Silia26

falassarna καλώς όρισες στην παρέα μας! Με το καλό να έρθει το μωράκι σου! Σου εύχομαι να γεννήσεις με ΚΑΝΕΝΑΝ πόνο... Δεν ξέρω να σου πω για ασθενοφόρο.... συνήθως ακούμε ότι ...αργούν... Εγώ σου προτείνω taxi (με ένα απλό τηλεφωνάκι σε 5' είναι στην πόρτα σου!). Και εάν σε αγχώνει τόσο, μπορείς να το κανονίσεις από τώρα με κάποιο συγγενικό σου ή φιλικό σου πρόσωπο που να έχει αυτοκίνητο! Εγώ θα το έλεγα σε δυο τρεις και θα πήγαινα με όποιον έβρισκα πρώτον!

Υπνοβασία (Αλεξάνδρα Καππάτου) Μια σχετικά συνηθισμένη διαταραχή του ύπνου είναι η υπνοβασία, που κυριαρχεί στα αγόρια και εμφανίζεται μεταξύ 6 και 12 χρόνων. Κατά τη διάρκεια του πρώτου τρίτου της κύριας περιόδου του ύπνου, το παιδί σηκώνεται και περπατάει. Κάποιες φορές παρουσιάζει μια σύνθετη δραστηριότητα, που πάντα είναι στερεότυπη. Το βλέμμα του είναι στο κενό και το πρόσωπό του ανέκφραστο. Έπειτα από μερικά λεπτά ξαπλώνει πάλι ή αφήνεται να οδηγηθεί στο κρεββάτι. Την επόμενη μέρα δε θυμάται τίποτα. Σε αυτή τη μορφή, που είναι η πιο ελαφριά, το παιδί με ανοιχτά μάτια προσπαθεί απλώς να σηκωθεί. Η υπνοβασία συνήθως δεν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα. Συνδέεται κυρίως με γενετικούς και εξελικτικούς παράγοντες. Οι κρίσεις μπορεί να επιδεινωθούν από ψυχολογικές πιέσεις και ακανόνιστα ωράρια στον ύπνο. Οι γονείς πρέπει.... - Να είναι πολύ προσεκτικοί, ώστε να αποφεύγονται ατυχήματα του παιδιού και για αυτό οι πόρτες και τα παράθυρα πρέπει να είναι κλειδωμένα και να μην υπάρχουν εμπόδια στο χώρο που κινείται το παιδί. - Να μην προσπαθούν να το ξυπνήσουν, διότι θα του δημιουργηθεί σύγχυση. Για την αντιμετώπιση της υπνοβασίας απαιτείται η συνεργασία όλης της οικογένειας. Σε κάποιες περιπτώσεις προτιμάται και η φαρμακευτική αγωγή.

ntemi μου, γεια σου και από μένα! Εγώ θα σου γράψω τι λέι η Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου στο βιβλίο της "Γνωρίστε το παιδί σας". Ελπίζω να τα βρεις ενδιαφέροντα! Νυκτερινός τρόμος Είναι ένα δραματικό επεισόδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από έντονη αγωνία και πανικό, που κάποτε ίσως αγγίζει τον παροξυσμό. Παρουσιάζεται συνήθως στην πρώτη φάση του ύπνου, προτού ακόμη αρχίσουν τα όνειρα. Αιφνιδίως το παιδί πετάγεται κλαίγοντας, φωνάζοντας ή και ουρλιάζοντας. Τα μάτια του είναι ανοιχτά και η έκφρασή του προσώπου του είναι τρομαγμένη. Είναι ωχρό, κάνει μορφασμούς, έχει ταχυκαρδία και η αναπνοή του είναι γρήγορη. Δεν αναγνωρίζει το περιβάλλον ούτε τη μητέρα του και φαίνεται αδύνατον να δεχθεί οποιαδήποτε συζήτηση. Είναι δύσκολο να επικοινωνήσουμε μαζί του, να το ηρεμήσουμε, να το πείσουμε ότι όλα είναι στη φαντασία του. Η κρίση διαρκεί μερικά λεπτά. Μόλις τελειώσει, ηρεμεί και ξανακοιμάται σύντομα. Την επόμενη μέρα που ξυπνά, συνήθως δε θυμάται τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ. Οι νυκτερινοί τρόμοι επέρχονται συνήθως στα 3-4 χρόνια. Έως τα 12, η συχνότητά τους ποικίλλει. Ενδέχεται να είναι μεμονωμένο επεισόδιο, που δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως τα επεισόδια επαναλαμβάνονται μερικές φορές μεταξύ 3 και 6 ετών και μετά εξαφανίζονται. Πολύ σπάνια η συχνότητά τους είναι τακτική και καθημερινή. Αν είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, ίσως είναι ένδειξη της αδυναμίας του παιδιού να επεξεργασθεί καλύτερες "ψυχικές άμυνες". Πιθανώς, το παιδί βιώνει διάφερες συγκινησιακές εντάσεις, που προέρχονται από περιβαλλοντικά προβλήματα. Ίσως χρειαστεί σε αυτήν την περίπτωση η βοήθεια ειδικού. Κάποια στιγμή, υπολογίζεται ότι αυτή η διαταραχή εμφανίζεται στο 3-4% των παιδιών κάτω των 7 χρόνων και σχετίζεται με τη φυσιολογική πορεία ωρίμασης του νευρικού συστήματος. Η πρόγνωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες , όπως η ένταση της διαταραχής, η συχνότητα που παρουσιάζεται, η διάρκεια και η ηλικία κατά την οποία πρωτοεμφανίστηκε και η σύνδεσή της με άλλες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Οι γονείς που αντιμετωπίζουν ένα επεισόδιο νυχτερινού τρόμου... - Διατηρούν την ψυχραιμία τους, δεν πανικοβάλλονται και δεν απελπίζονται. - Γνωρίζουν ότι είναι μια παροδική κατάσταση - Καθησυχάζουν τα παιδιά τους, τονίζοντας την παρουσία τους και την κατανόησή τους. - Δεν προσπαθούν να ξυπνήσουν το παιδί, γιατί μόνο σύγχυση θα του προκαλέσουν - Παίρνουν τις ααραίτητες προφυλάξεις, ώστε να μην του συμβεί κανένα ατύχημα κατά τη διάρκεια του επεισοδίου.

Άννα μου είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ! Κουκλίτσες! Να τις χαίρεσαι! Να είναι πάντα γερές και ευτυχισμένες!

Άννα μου, εσείς δεν κερδίσατε μια "μάχη", αλλά τον "πόλεμο"! Συγκινήθηκα πολύ με το μύνημά σου! Κοπέλα μου, με το καλό να γυρίσετε στο σπίτι σας όλοι μαζί! Και η ζωή από δω και πέρα να σας φέρει μόνο χαρές και δάκρυα ευτυχίας! Φιλιά...

Καλημέρα! Καλώς όρισες στην παρεούλα μας! Σε ευχαριστούμε για το νέο Site! Προσωπικά έκανα εγγραφή, αλλά βρίσκω το Mammyland πολύ καλύτερο!

Καλημέρα και από μένα! Σου εύχομαι να έχεις μια ήρεμη εγκυμοσύνη! Όλα όσα γράφεις είναι εντελώς φυσιολογικά! Με κάλυψαν τα κορίτσια! Δεν έχω να σου πω κάτι παραπάνω! Χαλάρωσε και απόλαυσε αυτό που σου συμβαίνει! Μην αγχώνεσαι! Θα δεις που όλα θα πάνε καλά!

Έφη καλησπέρα και από μένα! Και εγώ πριν 7 μήνες απέκτησα το 2ο κοριτσάκι μου ενώ η πρώτη μου κόρη είναι στην εφηβεία!!!!!! Η εμπειρία μου, μου έδειξε ότι όσο πλησιάζει η ώρα της γέννας γίνεται ΣΕΙΣΜΟΣ μέσα στην καρδούλα τους, όχι τόσο από τη ζήλεια τους, αλλά από την ανασφάλειά τους για το πως θα είναι η ζωή τους από τον ερχομό του μωρού και μετά (π.χ εάν θα καταφέρουν να το αγαπήσουν, εάν το μωρό θα τα αγαπήσει, εάν οι γονείς τους θα αγαπάνε πιο πολύ το μωρό ή αυτά, που ως μοναχοπαίδια είχαν όλη την αποκλειστική μας προσοχή κ.α) Θέλει προσοχή και κατάλληλη προετοιμασία από την περίοδο της εγκυμοσύνης! Χρειάζεται να του εξηγήσεις και να τον πείσεις ότι η ζωή του δεν θα αλλάξει σε τίποτα, ότι δεν είναι υποχρεωμένος να το αγαπάει εάν κάτι δεν του αρέσει (ακούγεται τρομερό, αλλά με αυτό τον τρόπο δεν θα τον φορτώσεις με ευθύνες που ίσως φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει), να του εξηγείσεις ότι το μωρό θα κερδίσει την αγάπη του και ότι αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, ότι εσείς θα τον αγαπάτε το ίδιο (εάν θέλεις φέρτου παράδειγμα τα μάτια σου, σε μένα έπιασε!) Εννοώ ρώτησε τον¨"Έχεις δύο μάτια, ποιο από τα δύο αγαπάς περισσότερο, ποιο δεν θα σε πείραζε εάν το έχανες;;" Φυσικά θα σου απαντήσει ότι αγαπάει και χρειάζεται και τα δύο!!! Και εσύ θα έχεις την ευκαιρία να του πεις "ότι έτσι θα νιώθω και εγώ τώρα που θα έχω δύο παιδάκια! Χαίρομαι που το καταλαβαίνεις"...... Θέλει λεπτούς χειρισμούς και όλα θα πάνε τέλεια! Είναι υπέροχο το αίσθημα ότι το μοναχοπαίδι μας, θα έχει έναν αδερφό/αδερφή! Είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε! Θα έχουν ΠΑΡΕΑ! Και το κυριότερο όταν εμείς "θα φύγουμε", θα έχουν το ένα το άλλο! ...Ξέρω ότι σου φαίνεται δύσκολο τώρα, αλλά εάν καταφέρεις να προετοιμάσεις σωστά τον μεγάλο, τότε θα δεις πόσο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ θα είναι με το μωρό!Πόσο ώριμος και υπεύθυνος θα γίνει! Και εσύ.... θα καμαρώνεις πολύ για την ... ωριμότητα του πρωτότοκου που ούτε καν φανταζόσουν ότι είχε! Θα αναρωτιέσαι και θα λες "Πώς άλλαξε έτσι; Μέχρι τώρα ήταν στον κόσμο του....."! Είναι υπέροχο να βλέπεις την οικογένεια σου να μεγαλώνει (από 3 σε 4)και να είναι δεμένη! Η σχέση που έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους, να θυμάσαι ότι εμείς την καλλιεργούμε!!!!! Σου εύχομαι να έχεις μια ήρεμη εγκυμοσύνη!

Και εμείς δεν το κάναμε αυτό το εμβόλιο! Ο παιδίατρος μας είπε ότι είναι προαιρετικό, δεν πιάνει όλες τις μορφές της γαστρεντερίτιδας και ότι δεν το θεωρούσε απαραίτητο! Μας είπε ότι σπάνια αλλά υπάρχει η περίπτωση εγκολεασμού, η οποία απαιτεί χειρουργείο στο χοντρό έντερο !!!!! Θεωρήσαμε και εμείς ότι από τη στιγμή που δεν καλύπτε όλες τις μορφές γαστρεντερίτιδας και έχει αυτή ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΓΙΑ ΜΑΣ παρενέργεια (το "σπάνια" δεν μας λέει τίποτα εμάς), να μην το κάνουμε στη μπέμπα.... γιατί η πιο σοβαρή μορφή γαστρεντερίτιδας περνάει με ...ορό και όχι χειρουργείο!!!!

Καλησπέρα και από μένα! ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!Από τη στιγμή που την αντιβίωση στη σύστησε η γιατρός σου, δεν χρειάζεται να ανησυχείς!!!! Οι γιατροί ξέρουν σίγουρα πολύ περισσότερα από μας! Και ξέρουν ποιες αντιβιώσεις και ποιες όχι επηρεάζουν το έμβρυο!

...Δυστυχώς αλλά τέτοιες πονεμένες σκηνές, βιώνουμε καθημερινά! Στην παιδική χαρά, στο super market, στα προαύλια των σχολείων, στις πλατείες , ΠΑΝΤΟΥ.... Η ζωή μέσα σε εχθρική ατμόσφαιρα κάνει τα παιδιά να νιώθουν ευάλωτα. Μερικά από αυτά αντιδρούν και γίνονται σκληρά: έχουν λυμένο το ζωνάρι τους για καυγά και είναι πάντα έτοιμα να μπλεχτούν σε φασαρίες ή ακόμα και να πάνε γυρεύοντας για μπελάδες. .. Άλλα παιδάκια καταλήγουν να φοβούνται τόσο να τσακωθούν, που αποφεύγουν κάθε είδους σύγκρουση, ακόμα και απλές αντιπαραθέσεις. Ένα μοντέλο επιθετικότητας στην οικογένεια μπορεί να διδάξει στα παιδιά ότι η βία είναι μια αναγκαιότητα, μια δήθεν λύση. Μπορεί να μεγαλώσουν πιστεύοντας ότι η ζωή είναι μια μάχη και ότι χωρίς βία δεν θα τύχουν δίκαιης μεταχείρισης!Θα πιστεύουν ότι για να επιβιώσουν θα πρέπει να είναι επιθετικά! Τα παιδιά δεν γεννιούνται επιθετικά, οι γονείς τους, τους διδάσκουν τη βία με το παράδειγμά τους! Αρετή μου, δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου! Μάλλον ΤΙΠΟΤΑ γιατί θα φοβόμουν πως η απλή και καλοπροαίρετη συμβουλή μου, θα έκανε αυτή τη μαμά να ξεσπάσει τον εγωισμό της πάνω στο παιδάκι της..... Θα φοβόμουν πως θα γινόμουν η αφορμή να εισπράξει και άλλη βία αυτό το παιδάκι.....και έτσι θα σώπαινα.... Νιώθω ανίσχυρη μπροστά σε αυτές τις σκηνές που βλέπω .... Νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα ...... μόνο δάκρυα και αυτά δεν βοηθούν .....

ΖΩΗΚ και βέβαια προλαβαίνεις! Μέχρι το τέλος του μήνα.....

Argi έγραψε: Argi μου, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου να βλέπω παιδάκια 4 ετών με πιπίλα, με ενοχλεί αφάνταστα να βλέπω παιδάκια να πίνουν ανθρακικό! Όλα αυτά τα παιδάκια που έχουν σιδεράκια, πιστεύεις ότι άργησαν να κόψουν την πιπίλα;;;; Τα ανιψάκια μου, που έχουν σιδεράκια έκοψαν την πιπίλα με το που χρόνισαν!Η συνήθεια του "δάκτυλου στο στόμα" τελικά τους έκανε μεγαλύτερο κακό.... Μήπως να μην τους στερήσουμε τη χαρά που έχουν για να εκτονωθούν;;;

......Εγώ κορίτσια συμφωνώ απόλυτα με τη LaLa..... Δεν βρίσκω κανέναν λόγο που θα πρέπει Εμείς να αποφασίσουμε πότε το παιδάκι μας θα σταματήσει την πιπίλα! Για μένα μπορεί να την έχει όσο την χρειάζεται!!! Οι οδοντίατροι επιμένουν ότι είναι πιο "υγιεινή" η συνήθεια της πιπίλας από τα δάκτυλα και οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι η πιπίλα μέχρι τα 7 δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα! ...Χαριτωμένα τα "κολπάκια" που γράφετε, αλλά σκεφτείτε τι μύνημα παίρνουν τα παιδάκια σας!Πιστεύετε δηλαδή ότι εάν πείτε σε ένα παιδάκι 2 ετών ότι "κόπηκε" η πιπίλα του, δεν θα σας ζητήσει να του αγοράσετε άλλη;;;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!! :ohmy: Η κόρη μου σταμάτησε από μόνη της την πιπίλα στα 6 (τελειώνοντας το νηπειαγωγείο)!! Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με τα δόντια της!!

Να σου ζήσει! Να είναι πάντα γεμάτο υγεία και χαρά....

ΕΥΡΥΔΙΚΗ έγραψε: Ευριδίκη μου και μένα μου αρέσουν τα σκουλαρίκια. Το θέμα όμως δεν είναι εάν θα πιαστεί το σκουλαρίκι κάπου ή πάθει μόλυνση, αλλά είναι λίγο πιο σοβαρό! Στο να μάθουμε εμείς οι γονείς να αφήνουμε χώρο και χρόνο στα παιδιά μας να αποφασίζουν αυτά για το πότε και πώς θα κάνουν κάτι πάνω στον εαυτό τους!!!!

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συμβουλευτείς δερματολόγο....

Καταπληκτική η ιδέα σου! Το προσκλητήριο της Νεφέλης δεν φαίνεται! Προσπάθησε πάλι....

Anna_80 συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!!! Και ως πιο παλιά μαμά που είμαι, (έχω κόρη στην εφηβεία), θα σου πω ότι μπορεί να περνάμε "δύσκολες" στιγμές και να αφιερώνουμε πολύ χρόνο στα παιδάκια μας στις μικρές ηλικίες, αλλά ΜΑΣ ΑΝΤΑΜΕΙΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ!!!! Τα καλά αποτελέσματα αυτής της διαπαιδαγώγησης φαίνονται στη εφηβεία! Τότε ευτυχώς ή δυστυχώς εμείς οι μανούλες "θερίζουμε ότι σπείραμε"!!!!!!!

..Φυσικά εάν η ξαδέρφη σου θέλει να δει το μωράκι της με σκουλαρίκια, ε, μην της κόψουμε και τη χαρά, ας του βάλει αυτοκόλλητα σκουλαρικάκια!

Γεια και από μένα!!!!! Συμφωνώ και εγώ με τα κορίτσια! Δεν μου αρέσει καθόλου να βλέπω μωρά με σκουλαρίκια. Η κόρη μου έβαλε σκουλαρίκια όταν το θέλησε στα 9 της και στα 11.

Και στις δυο εγκυμοσύνες μου η γυναικολόγος μου, μου είχε πει ότι μπορώ να πίνω το πολύ 2 ελληνικούς την ημέρα και να αποφύγω εντελώς το Φραπέ! Επειδή είμαι λάτρης του καφέ (ακόμα και στην διάρκεια της εγκυμοσύνης) έπινα κάθε μέρα, μέχρι και την προτελευταία ημέρα! Ποτέ δεν μου είπε η γυναικολόγος μου να τον κόψω τελείως!

thouli έγραψε: Όταν ένα παιδί έχει αρνητική συμπεριφορά τότε οφείλουμε να ψάξουμε να βρούμε τον λόγο που την προκάλεσε και να την διορθώσουμε με όπλα την αγάπη, το σεβασμό, την εκτίμηση και φυσικά την ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ! Ο φόβος δεν βοηθάει καθόλου τα παιδιά να λύσουν τα προβλήματα που έχουν με τη συμπεριφορά τους, απεναντίας τα "κουκουλώνει"!

thouli έγραψε: thouli μου το ξύλο είναι ΠΑΝΤΑ κακοποίηση! Μπορεί ένα μικρό χαστουκάκι να μην "θεωρείται" σωματική κακοποίηση, αλλά σίγουρα είναι ψυχολογική "κακοποίηση"! Το ξύλο ή τα χαστουκάκια εάν θέλεις, το μόνο που δείχνουν είναι την έλειψη σεβασμού που έχει ένας γονιός απέναντι στο παιδί του και το ότι έχει χάσει τον έλεγχο να πειθαρχήσει το παιδί του χωρίς τη βία και το φόβο! Για κανέναν λόγο δεν πρέπει να χαστουκίζουμε τα παιδιά μας! Από τη στιγμή που μπαίνουμε στην διαδικασία να σηκώσουμε το χέρι μας απέναντι σε ένα παιδί, είναι ΒΙΑ και αυτό θα φέρει προσωρινά αποτελέσματα πειθαρχίας!

Βάνια μου, πολύ καλό.... Για μένα το ξύλο ΔΕΝ βγήκε από τον παράδεισο και το χρησιμοποιούν ως μέσο διαπαιδαγώγησης μόνο οι ανώριμοι γονείς....