Κορίτσι μου καλησπέρα. Έχω διαβάσει κατά καιρούς αυτά που γράφεις. Θα σου πω με λίγα λόγια την δική μου ιστορία. Μένω έγκυος το 19 με μια μόλις επαφή...αποβάλλω αρκετά νωρίς...κ από εκεί κ μετά το χάος μέσα μου...πήγα σε ψυχολόγο, νευρολογο, ξεκίνησα ταξίδια, είχα υποστήριξη από οικογένεια φίλους τον γιατρό μου, γενικά από πολυ κόσμο, αλλά τίποτα. Το κενό μέσα μου ΤΕΡΆΣΤΙΟ... όχι αλλά "θλιμμένο κουτάβι" αλλά ζωντανή νεκρή. Ξεκίνησα προσπάθειες 2 μήνες μετά την αποβολή και μου πήρε σχεδόν 10 για να ξαναμεινω έγκυος...κ μόλις χθες γέννησα κ το δεύτερο παιδάκι μέσα σε 2 χρόνια. Από την εμπειρια μου λοιπόν θα σου πω πως πρέπει να τα βλέπουμε όλα Θετικά για να μας έρθουν κ έτσι...το άγχος πάντα θα υπάρχει, δεν φεύγει, μπορούμε όμως να το αντιμετωπίσουμε και να μας έρθουν όλα όπως θέλουμε.