Γεωργία μου,
Μόλις διάβασα το κείμενό σου ήταν λες και διάβαζα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
Ακριβώς το ίδιο πράγμα...Κάθε φορά αυτή η ατέλειωτη αναμονή των δύο εβδομάδων,η ανυπομονησία και όλα αυτά τα όνειρα που γκρεμίζονται μόλις έρχεται η περίοδος.Ισως να το πω καλύτερα μόλις νιώθουμε τα συμπτώματα της περιόδου μέρες πριν.Μετα ελπίδες για τον επόμενο μηνα με ένα τρικ διαφορετικό...
Ο άντρας μου λέει θα γίνει μην κάνεις έτσι,θα γίνει και θα γίνει.Δε ρωτάει ποτέ.Δε θέλει να με αγχώσει,δε θέλει ο ίδιος να αγχωθεί ή να το δεχτεί λόγω ανδρικού εγωισμού ότι θα χρειαστεί να ψαχτουμε ενδεχομένως,δεν ξέρω...Ώρες ώρες αυτη η ηρεμία τους μας κάνει καλό και άλλες ώρες δεν μπορώ να την κατανοησω.
Σου στέλνω τη συμπαράσταση και την απόλυτη κατανόησή μου!!!!!