Καλησπέρα!!! Έχω κάποιους προβληματισμούς και θα ήθελα τις γνώμες σας.
Θα τα πω όσο πιο κατανοητά και μαζεμένα μπορώ. Αν και είναι μεγάλο το κείμενο.
Είμαι με έναν άνθρωπο αρκετά χρόνια τώρα περίπου 5 και αυτό το διάστημα είμαι έγκυος. Στην αρχή μέχρι και πριν 2-3 μήνες ίσως, ποτέ μα ποτέ δεν μου είχαν προτείνει να πάω να φάω μαζί τους μια μέρα, αντίθετα η δική μου οικογένεια αρκετά συχνά μου έλεγε να πω στον δικό μου να έρθει αν θέλει να φάμε μαζί. Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο και του το είπα σαν παράπονο. Πως νοιώθω ότι οι γονείς του δεν με θέλουν στο σπίτι τους. Ξαφνικά μετά από μισή ώρα τσουπ τηλε΄φωνο η μάνα του αν θέλω να πάω να φάμε όλοι μαζί αύριο. Εγώ θεωρώ ότι με κάποιο τρόπο τους το είπε και εξού και το τηλέφωνο, δεν το είδα να γίνεται γιατί από την στεναχώρια μου και ούσα τότε στους πρώτους μήνες είχα πολλές ανακατωσούρες και εμετούς. Επίσης ποτέ δεν έχουν καλέσει τους δικούς μου να πάνε να τους επισκεφτούν. Η αλήθεια είναι πως το σπίτι τους είναι σε άσχημη κατάσταση και ίσως να ντρέπονται. Αλλά μου κακοφαίνεται και κακοφαίνεται και στους δικούς μου. Πέρσι με δική μου πρωτοβουλία και αφού δεν άντεχα την γκρίνια των δικών του ότι δεν βρίσκουν εργάτες προσφέρθηκα να τους βοηθήσουν οι δικοί μου να μαζέψουν τις ελιές τους. Κορίτσια ακόμα και τότε δεν είπαν να πάνε μετά την κου΄ραση στο σπίτι να τους κεράσουν ένα νερό ή ένα καφέ. Ειλικρινά με έχει πειράξει πολύ. Να σας πω πως όσες φορές έχω πάει και εγώ στο σπίτι τους, πέραν της αυλής και του χωλ δεν έχω δει το υπόλοιπο σπίτι.
Το άλλο μου θέμα είναι ότι ενώ συζητούσαμε να μείνουμε μαζί και ενώ το σπίτι που θα μείνουμε είναι σχεδόν έτοιμο, λόγω κάποιων θεμάτων υγείας του πατέρα του όλη την ώρα το καθυστερούμε Προσωπικά νομίζω πως απλά είναι της ηλικίας παρόλο που προσπαθούν να βρουν τι γίνεται. Όσο όμως και αν το σέβομαι αυτό δεν μπορώ να περιμένω πότε θα δουν τι θέμα έχει ο πατέρας του για να μείνουμε μαζί. Πολλές φορές σκε΄φτομαι πως θέλει να μείνει με τους δικούς του και δεν θέλει να μείνουμε και να είμαστε μαζί. Λόγω της κατάστασης μου ίσως απλά να είναι δικές μου σκέψεις αλλά αυτό μου περνάει από το μυαλό. Δεν είμαι διατεθειμένη βέβαια να μείνω με τους γονείς του. Αυτό το είπα μια φορά που μου δόθηκε η ευκαιρία, είναι και μοναχοπαίδι, δεν σας το είπα αυτό , σε κάποιον που το πέταξε πως τα μοναχοπαίδια μένουν με τους γονείς συνήθως. Η τότε απάντηση μου είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση. Και πέταξα το μπαλάκι εσύ θα ένοιωθες άνετα να μένεις σε ένα σπίτι με τους γονείς μου; Φυσικά και όχι. Πιστεύω ότι εκεί το κατάλαβε.
Τέλος έμαθα κάτι που δεν μου άρεσε. Μια πρόταση που πέταξε ο πατέρας του, μόλις γεννηθεί το μωρό θα τους το πάρουμε να το έχουμε εδώ. Είναι και μεγάλος άνθρωπος και σίγουρα περιμένει πως και πως το εγγονάκι. Αλλά είναι κουβέντα αυτή ρε κορίτσια? Όσο και αν το είπε για πλάκα ή για αστείο. Μέσα μου κάτι πάγωσε από εκείνη την μέρα. Δεν είπα εγώ ότι δεν θα πηγαίνω το μωρό να το βλέπουν όταν έρθει η ώρα με το καλό. Αλλά σε ένα σπίτι τόσο αφημένο στην τύχη του σχεδόν και χωρίς στοιχειώδη θέρμανση δεν θα μπορούσα να τους αφήσω ούτε μέρα ολόκληρη το μωρό εκεί. Απορώ αν καθαρίζετε και όπως πρέπει ένα σπίτι με αυτό που βλέπω. Να σημειώσω επίσης ότι καπνίζουν σαν φουγάρα; Από όπου και να το πιάσω δηλαδή, το χάος.
Για πείτε την γνώμη σας σε όλα αυτά. Αν μπορέσετε βέβαια και δεν έχετε μείνει παγωτό. Εκτός αν είμαι εγώ υπερβολική.