λεπτά κ καταλαβαίνω ότι πλέον αποζητάει όλη την προσοχή μου χεχε Τωρα με το σακχαρο, εχω παρατηρησει πως αν μια μερα ασκουμαι (δουλειες σπιτιου, περπατημα εξω κλπ) την επομενη ειναι οριακα καλο. Αν ομως καθομαι σχεδον ολη μερα, την επομενη ειναι υψηλο. Ισως να παιζει ρολο κ το αγχος (που παιζει παντου), αν και δεν εχω παρατηρησει σε εμενα ως τωρα να επηρεαζει. Θα μπορουσες να μου πεις τον τιτλο του παιδικου βιβλιου με τις εικονες γιατι βρισκομαι σε ερευνα αγορας για κατι αντιστοιχο? Τελεια που αρεσει στο μωρακι σου κ ανταποκρινεται θετικα! Σε ευχαριστω προκαταβολικα

Καλημερα!! Ασε.. το ζαχαρο ειναι η ασθενεια της δυτικης κοινωνιας, αφου καταναλωνουμε ολα αυτα... Σημερα ωστοσο μετα απο πολυ καιρο, ειχα καλο σακχαρο νηστειας, κατω και απο τα ορια προδιαβητη! Χθες ετρεχα πανω κατω στα μαγαζια για να παρω καποια ρουχα με τις τελευταιες εκτπωσεις και μετα ειχαμε και επισκεψεις στο σπιτι. Ισως το οτι κινηθηκα τοσο, να ειχε θετικη επιδραση στις τιμες μου. Ο αντρας μου εργαζεται υβριδικα, αλλα εχει συνεννοηθει να μετατραπει σε 100% τηλεργασια οταν με καλεσουν ως αναπληρωτρια. Δε γνωριζα οτι δικαιουται 9μηνο! Στη περιπτωση αυτη, θα του δινουν τον κανονικο του μισθο ή απλά κάποιο επίδομα απο τον ΟΑΕΔ? Τωρα με το ζητημα του φαγητου, πλέον και εμας ζηταει φαγητο ανα 1.5 ωρα! Μεχρι και πριν απο 2 εβδομαδες, σπανια ζητουσε πριν το 2ωρο! Και για να δεις τι τραβαμε εδω, ολη νυχτα συνεχιζεται το ιδιο μοτιβο! Ανα 1.5 ωρα ξυπναει κλαιγοντας δυνατα και ζηταει γαλα το μωρο. Οποτε μαλλον ειναι φυσιολογικο που συμβαινει και σε εσας τωρα αυτο. Θεωρησε τον εαυτο σου τυχερο που τουλαχιστον σου κοιμαται κατι 3ωρα κατα τη διαρκεια της νυχτας! Εμεις μπαμ, στη 1.5 ωρα, κλαιμε, ειτε ειναι νυχτα, ειτε ειναι μερα. Στις 5 Οκτωβριου εχουμε το 2ο εμβολιο. Τοτε θα ρωτησουμε και τον παιδιατρο για ολα αυτα. Ερωτηση: Εσας σας χαμογελαει οταν του μιλατε? Αν ναι, απο ποτε? Εμας αρχισε δειλα-δειλα. Επισης παρατηρω οτι εχει μεγαλο ενδιαφερον στο να κοιταζει εικονας, σχεδια και ζωγραφικους πινακες. Καθε φορα που του πλησιαζω καποιο σχεδιο στο χαρτι, ενθουσιαζεται κ κουναει δυνατα χερακια-ποδαρακια.

Αδεια αντροφης τεκνου από το νόμο δικαιουμαι 3.5 μηνες, λαμβανοντας κανονικα το μισθο, αλλα καποιες δευτεροβαθμιες δεν εγκρινουν εμαθα πρόσφατα την αδεια και εχω φρικαρει! Καποιες δευτεροβαθμιες ζητουν απο τις αναπληρωτριες να διδαξουν πρωτα στο σχολειο 1 μηνα και μετα να βγουν σε αδεια..! Ακουσον ακουσον!!!! Θα αφήσω πίσω δηλαδή το νεογέννητό μου για 1 μηνα, μετά επιστροφή στην πόλη μου για 3.5 μήνες και ξανά μετακόμιση μετά? Μόνο στην Ελλάδα αυτά.

Καλούν ανά φάσεις! Άλλους πήραν τώρα τον Σεπτέμβριο, άλλους θα τους πάρουν Οκτώβριο και άλλους σταδιακά Νοέμβριο και Δεκέμβριο....

Σε ευχαριστώ για την ευχή να γίνω μόνιμη, ωστόσο στο σπίτι μας υπάρχει μόνιμα ένα ανοιχτό σενάριο να ξαναπάμε Ολλανδία Προς στιγμήν με εξυπηρετεί η αναπλήρωση, διότι δεν έχω δέσμευση με τον τόπο. Φυσικά εάν με πα΄ρουν στα κατσάβραχα, έχοντας νεογέννητο, δε θα είναι ούτε ωραίο, ούτε εύκολο. Κακά τα ψέματα, νιώθω ασφάλεια με τον παιδίατρό μας δίπλα μας στην Πάτρα. Φέτος είναι η 1η φορά που έκανα τη δήλωσή μου για αναπληρώτρια πάντως. Έφερα καλή σειρά, αλλά με τα φετινά δεδομένα το βλέπω να με καλούν Νοέμβριο, Δεκέμβριο και αν. Εργαζόμουν στον ιδιωτικό τομέα πριν (σε εταιρίες), αλλά στην τελευταία μου μεγάλη εταιρία με είχαν με 6μηνιαίες συμβάσεις και απλά κάποια στιγμή δε μου ανανέωσαν! Και ήταν μόλις 2 εβδομάδες πριν μάθω ότι είμαι έγκυος. Θυμάμαι που είχαμε πάει για φαγητό με τον άντρα μου και έκλαιγα που δε μου ανανέωσαν τη σύμβαση και μου έλεγε πως δεν πειράζει κλπ.. Που να ήξερα πως μετά από λίγες μέρες ότι θα μαθαίναμε τα καλύτερα νέα της ζωής μας! Τώρα με το σάκχαρο, πονεμένη ιστορία. Μετριέμαι κάθε πρωί, μετράω το νηστείας. Δυστυχώς βγαίνει συνήθως απο 99 μέχρι 107, που σημαίνει προδιαβήτης. Επικοινώνησα με τον ενδοκρινολόγο και μου είπε να χάσω επιπλέον 2-3 κιλά από το κανονικό μου βάρος για να ξεκολλήσει ο μεταβολισμός μου (σημειωτέον έχασα αμέσως όλα τα κιλά εγκυμο΄συνης, με το που γέννησα) και να μην τρώω γλυκά και λευκούς υδατάνθρακες και περιμένω να κλείσω τον 3ο μήνα, αρχές Οκτωβρίου, και τότε θα πάω και εγώ για την καμπύλη σακχάρου! Και ο θεός βοηθός... Πραγματικά νόμιζα πως θα ξεμπερδέψω οριστικά με το θέμα αυτό με το που γέννησα, αλλά ΟΧΙ. Οπότε σε γενικές γραμμές στερούμαι τα γλυκά (συνεχίζω σοκολάτες με στέβια Γιώτης βέβαια), τις πίτσες, μακαρόνια, ρύζι, ψωμί και τρώω όχι στερητικά ακριβώς, αλλά πιο υγιεινά.. Δε κάνω την αυστηρή διατροφή που κάναμε στην εγκυμοσύνη, αλλά προσέχω τι τρώω. Απλά πλέον μπορώ να τρώω και φουλ πράσινες σαλάτες με λίγη πρωτεινη (κοτοπουλο, τονο κ.α.), τις οποίες φοβόμουν κατα τη διαρκεια της κυησης λογω κινδυνου τοξοπλάσματος και λιστερίωσης. Εύχομαι εσύ να έχεις ξεμπερδέψει και να είναι όλα παρελθόν! Δε μας αξίζει να πάθουμε και διαβήτη τύπου 2 τώρα, μετά από τόσες θυσίες!!! Στα καλά νέα είναι ότι ο προδιαβήτης είναι αναστρέψιμος, με σωστή διατροφή, απώλεια κιλών και καθημερινή άσκηση. Δύσκολο βέβαια με ένα νεογέννητο να προσέχω όλα αυτά!

Έχω την αίσθηση ότι η @Eliza Kats γνωρίζει να βοηθήσει σε αυτό! Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω, αλλά Οκτώβριο του 22 έφυγα από τον ιδιωτικό κλάδο (15 ημέρες πριν μείνω έγκυος λύθηκε το συμβόλαιό μου 😣) και φέτος περιμένω να με καλέσουν ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικό στα σχολεία. Δεν έχω καμία μηνιαία απολαβή πια. Ο,τι έλαβα ήταν αυτό που δικαιούμουν από τον ΟΑΕΔ τους πρώτους 6 μήνες της εγκυμοσύνης μου και τέλος.

Γεια σου κορίτσι μου. Αντίστοιχα και εμένα το μωράκι μου (2 μηνών τώρα) το πιάσαμε σε μια τυχαία επαφή με τον άντρα μου χωρίς να το προσπαθούμε, που έτυχε να είναι στις γόνιμες ημέρες μου. Αγαπώ πολύ τα παιδιά και σκέφτομαι πως θα ήθελα να έκανα και ένα ακόμα μωράκι κάποια στιγμή. Επειδή και εγώ καισαρική έκανα, ανησυχώ σε έναν βαθμό για αυτό που λες, καθώς έχω διαβάσει ότι κάποιες φορές η καισαρική δυσκολεύει/μειώνει τις πιθανότητες σύλληψης επόμενου μωρού. Δε το έχω συζητήσει με κανέναν γιατρό, ήταν απλά κάτι που διάβασα στο διαδίκτυο. Οπότε καλό θα ήταν να κλείσεις ένα ραντεβού με τον γιατρό σου και να συζητήσετε για όλα!

Πανύψηλος ο μπέμπαρος!! Θα είστε και οι δυο ψηλοί λογικά και πήρε το παιδί! χεχε Λοιπόν μπράβο σου που το παλεύεις τόσο πολύ με το θηλασμό. Σας επικροτώ κορίτσια @Eliza Kats που με τόσο κούραση και τόσο ξενύχτι που κάνουμε, αντέχετε και αυτό τον άθλο...!!!!! 20 μέρες τα κατάφερα συνολικά. Μετά παρέδωσα πνεύμα. Ήταν που είχα τραυματισμένη θηλή από την 5η ημέρα (που ΄ήμουν στο μαιευτήριο ακόμα) και μετά η λαιμαργία του μωρού, που ζητούσε μεγάλες ποσότητες πολύ νωρίς και εγώ δεν είχα τόσο.. Σήμερα είμαστε 6.800 γρ. και 60.5 εκατοστά! Κορμάκια μας κάνουν μόνο αυτά για 6 μηνών και άνω. Ερώτηση: Από ποιον μήνα είναι ασφαλές να χρησιμοποιούμε μάρσιπο?

Τωρα που σου γραφω, εχει παει 21.00 και ακομα δεν εχει κλαψει απο κολικους. Ελπιζω να κλεισει και για εμας σιγα σιγα το παραθυρο των κολικων.. Γλιτωσατε πραγματικα που πλεον το μωρακι σας ηρεμησε απο αυτο. Το οτι μενει ξυπνια τοσες ωρες μου φαινεται φυσιολογικο, ομως πως ακριβως περναει το χρονο της? Ξαπλωνει στην κουνια και χαζευει γυρω γυρω ΄ή τη βαζεις σε ριλαξ και καθεται ησυχη εκει? Δε ξερω τι θα κανω οταν θα μου μενει ο δικος μου τοσες ωρες με το ματι γαριδα. Ριλαξ δε του εχω παρει και οταν ξυπναει θελει συνεχεια αγκαλια, αλλιως κλαιει ΠΑΡΑ πολυ. Αν τολμησω να τον ακουμπησω στην κουνια ενω ειναι ξυπνιος, τον ακουει ολο το οικοδομικο τετραγωνο. Και εχει και ενα δυνατο, βροντερο κλαμα, αλλο πραγμα! Καλα, ταυτιστηκα με ο.τι περιεγραψες για τα σκηνικα με τους τριτους.. Πηγαμε προσφατα σε εναν γαμο φιλων μας και ευτυχως που δε τον πηραμε μαζι μας. Μας ζητουσαν μεχρι να τους στειλουμε φωτο του στο βαιμπερ τους για να τον δουν.. Μα ειναι ΔΥΝΑΤΟΝ? Δεν εχω ανεβασει τπτ απολυτως στα σοσιαλ μιντια σχετικα με το παιδι μου, ουτε εχω κοινοποιησει κατι σχετικα με τον ερχομο του. Θεωρω πολυ παρεμβατικο, ακομψο και αγενες να ζητουν να τους στειλω φωτο του παιδιου. Φαντασου τι θα γινοταν αν τον ειχαμε μαζι μας.. δε θελω να το σκεφτομαι, διοτι πες με χαζη αλλα πρωτον πιστευω στο ματι και δευτερον εχω μια πρωτοβαθμια μικροβιοφοβια η οποια ενταθηκε με την πανδημια και με λουζει κρυος ιδρωτας καθε φορα που το μωρο μου πρεπει να το κρατησει αλλος ανθρωπος στην αγκαλια του. Ειναι τοσο ευαλωτα ακομα! Τοσο μικρουλια και απροστατευτα.. 2 μηνων μωρα, τιποτα. Τωρα που εκανε το 1ο εμβολιο νιωθω λιγο πιο ηρεμη, αλλα ακομα δε τον παιρνουμε μαζι μας στις βολτες που περιλαμβανουν κλειστους χωρους, οπως τα σουπερ μαρκετ. Μονο κανα 2 φορες τον φεραμε μαζι μας με το αυγο του, σε ανοιχτο χωρο υπαιθριας καφετεριας. Ειμαι υπερβολικη? Μπορει. Νιωθω ομως πιο ασφαλης ετσι. Οσο για την επισκεψη στα πεθερικα σου, σε ΝΙΩΘΩ. Εν μερει δε χαλαρωσες εκει, επειδη ησουν σε αναμμενα καρβουνα ουτως ωστε να θωρακισεις το μωρο σου απο τοσους ανθρωπους, αγκαλιες κ.. μικροβια. Ειναι και γιατροι τα πεθερικα σου και τρεχα γυρευε.. Η πρωτη μου ξαδερφη που ειναι νοσηλευτρια στο ΙΚΑ, ακομα αποφευγω να δει το μωρο.. Το μεταθετω για οσο αργοτερα γινεται και λογικα θα το δει προς τα Χριστουγεννα, καλα να ειμαστε υ.γ. Γραψε μας νεα για το πως θα ειναι η μπεμπουλα μετα το εμβολιο! Στελνω ευχουλα να μην ανεβασει πυρετουλη και να το περασετε ανωδυνα!!

Γεια σου Ελιζακι! Ωωω, ζήσε το θαύμα που ξεπέρασε τους κολικούς το μωράκι σου! Όλοι μας εκείνη την άγια μέρα περιμένουμε... Εμείς είμαστε στο πίκ σε αυτή τη φάση.. Ιδίως τα απογεύματα από τις 8 έως τις 12 τη νύχτα, δίνει ρεσιτάλ. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ωστόσο δε μένει ποτέ ξύπνιος πάνω από 1 ώρα. Χαζεύει γύρω-γύρω, τον βάζω στο παιδικό γυμναστήριο, μετά βάζω λευκούς ήχους και πολύ αγκαλιά και ξανακοιμάται. Κάτι που με ανησυχεί είναι ότι δε μας χαμογελάει ακόμα. Μας ακολουθεί ΠΑΝΤΟΥ με το βλέμμα του, έχει τρομερή βλεμματική επαφή, αλλά χαμόγελο όχι Γελάει μόνο όταν κοιμάται, σα τυχαία γκριμάτσα. Χθες πήγαμε παιδίατρο και κάναμε τα πρώτα μας εμβόλια, οπότε καλό εμβολιασμό κ σε εσάς! Ήταν ένα εξαπλό εμβόλιο για την ακρίβεια.. Το μωρό πόνεσε για λίγα δευτερόλεπτα να ξέρεις. Του είχα βάλει μπροστά του ένα κουκλάκι για να μη βλέπει και παρ όλα αυτά έκλαψε ΠΟΛΥ με το που τον τσίμπησε ο γιατρός. Μας τσίμπησε και στα δύο μας τα μπούτια. Μας είχε προετοιμάσει ο γιατρός ότι θα ανεβάσουμε στο σπίτι και πάνω από 38.5, αλλά ευτυχώς δε συνέβη. Έχει περάσει ένα πλήρες 24ωρο και μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει ούτε πυρετό, ούτε γκρίνια. Τώρα σχετικά με το θέμα της πεθεράς, έχω κάνει εικόνα του τι ακριβώς συνέβη και στη θέση σου θα ένιωθα τα ίδια συναισθήματα. Θέλεις να έχεις τον έλεγχο του μωρού σου και εφόσον της ζήτησες κάτι συγκεκριμένο, εκείνη παράκουσε και έκανε το δικό της. Επίσης το άλλαγμα αγκαλιών με τρομάζει διότι και το μωρό μαζεύει μικρόβια από τα διαφορετικά ρούχα τόσων ανθρώπων (εύχομαι να είχαν φορέσει πάνες αγκαλιάς), αλλά και είναι επικίνδυνο να πέσει κάτω από την αλλαγή χέρι με χέρι (εκτός και αν πρώτα το άφηνε κάτω ο ένας και το σήκωνε μετά ο άλλος). Ίσως επειδή μεγάλωσαν παιδιά και οι ίδιες να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα (ενώ αντικειμενικά έχουν ξεχάσει τα περισσότερα..) ή να δοκιμάζουν μέσω των δικών μας μωρών τις δυνάμεις τους για να διαπιστώσουν εάν ακόμα "το έχουν το άθλημα" ή γέρασαν, αλλά κάνοντας πειράματα στα δικά μας. Χα χαχα & έλεος μαζί Πραγματικά εγώ δεν εμπιστεύομαι κανέναν και 3 φορές που χρειάστηκε να της το αφήσουμε (συνολικά στους 2 μήνες) είχα άγχος καθ όλη τη διάρκεια που απουσίαζα, οπότε ούτε καν το ευχαριστήθηκα που βρέθηκε κάποιος να με "ξεκουράσει" για λίγο...

Μία από τα ίδια.. Η οργή που έχεις αυτό το καιρό για την πεθερά σου μάλλον είναι η απωθημένη οργή που δεν έχεις κοντά σου τη μαμά σου τώρα που την χρειαζόσουν περισσότερο από ποτέ. Όλο αυτό σε συνδυασμό με τις υψηλές ορμόνες, το παρατεταμένο ξενύχτι και τα baby blues που συμβαίνουν στις αρχές της λοχείας, σου πυροδοτούν οργή και ίσως και θλίψη. Αντικειμενικά, είναι πολύ δύσκολο που μεγαλώνουμε μόνες μας τα μωρά μας. Ίσως είχαμε και οι δύο την πεποίθηση ΄ότι θα είχαμε περισσότερη βοήθεια από τους άλλους και για αυτό απογοητευτήκαμε. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε έναν άλλο άνθρωπο να μας ξεκουράσει έστω για μια ώρα, ώστε να πάρουμε μία ανάσα και να συνεχίσουμε πιο δυναμικά το έργο μας. Αυτό έπαθα κ εγώ με τη δική μου πεθερά τον 1ο μήνα που είχα γεννήσει. Τώρα που έχουν περάσει 2+ μήνες, την αντιμετωπίζω πιο χαλαρά και ήρεμα και σχεδόν με μια μικρή αδιαφορία μέσα μου, ενώ στην αρχή μου ερχόταν έντονα να ξεσπάσω.. Η μητέρα μου δε συμμετέχει στο μεγάλωμα του μωρού μου και η πεθερά μου λίγο και αυτό επειδή τυχαίνει προσωρινά να μένουμε δίπλα της. Που να δεις πόσο προκλητικό μου ήταν στις αρχές που είχα γεννήσει που την έβλεπα να φυλάει τα άλλα της εγγόνια από τις 3 το μεσημέρι έως τις 10 τη νύχτα συνεχόμενα.. Τελικά μέσα μου το πήρα απόφαση ότι για το μωρό μου είμαστε μόνο ο άντρας μου κ εγώ κ όποια από τις δύο μπορεί να προσφέρει την ελάχιστη βοήθεια, καλοδεχούμενη. Στα φραστικά σχόλια που σου κάνει, βλέπω 2 λύσεις. Ή της απαντάς κοφτά ότι δε σου αρέσει αυτό που κάνει και ότι το θεωρείς άδικο να σχολιάζει το μωρό σου από τη στιγμή που δε συμμετέχει στο μεγάλωμά του ή αδιαφορείς (σα να μη το άκουσες) και προχωράς τη ζωή σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει η δική της άποψη. Μια μέρα εγώ της μίλησα έντονα, όταν το μωρό μου είχε κρίση κολικών και τρελάθηκε στο κλάμα για ώρες και εκείνη έπαιζε με τα άλλα της εγγόνια που είναι όλα άνω των 5 χρονών και δε ρώτησα αν το μωρό μου είναι καλά ή όχι. Και την πήρα λοιπόν τηλέφωνο και της έβαλα τις φωνές ότι ακούει το μωρό μου να σφαδάζει και ότι αδιαφορεί, αλλά μετά με μάλωσε ο άντρας μου.. ζητούσε το λόγο γιατί μίλησα τόσο απότομα στη μαμά του κλπ κλπ. Τελικά εκείμη μου ξαναμίλησε την επόμενη ημέρα, ίσως κατάλαβε το λάθος της.. Έκτοτε δεν έχω ξανα ασχοληθεί μαζί της και όταν εκείνη θέλει να με βοηθήσει σε κάτι, το δέχομαι και την ευχαριστώ. Κατάλαβα ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μας βοηθάει και πήρα το μάθημά μου να μη περιμένω τπτ και από τότε ξέγνοιασα, διότι πια δεν έχω προσδοκίες και έτσι δεν πληγώνομαι.

Αρχικά αυτό που σου συμβαίνει είναι δύσκολο και απαιτεί τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης για να διαχειρίζεσαι την αβεβαιότητα του ποιος είναι ο πατέρας. Δε μοιράστηκες μαζί μας την ηλικία σου, που θα με βοηθούσε να έχω μια εικόνα. Και πολλές άλλες λεπτομέρειες που θα χρησίμευαν, όπως τον λόγο που τα ξαναβρήκατε με τον σύντροφό σου ενώ ήσασταν στα χωρίσματα, αν και είναι ολοφάνερο πως ο λόγος αυτός είναι η εγκυμοσύνη σου. Χωρίς κριτική διάθεση, θα πω τη γνώμη μου όπως θα την έλεγα σε κάποια φίλη ή γνωστή. Γενικά ένα ζευγάρι δοκιμάζεται πάρα πολύ με τον ερχομό ενός μωρού, καθημερινά και συστηματικά. Στο λέω αυτό διότι εάν έχει από πριν προβλήματα η σχέση σας, ο ερχομός ενός μωρού συνήθως τα εντείνει, δε τα βελτιώνει. Αυτό δλδ που έλεγαν παλιά "μείνε έγκυος να τον κρατήσεις", δεν νομίζω ότι ισχύει στο σήμερα. Θεωρώ πως πρέπει πραγματικά να τα βρίσκει το ζευγάρι μεταξύ του για να αντέξει τις (μεγάλες) απαιτήσεις ενός παιδιού. Τώρα σχετικά με το θέμα της απιστίας, δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που το εχει κάνει αυτό. Αλλά για να έφτασες να απατήσεις τόσο εύκολα, αναρωτήσου τους λόγους για τους οποίους έφτασες μέχρι εκεί. Με την εγκυμοσύνη σου, αυτοί οι λόγοι εξαφανίστηκαν? Επίσης, με τον εραστή, πήρατε προφυλάξεις? Αν όχι, έχε κατά νου ότι έχουν γίνει συλλήψεις με προσπερματικά υγρά και μόνον. Φυσικά ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και μπορείς να κάνεις τεστ DNA όταν το μωρό μεγαλώσει. Για να γίνει όμως αυτό θα χρειαστεί να το μάθει ο σύντροφός σου και αυτό το κομμάτι θα είναι το δύσκολο. Τον τελευταίο λόγο όμως έχει ο μαιευτήρας που σε παρακολουθεί. Επειδή υπάρχει το ιατρικό απόρρητο, μπορείς να ζητήσεις τη συμβουλή του. Να μιλήσεις ανοιχτά και να σου πει ποιες είναι οι πιθανότητες σύμφωνα με τη μέρα της σύλληψης, να έμεινες έγκυος΄. Το ψυχολογικό κομμάτι των ενοχών βέβαια, είναι πολύ δύσκο΄λο υποθέτω. Και επειδή βρίσκεσαι σε προχωρημένη κύηση, σκέψου μήπως σε βοηθούσε να το μοιραστείς με ψυχολόγο. Επεξεργάσου το ενδεχόμενο να μιλούσες ανοιχτά μια μέρα για αυτό στον σύντροφό σου.

Από ότι διαπίστωσα, δικαιούμαι άδεια 4 μηνών ανευ αποδοχών, οπότε θα είμαι σπίτι με το μωρό έως και τον Ιανουάριο. Πάλι καλά. Μένει όμως να το επιβεβαι΄ωσω και επίσημα. Καλτσάκια του φοράω και εγώ, διαισθητικά. Πολύ σωστή η συμβουλή σου! Καμιά φορά ήταν κρύα τα πατουσάκια του, ειδικά με το μπάνιο και για αυτό του φοράω καθημερινά. Μασαζάκι του κάνω από χθες που αγοράσαμε το τζελ για 10 λεπτά κάθε φορά, δεξιόστροφα και βλέπω ότι τον χαλαρώνει. Πριν τον ταίσω του το κάνω. Ελπίζω το μασαζ να μειωσει τα επεισοδια των κολικων. Το νέο μας γάλα δυστυχώς δεν τον ικανοποίησε, ουτε σε υφη, ουτε σε γευση. Ηταν το 4ο γαλα που δοκιμασαμε. Επινε ελαχιστο και μετα εφτυνε τη θηλη κλαιγοντας. Επειδη το εκανε σε 4-5 ταισματα, φοβηθηκαμε που δεν ετρωγε και γυρισαμε παλι στο παλιο... Περιμενω καρτερικα τη μερα που θα εξαφανιστουν οι κολικοι.. Μπάνιο στη θαλασσα και σεξ σου επετρεψε ο γιατρος σου? Αυριο θα παω να με δει η δικια μου, για να μου δωσει την εγκριση. Ωστοσο για την ωρα, δεν εχω αντοχες ουτε για το ενα, ουτε για το αλλο! Θέλω μόνο ύπνο.. αυτό μου λείπει. Υπνοοοος.

Αρχικά να σου ζήσει κορίτσι μου, ξέχασα να το γράψω! Εγώ γέννησα στις 3 Ιουλίου με καισαρική και σταμάτησα τον θηλασμό περίπου στις 20 μέρες. Από τότε, δίνω φόρμουλα. Οι κολικοί εμάς μας ξεκίνησαν στις 10-15 μέρες, δε θυμάμαι ακριβώς. Πάντως πολύ νωρίς, οπότε σε ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.. Και εμείς είμαστε εντελώς μόνοι μας. Δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά.. Μας απογοήτευσαν οι παπούδες και από τις 2 πλευρές, έχω γράψει πιο αναλυτικό κείμενο κάπου παραπάνω. Τέλοσπάντων, όσα νεογέννητα έχουν κολικούς, απαιτούν μεγάλα αποθέματα ψυχικής αντοχής από τους γονείς. Εμάς μας έλαχε αυτός ο κλήρος! Να σκε΄φτεσαι ότι δεν είσαι η μόνη που τραβάει αυτό το ζόρι, είμαστε και εμείς εδώ! Εμάς ενώ έτρωγε ανά 3 ώρες, πλέον θέλει ανά 2 ώρες και ξυπνάει και πιο συχνά μέσα στη νύχτα και ενώ νύχτα δεν έκλαιγε μέχρι πρότινος, τώρα κλαίει και τη νύχτα.. Αυτά!

@Eliza Kats & @Αναστασία28 και εμένα το μωράκι μου ΥΠΟΦΕΡΕΙ ακόμα από κολικούς! Το κλαμα και ο πονος ειναι πια καθημερινο φαινομενο για εμας κοριτσια. Οι απόψεις των παιδιάτρων μας διαφερουν ως προς τη διαχειριση τους. Ο ενας μας λεει να ΜΗΝ αλλαξουμε γαλα (δινω φορμουλα) γιατι ολα τα γαλατα ειναι ιδια και ο αλλος μας δινει σταγονες κατα των κολικων, οι οποιες ομως δε κανουν τιποτα. Πραγματικα δε μπορω αλλο να βλεπω το μωρακι μου να υποφερει τόοοοοσο καθε φορα που πινει γαλα! Στα μισα του ταισματος, αρχιζει το κλαμα από τον πονο που εχει και φτυνει τη θηλη του μπιμπερο... Παραλληλα εχει πολλα αερια. Εσας εχουν αερια τα μωρακια σας? Εμας σχεδον ολη μερα. Μαλιστα ειναι δυνατα και τα ακουμε - σα να ηταν ενηλικα ανθρωπου! Μιλάμε δλδ για πολλούς και συστηματικούς ολοήμερους κολικούς... όχι αστεία.. υ.γ. Πήραμε πάλι τον παιδίατρο τηλέφωνο και μας είπε να του δώσουμε ντεπόν για παιδιά. Αλλά διστάζουμε βρε κορίτσια.. δε ξέρω τι άλλο να κάνω. υ.γ.2. Αγόρασα το τζελ για μασαζ για κολικους και του έκανα ήδη ένα καλό μασαζ στη κοιλιά πριν το γεύμα και τώρα τον ταίζω καινούργιο γάλα, ειδικό για κολικούς, το Sanilac AC. Ευχηθείτε να πιάσουν τόπο αυτά τα δύο μήπως και ΣΩΘΟΥΜΕ. Καλή τύχη και σε εσάς κορίτσια. Αν δείτε οτι πιάνει κάτι για τους κολικούς των μωρών σας, παρακαλώ γράψτε το εδώ ❤️ Σας ευχαριστώ και καλή δύναμη και υπομονή στη πολύ απαιτητική αυτή περίοδο... Θα μιλάμε!

Και εμείς έχουμε μυξούλες από προχθές. Είναι μάλλον από το κλιματιστικό που δούλευε μέρα-νύχτα. Έχω δυο μέρες τώρα που δε το ανοίγω καθόλου, μήπως και επανέλθουμε. Ανέπτυξα και εγώ ξηρό βήχα και παίρνω σιρόπι. Η περίοδός μου ήρθε στα φυσιολογικά χρονικά πλαίσια, εφόσον δε θηλαζω. Είναι μεταξύ 30 και 40 ημερών από την γέννα, οπότε όλα καλά! Απλά έχω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αίμα. Αλλάζω σερβιέτα ανά μία ώρα. Η γυναικολόγος μου είπε ότι είναι φυσιολογικό, αλλά έχει πρακτικές δυσκολίες εφόσον λερώνω όπου κάθομαι και επίσης νιώθω εξάντληση και πρέπει παρόλαυτα να φροντίσω το μωράκι μου. Ένα άλλο ζήτημα που με έχει πικράνει πάρα πολύ κορίτσια είναι η μάνα μου και η πεθερά μου. Η πρώτη είναι προσκολλημένη στην μεγάλη μου αδερφή που πρακτικά είναι χωρισμένη και έχει ένα 5χρονο κοριτ΄σακι και η 2η είναι προσκολλημένη στον μεγάλο της τον γιο που έχει 2 κοριτσάκια 8 και 4 ετών. Και οι δύο αυτές γυναίκες μεγαλώνουν από μωρά τα συγκεκριμένα παιδάκια και η γέννηση του δικού μας παιδιού δε τις συγκίνησε ιδιαίτερα. Επιλέγουν ΠΑΝΤΑ ως προτεραιότητα τα άλλα παιδάκια, αντί να προσφέρουν σε εμάς λίγη βοήθεια με την παρουσία τους, που να αφορά στη φροντίδα του μωρού. Έχω κουραστεί να ακούω θρασείς δικαιολογίες τύπου "να μεγαλώσει λίγο ακόμα" και "εσύ δε μας φωνάζεις να σε βοηθήσουμε", που το τελευταίο έχει μία δόση αλήθειας, αλλά ο λόγος που το έχω κάνει ως τώρα, είναι η υπέρμετρη αγάπη για το μωρό μου. Τι εννοώ: τα άλλα παιδάκια που πάνε νήπιο-προνήπιο-δημοτικό και τώρα το καλοκαίρι στα ΚΔΑΠ, είναι συνεχώς άρρωστα. Την περασμένη εβδομάδα η ανιψιά μου είχε γαστρεντερίτιδα και νοσηλεύτηκε 1 εβδομάδα και τα άλλα δύο είχαν ψείρες και μετά κρύωμα. Προσπαθώ λοιπόν εύλογα να προστατέψω το παιδί μου απο την έκθεση στους ιούς, καθώς η μάνα κ η πεθερά μου φροντίζουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τα παιδάκια αυτά και έρχονται σε άμεση επαφή για ΩΡΕΣ και χωρίς μάσκα. Συνεπώς ναι, τους είχα πει στην αρχή που γεννήθηκε να μην πολυέρχονται ενώ στην πραγματικότητα τις είχα ανάγκη και τις δύο, μα παράλληλα τους είχα επισημάνει ότι αν νιώσω ότι φτάνω στα όρια της κατάρρευσης, τότε να έρθουν, δηλαδή αυτές τις ημέρες που βιώνω πολύ βαριά περίοδο και ΠΟΝΑΕΙ όλο μου το σώμα. Τώρα παίρνω το ρίσκο του μωρού μου, διότι στο τέλος θα μπω εγώ νοσοκομείο. Και ποια λέτε πως ήταν η αντίδρασή τους? Η μία μας κοροιδεύει μες τα μούτρα μας ότι ναι, όποτε θέλετε έρχομαι και όταν τη καλούμε βρίσκεται βόλτες, εκτός σπιτιού ή φέρνει τα άλλα της εγγόνια σπίτι της όλη μέρα. Η δε άλλη συνεχώς βρίσκει τη δικαιολογία ότι δε θυμάται πως να μεγαλώνει νεογέννητο κ πως είναι τεράστια ευθύνη και για 2 μέρες της έκανα ολόκληρη εκπαίδευση με το μπιμπερό, τάισμα, ρέψιμο, αλλαγή πάνας κλπ και τα έκανε όλα ΛΑΘΟς ή με τον δικό της τρόπο, τόσο που ο μπέμπης σπάραξε στο κλάμα και τις δύο αυτές μέρες, αφήστε που σε 2 ταίσματα έμεινε νηστικός διότι δε της έπινε καν γάλα!!!! Ενώ σε εμάς πίνει κάθε, μα ΚΑΘΕ φορά. Επίσης δε τηρούσε καλά τους κανόνες υγιεινής. Έπιανε το κινητό της και μετά άγγιζε τα χεράκια του μωρού ή σκούπισε το μωρό με πανάκι γουλιάς που είχε πέσει κάτω κλπ. Τελικά εκνευρίστηκα τόσο που τσακώθηκα μαζί της, διότι την άλλη εγγονή της τη μεγάλωσε ΜΟΝΗ της και την φρόντιζε από νεογέννητο νύχτα-μέρα. Πως γίνεται μέσα σε τόσο λίγα χρόνια να έχει ΞΕΧΑΣΕΙ και να μη μπορεί να φροντίσει έστω ελάχιστα το δικό μου? Το αποτέλεσμα, έχουμε ξεμείνει ΤΕΛΕΙΩΣ από βοήθεια. Και βιώνω μέσα μου την πλήρη απογοήτευση, είμαι πληγωμένη και θεωρώ απάνθρωπο αυτό που γίνεται. Εσείς πως θα το χειριζόσασταν όλο αυτό το πράγμα στη δική μου θέση? Θα ήθελα τις γνώμες σας. Θεωρείτε ότι εκμεταλλεύονται ουσιαστικά την αρχική μου στάση, όπου δε τις ήθελα κοντά στο μωρό μου λόγω ιών? Τους είχα ξεκαθαρίσει τότε ότι θα τις καλέσω μόνο σε μεγάλη ανάγκη, όπως και έκανα τώρα και ότι από τον 3ο μήνα θα έρχονται σε επαφή με το μωράκι κανονικά χωρίς μάσκα. Καμία τους δε σεβάστηκε την επιθυμία μου, ούτε τα όρια που έβαλα ως νέα μαμά σε εποχές πανδημιών. Μάλιστα, βρήκαν πάτημα αυτό και τώρα μου γύρισαν την πλάτη.

Κορίτσια απαντώ με καθυστέρηση, διότι το μωρό είχε 2 μέρες δυσκοιλιότητα και το κλάμα πήγε.. σύννεφο!!!! Δε προλάβαινα ούτε να φάω πρωινό. Τελικά τα κατάφερε πριν λίγες ώρες και από τότε και έφαγε καλύτερα και κοιμήθηκε περισσότερο. Οι κολικοί μας δε, συνεχίζονται ακάθεκτοι! @Eliza Kats πολύ καλά θα κάνετε να πάτε διακοπές, έστω και στα πεθερικά, διότι η τόσο παρατεταμένη κλεισούρα δεν παλεύεται! Σήμερα 40άντισες? Αν ναι, συγχαρητήρια και υγεία και στους δυο σας, μαμά κ μωρό! Παρασκευή 40ντίζω και Σάββατο θα το πάω εκκλησία, καθώς επιμένει ΠΟΛΥ η μητέρα μου. Μάλιστα έκλεισε ραντεβού με παπά, χωρίς να με ρωτήσει~ τελικά της είπα ότι ο βασικός μου όρος είναι να φοράει ο παπάς μάσκα, καθώς ακόμα δε νιώθω άνετα να πλησιάζει κάποιος από κοντινή απόσταση το μωρό, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη 2-3 επιδημίες - βλέπε γαστρεντερίτιδα, στρεπτόκοκος και νέος covid. @peacock ούτε εγώ το έχω πιστέψει ότι μεθαύριο σαραντίζουμε!! Θα μου πεις, εδώ δεν έχω ακόμα πιστέψει ότι έγινα μαμά! Δε ξέρω για εσένα, αλλά παρά το σαράντισμα, δε νιώθω ακόμη έτοιμη ούτε για μπάνιο στη θάλασσα, ούτε για επαφές με τον άντρα μου. Θέλω χρόνο ακόμα. Χαίρομαι πολύ που το μωράκι σου αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και όλα πάνε καλά! Εκτίμησε ιδιαιτέρως το πόσο ήσυχο παιδάκι είναι κ που κουνάει χέρια-πόδια για να εκφράσει την πείνα του. Το δικό μου σηκώνει τη γειτονιά στο πόδι μόλις πεινάσει! Μπλαντάζει το καημένο στο κλάμα, κατακοκκινίζει, είναι απαρηγόρητο, δεν ηρεμεί σε καμία αγκαλιά κ δεν δέχεται πιπίλα.. και όλα αυτά μέχρι να του φέρω το μπιμπερό στο στόμα και εκεί το αρπάζει (κυριολεκτικά) με το στοματάκι του και τότε ΜΟΝΟ σταματάει το τόσο κλάμα. Οι κολικοί δε, μια πονεμένη ιστορία. Οχι, δεν υπάρχει συγκεκριμένο φάρμακο για την αντιμετώπισή τους, δυστυχώς. Εμείς τον καλμάρουμε με αγκαλιά πάνω στο στήθος. Για το λόγο αυτό, οι μύες στα χέρια μου έχουν πάρει φωτιά. Όσο για το σάκχαρο, το νηστείας μου παραμένει σχετικά υψηλό, από 100 έως 105, οπότε Παρασκευή ή Δευτέρα θα επισκεφθώ ενδοκρινολόγο για να δω πως θα το αντιμετωπίσω. Οι τιμές αυτές διάβασα πως αντιστοιχούν σε προδιαβήτη, οπότε θα κάνω τα πάντα για να μην εξελιχθεί σε σακχαρώδη διαβήτη. Δεν έχω ακόμα ξεμπερδέψει με αυτή την ιστορία ρε γαμώτο. υ.γ. Κορίτσια, μου ήρθε η περίοδος!!! Διανύω την 4η ημέρα και έχω ΠΟΛΥ αίμα, αλλά καθόλου πόνο. Πήρα τηλ την γιατρό μου και είπε πως είναι φυσιολογικό να έχω πολύ αίμα, επειδή δε θηλάζω πια. Μου είπε συνολικά θα πρέπει να κρατήσει η πολύ μεγάλη ροή 1-2 μέρες, αλλά εγ΄ώ πάω για 3η μέρα, αφού την 1η μέρα είχα μόνο καφέ εκκρίσεις (σαν προεόρτια).

1 φορά την ημέρα???? Είσαστε τουλάχιστον τυχεροί παιδιά! Εδώ είμαστε έτσι όλη μέρα και το σκηνικό αλλάζει μόνο αργά τη νύχτα, όπου πλέον ηρεμεί αφού έχει εξουθενωθεί νωρίτερα μέσα στην ημέρα από το πολύ κλάμα. Και τα έχω δοκιμάσει όλα - πιπίλα, αγκαλιά, λευκούς ήχους, βόλτα με το αυγό στη γειτονιά, βόλτα με το αυγό στο αμάξι κλπ!!! Εγώ δείχνω ως τώρα υπομονή, αλλά δε μπορώ να πω το ίδιο και για τον άντρα μου. Του λέω ότι έχουμε το πιο αξιόλατρευτο παραπονιάρικο μωρό, αλλά ο άνθρωπος έχει χάσει τον ύπνο του και δυσκολεύεται και να αποδόσει στην εργασία του.. Τεσπα, όντως μέχρι 3ο-4ο μήνα κρατάνε οι κολικοί, οπότε ας κάνουμε όσο κουράγιο μπορούμε όλοι. Θα είμαι δίπλα στο μωρό μου με όλες μου τις αντοχές και αν και αυτές τελειώσουν, θα συνεχίσω πάλι. Δε γίνεται αλλιώς! Μπράβο για τα κιλά σας! Σημαίνει πως η κούκλα σας θηλάζεται επαρκώς από τη μαμά της και συνέχισέ το, διότι το πας πάρα πολύ καλά! Εμείς σήμερα ζυγιστήκαμε και φτάσαμε τα 5 κιλά Είναι φαγανούλης, σε σημείο λαιμαργίας κάποιες φορές. Δε προλαβαίνουμε να αγοράζουμε σκόνη γάλα, μα η χαρά μου είναι να το βλέπω να αναπτύσσεται. Από ύψος δε γνωρίζω πόσο είμαστε τώρα. Πάντως βεφική ζυγαριά τελικά αγοράσαμε για να ξέρουμε πόσο βάρος βάζουμε, διότι στον παιδίατρο θα ξαναπάμε πάλι μόλις γίνει 2 μηνών. Έτσι μας είπε και αυτός.

Κορίτσι μου συμπάσχω!!!! Από 15 ημερών πάσχουμε από κολικούς στο έντερό μας!! Πολύ κλάμα όοοοολη μέρα και σχεδόν και τη νύχτα. Είμαστε άυπνοι σχεδόν 1 μήνα και στις καλές μέρες, κοιμόμαστε όταν κοιμάται το μωρό μας. Μας έχει γονατίσει η κούραση και κανείς από τον περίγυρο δε μας καταλαβαίνει. Θεωρούν ότι είναι απλά οι πρώτες μέρες, αλλά δεν είναι έτσι. Τα μωρά που κάνουν κολικούς ή /και παλινδρόμηση, είναι τα πιο δύσκολα μωρά στη διαχείριση... Απαιτεί τεράστια αποθέματα υπομονής και ψυχραιμίας. Τα περνάμε και εμείς εδώ παράλληλα με εσάς... Του δίνουμε 2 διαφορετικά γάλατα διότι κάνει πανεύκολα ή δυσκοιλιότητα (εκεί να δεις κλάμα όταν προσπαθεί να κάνει κακά, ζορίζεται και δε του βγαίνουν κιόλας) ή ευκοίλια (να κάνει 3 φορές συνεχόμενα μετά από κάθε τάισμα και μετά να είναι εξαντλημένο και νωθρό!!). Προσπαθούμε να κάνουμε ο,τι μπορούμε για να βρούμε τη λεπτή γραμμή για να τον ανακουφίσουμε, αλλά είναι δύσκολο κ έχουμε εξαντληθεί ψυχικά κ σωματικά. Σε καταλαβαίνω να ξέρεις. υ.γ. κάθε φορά που κλαίει ασταμάτητα επειδή πονάει, πληγώνομαι και στεναχωριέμαι! Όσων τα μωράκια τους δεν υποοφέρουν από κολικούς, είναι τυχεροί και να το απολαύσουν τώρα που μπορούν!

Μάλλον ανήκετε και εσείς στα μωράκια που υποφέρουν από κολικούς.. Είμαστε και εμείς τέτοια μωράκια, από την 15η ημέρα της γέννησής μας, έως σήμερα. Πήγαμε σε 2 παιδιάτρους και η σύστασή τους ήταν ΥΠΟΜΟΝΗ και βόλτες με το αμάξι, ώστε οι τρανταγμοί από τον δρόμο να κάνουν το μωρό να ξεχνάει τους πόνους στην κοιλίτσα και εντεράκι. Όντως τις περισσότερες φορές πετυχαίνει. Σε κρίσεις κολικού (ασταμάτητο κλάμα για ώρες και να βλέπεις το μωρό κυριολεκτικά να πονάει ) μας έγραψαν κάποιες ειδικές σταγόνες με σιμεθικόνη, αλλά επειδή δε μου αρέσουν τα συστατικά τους, τις έχω αποφύγει έως τώρα. Πάντως οι γονείς των μωρών με κολικούς, δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως. Μας ξενυχτάει το μωρό από το κλάμα του ή ξυπνάει ξαφνικά μέσα στον ύπνο του και μπλαντάζει. Όλα αυτά με συνοδεία αερίων από τον ποπό του! Ακόμα και σε βάρδιες που έχουμε χωριστεί, είμαστε εξουθενωμένοι, καθώς κανείς μας δεν κοιμάται αρκετά καλά όταν δεν είναι σε βάρδια! Ξυπνάμε ακόμα κ τότε από το κλάμα του μωρού μας. Τα χέρια μας έχουν πάρει φωτιά από τις πολλές αγκαλιές που κάνουμε στο μωρό, με την ελπίδα να ηρεμήσει. Αυτό όμως που είπες, το να κοιμάμαι σε άλλο δωμάτιο 1-2 ώρες όταν είναι η σειρά του άντρα μου να το ταίσει/ρέψει κλπ, θα το δοκιμάσω..

Συγχαρητήρια, να σου ζήσει το αγοράκι σου!!! Καλή ανάρρωση κ σε εσένα, τη μανούλα πλέον ❤️ Είσαι αγωνίστρια και παράδειγμα προς μίμηση που στα 51 σου γέννησες ένα υγιέστατο μωρό❤️

Πικοκάκι μία από τα ίδια.. μου προκαλεί ανατριχίλα η αίσθηση του να μη νιώθω σημεία στη κοιλιά μου, αν και για την ώρα δε νιώθω ολόκληρη την περιοχή γύρω και πάνω από την ουλή. Μάλιστα αποπειράθηκα να ξυριστώ στην περιοχή χθες και πραγματικά αντρίχιασα καθώς περνούσε το ξυραφάκι από πάνω και δεν ένιωθα τίποτα! Μου προκαλούσε έναν πανικό, γιατί δεν ένιωθα εγώ. Και δε θέλω να φανταστώ πως θα είναι στο σεξ αν δε νιώθουμε σημεία πάνω στην κοιλιά! Σεξ παρεπιπτόντως η γιατρός μου είπε μετά τις 40 μέρες. Αντίστοιχα και το μπάνιο στη θάλασσα. Από εκκρίσεις πως πάτε και οι δύο? @Eliza Kats Εμένα πλέον έχουν χρώμα κιτρινοκαφέ (με επικρατές χρώμα το κίτρινο), αλλά ίσως να συμβαίνει επειδή δεν θηλάζω πια, ούτε αντλώ. Κατά τα άλλα, πως την παλεύετε εσείς με το ξενύχτι? Έχετε αντοχές? Εγώ στα 38 μου πάντως νιώθω εξάντληση κ ευτυχώς που έχουμε χωρίσει τα ταίσματα σε βάρδιες με τον σύζυγό μου κορίτσια.

Και εμάς έχει αλλάξει τελείως το πρόγραμμά του. Ξυπνάει νωρίτερα πεινώντας ή μετά το γάλα μπορεί να μην κοιμηθεί για 1 ολόκληρη ώρα. Και λευκούς ήχους βάζουμε και κούνημα κάνουμε και βόλτες με το αυγό στο αμάξι, αλλά αν πονάει από κολικούς, δε το βοηθάει σχεδόν τίποτα. Κάνουμε απλά υπομονή, κρατώντας τον στην αγκαλιά μας, λέγοντάς του λογάκια παρηγοριάς όπως "θα περάσει η κοιλίτσα" και άλλα! Φάρμακα (όπως σταγόνες ή ντεπόν) δε θέλουμε ακόμα να του δώσουμε. Βασικά αυτό μας πρότεινε και ο ένας μας παιδίατρος (έχουμε και έναν 2ο παιδίατρο για συμβουλές, που είναι γνωστός μας από παλιά).

Ναι ναι, δίνω και πιπίλα, αν και δε την πολυθέλει, παρά μόνο όταν πεινάει τρομερά΄. Τότε μου κερδίζει 5 λεπτά χρόνο, μέχρι να ετοιμάσω το γάλα του!

Σα να το έγραψα εγώ! Πριν λίγες μέρες πήγα τουαλέτα και για να μη μπω σε γραφικές λεπτομέρειες, είχα δυσκοιλιότητα και πόναγα αρκετά κατά τη διάρκεια της "τουαλέτας" και τελικά.... έπιασα με το χέρι μου αιμορροίδες. Τέλεια! Το έπαθα και αυτό. Ένα-ένα μου βγαίνουν τα λάφυρα του πολέμου! Επίσης ενώ ΄έχω πλέον αιματοκρίτη 42 και φεριττίνη 25 (τέλειο για τα δικά μου δεδομένα) και βιταμίνη d 54 (wow!), λόγω του συνεχούς ξενυχτιού - πλέον το μωρό μου ξυπνάει ανα 2-2.5 ώρες και πίνει 150 ml (!!!) - έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους κολικούς που τον πιάνουν, με συνοδεία πολλών αερίων..και κλάμα απίστευτο! Δεν ηρεμεί ούτε με πιπίλα, ούτε ιδιαίτερα με βόλτα με το αμάξι. Λίγο η αγκαλιά πάνω στο στήθος μου τον ηρεμεί, αλλά το μωρό έφτασε πλέον 4850 και είναι βαρύς για τα δικά μου αγύμναστα χέρια! Οπότε δε μπορώ να τον κρατάω πολύ, παρά μόνο 10-20 λεπτά.. Κορίτσια ένα πράγμα μου λείπει τρομερά για να νιώσω πάλι άνθρωπος.. ο ύπνος! Αντιλαμβάνομαι την αξία του παιδιού μου στη ζωή μου, μα θα το χαιρόμουν στο έπακρο εάν ήμουν πιο χορτάτη από ύπνο και όχι να κουτουλάω δεξιά αριστερά από έπιπλο σε έπιπλο. Δε πίνω και καφέ εγώ επειδή με πειράζει. Πράγματι κάποιες μέρες είναι καλύτερες και άλλες χειρότερες. Αλλά στις χειρότερες μέρες, απλά ονειρεύομαι κάποιο μαγικό χέρι να με βοηθάει να τον ταίζω, να τον αλλάζω κ να τον κάνω μπανάκι!