Αγαπητή melodyy, και όλες οι γυναίκες που τραβάτε αυτή τη στεναχώρια, θέλω να σας πω ότι σας νιώθω, έχω δει (αλά κι έχω περάσει κι εγώ η ίδια) πάρα πολλά γύρω απ' αυτό το θέμα. Και έχω ακούσει, επίσης. Κακίες. Μικρότητες. Κατινιές (κι απ' τα δύο φύλα). Και "γιατί ακόμα;" Και "άντε, κάνε κανένα παιδάκι". Και πολλά, πολλά άλλα που δεν αξίζει να τα λέμε. Το χειρότερο όμως που έχω ακούσει είναι το εξής: "Να είσαι μες στην τρελή χαρά και θα δεις πότε θα μείνεις έγκυος".
Μην ακούτε τα λόγια. Ναι, αυτό έλειπε, να φταίμε. Δεν φταίμε για τίποτα. Τραβάμε ζόρια και απλά ο κόσμος μας ενοχοποιεί για να μην κουράζεται να στενοχωριέται για μας. Κι ακόμη, κάποιοι νιώθουν ανώτεροι επειδή κάνουν παιδιά κι ύστερα μας λένε ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά εμείς. Μην-ακούτε. Τέρμα. Δεν θα τρελαθούμε.
Αγάπη μόνο. Με τους συντρόφους μας και με όσους και όσες βλέπουμε στα μάτια τους ότι νοιάζονται αληθινά. Αυτό. Και μιλήστε! Μιλήστε σ' αυτούς τους ανθρώπους, γράψτε εδώ ή όπου αλλού, πάντως ξεσπάστε, ψάξτε για κατανόηση, αληθινή, όχι ημιτασιόν, και σκεφτείτε ότι δεν είστε μόνες.