melodyy

Ναι αλλά δεν τις εγκρινετε άμεσα για να ξεμπερδευουμε.. Δε μπορούμε στο άσχετο να ανοίγουμε θέματα.. Προσπαθούμε να συμμετέχουμε και σε άλλα αλλά αν δεν γίνεται άμεσα αποδοχή δε θα υπάρχει αλλιλεπιδραση με τα αλλα μέλη ώστε να συμπληρώσουμε 20 δημοσιεύσεις..

Υπάρχουν κ κάποιες βιταμίνες inofert νομίζω αν το γράφω σωστά που βελτιώνουν πολύ την ωορρηξια! Σου εύχομαι τον άλλο μήνα να έχεις ωραία νέα!!!!

Καλησπέρα! Εγώ όταν έκανα σαλπιγγογραφια μπορώ να πω πως πονεσα ! Δε ξέρω αν έχει σχέση το αν είναι βουλωμενες ή όχι.. Εμένα ήταν κάπως λόγω προτερης αποξεσης..Η αλήθεια είναι όμως πως κρατάει πολύ λίγο.. Μετά πήγα για καφέ.. Αν φοβάσαι πάρε κάποιον μαζί.. Η ακτινοβολία είναι ελάχιστη.. Βέβαια δεν πρέπει να υπάρχει καν υποψία γονιμοποίησης πριν.. Γιαυτό κ γίνεται τόσο νωρίτερα της ωορρηξιας. Κάποιοι γιατροί προτείνουν κ κατευθείαν μετά τη σαλπιγγογραφια να κάνεις προσπάθειες γτ λειτουργεί κ σαν θεραπευτικη μέθοδος και όχι μόνο διαγνωστική.. Σου εύχομαι τα καλύτερα! Καλά αποτελέσματα και μη φοβάσαι τπτ!

Κάπου είχα διαβάσει ότι το άγχος δεν παίζει τόσο άμεσο ρόλο όσο λένε γενικότερα! Πως απλά το άγχος μπορεί να σε κάνει να αλλάξεις τη διατροφή σου ή να αυξήσεις το κάπνισμα πχ... Οπότε αυτά να επηρεάσουν την ποιότητα του ωαρίου σου! Και να δημιουργήσουν κάποια ανωμαλία πχ πρόωρη ή καθυστερημένη ωορρηξια! Αααα επίσης παιδιά δε διάβασα κάπου για τη γυμναστική... Η έντονη αερόβια καλό είναι να αποφεύγεται.. Τουλάχιστον έτσι με συμβούλεψαν.. Μόνο περπάτημα ποδήλατακι και χαλαρές πιλάτες..

Η αλήθεια είναι πως δε θέλω να απομακρυνθώ ούτε φυσικά θα ήθελα να νιώθουν άσχημα για την εγκυμοσύνη τους και τα μωράκια τους... Είναι ένα θαύμα που δε ζηλεύω τα παιδιά τους... Ζηλεύω την κατάσταση... Δικό μου θέλω δε θέλω να κλεψω τη χαρά της άλλης... Απλά και εγώ από την πλευρά μου θέλω ένα σεβασμό και μια κατανόηση.. Μου είναι απίστευτα δύσκολο μονίμως να ακούω τα παααααντα και να μην έχουμε άλλο θέμα συζήτησης και στο τέλος φυσικά να ακούω αντε και εσείς.. Γτ όχι ακόμη.. Τι περιμένετε.. Ε θα ρθει μην αγχώνεσαι.. Εεε εντάξει ζήσε όσο δεν εχετε..δηλ ο καθένας το μακρύ του κ το κοντό του... Μια ευχή κ μια σιωπή είναι αρκετή.... Ειδικά όταν ξέρεις.... Μου στρίβεις το μαχαίρι στην πληγή.. Με κάνεις να κλεινομαι.. Γτ οι γυναίκες βασανιζουμε η μία την άλλη έτσι απλά; ελαφρα την καρδιά;

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.. Έχω κάνει ναι πλέον γτ βρήκα μια γιατρό που την εμπιστεύομαι πλέον και με ακούει.. Έχουμε αποφασίσει την υποβοηθουμενη είναι η αλήθεια και θα το κάνουμε.. Δε θεωρώ πως δε θα πιάσω ποτέ παιδάκι γτ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θεωρώ πως θα τα καταφέρουμε... Απλά στενοχωριέμαι πάρα πολύ που ενώ έχω τόσα θέματα να αντιμετωπίσω κατά την εγκυμοσύνη και έχω και την ατελείωτη αναμονή μέχρι να γίνει.. Και όλο αυτό το ζόρι μου το προκάλεσαν οι κακοί γιατροί που δε μ δίναν σωστές οδηγίες μέχρι που βρήκα την άκρη τυχαία με την καινούρια γιατρό.. Είχα 1 χρόνο κ κάτι κορίτσια να προσπαθώ και δε μ είχε πει κανείς για σαλπιγγογραφια... Τελικά είχαν φραξει όλα.. Συν το ότι η μία σάλπιγγα είναι πιο στενή από την άλλη και μέσα σε όλα κάνω πιο πολλές ωορρηξιες από εκείνη την πλευρά... Το έχω πάρει απόφαση πως θα δυσκολευτώ πολύ οπότε κ γιαυτό δεν περιμένω κάθε μήνα.. Απλά είναι τόσο δύσκολο να είναι όλες με φουσκωτές κοιλίτσες γύρω μου και με μικρούλια στα καρότσια και εμένα να μ λενε αντε σειρά σας και στα δικά σας κλπ! Η επαφή με όλες αυτές είναι στιγμές που είναι τρομερά δύσκολη.. Μόνο γιαυτό μιλάνε... Λες κ δε ξέρουν.. Σίγουρα μπλοκάρω κ μόνη τον οργανισμό μ...

Καλησπέρα! Πίστεψε με θέλω όσο τπτ στη ζωή μου να κάνω και εγώ ένα μωράκι.. Αυτό που θα σε συμβούλευα (δηλ αυτό που κάνω εγώ) είναι να μη δίνεις σημασία σε κανένα "σύμπτωμα" πριν την καθυστέρηση... εμένα η περίοδος μου κάθε μήνα είναι διαφορετική... ο πόνος μπορεί να ωφείλεται και στο έντερο...σου εύχομαι ολόψυχα να είναι το αποτέλεσμα που επιθυμείς!

Καλησπέρα κορίτσια! Σας διαβάζω καιπαίρνω δύναμη είναι η αλήθεια! Είναι στιγμές όμως που με παίρνει από κάτω.. Η αλήθεια είναι πως τα συζητάω μόνο με το σύζυγό μου και δεν τολμάω να μοιραστώ τις σκέψεις μου αλλού. Η ιστορία μου είναι η εξής.. Πριν περίπου 2 χρόνια είχα μια αποτυχημένη εγλυμοσύνη που έληξε άδοξα στην αρχή του 4ου... Ένιωθα πως δε με πρέσεξαν και πολύ οι γιατροί και με έτρωγε.. Με τα πολλα και τα λίγα κάνω μόνη εξετασεις και ανακαλύπτω πως θα πέθαινα αν συνέχιζε έστω και λίγες μέρες ακόμη η εγκυμοσύνη.. Βαριά θρομβοφιλία το πόρισμα και όντως δε με πρόσεξαν.. Ούτε την πιεση μου που ήταν στα ύψη ούτε καν είχα κάποιες απο τις βασικές εξετάσεις στον προγεννητικό έλεγχο.. Το θέμα μου είναι πως σχεδόν 2 χρόνια μετά δεν έχω καταφέρει να πιάσω άλλο παιδάκι..και το θέλουμε τόσο πολυ.. Έχουμε κάνει ότι χρειάζεται όλες μα όλες τις εξετάσεις.. Αλλά βρε κορίτσια όλο αυτό το διάστημα συνεχώς μαθαίνω για εγκυμοσύνες του περίγυρου μας.. Όσους γνωστούς έχουμε είτε σε σχέση είτε σε γάμο έχουν αποκτήσει ήδη το 1ο τους παιδάκι και κάποιοι πάνε και στο 2ο... Και κορίτσια...καίγεται η ψυχή μου..ενώ χαίρομαι με την χαρά τους και εύχομαι να πάνε όλα καλα (γτ με όσα πέρασα δε θα ευχόμουν σε κανέναν να περάσει έστω και το ελάχιστο) μέσα μου κλαίω...πονάω... έχω μια άδεια αγκαλιά που αποζητά ένα μωράκι... αλήθεια καίγεται η ψυχή μου ζηλεύω... μετά νιώθω τύψεις.. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη είναι στιγμές που το ξεχνάω αλλά είναι και οι στιγμές που πέφτω.. Ο σύζυγος μου με στηρίζει όσο τπτ, το περνάμε μαζί.. αλλά νιώθω κ γιαυτον άσχημα.. βλέπω πως στενοχωριέται.. Πφφφ όλα μαζι...Είναι φυσιολογικό όλο αυτό; Να επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο ίσως; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων