andriandri

Ευχαριστώ. Είμαι αρκετά καλύτερα όμως δεν περνά μέρα που να μην σκεφτώ το μωρό μου που έχασα. Πάντα θα αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να σωθεί... Εσύ πως το διαχειρίζεσαι? Ο γιατρός σου σου εξήγησε για ποιο λόγο μπορεί να συνεβηκε αυτό?

Σε ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση. Απολογουμαι που άργησα να απαντήσω. Από την μια έχω ανάγκη να γράψω και να πω πως νοιωθω από την άλλη μερικές φορές όταν ψυχολογικά είμαι πιο καλα το αποφεύγω. Ίσως έτσι νομιζω ότι προστατεύω τον εαυτό μου να μην ξαναλιγισω. Είναι πολύς ο πόνος κορίτσια. Δεν ξέρω αν ποτέ θα καταφέρω να είμαι όπως πριν. Ένα μεγάλο παραπονο με κρατάει γιατί να βασανιστών 7 μήνες. Καλύτερα να μην πετύχαινε από την αρχή αυτή η εξωσωματική, γιατί έπρεπε να βασανιζομαι τόσους μήνες με αιμοραγιες και να είμαι κλεισμένη σπίτι, στέρησα τόσες στιγμές στον γιο μου με την δικαιολογία ότι θα γεννηθεί η αδερφούλα του και θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Κάθε φορά που περνούσε μια δύσκολη στιγμή είχα τόσες ελπίδες που άκουγα την καρδούλα του μωρού μου να χτυπα στον υπέρηχο. Κάθε φορά ο γιατρός να λέει ευτυχώς το μωρό είναι καλά και εγώ να ανακουφίζονται και να λέω θα αντέξω, αφού αντέχει το μωρό μου στη κοιλιά μου θα αντέξω και εγώ.... Γιατί έπρεπε να γεννηθεί ζωντανό και να μου το πάρει ο Θεός. Θα μου πείτε όλοι Αυτός ξέρει τι κάνει όμως δεν μπορώ να μην έχω παράπονο και θλίψη. Δεν ξέρω πότε θα μου φύγει αυτό και αν θα μου φύγει....

Να μην ακούς κανένα αρνητικό ανθρωπο. Μερικές φορές ο κόσμος γίνεται πολύ κακός. Αναρωτιέμαι δεν βουτάνε τη γλώσσα τους στο μυαλό τους πριν μιλήσουν? Το πιο απλό ρε κορίτσια, αν σκέφτοταν ο καθενας ότι αυτό που δεν θες να σου κάνουν δεν το κάνεις ούτε εσύ στους άλλους, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος. Τώρα όσον αφορά την ανάρρωση μου.... νοιωθω ότι είναι δυσκολη. Δεν θυμάμαι στην πρώτη μου γέννα να ήταν τόσο δύσκολο όμως νομίζω ότι τωρα είναι και το ψυχολογικό κομματι που με επηρεαζει. Έχω πόνους πολλούς στην τομη μου που δυστυχώς από ότι μου είπε ο σύζυγός δεν φαίνεται και τόσο καλό το ράψιμο όπως την πρώτη φορά. Δυσκολεύομαι να περπατήσω αλλά το προσπαθώ συνέχεια γιατί ξέρω ότι θα βοηθήσει στην γρήγορη ανάρρωση. Μεγάλο πρόβλημα είναι ο ύπνος γιατί από τον πόνο δεν μπορώ να γυρίσω στο κρεβάτι και αναγκάζομαι η να μένω ξύπνια η να κοιμάμαι λίγο κάθιστη στο κρεβάτι. Όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες και ξυπνω κατά διαστήματα αναστατωμένη και ιδρωμενη. Τα πόδια μου βρε κορίτσια είναι φουσκωμένα πολύ ενώ στην εγκυμοσύνη δεν ήταν. Με αγχωνει όταν τα βλέπω όμως από ότι διάβασα είναι φυσιολογικό για την πρώτη εβδομάδα λόγω της κατακράτησης υγρών. Ο γιατρός είπε είναι οκ. Θα βάζω αντιπηκτικες προληπτικά για ακόμη δύο εβδομάδες. Το τραγικό είναι μην με πιάσει βήχας η αναγουλα... Α πα πα πα πα..... Πόνος πολύς στην τομη. Ελπίζω σε καμία εβδομάδα να είμαι καλύτερα.

Ευχαριστώ πολύ Antelope μου. Να ξέρεις ότι με βοηθήσεις πολύ κάθε φορά που μου έστελνες μήνυμα και το εκτιμώ αφάνταστα. Συμπαράσταση και συμπόνια μεταξύ αγνώστων, τι πιο ανθρώπινο συναίσθημα..... Δεν ξέρω να χειρίζομαι καλά το site αλλά πιστεύω και εγώ ότι θα με βοηθήσει να γράψω στην αντίστοιχη ομάδα. Θα ψάξω και θα το βρω. Ας πάμε λίγο στα ευχάριστα τωρα... Εσύ πως τα πας? Πόσων είσαι τώρα? Ετοιμάστηκες με τα πράγματα που θα χρειαστείς?

Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση σας, ειλικρινά. Υπαρχουν στιγμες που κάθομαι και κλαίω στα κρυφά απο ολους για να τα βγάλω από μέσα μου. Δεν ξέσπασα ακόμη. Ειδικά την πρώτη μέρα ήμουν σαν φυτό που απλά κοιταζα τις γωνίες στους τοίχους στο δωμάτιο της κλινικής. Ένα κένο αίσθημα που όμως σε σκοτώνει. Σήμερα με έπιασε μια φάση το πρωί αφού είχε φύγει ο άντρας μου με το μωρό για το σχολείο. Με βρήκε στον γυρισμό να κλαίω και ξέσπασε και αυτός για λίγο. Ήμουν και άυπνη όλη νύχτα από τους πονους. Όση ώρα κατάφερα να κοιμηθώ και αυτό καθιστή στο κρεβάτι έβλεπα εφιάλτες ότι κάτι παθαίνει ο γιος μου και τον χάνω και αυτόν. Με ξύπνησε ο άντρας μου γιατί εκλεγα στον ύπνο μου. Το μεσημέρι λίγο πάλι.... Μετά γύρισε το μωρό από το σχολείο και ήμουν απασχολημένη μαζί του. Έτσι κλαίμε με δόσεις αλλά το χρειαζόμαστε και οι δύο μας. Προσπαθώ να το κρύβω από τον άντρα μου για να μην τον επηρεάζω αλλά από την άλλη και αυτός πρέπει να τα βγάλει από μέσα του. Όσο δυνατός και να δείχνει έτσι πόνος είναι αβάσταχτος. Κορίτσια μου αυτό που με τρόμαξε πιο πολύ είναι ότι κόντεψα να πεθάνω, κινδύνεψε η ζωή μου και παρολίγον να μείνει ένα αξιολστρευτο αγοράκι 6 χρόνων ορφανό. Ότι προσπάθεια έκανα το έκανα για αυτόν για να του χαρίσω ένα αδερφάκι που τόσο ήθελε. Δεν τα καταφερα όμως, δεν ήταν στο χέρι μου. Στο χέρι μου όμως είναι να τον προστατέψω και να είμαι γερή και δυνατή δίπλα του όσα πιο πολλά χρόνια μπορώ, και εγώ αλλά και ο μπαμπάς του. Με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά με τα χεράκια του και ξέρω ότι φοβάται μην με χασει. Τα βράδυα κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μας και ψάχνει συνεχώς το χέρι μου. Για αυτό τον λόγο προσπαθώ να μην με τρώει το γιατί μου συνεβηκε αυτό αλλά ευχαριστώ το Θεό και τους γιατρούς που είμαι ζωντανή. Είμαι συνέχεια φοβισμένη μην πάθω κάτι, τα πόδια μου είναι φουσκωμένα σαν μπαλόνια, νοιωθω βάρος στο στήθος μου και στην πλάτη, φοβάμαι για την υγεία μου. Τρέμω στην ιδέα να έχω κάποια επιπλοκή.....

Η αλήθεια χρειάζομαι συμπαράσταση κυρίως από στόμα που δεν είναι στο οικείο περιβάλλον μου γιατί δεν θέλω να τους στεναχωρώ. Αρκετά έχουν τραβήξει όλοι αυτούς τους 7 μήνες που με έβλεπαν να υποφέρω. Από την άλλη δεν θέλω να στεναχωρώ εσάς που είσαστε σε μια ευαίσθητη φάση τώρα και πρέπει να σκέφτεστε θετικά και όμορφα.

Antelope μου τα νέα μου δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Δευτέρα μεσάνυχτα είχα συσπάσεις για πρώτο τοκετό, πήγα στην κλινική και ο γιατρός είδε στον υπέρηχο οτι άρχισε να ξεκόλλα ο πλακούντας με κίνδυνο να πεθάνω και εγώ και το μωρό. Έτσι μπήκα επεγον χειρουργείο, γέννησα, το μωρό μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στη ΜΕΘΝ αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ήταν μόλις 1250 γραμμάρια όμως ο λόγος που δεν άντεξε ήταν γιατί είχε εσωτερικες αιμοραγιες και στους πνεύμονες και στον εγκέφαλο..... Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη πλήρως, νοιωθω χαμένη, απελπισμένη, ώρες ώρες ξεσπω σε κλάματα όμως πρέπει να φανώ δυνατή γιατί έχω ένα μικρό παιδάκι που πρέπει να είμαι δίπλα του γερή και δυνατή. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου αλλά δυστυχώς στη ζωή συμβαίνουν και άσχημα γεγονοτα χωρίς να μπορούμε εμείς να τα ανατρεψουμε. Εύχομαι σε εσένα τα καλύτερα, να μην αγχώνεσαι και σε λίγο καιρό θα κρατάς τα μωράκια σου αγκαλια.

Πάλι άρχισε το αίμα.... Στις 3 το πρωί ξύπνησα με αιμοραγια. Περιμενα μέχρι τις 11 αφού είχα μιλήσει ήδη με τον γιατρό μου 2 φορές και μου είπε να περιμένω να δω μήπως σταματήσει. Τελικά μου είπε να πάω στη γνωστή κλινική να με δει ο άλλο γιατρός γιατί αυτός είναι εκτός πόλης. Ετοίμασα τη βαλίτσα μου και με βαριά καρδιά μπήκα στο αυτοκίνητο λέγοντας στο άντρα μου ότι αν το μωρό είναι καλά δεν θέλω να νοσηλευτών. Τελικά μου συνταγογραφήσε τα γνωστά σε μένα καπάκια για να σταματήσει η αιμοραγια, για αντιπηκτικες ούτε λόγος και ξανά στο κρεβατάκι μου στο σπίτι μου ευτυχώς. Το μόνο θετικό είναι ότι αυτές οι νησίδες που έβλεπε λέει τις προηγούμενες μέρες, έχουν εξαφανίστει και έτσι δεν τον ανησυχεί. Δεν φτάνουν αυτά, ωρες ώρες έχω κάτι δυνατές συσπάσεις που σκληραίνει τόσο πολύ η κοιλιά μου και τώρα με την αιμοραγια μου κτυπάς πόνος από κάτω.... Θα τρελαθώ, δεν αντέχω άλλο..... Ελπίζω και παρακαλώ το Θεό να σταματήσουν τα προβλήματα μου σύντομα... Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια άλλη κοπέλα με παρόμοια περιστατικά σε αιμοραγιας να μου δώσει λίγο θάρρος...

Και εγώ θέλω να πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό αυτό με τα υγρά αν και εμένα έχουν και λίγο χρώμα ροζ αλλά αν σκεφτείς ότι είχα αίμα μέχρι πριν 2 μέρες μου φαίνεται λογικό. Επίσης συνεχίζω την κολπικη κρέμα για τους μυκητες και δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρολο και αυτό και βγάζω τόσα υγρά. Πολύ ενοχλητικό όμως. Νοιωθω σαν κατουρημενη συνέχεια... Είμαι αγχωμενη συνέχεια, φοβάμαι μήπως έρθει η ώρα να γεννήσω και είμαι μόνη μου στο σπίτι, αν γεννήσω τόσο νωρίς, θα είναι καλά το μωρό? Δεν ξέρω ρε παιδί μου όλα μου φαίνονται βουνό, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήταν όλα τέλεια....

Antelope μου τελικά βγήκα από την κλινική και πήγα στον γιατρό μου. Με εξέτασε στον υπέρηχο κοιλιακά αλλά και κολπικά γιατί ήθελε να σιγουρευτεί ότι δεν έχω κάποια ρήξη. Ευτυχώς δεν έχω, ο τράχηλος είναι καλά κλειστός και το μήκος του αρκετά καλό. Βλέπει κάποιες αλλοιώσεις στον πλακούντα όμως εφόσον αυτά που τον ανησυχούσαν είναι οκ, μου είπε προσοχή μεγάλη για τις επόμενες 3-4 εβδομάδες που είναι κρίσιμες. Τον ρώτησα και αυτόν τι είναι οι νησίδες και πραγματικά θύμωσε για τον τρόπο που με αγχωσε ο άλλος γιατρός. Συγκεκριμένα μου είπε " νησίδες και πράσινα άλογα, εγώ κάποιες αλλοιώσεις βλέπω όμως αυτά που με ανησυχούσαν είναι οκ, το αίμα σχεδόν σταμάτησε δεν υπάρχει λόγος να συζητούμε περαιτέρω" Τον ρώτησα επίσης αν έπαιξε ρόλο ότι είχα ψηλή πίεση για λίγες μέρες και μου είπε πως όλα παίζουν ρόλο. Γενικά η εγκυμοσύνη μου είναι δύσκολη και θα πρέπει να κάνω υπομονή γιατί τίποτα δεν είναι προβλέψιμο. Ήρθα σπίτι και προσπαθώ να ξαπλώνω και να είμαι ξεκούραστη. Ώρες ώρες νοιωθω υγρά να φεύγουν και φοράω σερβιεττα συνέχεια. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ παρα μόνο ότι είναι φυσιολογικό από την πίεση της κοιλιάς τώρα που παραμεγαλωσε... Εσυ που περιμένεις και διδυμακια σου έτυχε? Δεν με έφταναν αυτά, μάλλον είμαι στα προθυρα κρυολογηματος γιατί ψες δεν έκλεισα μάτι από τον πονοκέφαλο και τους πόνους στα πόδια και τα κόκκαλα μου. Μίλησα με τον παθολόγο μου και σε είπε το μόνο που μπορώ να πάρω είναι panadol κάθε 6-8 ώρες. Αυτά.... Περιμένω με αγωνία να κλείσω τουλάχιστον 34 εβδομάδες όπως μου έχει πει ο γιατρός μου και ελπίζω να μην έχω αλλά απρόοπτα! Εσύ τι νέα?

Γεια σας κοπέλες μου, είμαι στην 29η εβδομάδα με αρκετά θέματα μέχρι να φτάσω ως εδώ. Τους τελευταίους 2 μήνες τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα μέχρι που πριν 4 μέρες ξαφνικά είχα υγρά πολλά σαν νερό που τρέχει. Μετά από επικοινωνία με τον γιατρό μου με παρέπεμψε σε μια κλινική που συνεργαζεται γιατί αυτός είναι εκτός πολης, αγχώθηκα μήπως σπάσαν τα νερά γιατί ήταν αρκετή η ακράτεια χρειάστηκε να αλλάξω 3 φορές σε μια ώρα. Το υγρό ήταν άχρωμο και άοσμο. Ευτυχώς μετά από κολπική εξέταση στην κλινική μου είπαν ότι δεν είναι αμνιακο υγρό αλλα μύκητες και μου έδωσε κολπική κρέμα. Την επόμενη μέρα ξαφνικά εμφάνισα αιμοραγια και ξαναβρέθηκα στην ίδια κλινική όπου ο γιατρός με αγχωσε υπερβολικά γιατί στον υπέρηχο είπε ότι είδε νησίδες στον πλακούντα που σημαίνουν πρόωρο τοκετό. Δεν με άφησε να επιστρέψω στο σπίτι και μου άρχισαν ενέσεις για ενδυνάμωση των πνευμόνων του μωρού. Σήμερα δεν έχω αίμα τόσο πολύ, ίσα που φαίνεται στη σερβιεττα. Με ξαναείδε σήμερα στον υπέρηχο ο γιατρός και είπε ότι είναι θετικό ότι οι νησίδες παραμένουν στο ίδιο μέγεθος. Τον ρώτησα αν οι νησίδες ειναι σχισμές η πληγές? Εξού και η αιμοραγια, όμως μου είπε οχι. Δεν καταλαβαίνω πραγματικά.... Ευτυχώς αύριο επιστρέφει ο γιατρός μου και ελπίζω να με αφήσει να πάω σπίτι μου και ας ριζωσω στο κρεβάτι... Ο δικός μου γιατρός ήταν πιο καθησυχαστικος στο τηλέφωνο χτες, είπε ότι δεν σημαίνει ότι πάμε για πρόωρο τοκετό. Αν σταματήσει το αίμα δεν υπάρχει λόγος να το σκεφτόμαστε. Μένω μέσα καθαρά για προληπτικούς λόγους όμως για εμένα εινσι πολύ ψυχοφθόρο. Χτες εκλεγα συνεχεία όσο και αν προσπαθούσα να είμαι ήρεμη. Είναι και αυτός ο κορονοιος και μέχρι και τον γιο μου δεν μπορούσα να δω, μου τον έφεραν κρυφά από το μπαλκόνι οι δικοί μου για να ηρεμήσω λίγο. Σήμερα είμαι πολύ πιο καλά! Αν γνωρίζει καποια κοπέλα τι είναι αυτές οι νησίδες μπας και με κατατοπίσει λίγο να μην με τρώει αγωνία μέχρι αύριο που θα δω τον γιατρό μου, θα ήμουν ευγνώμων. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.

Σ' ευχαριστώ πολύ sunset13! Σήμερα ενοιωθα πιο καλα, δεν πήρα ούτε την αντιβίωση μου, κανονικά τελειώνει αύριο αλλά δεν μπορώ άλλο. Με εχει κάνει πολύ αδύναμη 10 μερες τώρα. Δεν νομίζω να αλλάξει κάτι για δύο μέρες, ότι καλό ήταν να κάνει το έκανε νομίζω.... Απόψε άρχισαν και οι εμετοί πάλι.... Ουφφφ, περνώ βαθιά ανάσα και λέω στον εαυτο μου: υπομονή, 4,5 μήνες έμειναν!!! Όσο για τον μπαμπά μου, προσεύχομαι αυτή τη φορά να πάνε όλα καλά και να δράσει η χημειοθεραπεία. Νομίζω τον έχω δει κάπως πιο αισιόδοξο σήμερα! Ελπίζω να παραμείνει έτσι και αύριο που θα αρχίσει την θεραπεία. Ο Θεος να μας βοηθήσει όλους. Συγνώμη, δεν σε ρώτησα, εσύ σε τι φάση είσαι?

Χαίρομαι που σε βρήκε μια χαρά ο γιατρος! Όχι, η προηγούμενη μου εγκυμοσύνη κύλησε πολύ ομαλά. Είχα λίγους εμετούς τους πρώτους μήνες που είναι φυσιολογικο. Έβαζα και τις αντιπηκτικες για 9 μήνες και όλα μια χαρα. Δούλευα μέχρι τις 30/11/2014 και 9/12/2014 γέννησα με καισαρική τον γιο μου! Τι εννοείς στην εγκυμοσύνη δεν πληρώνεται τίποτα? Εδώ εμάς μας σφάζουν κανονικά.... Τώρα μπήκαμε στο γεσυ (γενικό σύστημα υγείας) αλλά πάλι μας κόβουν μεγάλο ποσοστό του μισθού μας και πολλα φάρμακα, εξετάσεις, νοσηλειες κτλ δεν καλύπτονται..και για να σε καλύψουν σε αυτά τα λίγα πρέπει ο γιατρός που θα επιλέξεις να είναι εγγεγραμενος στο γεσυ. Εμένα ο δικός μου που είναι και εξωσωματικος, πριν 2 μήνες μπήκε στο γεσυ=γελά και σύ 😀😀😀 Εγώ θρομβοφιλια έχω τον παράγοντα v leiden. Έχω να βάλω αντιπηκτικο από τις 9/8. Από πιο μέρος της Ελλάδας είσαι? Σε ζαλισα ε???🤭

Τις αντιπηκτικες μου τις σταμάτησε από τις 9/8 που είχα τη μεγάλη αιμοραγια και νοσηλεύτηκα για 2 μέρες. Έχω άγχος γιατι είμαι θρομβοφιλικη όμως ο γιατρός λέει ότι προς το παρόν είναι υπό έλεγχο. Πριν 15 μέρες έκανα και ανάλυση anti-xa για να δει την πηκτικοτητα και ήταν αρκετά καλή μου είπε. Τι να πω.... Ο Θεος βοηθός μαζί μας! Εσύ γιατί τις βάζεις? Είναι και ένα κάρο λεφτά εδω στην Κύπρο.... Σχεδόν 15 ευρώ οι 2.... Τώρα έχεις αίμα? Πότε είναι το επόμενο ραντεβού σου στο γιατρό?

Δεν μου είπε για καλλιέργεια ακόμη. Αύριο το απόγευμα είναι το ραντεβού μου. Είναι τόσα πολλά που θέλω να τον ρωτήσω και παντα όταν πάω εκεί μπλοκάρω και τα μισά ρωταω. Πάντως με τα υπόθετα έχω παρατηρήσει και εγώ πως βγαίνουν ακαθαρσίες αρκετές. Το βάζω τη νύχτα πριν πάω για ύπνο. Μια νύχτα έκανα βλακεία - πείραμα και δεν το έβαλα για να δω μπας και το πρωί δεν είχα αιμα και όντως έτσι έγινε... Πόσων εβδομάδων είσαι? Εγώ είναι στη 18η τώρα.