Τα ίδια περνάμε εδώ οι περισσότερες σε αυτήν την κατηγορία κ τα ξέρουμε... Από ένα σημείο κ μετά γίνεται εμμονή. Εγώ ένα έχω να πω σαν συμβουλή:αν δεν τίθεται θέμα ηλικίας και περνάνε τα χρονια χωρίς να βρεθεί τίποτα, να κάνετε έλεγχο αντίστασης ινσουλινης κ λαπαροσκοπηση-υστεροσκοπηση την οποία όμως πρέπει να προσέξετε πάρα πολύ ποιος θα την κάνει κ τι θα σας διαγνώσει. Εγώ κορίτσια έκανα πέρσι λαπαροσκοπηση κ μου είπε ο γιατρός μου ότι είχα πολύ λίγες συμφυσεις που έλυσε κ όλα καλά, κ τυχαία πριν μια βδομάδα είδε το βίντεο της εγχείρισης άλλος γιατρός κ μου ειπε ότι οι συμφυσεις δε λύθηκαν πληρως(όχι από λάθος τ γιατρού μου αλλά για να μην παρθεί κάποιο ρίσκο για τα γύρω οργανα) αλλά αυτό δεν παύει να αποτελεί πιθανη αιτία που δυσκολεύομαι να πιασω. Αυτά ας πούμε δε μ τα είχε πει ο γιατρός που μ έκανε λαπαροσκοπηση. Γι'αυτό πολληηηη προσοχη στο ποιον επιλέγουμε κ εμπιστευομαστε. Η ελπίδα μας πεθαίνει τελευταία κορίτσια! Μια φίλη μου εκανε με δωρεά ωαρίων παιδάκι στα 32 της κ φέτος κάνει κ το δεύτερο με δανεικά ωαρια πάλι. Δεν τη νοιάζει ποιανού είναι τα ωάρια, αλλά ποιανού είναι τα παιδάκια. Και είναι ολοδικα της!!! Στην κοιλίτσα της και στο σπίτι της!! Κ όπως μου είπε ένας γιατρός:ποτέ δεν υπάρχει ανεξήγητη υπογονιμοτητα, υπάρχει έλλειψη εξετάσεων ή παρατηρητικοτητας γιατρών. Στο 2021 ζούμε,όλα γινονται! Την αγάπη μου σε όσες παλεύουμε!!! Θέλω αισιοδοξια κ ας ειμαι το πιο απαισιόδοξο άτομο στον κόσμο!!