Mari12345

Σχεδόν 2 χρόνια, πάντα μου δείχνουν ακριβώς πότε πλησιάζει η μέρα. Στικ χρησιμοποιώ, είναι οικονομικότερα κ μπορείς να αγοράσεις πολλά μαζί γιατί για να είσαι σίγουρη οτι θα βρεις τη μέρα πρέπει να ξεκινήσεις να τα κάνεις 2-3 μέρες νωρίτερα ώστε να μπορείς να παρακολουθείς τη γραμμή που γίνεται πιο έντονη

Καλησπέρα κοπέλα μου, εμένα με βοήθησαν πάρα πολύ, κ όχι απλά δεν με άγχωσαν αλλά με βοήθησαν να μην αγχώνομαι οτι θα περάσει η ωορρηξία χωρίς να τη καταλάβω. Κ δεν μου έχουν βγει κ ποτέ λάθος. Καλή τύχη

Μου αρέσει τόσο πολύ που βλέπω τόσο θετικούς ανθρώπους! Έχετε όλες περάσει τόσα πολλά κ είστε γεμάτες αισιοδοξία! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά! Εύχομαι κ σε σένα να πάνε όλα καλά κ γρήγορα να έχεις το μωράκι σου ❤️

Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ! Μακάρι!! Κ σε σένα εύχομαι μακάρι να είσαι ήδη έγκυος κ να μείνουν πίσω όλα τα παλιά.. Είναι αλήθεια πως κ οι άντρες μας σίγουρα περνάνε το δικό τους βάσανο, κ φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι να μην το δείχνουν για να μην επηρεαζόμαστε εμείς

Ευχαριστώ πολύ μακάρι, όντως! Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ αυτό που έχεις ζήσει με το μωράκι σου, λυπάμαι πολύ. Να την κάνεις την προσπάθεια αν το νιώθεις κ μην σε νοιάζει ο ιός, δεν θα σταματήσει η ζωή μας, απλά θα είμαστε πιο προσεχτικές. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα κατ'ευχήν

Καλημέρα κορίτσια! Διαβάζω τις συζητήσεις εδώ κ αρκετό καιρό κ σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κ την δική μου, μήπως με κάποιο τρόπο βοηθήσω κάποιες από εσάς. Όλα άρχισαν πριν 2 χρόνια όταν με τον σύζυγο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα μας για μωράκι. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις προσπάθειες, έχοντας πλήρη άγνοια αρχικά. Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει κ ο δεύτερος, ο τρίτος, αρχίζω να ψηλό διαβάζω. Τι είναι η ωορρηξία, πότε είναι οι γόνιμες μέρες, θερμοκρασία, λίγα πράγματα. Συνεχίζετε λοιπόν η προσπάθεια. Τέταρτος, πέμτος... Κάπου εκεί, όπως φαντάζεστε άρχισε η ανησυχία. Νωρίς θα μου πείτε κάποιες, όμως πρώτων πάντα ήμουν ανυπόμονη (μεγάλο ελάττωμα) κ δεύτερον ας πούμε πως είχα κάποιο προαίσθημα. Πάω λοιπόν στον γιατρό μου, είχε αντίρρηση να ψαχτώ από τόσο νωρίς, παρ'όλα αυτά μου κάνει τις πρώτες εξετάσεις, περισσότερο για να μην το πρήζω θεωρώ... Έναν ορμονικό έλεγχο, τεστ ΠΑΠ, κ υπέρηχο. Όλα καλά. Πείθω κ τον άντρα μου για σπερμοδιάγραμμα, κ ΩΠΑ! escherichia coli στο σπέρμα... Ξεκινάει αντιβίωση με τις ευλογίες του γιατρού πως μετά από τρεις μήνες θα μείνω έγκυος. Περνάνε οι 3 μήνες κ κλασικά κάνω το τέστ 2 μέρες πριν την περίοδο (είπαμε, ανυπόμονη) κ ΘΕΤΙΚΟ! μια πολύ αχνή, σχεδόν αόρατη, δεύτερη γραμμή. Για μένα όμως ήταν η πιο σημαντική, έντονη γραμμή που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Περιμένω να περάσει η μέρα της περιόδου που φυσικά αίμα δεν ήρθε, κ τρέχω για χοριακή. Κ εδώ το παραμύθι στραβώνει. Πολύ χαμηλή τιμή. Μόλις 18. Άσχημα τα μαντάτα. 2 μέρες μετά αδιαθετώ. Δεν θα σας πω οτι δεν χαλάστηκα, όμως εστίασα περισσότερο στην θετική πλευρά του πράγματος (για να μην τρελαθώ κυρίως) οτι τα καταφέραμε. Μείναμε έγκυοι. Άρα κάποια βασικά πράγματα λειτουργούν σωστά. Κ πάμε πάλι από την αρχή. περνάει 1 μήνας, 2,3,4,5,6,7... Κάπου εδώ, θέλω να σας πω πως οτι κ να σας λένε οι φίλες, οι γνωστές, οτι κάνε υπομομή, θα γίνει αν ξεαγχωθείς κ άλλα τέτοια κλισέ, είναι ότι χειρότερο μπορούν να σας κάνουν. Κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν διανοείτε τη περνάμε, εκτός κ αν το έχει βιώσει. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε όλοι. Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει την αγωνία που βιώνουμε, το άγχος, τη προσδοκία, την βεβαιότητα πως αυτή τη φορά τα καταφέραμε, κ μετά το μαρτύριο των 10 ημερών μέχρι το πολυπόθητο τεστ. Κ ύστερα την απογοήτευση, την εκμηδένιση οτι δεν αξίζεις σαν γυναίκα αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο απλό που κάνουν όλα τα πλάσματα κ μετα ο φόβος οτι δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο κ αν προσπαθήσεις. Λοπόν, σταμάτησα να μιλάω σε όλους. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Μετά από οοολο αυτό το διάστημα ξανά εξετάσεις. Πιο ψαγμένες τώρα. Ορμονικός έλεγχος, κολπικές καλλιέργειες, σαλπιγγογραφία. Πάλι, όλα καλά. Πηγαίνει κ ο άντρας μου για εξετάσεις μετά από πολλά παρακάλια (πίστευε κ κείνος πως είμαι υπερβολική) και?? το σπέρμα οριακά φυσιολογικό ως προς την κινητικότητα. Γιατί?? ο γιατρός του να με καθησυχάζει οτι δεν σημαίνει τπτ κ οτι θα συμβεί απλά ίσως αργήσει! Του συνταγραφούν λοιπόν απλώς βιταμίνες για 3 μήνες κ μετά συστήνουν ξανά έλεγχο. Κ κάπου εκεί ξεκινάει η καραντίνα του Κορονοϊου... Μειώνεται η δουλειά μου στις μισές ώρες εργασίας κ εκείνος σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα? κάτι σαν δεύτερος μήνας του μέλιτος! δεν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι. Είχα βέβαια κ γω τους σκοπούς μου (καταλαβαίνετε) αλλά δεν κακοπερνούσα κιόλας! Πριν λίγες μέρες λοιπόν, αισθάνομαι κράμπες περιόδου ενώ η περίοδος αργεί ακόμη. Τρέχω κλασσικά να κάνω τεστ χωρίς όμως να τρέφω ελπίδες. Περισσότερο από συνήθεια. Κ να το. Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε, υπήρχε μόνο εγώ κ ένα θετικό τεστ στα χέρια μου. Εν κατακλείδι, γιατί σας έχω κουράσει, θέλω να πω οτι ακόμη δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί γιατί ακόμη δεν έχω πάει για χοριακή, πρέπει να περιμένω να περάσουν λίγες μέρες. Κ δεν θα σας πω πως δεν θα τρελαθώ αν κ αυτή τη φορά δεν τα καταφέρω. Ούτε πως δεν θα με πάρει από κάτω. Αυτό που θέλω να σας πω είναι να συνεχίσετε. Όσο κ αν κουράζει, όσο κ αν πονάει. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανατεθεί αυτό στις γυναίκες. Είμαστε δυνατές ακόμη κ αν έρχονται στιγμές που λυγίζουμε. Μόνο εμείς μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να είμαστε κοινωνικές, να φροντίζουμε το σπίτι, τον σύζυγο κ ταυτόχρονα από μέσα μας να είμαστε κομμάτια. Κ όλα αυτά γιατί είμαστε βέβαιες πως το αποτέλεσμα είναι τόσο σπουδαίο κ τόσο σημαντικό. Το ονειρευόμαστε κ το αγαπάμε πριν καλά καλά υπάρξει. Καλή τύχη σε όλες μας ❤️