Maria3685

Καλημέρα κορίτσια!! Ειμαι στην αρχη του πέμπτου μήνα..Αντιμετωπίζω τρομερο φούσκωμα στη κοιλιά κ το στομάχι απο τον 2ο μήνα κιόλας..από την χορήγηση σιδήρου κ έπειτα.. αντικατέστησα το σίδηρο με βιταμίνη σιδήρου κ είδα μια πολύ μικρή αλλαγή..λογω δυσκοιλιότητας ξεκίνησα να τρώω πολύ συχνά λαχανικα σχεδόν σε καθημερινή βάση..Κ ενώ επισκέπτομαι την τουαλέτα καθημερινά η κοιλιά έχει πρηστεί περισσότερο σαν να είμαι 6 μηνών..όταν ξαπλώνω η κοιλιά εξαφανίζεται..Μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία..βάρος δεν έχω πάρει καθόλου..Έκανα υπέρηχο άνω κοιλιάς κ ήταν όλα καλά..πήγα σε γαστρεντερολόγο κ μου είπε μόνο να περιορίσω τα λαχανικα.. Έχω αγχωθεί παρά πολύ..μήπως το πρόβλημα παραμείνει μετά τον τοκετό.. Το έχει περάσει κάποια από εσάς; 😟

Λυπάμαι παρά πολύ!!Κ σου ζητω συγγνώμη που διαβασες κάτι τέτοιο ενώ έχεις βιώσει κάτι τόσο οδυνηρό!!Και χαιρομαι πραγματικά που έχεις τόσους ανθρώπους να σε νοιάζονται!!Ευχομαι να πάνε όλα όπως τα θες την επόμενη φορά!! Σ’ευχαριστω για όσα μου είπες!!Να είσαι καλά!!

Όχι δεν υπάρχει ιστορικό..αλλά έχω ακούσει τόσα πολλά..έχω δει..Μια μέρα στο τρένο ετυχε να στέκομαι ακριβώς δίπλα σε ένα τέτοιο παιδί,γύρω στα 13,που ήταν μαζί με τη μητέρα του..απαντούσε με μεγάλη υπομονή κ τρυφερότητα σε όλες τις ερωτήσεις του..δε μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυα μου..εγώ δεν ξέρω αν θα ήμουν τόσο δυνατη..ποιος θα το προσέχει αυτό το παιδί όταν φύγουν οι γονείς του;

Έχετε δίκιο!!Ημουν πολύ άσχημα ψυχολογικά τη στιγμή που έγραφα το κείμενο κ δε σκέφτηκα τις γυναίκες που προσπαθούν..Σας ζητω συγγνώμη!!

Εύχομαι να πάνε όλα καλά την επόμενη φορά!!Στη θέση σας μπορεί κ εγώ να έδινα ακριβώς τις ίδιες απαντήσεις.. Αλλα η ανθρώπινη ψυχολογία δεν είναι ασπρο ή μαύρο..γνωρίζω ότι δεν σκέφτομαι όπως θα «όφειλα» αλλά δε μπορώ να ελέγξω ούτε τις σκέψεις μου ούτε τις αντιδράσεις μου..Μακαρι να μπορούσα!!! Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας!!

Δεν ανέφερα κάπου ότι δεν έχω εργαστεί ποτέ..απλά καλώς ή κακώς δε χρειάστηκε να «βάλω κάτι στην ακρη».Ουτε φοβάμαι να εργαστώ..Γι’αυτο κ σπούδασα.. Καταλαβαίνω ότι συμπεριφέρομαι ανώριμα γι’αυτο κ έθεσα το πρόβλημα μου..γι’αυτο θα απευθυνθώ σε ειδικο..Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζετε..Υπάρχουν πολλές «μανάδες» που κράτησαν τα μωρά τους αλλά θα ήταν προτιμότερο να μην το έκαναν..

Δεν θα ήθελα να γεννήσω ένα άρρωστο παιδί αφού έχω την δυνατότητα επιλογής.Αν αυτο συμβεί αργότερα ναι θα κάνω ό,τι χρειαστεί. Πρεπει να είμαι 3 εβδομάδων βάσει δικών μου υπολογισμών όποτε μόνο ο σύντροφος κ η μητέρα μου γνωρίζουν..Της είπα ότι δεν το περίμενα τόσο νωρίς αλλά την είδα κουμπωμένη κ δεν το συνέχισα.. Δεν φοβάται να κρατήσουμε το μωρό..από τη στιγμή που προσπαθήσαμε κ ήρθε..απλά με βλέπει έτσι χάλια κ θέλει πρώτα εγώ να είμαι καλά.

Ο σύντροφος μου συμφώνησε να προσπαθήσουμε για μωρό επειδή το ήθελα εγώ..αν δεν του το είχα ζητήσει δεν θα μου το πρότεινε ποτέ εκείνος..Γι’αυτο κ τώρα που του εξέφρασα τους προβληματισμούς μου,μου είπε να πάρω την απόφαση εκείνη που θα με κάνει να αισθανθώ καλυτερα αρκεί να μη το μετανιώσω αργότερα. Υπαρχουν ασθένειες όπως ο αυτισμός που δεν εντοπίζονται κατα την εγκυμοσύνη..κ αυτό με τρομάζει παρά πολύ..γιατί πιστεύω ότι δεν έχω το ψυχικό σθένος να έρθω αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο..

Αυτό σκέφτομαι να κάνω,να απευθυνθώ σε ειδικο γιατί δεν έχω ξανά νοιώσει ποτέ τόσο άσχημα στη ζωή μου.Εσενα σε βοήθησε; Εμεις είμαστε σχεδόν 10 χρόνια μαζί..Όποτε το θεώρησα σαν μια φυσιολογικη εξέλιξη της σχέσης..ίσως να με επηρέασαν οι φίλοι κ συγγενείς..αυτό προσπαθώ να καταλάβω..ήταν όντως δικη μου επιθυμία η είχα υποστεί πλύση εγκεφάλου; Πιστευεις σε αυτό θα μπορεσει να με βοηθήσει ο ψυχολόγος;

Σας ευχαριστώ όλες που μπήκατε στον κόπο να μου απαντήσετε!! Μη νομίζετε ότι δε τα σκέφτομαι όλα αυτά..υπάρχει ακόμα η λογική μέσα μου αλλά επισκιάζεται από φόβο..Από μικρή φοβόμουν την στιγμή του τοκετού,μήπως πεθάνω. Είναι μια από τις πολλές φοβίες που έχω. Επίσης,δεν εργάζομαι.Λογω καλής οικονομικής κατάστασης της οικογένειας μου,που πάντα είναι δίπλα μου σε ότι χρειάζομαι,δεν έψαξα με ιδιαίτερο ζήλο κάποια εργασία..Είναι που τους τελευταίους 10 μήνες ζω μακριά από το σπίτι μου σε άλλη πόλη,ουτε καν τον γιατρό μου δεν μπορώ να επισκεφτώ.Πως θα ανταπεξέλθω σε τόσα έξοδα;Θα μου πείτε να το σκεφτόμουν νωρίτερα αυτό..αλλά έλα που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα τα κατάφερνα να αποκτήσω μωρό. Αγαπω πολύ τα παιδια,βοήθησα στο μεγάλωμα του ανιψιού μου..έκανα σχεδον όλα όσα κάνουν οι μαμάδες..αλλά αν η ψυχολογία μου είναι χειρότερη όταν γεννήσω; Αν έχω κακή συμπεριφορά απέναντι του η απέναντι στον σύντροφο μου;Αν πεθάνω;

Καλημέρα !!Ειμαι καινούργια στην ομάδα..Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας πάνω στο θέμα που τόσο με προβληματίζει τις τελευταίες δυο μέρες..Με τον σύντροφο μου προσπαθούμε εδω κ 9-10 μήνες περίπου για μωράκι..κατόπιν δικής μου έντονης επιθυμίας..Είμαι 36 ετών κ ήμουν σίγουρη ότι η σύλληψη δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση..ότι κάποιο πρόβλημα είχα..ότι θα επρεπε να κάνουμε ένα σωρό εξετασεις κ θεραπείες.. Μέχρι που το τεστ βγήκε θετικό..πριν δυο μέρες..κ αντι να χαρώ..νιώθω δυστυχισμένη..Κλαίω όλη μέρα..δυσκολεύομαι να κοιμηθώ..δεν τρώω.. Δεν είμαι σίγουρη αν το θέλω τελικά το μωράκι..αν πρέπει να γίνω μητέρα..Ακούγεται πολύ άσχημα κ δεν μπορώ να το εξηγήσω..Το ήθελα τόσο πολύ κ τώρα μέσα μου εύχομαι,με πολλές ενοχές,να αποβάλλω.. Σκεφτομαι ποσο πολύ θα αλλάξει η ζωή μας..η καθημερινότητα μας..κ αυτό με τρομάζει πάρα πολύ..Φοβάμαι πως θα χάσουμε τη χαρά κ την ανεμελιά που εχουμε σαν ζευγάρι..τις πολύτιμες καθημερινές συνήθειες που έχουμε αποκτήσει τόσα χρόνια που είμαστε μαζί..Πως θα γίνουμε συμβατικοί. Κ αν το μωρό μου γεννηθεί με κάποιο σοβαρό πρόβλημα;Κ αν πεθάνω στον τοκετό; Αρχίζω να πιστεύω ότι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα θα έχω..δε γίνεται να αντιδρώ έτσι..να τα βλέπω όλα μαύρα κ να μη βρίσκω πουθενά χαρά..Στενοχωρώ κ τον σύντροφο μου που τον λατρευω..Δεν ξέρει πως να με βοηθήσει..Είτε το κρατήσω είτε όχι θα είναι δίπλα μου αρκεί να είναι αυτό που πραγματικά θέλω.. Δεν έχω πάει ακόμα σε γυναικολόγο ούτε έκανα εξετάσεις αίματος.. Μόνο με τον σύντροφο μου έχω μετριαστεί τις σκέψεις μου..Ντρέπομαι για αυτές αλλά με κάνουν πραγματικά δυστυχισμένη!!Σαν να άλλαξε κιόλας η ζωή μου..Δεν ξέρω αν το θέλω..κ ας προσπαθούσα μήνες γι’αυτο..Στη πράξη τελικά όλα είναι διαφορετικά..