evaioan

Κορίτσια πραγματικά ευχαριστώ. Όταν βιώνεις κάτι δεν το αντιμετωπίζεις με διαύγεια. Σήμερα περάσαμε τη μέρα με τον συζυγο. Είχε μούτρα από τους γονείς του βέβαια αλλά τουλάχιστον συζητήσαμε και ελπίζω πλέον να αλλάξει λίγο η ισορροπία. Δεν θέλω να τους γυρίσει την πλάτη, θέλω όμως να ζυγίζει σωστά τις καταστάσεις. Για παράδειγμα όταν έχει πρόβλημα υγείας επείγει να την πάει στο γιατρό, να κάνουν εξετάσεις, να προμηθευτούν την αναγκαία αγωγή και να βρεθεί γυναίκα να βοηθάει στο σπίτι αλλά δεν επείγει η ψυχαγωγία της πχ δε σημαίνει ότι για να μην είναι μόνη θα περάσουμε όλο το τριήμερο όλοι μαζί.

Ευχαριστώ κορίτσια.

Pappa 0,73 IU/L Β χοριακη 24,28 IU/L ίδιες πιθανότητες για προεκλαμψια

Από την ωορρηξια η εμφύτευση για να γίνει η σύλληψη περνούν 6 μέρες οπότε 14+6 μας κάνει 20 ημέρες συν 5 που θέλει για να δείξει πάμε 25η μέρα κατ ελάχιστον διότι και η εμφύτευση μπορεί να αργήσει. Νωρίς το έκανες.

Ναι μια δεξιά μια αριστερά.

Κορίτσια μου πως κοιμάστε; με έχουν ταράξει οι κράμπες και όλο στριφογυρναω!

Και εμένα μου σύστησαν salospir διότι ήταν χαμηλή η τιμή της pappa και αρκετά υψηλή η χοριακη οπότε μου το έδωσαν για να είναι σίγουροι ότι θα δουλεύει καλά ο πλακούντας μου είπαν. Και εμένα από το αποτέλεσμα των αιματολογικων και μετά τα ξεκίνησα.

Ναι είχα πηχτα υγρά διάφανα λευκά. Μάλιστα κορόιδευα τον εαυτό μου λέγοντας ότι είναι δυνατόν να έχω όρεξη για σεξ ενώ περιμένω να αδιαθετησω; μετά σκεφτόμουν ότι τόσες ώρες που κρατιομουν στη δουλειά μην ανέπτυξα κανένα μικρόβιο. Άστα βραστα. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα κακό.

Α μην τον ακούς εμένα λίγες μέρες πριν μάθουμε τα ευχάριστα μου έλεγε "ωχ είναι να αδιαθετησεις ε; χάλια τα νεύρα σου", την ημέρα που θα αδιαθετουσα ξαφνικά ήμουν πολύ ήρεμη, έκανα το τεστ και μέχρι να το συνειδητοποιήσει πέρασαν ώρες... 😂😂😂

Και εμείς πάντως τον μόνο μήνα που καταφέραμε το μία μέρα πριν, την ίδια και μια μέρα μετά πιάσαμε το μωρό. Καλή επιτυχία.

Καλησπέρα σας, Μένω 500χλμ μακριά από τους δικούς μου τα τελευταία 4 χρόνια. Έχω μια σταθερή δουλειά και έναν καλό σύντροφο. Βρίσκομαι στη 19η εβδομάδα κύησης. Έχω αφήσει πίσω μια μητέρα 72 χρόνων με αρχές Πάρκινσον που φροντίζει έναν συνομήλικο σύζυγο πλήρως παράλυτο, ένα ορφανό από μητέρα ανηψι και τον αδερφό μου που δουλεύει σε νησί και πήγαινερχεται κάθε εβδομάδα έχοντας να μεγαλώσει το παιδί του και όλες τις υποχρεώσεις των γονέων μας. Πριν μείνω έγκυος πήγαινα κάθε μήνα τώρα πια δεν μπορώ σε αυτό το ρυθμό. Το θέμα μου είναι τα πεθερικά μου. Είναι 86 ο παππούς με πλήρη διαύγεια, λίγους πόνους στα κόκαλα, καλοφαγάς με λίγη πίεση. Έχει όνειρο ζωής να αγοράσουμε σπίτι δίπλα τους και χρόνια τώρα αναρωτιέται γιατί δε σκαμε 50000 ευρώ η οικογένεια μου για να μένουμε σχεδόν στο κέντρο μιας πόλης όπου μένουν αυτοί για να είναι όλα δίπλα τους μαζί και ο γιος τους. Κάθε Κυριακή πάμε όλοι μαζί για να πιει τσίπουρο ο παππούς 50χλμ δρόμο και εννοείται νοικιάζουμε δίπλα τους διότι κάτι χωράφια και κάτι σπίτια που έχει ο παππούς εδώ γύρω δε θέλει να τα πουλήσει για εμάς. Από την άλλη η γιαγιά είναι 79 χρόνων, δε δούλεψε ποτέ της, άψογη φυσική κατάσταση, κομψή με το τακούνι της έχει άποψη για όλα. Παρεμβατικη όσο μπορεί στο μοναχογιο της που τη λατρεύει τη μάνα του. Κάνει ότι θέλει τόσο τον άντρα της όσο και το γιο της. Έχει τις φιλενάδες της και εξασκείται στο shopping καθημερινά. Προσφάτως εκεί στο shopping έφαγε τα μούτρα της με το τακουνάκι και έπαθε κάταγμα. Το αποτέλεσμα είναι ο σύζυγος να ξημεροβραδιαζεται σπίτι τους, εγώ να στέλνω φαγητά και πήραν απόφαση να βάλουν και μια γυναίκα να βοηθάει. Από την άλλη εγω τα κάνω όλα μόνη μου, ψωνίζω, μαγειρεύω, καθαρίζω και επιπλέον δε βλέπω πολύ και τον άντρα μου. Αναρωτιέμαι όμως όταν έρθει το μωρό τελικά θα έχω βοήθεια ή με ένα σφύριγμα της πεθεράς μου ο σύζυγος θα τρέχει να δει αν η νάρκισσος μαμα του χρειάζεται βοήθεια να μετακινήσει τις άπειρες γλάστρες της; Κορίτσια συγκρίνω με τους δικούς μου και λέω μερικοί τουρίστες ήρθαν στη ζωή τουρίστες και θα φύγουν... Πείτε μου καμιά Ν κουβέντα για να τους συμπαθήσω διότι κάθε πρωί προσεύχομαι να μην ανοίξω το στόμα μου...

Κοριτσι μου δεν είχα ιδέα τι είναι η τραχηλικη ανεπάρκεια αλλά μετά το μήνυμα σου το έψαξα και θα ζητήσω και εγώ τη σχετική εξέταση. Σου εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη, υπομονή και τύχη από εδώ και έπειτα. Να παρεις τα μωρά σου με υγεία στην αγκαλιά σου. Να μας γράφεις να σου κάνουμε παρέα.

Να πω την αλήθεια δεν ξέρω πόσο βοηθάει αλλά πριν μείνω έγκυος έπαιρνα ένα τρίμηνο το pregnacare conception το οποίο εμπεριέχει φυλλικο και κάνα εξάμηνο πριν έπαιρνα το filicine το οποίο έκοψα όταν άρχισα το pregnacare. Τώρα σε όλη την εγκυμοσύνη παίρνω το pregnacare max και δε χρειάζεται καμία άλλη βιταμίνη μέχρι τώρα στον 5ο που είμαι. Επειδή κάνω κάθε μήνα ενδοκρινολογικες εξετάσεις που δείχνουν και το επίπεδο των βιταμινών όλα είναι ρυθμισμένα μια χαρά. Μακάρι να μου πάει έτσι ως το τέλος διότι με τα πολλά χαπάκια θα χρειαστώ το κουτάκι που έχουν οι παππούδες με τις μέρες και το χαπάκι μέσα 😂

Οι βιταμίνες για να θεωρηθεί ότι βοηθούν κάπου στη γονιμότητα θέλει λήψη τους ένα τρίμηνο ξέρω. Το θυμάμαι και όταν ξεκίνησα φυλλικο που μου το είπαν όταν προσπαθούσαμε. Εννοείται ότι η απογοήτευση δε βοηθάει αλλά είναι αναπόφευκτη για όλες μας σε αυτό το στάδιο της προσπάθειας.

Συγχαρητήρια κορίτσι μου

Εμένα η εξειδίκευση μου είναι πάνω στη νομική και κυρίως στο δημόσιο δίκαιο, πολιτικές προεκτάσεις του δικαίου στην πολιτική. Κυρίως ασχολήθηκα με ανεξάρτητες αρχές και πολιτικά κόμματα. Στο τέλος με το μάστερ έκανα μια στροφή στα χρηματοοικονομικα. Όσο σπούδαζα είχα την αγωνία να ξεμπερδευω και έτσι τον σύζυγο τον γνώρισα στα 30 πια.

Ε τώρα τι ψυχοβγαλτικο και αυτό που δεν τα στέλνουν. Και εγώ εκνευρίστηκα μαζί τους.

Αντωνια μου οι ηλικίες αυτές 25-30 είναι οι πιο παραγωγικές για την περαιτέρω εκπαίδευση. Εκείνο το διάστημα τελείωσα το διδακτορικό μου και το τρίτο μάστερ. Ήταν ένας από τους λόγους που δεν έκανα νωρίτερα οικογένεια ή αλήθεια είναι αλλά τώρα στην εγκυμοσύνη μια χαρά χρόνο έχω να γράφω άρθρα πάνω στην επιστήμη μου. Άλλωστε τους 7 μήνες από τους 9 δεν μπορείς να κάνεις πολλά πέρα από το να παρακολουθήσεις την εγκυμοσύνη σου. Έχεις το χρόνο να μελετάς. Απλά τα μάστερ γενικά είναι πιο απαιτητικά από το διδακτορικό. Ωστόσο όλα δίνουν δυνατότητα διετίας.

Αχ μακάρι από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί! Αν μετά τη γέννα μειωθεί και αρκετά θα πάω για δεύτερο παιδάκι χωρίς άλλο χειρουργείο. Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

@Raf123 μου ήθελα από καιρό να στο γράψω και εμένα η μητέρα μου είχε από τα 41-42 τα πρώτα συμπτώματα εμμηνόπαυσης. Μάλιστα ένας λόγος που απογοητευτηκα όταν είδα να ξεφυτρωνει δεύτερο ινομυωμα ήταν γιατί αγχώθηκα ποτέ θα κάνω προσπάθεια για μωρό. Εγώ είμαι 34.5 αυτή τη στιγμή. Είπα στον εαυτό μου αντε στο πρώτο μωρό είχα άγχος να έρθει. Για δεύτερο δεδομένων των επεμβάσεων που θα έχω κάνει στη μήτρα ως τότε (επί της ουσίας τρεις καισαρικες, δύο για ινομυωματα και μια για το μωρό) δε θα σκάσω. Αν έρθει μέχρι τα 41 μου που μάλλον θα μου έρθει και εμένα η εμμηνόπαυση ήρθε. Βέβαια, δεν έχω κάνει εξέταση ΑΜΗ για να σου πω τι απεικονίζει. Πάντως η μαμά μου έπιασε τρία παιδιά στα 30,στα 35 και στα 37. Οπότε θεωρώ ότι δεν είναι αποτρεπτική η πρόωρη εμμηνόπαυση για την σύλληψη ενός παιδιού.

Ενδοτοιχωματικο στον πυθμένα της μήτρας και ευτυχώς έξω από το χώρο που καταλαμβάνει το μωρό.

Λοιπόν τώρα που έχω χρόνο θα σου πω μια συμβουλή για τη συχνοουρια. Μετά τις 20.00 το βράδυ θα πίνεις ελάχιστα υγρά πχ. μισό ποτήρι νερό. Δε θα τρως μετά τις 17.00 βαριά γεύματα πχ. κανονικό μεσημεριανό πριν από εκείνη την ώρα. Με αυτά τα δύο κάποια βραδια δεν πάω τουαλέτα. Μη φανταστείς ότι τρέχεις και έχεις πολλά να κάνεις απλά είναι η αίσθηση της πίεσης στην ουροδόχου κύστη. Στο δεύτερο τρίμηνο σε βοηθά να σηκώνεσαι όσο βαραίνεις διότι ανασαινεις και πιο άνετα κάθετα. Όσο για την ουρολοιμωξη εγώ φοράω μικρά σερβιετακια που αλλάζω συχνά ανά 2-3 ώρες για να παραμένω στεγνή και πλενομαι τοπικά τρεις φορές την εβδομάδα. Νομίζω πως με αυτά θα είσαι κάπως καλυμμένη.

Από τα πρώτα συμπτώματα είναι η συχνοουρια.

Αχ κορίτσια να γελάσετε. Μπαίνω στον γιατρό και με ρωτάει -πως είσαι; Απανταω -ε καλά γιατρέ μου, λιγο παχαίνω, πονάει η μέση μου, ενίοτε ανακατεύομαι, το στήθος με τραβάει, στα πόδια έχω κράμπες, μια ξινίλα στον οισοφάγο όταν τρώω, λιγο τραβάει η μήτρα που μεγαλωνει, δεν κοιμάμαι και πολύ καλά λόγω συχνοουριας αλλά καλά καλά είμαι γιατρέ μου... κλαίω βέβαια χωρίς λόγο, ενίοτε βρίζω από τα νεύρα μου αλλά καλά... Ο γιατρός έχει αρχίσει να γελάει...

Η Tsh είναι μια χαρά πιστεύω. Εμένα έχει κολλήσει στο 4.7 και προσπαθούμε να την κατεβάσουμε. Είμαι το ακριβώς αντίθετο από εσένα στα συμπτώματα. Έχω βάλει 5 κιλα στη 18η εβδομάδα και τα άκουσα σχετικώς από το γιατρό. Μαγνήσιο μου έγραψε και εμένα ο γιατρός. Το μόνο πραγματικά κακό σε αυτό που περνάς είναι ότι δε χαίρεσαι την εγκυμοσύνη σου. Θα ηρεμήσεις από τα συμπτώματα όσο περνάν οι εβδομάδες και θα πάρεις κιλά. Νομίζω ότι χρειάζεται πολλή πολλή υπομονή αυτή η φάση. Όταν πάρεις αγκαλιά το μωράκι σου θα τα ξεχάσεις.