καλημέρα σε όλες!!! αντιμετωπίζω το ίδιο άγχος με όλες σας τους τελευταίους 9 μήνες και μόλις χθες μπήκα τυχαία σε αυτό το φόρουμ. Πραγματικά έκατσα όλη νύχτα και διάβαζα όλα όσα γράφετε και με κάθε μήνυμα ανατρίχιαζα από συγκίνηση. Ειδικά μερικές από εσάς νόμιζα πως είχαν "κλέψει" τη σκέψη μου...Η δική μου ιστορία δε διαφέρει και πολύ από τις δικές σας.Παντρεύτηκα εδώ κι ενάμισι χρόνο αλλά ο πεισματάρης αντρούλης μου ήθελε να μην ξεκινήσουμε αμέσως προσπάθειες. Σαν διαίσθηση, εγώ του έλεγα συχνά ότι το παιδί δεν είναι πίτσα που όταν θα το παραγγείλει θα μας το φέρουν.Τέλοσπάντων από τον Σεπτέμβρη έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε ελεύθερα έρωτα αλλά δυστυχώς ακόμη το ευχάριστο δεν έχει έρθει.Το άγχος μου από την αρχή θα έλεγα είναι αναπόφευκτο. Αφήστε τα λεφτά που έχω χαλάσει στα τεστ που μπορείς να κάνεις και πριν την καθυστέρηση. Δυστυχώς για μένα όλες οι μαμάδες φίλες μου σύμφωνα με τα λεγόμενά τους έμειναν έγκυες "με τον αέρα", δηλαδή με την πρώτη...οπότε καταλαβαίνετε πώς νιώθω όλους αυτούς τους μήνες..Το θετικό είναι ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ολοκληρώθηκαν κάποιες πρώτες εξετάσεις που κάναμε με τον άντρα μου κι ήταν όλες καλές πλην του ότι ο σύζυγος έχει ουρεόπλασμα που όπως μου είπε ο γυναικολόγος μου θα του δώσει μία θεραπεία με αντιβίωση και θα περάσει.Σήμερα θα πάω από τον γιατρό για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να κάνω σαλπιγγογραφία και να μου λύσει όλες τις απορίες που έχω σχετικά με το ουρεόπλασμα. Αυτό που θα ήθελα να πω για άκόμη μια φορά είναι ότι όλη η αγωνία μου μπορώ να πω ότι σίγουρα μειώθηκε από χθες που μπήκα εδώ.. Ένιωσα αμέσως λιγότερη μοναξιά και πιστεύω πως θα βρω την κατανόηση που δυστυχώς δεν μπορώ να βρω από το κοντινό μου περιβάλλον διότι μόνο όταν μία γυναίκα το έχει περάσει όλο αυτό μπορεί να καταλάβει... Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί πέρασα την πιο ήρεμη νύχτα μετά από τόσους μήνες!!! Σας εύχομαι τα καλύτερα!!!!