Πιγκουινακι

Καλησπέρα σε όλες σας! Είμαι παντρεμένη εδώ και ένα χρόνο με τον άντρα μου και τώρα περιμένουμε και τι παιδάκι μας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια που μένω μαζί του μένουμε σε ένα διαμέρισμα κάτω ακριβώς από το διαμέρισμα των γονιών του, κοινώς στο πατρικό του. Οι δικοί του διακριτικοί μέχρι ένα σημείο, δεν ήταν και εντελώς διακριτικοί όσο νομίζουν. Αλλά μην τους χαλάσω το όνειρο. Τον Δεκέμβριο έμαθα για την εγκυμοσύνη μου και μόλις εφτάσα στον τρίτο μήνα αποφάσισα πως έπρεπε να γυρίσω στο πατρικό μου να με προσέχει η μάνα μου γιατί είχα κάποιες επιπλοκές και χρειαζόμουν βοήθεια. Ο άντρας μου μαζί μου, δεν είχε αντίρρηση. Η πεθερά μου λοιπόν από τη μέρα που φύγαμε από το πατρικό τους δεν με έχει πάρει μέχρι και σήμερα ένα τηλέφωνο,κοντεύω στον όγδοο πλέον. Οτι θέλει να μάθει για μένα παίρνει τηλέφωνο τον άντρα μου και μόνο εκείνον. Ακόμα και για τις επιπλοκές μου τις έμαθε από εμένα πρόσφατα σχετικά μετά από μια επίσκεψη στο σπίτι τους που κάναμε. Γιατί εκείνοι δεν θέλουν α έρθουν στο δικό μας. Για την ακρίβεια όταν φύγαμε από το διαμέρισμα του πατρικου είπα στην πεθερά μου "Μπορεί να φεύγουμε γιατί πρέπει να είμαι κοντά στη μαμά μου αυτό το διάστημα αλλά να έρχεστε να μας βλέπετε όποτε θέλετε και μπορείτε, το σπίτι είναι πάντα ανοιχτό για εσάς" και η απάντηση της ήταν "Όχι κορίτσι μου τώρα εκεί που πάτε δεν είναι το σπίτι σας δεν μπορούμε να ερχόμαστε εμεις να έρχεστε εσείς όποτε θέλετε", με την κοιλιά τούρλα εγω πάω να τη βλέπω. Αυτή ούτε μια φορά δεν έχει σηκώσει τ τηλέφωνο να πει έρχομαι κορίτσι μου να σε δω ή έστω να μάθει πως πάνε οι εξετάσεις. Πως χειρίζεσαι μια τέτοια πεθερά? Και φυσικά μετά την εγκυμοσύνη, τώρα δεν πρόκειται να χαλάσω φαιά ουσία για κανένα!