ΛΙΖΑ

ΚΑλημέρα, εγώ στην αρχη΄έκανα suprafact κάθε πρωί, οι οποίες είναι για την καταστολή των ωοθηκών. Εκανα το μακρό πρωτόκολλο, δηλαδή άρχισα 1 βδομάδα πριν την αναμενόμενη περίοδο. Μετά την περίοδο έκανα μια - δυο φορές εξέταση οιστραδιόλης και υπέρηχο και΄όταν ο γιατρός΄έκρινε οτι είχαν καθαρίσει τελείως οι ωοθήκες , άρχισα το απόγευμα gonal συνεχίζοντας ομως και την πρωινή. Ακολούθησαν άλλες εξετάσεις οιστραδιόλης και υπέρηχα και οταν είχαν ωριμάσει αρκετά τα ωάρια έκανα το βράδυ pregnyl (ενδομυική είναι αυτή, πίσω, όχι σαν τις άλλες που είναι υποδόριες στην κοιλιά) και την μεθεπόμενη το πρωι ωοληψία με μέθη (ελαφριά νάρκωση). Πολύ απλή και γρήγορη διαδικασία. Δεν είχα καμία ενόχληση μετά εκτός από λίγη νύστα την πρώτη μέρα. Ήταν ΠΑρασκευή και τη Δευτέρα έκανα εμβρυομεταφορά - αυτή την κάνεις ξύπνια και μοιάζει με τη σπερματέγχυση - αν έχεις κάνει. Τότε άρχισαν διάφορα χαπάκια, που θα σου τα γράψει αναλυτικά ο γιατρός σου τα οποία βοηθούν την εμφύτευση. Ειλικρινά σου λέω, το πρόβλημα είναι το άγχος - πέραν αυτού η διαδικασία ειναι απλή και μάλλον μυθοποιημένη. Την αναμονή την είδα σαν μια ευκαιρία απόλυτης τεμπελιάς και είδα πολλά επεισόδια των friends dvd - αν σου αρ΄σει κι εσένα κάποια σειρά πολύ, είναι ευκαιρία να ξεχνιέσαι (όχι ιατρική πάντως...) Ομολογώ ότι δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξη γιατί είχα από την εμβρυομεταφορά πονάκια προ-περιοδου, και γιατί γενικά ήμουν φοβισμένη, κι όμως έμεινα έγκυος! Οσο για τα πονάκια, συνεχίστηκαν επί 2 μήνες.... εκτός από το μακρό πρωτόκολλο που έκανα εγώ, υπάρχει και το βραχύ που ξεκνάει με την περίοδο και ολοκληρώνεται πιο γρήγορα. Πάλι κάνεις πρώτα λίγες ενέσεις καταστολής και μετά αρχίζει η διέγερση... ΚΑι μην συγκρίνεις το πόσα ωάρια έκανες και πόσα έμβρυα μετά με διηγήσεις άλλων, δεν έχουν καμία σημασία άυτά - εγώ έκανα λίγα κι ομως έμεινα, ξέρω ιστορίες που έκαναν 20 και δεν πέτυχαν. ΚΑλή επιτυχία!!! ΥΓ αυτά που γράφω είναι γενικά για την εξωσωματική όχι μονο για τη μικρογονιμοποίηση - η διαφορά είναι μόνο στο εργαστήριο, στη μικρογονιμοποίηση βοηθούν το σπέρμα, το "βάζουν" αυτοί στο ωάριο, ενώ στην απλή τα .... αφήνουν να τα βρουν μόνα τους! Ποιος θα σου κάνει τις εν΄σεις; Βολεύει να είναι κάποιος συγγενής ή φίλος ή ο άντρας σου για να μην τρέχεις στα φαρμακεία (εκτός από την ενδομυική). Κάποιες τις κάνουν και μόνες τους (εγώ δεν προσπάθησα καν) τελικά έμαθε σιγά σιγά ο άντρας μου ...

Πάντως σε συγχαίρω πραγματικά που σκέφτεσαι την τάξη σου και προβληματίζεσαι... σπάνιο στο δημόσιο... τυχεροι οι μαθητές σου, και τα παιδάκια σου που (θα) έχουν υπεύθυνη μαμά. Επίσης συμφωνώ με μια κοπέλα που έγραψε ότι το'χει για κακό να λέει ψεματάκια για θέματα υγείας. Το ότι κόλλησες από τον άντρα σου τα λέει όλα.. πώς να προφυλαχτούμε; να απομονωθούμε τελείως; Αλλωστε αυτό που έπαθες , όπως κι αν λεγόταν, μάλλον ήδη έκανε τον κύκλο του (αλήθεια γιατί δεν έκανες αυτό το τεστ - πολύ εύκολο το έχουν πια το "μάλλον " οι γιατροί - όπως είπε και ο γυναικολόγος μου επικρατεί πλέον η λογική της ιατρικής της ασφάλειας του γιατρού .... λέμε το χειρότερο, ακομα και χωρίς επαρκείς ενδείξεις για να είμαστε μέσα... Εσύ αποφασίζεις - αλλά από αυτά που γράφεις, νομίζω ότι πιο κακό σου κάνει η στενοχώρια παρά το κρύωμα... Τέλος, οι άντρες νομίζω σε αυτή τη φάση επικεντρώνονται στο μωρό αλλά με λάθος κριτήρια... ο δικός μου αν πω "πονάω" τρέχει, αν συμπληρώσω "στο κεφάλι" λέει ¨΄αντε και με τρόμαξες..." Δεν πάει να τρελαίνομαι στον πονοκέφαλο (όντως μου συμβαίει αυτό στην εγκυμοσύνη, ενώ πριν ποτέ) αφού δεν είναι κοιλιά δεν τον νοιάζει τίποτα....!!!

Κι εμένα ο γιατρός μου είχε προτείνει θεραπεία για 3-4 μήνες για την μικρή ενδομητρίωση που βρήκε, αλλά εγώ προτίμησα την εξωσωματική γιατί είχα χάσει την υπομονή μου και γιατί επειδη η περίπτωσή μου ήταν πολύ ήπια δεν το πολυπίστεψα ότι έφταιγε αυτό - Μπορεί όμως να είσαι περίπτωση σαν την Τομα. Δεν έχει πάντα συμπτώματα η ενδομητρίωση - επίσης νομίζω ότι παίζει ρόλο που είναι η εστία - μπορεί να είναι μικρή αλλά σε σημείο κακό. Κι εγώ στην υστεροσκόπηση είχα έναν πολύποδα και μου τον αφαίρεσαν... Είδες, κι άλλο κοινό εκτός από την ηλικία (είμαι 34 στα 35 εγώ). Ευχομαι να συνεχιστούν τα κοινά και σύντομα να είσαι κι εσύ έγκυος!

κάποιοι γιατροί λένε μετά από αποτυχημένη εξωσωματική να γίνεται λαπαρασκόπηση. Εγώ νομίζω όμως ότι πρέπει να γίνει πριν, γιατί αναδεικνύει (και καμια φορά θεραπεύει κιόλας, γιατί μπορεί να είναι και παρεμβατική) προβλήματα που δεν διαγιγνώσκονται αλλιώς και μπορεί νά είναι η αιτία του προβλήματος (πχ συμφύσεις, ενδομητρίωση που βλάπτουν ωοθήκες, σάλπιγγες, μήτρα). Εγώ έκανα το Μάρτιο. Βγήκα τη ίδια μέρα. Γίνεται με νάρκωση κρατάει λίγο. Εχει 3 τομοόυλες του 1 εκατοστού η κάθε μία. Μία στον αφαλό και δύο δεξξιά και αριστερα στη γραμμή του μαγιώ. Πήρα 5 μέρες αντιβίωση και τα 4 ράμματα που είχα συνολικά μου τα αφαίρεσαν σε 1 βδομάδα. Πονούσα ανεκτά για 4 μέρες περίπου. Ετυχε και την έκανα Παρασκευή οπότε δεν έχασα μέρες δουλειάς (εκτός από τη μέρα της εγχείρισης). Εγώ είχα ανεξήγητη υπογονιμότητα, γι' αυτό την έκανα. Βρέθηκαν 3 μικρές εστίες ενδομητρίωσης που μάλλον δεν "έφταιγαν" , πάντως τις καυτηρίασε. Τον Ιούλιο έκανα εξωσωματική (γιατί είχα χάσει την υπομονή μου) και τώρα είμαι έγκυος στον 4ο μήνα! Ακόμα δεν ξέρουμε πιο ήταν το πρόβλημα, όμως πιστεύω ότι αν στενοχωριέσαι πρέπει να κάνεις βήματα. Αν είσαι κουλ και μικρή (εγώ 34) έχεις την πολυτέλεια να περιμένεις γιατί καμιά φορά είναι μόνο θέμα χρόνου Αυτό που έχεις εσυ, πάντως, είναι από τα προβλήματα που ξεπερνιώνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Συμβουλέψου βέβαια το γιατρό σου - εμένα πάντως η άποψή μου είναι ότι πριν την εξωσωματική πρέπει να έχουν γίνει οι απαραίτητες εξετάσεις όλες για να έχει αυτή περισσότερες πιθανότητες ή και να αποφευχθεί αν διαπιστωθεί κάτι που ξεπερνιέται με άλλο τρόπο. Μαζί μπορείς να κάνεις και υστεροσκόπηση (κοιτάζει μέσα στη μήτρα ) αν δεν έχεις κάνει ήδη. Σου εύχομαι καλή επιτυχία!!!! (ΥΓ κι εγώ είχα κάνει 2 σπερματεγχύσεις που δεν πέτυχαν)

Καλημέρα, συμφωνώ απόλυτα πως η εμπειρία της μίας δεν σημαίνει κάτι για τις άλλες και ειδικά για τα "κακά" πρέπει να είμαστε προσεκτικές και όσο γίνεται αντικειμενικές, εκτός εάν πρόκειται για κάτι πραγματικά ακραίο. Οπωσδήποτε παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη (πάρτε παράδειγμα τις κοπέλες που μένουν έγκυοι φυσιολογικά άλλά μετά από μήνες προσπαθειών - ποιος ξέρει τι άλλαξε ξαφνικά ή τι πήγαινε στραβά πριν και το είδος του προβλήματος. Εγώ έχω σκεφτεί ότι ίσως αν περίμενα να είχα μείνει έγκυος φυσιολογικά - αλλά δεν άντεχα και δεν ήταν μόνο ψυχολογικό ήταν και λογικό αφού είμαι 34 χρονών. Οσο για το άγχος, Ανδριανή μου, να την κάνουμε τη διατριβή κάποια στιγμή, εμένα ούτε τώρα μου έχει φύγει - είμαι στη 17η εβδομάδα και κάθε φορά που πάω στην τουαλέτα ... πανηγυρίζω σιωπηλά που δεν έχω αίμα ... Επίσης προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κάνω αμνιοπαρακέντηση - γενικώς δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμη ... Λένε ότι είναι προετοιμασία για τη μητρότητα αυτό - οι αγωνίες αρχίζουν από τώρα... Πάντως, για να ξαναγυρίσω στο θέμα μας, είμαστε πολύ τυχερές που ζούμε σε μια εποχή που έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην επιστήμη και τελικά με υπομονή όλα γίνονται! επι τη ευκαιρία konstans, έχεις κάνει λαπαροσκόπηση; ξέρω ότι πολλοί γιατροί δεν τη συνιστούν εύκολα και πολλές γυναίκες τη φοβούνται, όμως είναι πολύ σημαντική και τελικά είναι πολύ απλή επίσης - εγώ έκανα και βγήκα αυθημερόν από το νοσοκομείο, για 3-4 μέρες πονούσα λίγο στις τομές (3 του ενός εκατοστού έκαστη) και μετά τίποτα. Δείχνει ενδομητρίωση, κύστεις, σάλπιγγες, ωοθήκες -

Εγώ έμεινα έγκυος με την πρώτη με τον κο Μιχαλόπουλο στο Λητώ (νομίζω ότι εκεί είναι και ο κος Τζεφεράκος που αναφέρουν άλλες κοπλέλες). Είχαμε και εμείς ανεξήγητη υπογονοιμότητα και είμαι 34. Πέραν του ότι πετύχαμε με την πρώτη, έχω να πω ότι είναι άψογος επιστήμονας που κάνει αυτό που πρέπει και όχι αυτό που βολεύει (μου ακύρωσε μια προσπάθεια επειδή αδιαθέτησα 10 μέρς νωρίτερα και ήθελε να μου κάνει το μακρό πρωτόκολλο που ξεκινάει λίγο πριν την περίοδο - παρόλο που εγώ από την ανυπομονησία μου του έλεγα να μου κάνει το βραχύ που ξεκινά στην περίοδο - εννοώ ότι επέμενε σε αυτό που θεωρούσε σωστό για μένα παρόλο που έτσι θα καθυστερούσαμε - και μετά τροποποίησε δυο τρεις φορές το πρόγραμμα με βάση το πώς ανταποκρινόταν ο οργανισμός μου - δεν μου είπε ποτέ μεγάλα λόγια - ούτε όμως κια κινδυνολογίες. Και πέρα από όλα αυτά είναι απίστευτα γλυκός άνθρωπος και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ την αγωνία που έχουμε! Αυτό ειναι πολύ σπάνιο μεταξύ των γιατρώ΄ν γενικότερα - όχι μόνο των γυναικολόγων και φαντάζομαι θα συμφωνήσετε! Εχω μια φίλη που έκανε 4 αποτυχημένες στον Π, άλλες τόσες σε έναν άλλο και πέτυχε με την 1η μετά από αυτά στον Μαστρομηνά - Νομίζω ότι μετά από κάποιες προσπάθειες είναι καλό να αλλάζει κανείς γιατρό - πρώτον γιατί μπορεί κάτι διαφορετικό που εφαρμόζουν να είναι το κλειδί για την περίπτωσή μας και δεύτερον γιατί ίσως τελικά να παίζει ρόλο και το ψυχολογικό - Ειλικρινά δεν έχω καταλήξει σχετικά με αυτό και το θέτω και ως ερώτημα.... Εσείς που πετύχατε με δυσκολία όπως εγώ, τελικά θεωρείτε ότι παίζει ρόλο το άγχος???? Αν ήμου σχετικού επαγγέλματος, μπορεί και να άρχιζα διδακτορικό με υατό το θέμα - το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον...

Σας εύχομαι καλή επιτυχία! Όσο για τα συμπτώματα,θα σας πω το εξής. Εγώ προσπαθούσα 20 μήνες, είχα κάνειδύο σπερματεγχύσεις (έπαιρνα utrogestan στην αναμονή) και μετά εξωσωματική και τώρα είμαι έγκυος. Οπως καταλαβαίνετε πέρασα από όλα τα στάδια .... παρακολούθησης πρώιμων συμπτωμάτων. Και κατέληξα στο εξής: δεν έχει κανένα νόημα να το ψάχνει κανείς πριν την αναμενόμενη περίοδο ούτε να συγκρίνει με περιγραφές άλλων. Κάθε γυναίκα είναι διαφορετική. Τα συμπτώματα της έλευσης της περιόδου πράγματι μοιάζσουν με της πρώιμης εγκυοσύνης, αλλά γενικά τόσο νωρίς και να είσαι έγκυος δεν έχει προλάβει να καταλάβει πολλά το σώμα. Εγώ δεν ήμουν αισιόδοξη στην εξωσωματική, ούτε ένιωσα κάτι διαφορετικό από άλλες φορές κι όμως ήμουν. Τα πραγματικά συμπτώματα ήρθαν λίγο αργότερα, χωρίς να είναι αμέσως πολύ έντονα - μη φανταστείτε δηλαδή ότι ξαφνικά γινόμαστα Πάμελα Αντερσον! πάντως επειδή κάποιες αλλαγές είναι δύσκολο να τις κρίνεις γιατί είναι ανεπαίσθητες και συμβαίνουν και λόγω της περιόδου ή άλλων παραγόντων, για μενα αυτό που πραγματικά ήταν ένδειξη που δεν την είχα ξαναδεί ποτέ (βέβαια την πρόσεξα μετά το θετικό τέστ) ήταν οι φλέβες στο στήθος. Πολύ γρήγορα φάνηκαν και ακόμα και τώρα που είμαι στον 4ο κάθε φορά που τις παρατηρώ ... ενθουσιάζομαι! Αχ, τι τραβάμε, αλλά και πόσο μοιάζουμε, αν και δεν γνωριζόμαστε! Οσο για πονάκια είχα για όλους τους 2 πρώτους μήνες και όλο φοβόμουνα ότι κάτι συμβαίνει... Αλλά δε συνέβη .... Αρα δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με αυτά τα κριτήρια, λίγη υπομονή θέλει για να γίνει το τεστ την κατάλληλη μέρα... Ξανα καλη επιτυχία!

Καλημέρα! κι εμείς κάναμε μικρογονιμοποίηση τον Ιούλιο και είμαι έγκυος τώρα. Οι ενέσεις δεν μου προκάλεσαν καμία απολύτως παρενέργεια - προφανώς εσένα σε ενοχλεί το φάρμακο για το ουρεάπλασμα που είναι κάτι έξτρα, και φαντάζομαι θα σταματήσει σε λίγο - αλλά οι ίδιες οι ενέσεις ούτε παρενέργειες έχουν ούτε πονάνε (και στο λέω εγώ που τις έτρεμα πριν...) Επειδή δε είχα μια φοβία που λε΄νε ότι παχαίνεις με τις ορμόνες και φοβόμουν μήπως χρειαστώ πολλές προσπάθειες και αντί να μείνω έγκυος απλώς πρηστώ, πρόσεξα τη διατροφή μου κατά το διάστημα των ενέσεων περιόρισα το αλάτι και στο τέλος έφτασα να χάσω και ένα κιλό! Καλή επιτυχία σας εύχομαι και να ξέρεις ότι όταν πετύχει ξεχνάς αμέσως τη διαδικασία ή τη θυμάσαι με συγκίνηση!

Καλημέρα, συμφωνώ με όλες ότι πρέπει οπωσδήπτοε να την κάνεις. Αλλωστε δεν έχει κινδύνους ή παρενέργειες ούτε είναι κάτι επώδυνο για να μπαίνεις σε δίλημμα! Γι' αυτό και δεν το συνδέουν με την ηλικία της μαμάς όπως πχ την αμνιοπαρακέντηση. Νομίζω ότι και 20 χρονών να είναι μια έγκυος την κάνει. Οι κλασικοί γυναικολόγοι, ακόμα και οι πιο "τοπ" δεν την κάνουν οι ίδιοι και σε στέλνουν σε εξειδικευμένο - αυτό σημαίνει ότι φαίνονται και ερευνώνται πολύ περισσότερα πράγματα απ' ό,τι στο υπέρηχο που κάνουν οι ίδιοι. Από ' κει και πέρα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην εποχή των μαμάδων μας δεν υπήρχε αυτή η εξέταση - αλλά πολλά επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας δεν υπήρχαν τότε και σήμερα ούτε διανοόυμαστε να μην τα εκμεταλλευτούμε. Το κόστος δεν το γνωρίζω (είμαι στον 4ο ακόμα) αλλά αν κρίνω απο της αυχενικής που ήταν 150 ΕΥρώ πιστεύω ότι θα είναι κάτι ανάλογο και θεωρώ ότι δεν είναι σπουδαίο μπροστά σε όλα τα έξοδα που θα μας στοιχίσει η εγκυμοσύνη, ο τοκετό και .... το ίδιο το παιδάκι (με το καλό) μέχρι τα ... 30 χρόνια περίπου!! Με το καλό να έρθουν τα μωράκια μας!!!

γεια σας και καλή επιτυχία! Τα χάπια αυτά και εμένα μου είχαν προκαλέσει καθυστέρηση και είχα χαρεί τζάμπα. Γι' αυτό πρέπει να κάνετε χοριακή την ημέρα που λέει ο γιατρός - ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα.

koukou δεν ξέρω αν ρωτάς εμένα, πάντως είχα κάνει κι εγώ 2 σπερματεγχύσεις μία φυσικού κύκλου και μία με διέγερση που δεν πέτυχαν. Δεν έφτασα μέχρι τις 4 που λένε συνήθως γιατί με άγχωνε η ηλικία μου, το μη διαπιστωμένο πρόβλημα και το γεγονός ότι και η σπερματέγχυση έχει ενέσεις, επισκέψεις, κόστος και άγχος αναμονής, οπότε προτίμησα να ... αλλάξω στάδιο... Είχα κάνει πρώτα σαλπιγγογραφία και ήταν εντάξει. Πόνεσα λιγο μόνο εκείνη την ώρα, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί είναι βασικόταταη εξέταση. Εκανα ορμονικές εξετάσεις αίματος (είναι συγκεκριμένο "πακέτο") που ήταν εντάξει, εξετάσεις αίματος περιόδου για μυκόπλασμα ουρεάπλασμα και χλαμύδια. Εκεί μου βγήκαν θετικά το 1ο και το 3ο και πήραμε με τον άντρα μου αντιβίωση. Ωστόσο δεν έφταιγε αυτό γιατί πέρασε μετά ένας χ΄ρονος (το είχα κάνει στην αρχή των προσπαθειών) και δεν έμεινα. Πριν την εξωσωματική όμως το ξαναέκανα και ήταν όλα αρνητικά! Εκανα στον ένα χρόνο προσπαθειών υστεροσκόπηση - γίνεται με ελαφριά νάρκωση κρατάει πολύ λίγο, βγαίνεις την ίδια μέρα από το νοσοκομείο και βλέπει αν υπάρχουν προβλήματα μέσα στη μήτρα που να εμποδίζουν την εμφύτευση του γονιμοποιημε΄νου ωαρίου, όπως πολύποδες, συμφύσεις, ινομυώματα κλπ. Είναι και επεμβατική, δηλαδή αν βρεθεί κα΄τι το θεραπεύουν επί τόπου. Έκανα και μια εξέταση αίματος για κάτι κύτταρα που λε΄γονται natural killer cells και υποτίθεται ότι καμιά φορά είναι πολύ αυξημένα, αντιλαμβάνονται το σπέρμα ως "εχθχρό" και το εξολοθρεύουν. Αυτό δεν το πιστεύουν όλοι οι γιατροί - είναι όμως απλή εξέταση και σε εμένα βγήκε καλή. Τέλος, όταν αποφάσισα να κάνω την εξωσωματική σχετικά "νωρίς" και χωρίς να εξαντλήσω τις σπερματεγχύσεις, επέλεξα να κα΄νω και λαπαροσκόπηση. Αυτή είναι επέμβαση με νάρκωση χωρίς διανυκτέρευση στο νοσοκομείο και ελέγχεται όλη η κοιλιά - είναι ο μόνος τρόπος να εντοπιστεί η ενδομητρίωση και ελέγχει λεπτομερώς ωοθήκες, σάλπιγγες, τα πάντα. Πολλές γυναίκες θεωρούν πολύ προχωρημένη την εξέταση αυτή επειδή είναι επέμβαση, όμως εγώ, επειδή δεν γνωρίζαμε το πρόβλημα, ήθελα οπωσδήποτε να την κάνω πριν την εξωσωματική, γιατί με τρόμαζε πολύ το ενδεχόμενο να έχω κάτι που θα μπορούσε να θεραπευτεί και είτε να αποφύγω την εξωσωματική τελείως, είτε να αυξήσω τις πιθανότητες επιτυχίας της. Αν όμως εσύ γνωρίζεις ποιο είναι το πρόβλημα και αν είσαι και πιο μικρή από εμένα (είμαι 34) τότε ίσως είναι υπερβολικό να το κάνεις πριν την εξωσωματική. Διευκρινίζω, ότι εγώ σου λέω τι κάναμε εμείς - δεν σε συμβουλεύω γιατί δεν είμαι γιατρός και γιατί δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία σου και δεν ξέρω καν τι συμβαίνει στην περίπτωσή σου. Η μοναδική μου συμβουλή είναι να πράξεις όπως νιώθεις, γιατί κάθε άνθρπωος είναι διαφορετικός. Εγώ είχα φαγωθεί να βρω το πρόβλημα και ΄΄ετσι έκανα σχεδόν όλες τις εξετάσεις που προβλέπονται - άλλος μπορεί να είναι πολύ πιο ψύχραιμος από εμένα και να περιμένει πιο πολύ. Αλλωστε και εγώ δεν έμαθα ποτέ ποιο ήταν το πρόβλημα, παρά τις εξετάσεις... Καλή επιτυχία

Καλημέρα! Εκανα την πρώτη μου εξωσωματική λόγω ανεξήγητης υπογονιμότητας και είμαι τώρα έγκυος. Είμαι 34 χρονών. Ο γιατρός μου θεωρούσε ότι θα μπορούσα να περιμένω κι άλλο αφού δεν βρισκόταν πρόβλημα αλλα΄εγώ φοβόμουν την ηλικία μου (προσπαθούσαμε 20 μήνες περίπου και είχαμε κάνει σχεδόν όλες τις εξετάσεις που προβλέπονται). Βέβαια ενώ νόμιζα ότι όλα τελειώνουν μόλις μείνεις έγκυος, τελικά μετά αρχίζουν άλλες ανησυχίες και αγωνίες (κάποιοι λένε ότι είναι ¨"προπόνηση" για τη μητρότητα. Εχω να σου πω τα εξής ελπίζοντας να σε βοηθήσω να ηρεμήσεις: α) το να έχεις μια ένδειξη για το "τι φταίει" είναι μια παρηγοριά γιατί είναι πιο εύκολο για το γιατρό σου να χαράξει γραμμή πλεύσης - εμείς που δε βρίσκαμε το πρόβλημα είχαμε τρελλαθεί και φανταζόμασταν ότι μπορεί να έοχυμε κάτι που η επιστήμη ακόμη δεν το έχει καν ανακαλύψει κλπ κλπ. β) είσαι 25 όπως γράφει το όνομα σου; Είσαι δηλαδή μικρούλα, ο χρόνος είναι απολύτως με το μέρος σου, δεν έχεις κανένα λόγο να πανικοβληθείς και να βιαστείς! γ) Οπωσδήποτε να επαναλάβετε το σπερμοδιάγραμμα αφού έχετε δύο ακραία και αντιφατικά αποτελέσματα - να ξέρεις ότι η ποιότητα του σπέρματος μεταβάλλεται κατά καιρούς λόγω διαφόρων παραγόντων - αλλά η τόση διαφορά δίνει την υποψία λάθους δ) Μην παραλείψεις να κάνεις κι εσύ κάποιες βασικές εξετάσεις, ειδικά αν το αποτέλεσμα τελικά είναι "μέτριο" - ε) η εξωσωματική δεν είναι κάτι τραγικό σαν διαδικασία. Το πρόβλημα είναι το άγχος το οποίο εξαρτάται από το χαρακτήρα σου και του άντρα σου. Ομως ως διαδικασία πραγματικά είναι απλή. Οι ενέσεις είναι απλές και δεν πονάνε (εμένα έμαθε και μου τις έκανε ο άντρας μου, οπότε γλιτώσαμε και τα πήγαιν' έλα). Η ωοληψία και η εμβρυομεταορά είναι απλούστατες και απολύτως ανώδυνες διαδικασίες. Η αναμονή είναι το πιο δύσκολο, αλλά περνάει, 12 μέρες είναι συνήθως. Εγώ κοιμόμουν πάρα πολύ (νομίζω ότι όταν τεμπελιάζει κανείς καταλήγει να νυστάζει πιο πολύ απ' ό,τι όταν είναι φουλ δραστήριος)και έβλεπα dvd friends (το απόλυτο αγχολυτικό). Βέβαια, ήμουν τυχερή και δεν βίωσα την "αποτυχία" αλλά ούτως ή άλλως δεν πρέπει να ξεκινάς με αυτή τη σκέψη - άλλωστε, επειδή έχω "μελετήσει" πολύ το θέμα, σήμερα όλα τα ζυεγάρια πετυχαίνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και η εξωσωματική η ίδια έχει βελτιώσει τα ποσοστά της στ) Επειδή έχω κι εγώ σχέση με Χαλκίδα αν και μένω Αθήνα, μην το αναφέρεις σαν τρομερή απόσταση! Τώρα με τον καινούργιο δρόμο ειναι δυο βήματα και υπάρχουν πολλά κέντρα εξωσωματικής και διαγνωστικά εργασήρια (αν τα χρειαστείς) στά βόρεια προάστεια! ζ) Εγώ που σου τα λέω αυτά εκ των υστέρων, πέρασα μεγάλη στενοχώρια - είναι αλήθεια αυτό, το παραδέχομαι. Οπωσδήποτε δε με βοήθησε, μάλιστα κάποια στιγμή λίγο πριν την εξωσωματική παρουσίασα σχεδόν για πρώτη φορά στη ζωή μου διαταραχή στην περίοδο που ήταν πάντα ρολόι! Ξέρω όμως πως ό,τι και να μς πει οποιοσδήποτε δεν υπάρχει κουμπί που να κλείνει το άγχος. Δίαιτα με το ζόρι γίνεται, ξεαγχωμα με το ζόρι όχι! Γι΄αυτό είμαι της άποψης, αν κάποιος αγχώνεται πολύ για κάτι, να κάνει βήματα (εξετάσεις, επίσκεψη σε πιο ειδικό γιατρο κλπ). Αν ανήκεις στην τυχερή κατηγορία των αισιόδοξων και θετικών΄ανθρώπων όμως επικεντρώσου καταρχήν στο σπέρμα να βρειτε ποια είναι η αλήθεια και αν το αποτέλεσμα δεν είναι πολύ αρνητικό, αφού είσαι και μικρή, περιμένετε λίγο, γιατί το "μέτριο" σπέρμα μπορεί απλώς να θέλει το χρόνο του! η) αν σε ενδιαφέρει μπορώ να σου συστήσω το γιατρό που μου έκανε την εξωσωματική τον οποίο τον θεωρώ τέλειο όχι μόνο ως επιστήμονα λλά και ως άνθρωπο. Το τελευταίο δεν είναι συχνό στους γιατρούς, ειδικά στους καλούς. Αυτός με καταλάβαινε και μου έδινε θάρρος χωρίς φανφάρες και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πες μου όμως να σου στείλω προσωπικό μήνυμα (νομίζω ότι είναι καλύτερα) Καλη επιτυχία!

Σιγουρα μπορείς να αντεπεξέλθεις... Πιστεύω ότι υπό τις συνθήκες αυτές, αν δεν ένιωθες την επιθυμία, δεν θα είχες διανοηθεί να το κρατήσεις και δεν θα είχες συμβουλευθεί και κανέναν... Καταλαβαίνω όμως ότι νιώθεις χάλια, αφού τσακώνεστε κλπ... Νομίζω πάντως ότι ακόμα υπάρχει επλπίδα να αλλάξει αντιμετώπιση και πραγματικά το εύχομαι. Δεν μας είπες, η μαμά σου το ξέρει; άλλοι δικοί σας;

Σιγουρα μπορείς να αντεπεξέλθεις... Πιστεύω ότι υπό τις συνθήκες αυτές, αν δεν ένιωθες την επιθυμία, δεν θα είχες διανοηθεί να το κρατήσεις και δεν θα είχες συμβουλευθεί και κανέναν... Καταλαβαίνω όμως ότι νιώθεις χάλια, αφού τσακώνεστε κλπ... Νομίζω πάντως ότι ακόμα υπάρχει επλπίδα να αλλάξει αντιμετώπιση και πραγματικά το εύχομαι. Δεν μας είπες, η μαμά σου το ξέρει; άλλοι δικοί σας;

Σιγουρα μπορείς να αντεπεξέλθεις... Πιστεύω ότι υπό τις συνθήκες αυτές, αν δεν ένιωθες την επιθυμία, δεν θα είχες διανοηθεί να το κρατήσεις και δεν θα είχες συμβουλευθεί και κανέναν... Καταλαβαίνω όμως ότι νιώθεις χάλια, αφού τσακώνεστε κλπ... Νομίζω πάντως ότι ακόμα υπάρχει επλπίδα να αλλάξει αντιμετώπιση και πραγματικά το εύχομαι. Δεν μας είπες, η μαμά σου το ξέρει; άλλοι δικοί σας;

Ξέρω κι εγώ μία περίπτωση που μετά την επέμβαση έγινε σύλληψη και μάλιστα πολύ γρήγορα. Δεν είμαι γιατρός όμως και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική - δεν σημαίνει ότι φταίει για όλα η κιρσοκήλη, αλλά αφού βρέθηκε να κάνετε την επέμβαση και να τσεκάρετε αργότερα αν υπάρχει βελτίωση. Κι εγώ είμαι 33, όντως δεν είμαστε κοριτσάκια, αλλά αφού έχει βρεθεί κα΄τι, έχετε 6 μήνες περιθώριο για να προσπαθήσετε να το διορθώσετε και μετά αν δεν έχει γίνει, να προχωρήσετε παρα πέρα... Εννοώ ότι δεν πρόκειται να εξαφανισθεί η γονιμότητά μας σε 6 μήνες, απλώς δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο στο σκοτάδι.

Ξέρω κι εγώ μία περίπτωση που μετά την επέμβαση έγινε σύλληψη και μάλιστα πολύ γρήγορα. Δεν είμαι γιατρός όμως και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική - δεν σημαίνει ότι φταίει για όλα η κιρσοκήλη, αλλά αφού βρέθηκε να κάνετε την επέμβαση και να τσεκάρετε αργότερα αν υπάρχει βελτίωση. Κι εγώ είμαι 33, όντως δεν είμαστε κοριτσάκια, αλλά αφού έχει βρεθεί κα΄τι, έχετε 6 μήνες περιθώριο για να προσπαθήσετε να το διορθώσετε και μετά αν δεν έχει γίνει, να προχωρήσετε παρα πέρα... Εννοώ ότι δεν πρόκειται να εξαφανισθεί η γονιμότητά μας σε 6 μήνες, απλώς δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο στο σκοτάδι.

Ξέρω κι εγώ μία περίπτωση που μετά την επέμβαση έγινε σύλληψη και μάλιστα πολύ γρήγορα. Δεν είμαι γιατρός όμως και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική - δεν σημαίνει ότι φταίει για όλα η κιρσοκήλη, αλλά αφού βρέθηκε να κάνετε την επέμβαση και να τσεκάρετε αργότερα αν υπάρχει βελτίωση. Κι εγώ είμαι 33, όντως δεν είμαστε κοριτσάκια, αλλά αφού έχει βρεθεί κα΄τι, έχετε 6 μήνες περιθώριο για να προσπαθήσετε να το διορθώσετε και μετά αν δεν έχει γίνει, να προχωρήσετε παρα πέρα... Εννοώ ότι δεν πρόκειται να εξαφανισθεί η γονιμότητά μας σε 6 μήνες, απλώς δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο στο σκοτάδι.

Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω, πώς να σε παρηγορήσω... Ομως το μωράκι σου είναι μισό εσύ και μισό εκείνος - Στα μάτια του θα βλέπεις και τον άντρα σου ... Σίγουρα θα σου δώσει δύναμη μόλις γεννηθεί ... ΚΑταλαβαίνω ότι τώρα υπερισχύει η θλίψη σου και είναι φυσικό..., η κάθε μία και ο καθένας το ίδιο θα ένιωθε. Τη δύναμη την έχεις για σένα και το παιδί σας, αλλά νομίζω ότι και η λύπη πρέπει να βιώνεται... Δεν σε ξέρω και όμως κρατιέμαι να μην κλάψω, κουράγιο και καλώς να έρθει το μωράκι σου... Οπως είπε και η άλλη κοπέλα, γράφε μας, καμιά φορά αυτή η επικοινωνία με άγνωστους κάνει καλό, όσο και αν φαίνεται παράξενο.

Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω, πώς να σε παρηγορήσω... Ομως το μωράκι σου είναι μισό εσύ και μισό εκείνος - Στα μάτια του θα βλέπεις και τον άντρα σου ... Σίγουρα θα σου δώσει δύναμη μόλις γεννηθεί ... ΚΑταλαβαίνω ότι τώρα υπερισχύει η θλίψη σου και είναι φυσικό..., η κάθε μία και ο καθένας το ίδιο θα ένιωθε. Τη δύναμη την έχεις για σένα και το παιδί σας, αλλά νομίζω ότι και η λύπη πρέπει να βιώνεται... Δεν σε ξέρω και όμως κρατιέμαι να μην κλάψω, κουράγιο και καλώς να έρθει το μωράκι σου... Οπως είπε και η άλλη κοπέλα, γράφε μας, καμιά φορά αυτή η επικοινωνία με άγνωστους κάνει καλό, όσο και αν φαίνεται παράξενο.

Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω, πώς να σε παρηγορήσω... Ομως το μωράκι σου είναι μισό εσύ και μισό εκείνος - Στα μάτια του θα βλέπεις και τον άντρα σου ... Σίγουρα θα σου δώσει δύναμη μόλις γεννηθεί ... ΚΑταλαβαίνω ότι τώρα υπερισχύει η θλίψη σου και είναι φυσικό..., η κάθε μία και ο καθένας το ίδιο θα ένιωθε. Τη δύναμη την έχεις για σένα και το παιδί σας, αλλά νομίζω ότι και η λύπη πρέπει να βιώνεται... Δεν σε ξέρω και όμως κρατιέμαι να μην κλάψω, κουράγιο και καλώς να έρθει το μωράκι σου... Οπως είπε και η άλλη κοπέλα, γράφε μας, καμιά φορά αυτή η επικοινωνία με άγνωστους κάνει καλό, όσο και αν φαίνεται παράξενο.

Είναι λίγο δύσκολη η κατάσταση όντως ... Φαντάζομαι θα έχεις πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Νομίζω όμως (αν και δεν έχω παιδί) ότι καθώς θα προχωράει η εγκυμοσύνη και θα γίνεται πιο αντιληπτή από εσένα, θα υπερισχύσει η χαρά για το μωράκι που έρχεται - προς το παρόν, εφόσον είναι κάτι που δεν είχες προλάβει να το σκεφτείς και να το ονειρευτείς, προφανώς νιώθεις μόνο κάποιες αλλαγές στο σώμα σου. Όσο για το μπαμπά, αυτός όπως όλοι οι άντρες θα χρειαστεί περισσότερο χρ΄νο και πιο χειροπιαστά πράγματα (να δει ΄χεράκια και ποδαράκια στον υπέρηχο, ή ίσως ακόμα και το ίδιο το μωρό όταν γεννηθεί) για να συνειδητοποιήσει και να απολαύσει την κατάσταση. Ο μπαμπάς μου, ο οποίος μου έχει αδυναμία σε σημείο να .... μας κοροιδεύουν, έχει πει ότι ένιωσε για πρώτη φορά να με αγαπάει, όταν ήμουν περίπου 6 μηνών και γύρισε από ένα ταξίδι και μου είπαν να ο μπαμπάς και, λέει, τον κοίταξα (γιατί τα μωράκια στην αρχή μάλλον δεν εστιάζουν ιδιαίτερα με τα ματάκια τους)... φαντάσου! Οι δικοί σας το έμαθαν; Σκέφτεστε να πάτε σύντομα να μείνετε μαζί ή το έχετε αφήσει για αργότερα;

Είναι λίγο δύσκολη η κατάσταση όντως ... Φαντάζομαι θα έχεις πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Νομίζω όμως (αν και δεν έχω παιδί) ότι καθώς θα προχωράει η εγκυμοσύνη και θα γίνεται πιο αντιληπτή από εσένα, θα υπερισχύσει η χαρά για το μωράκι που έρχεται - προς το παρόν, εφόσον είναι κάτι που δεν είχες προλάβει να το σκεφτείς και να το ονειρευτείς, προφανώς νιώθεις μόνο κάποιες αλλαγές στο σώμα σου. Όσο για το μπαμπά, αυτός όπως όλοι οι άντρες θα χρειαστεί περισσότερο χρ΄νο και πιο χειροπιαστά πράγματα (να δει ΄χεράκια και ποδαράκια στον υπέρηχο, ή ίσως ακόμα και το ίδιο το μωρό όταν γεννηθεί) για να συνειδητοποιήσει και να απολαύσει την κατάσταση. Ο μπαμπάς μου, ο οποίος μου έχει αδυναμία σε σημείο να .... μας κοροιδεύουν, έχει πει ότι ένιωσε για πρώτη φορά να με αγαπάει, όταν ήμουν περίπου 6 μηνών και γύρισε από ένα ταξίδι και μου είπαν να ο μπαμπάς και, λέει, τον κοίταξα (γιατί τα μωράκια στην αρχή μάλλον δεν εστιάζουν ιδιαίτερα με τα ματάκια τους)... φαντάσου! Οι δικοί σας το έμαθαν; Σκέφτεστε να πάτε σύντομα να μείνετε μαζί ή το έχετε αφήσει για αργότερα;

Είναι λίγο δύσκολη η κατάσταση όντως ... Φαντάζομαι θα έχεις πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Νομίζω όμως (αν και δεν έχω παιδί) ότι καθώς θα προχωράει η εγκυμοσύνη και θα γίνεται πιο αντιληπτή από εσένα, θα υπερισχύσει η χαρά για το μωράκι που έρχεται - προς το παρόν, εφόσον είναι κάτι που δεν είχες προλάβει να το σκεφτείς και να το ονειρευτείς, προφανώς νιώθεις μόνο κάποιες αλλαγές στο σώμα σου. Όσο για το μπαμπά, αυτός όπως όλοι οι άντρες θα χρειαστεί περισσότερο χρ΄νο και πιο χειροπιαστά πράγματα (να δει ΄χεράκια και ποδαράκια στον υπέρηχο, ή ίσως ακόμα και το ίδιο το μωρό όταν γεννηθεί) για να συνειδητοποιήσει και να απολαύσει την κατάσταση. Ο μπαμπάς μου, ο οποίος μου έχει αδυναμία σε σημείο να .... μας κοροιδεύουν, έχει πει ότι ένιωσε για πρώτη φορά να με αγαπάει, όταν ήμουν περίπου 6 μηνών και γύρισε από ένα ταξίδι και μου είπαν να ο μπαμπάς και, λέει, τον κοίταξα (γιατί τα μωράκια στην αρχή μάλλον δεν εστιάζουν ιδιαίτερα με τα ματάκια τους)... φαντάσου! Οι δικοί σας το έμαθαν; Σκέφτεστε να πάτε σύντομα να μείνετε μαζί ή το έχετε αφήσει για αργότερα;

Γεια σου Εμμανουέλα! Ελειψα διακοπές και έχασα επεισόδια! Πώς είσαι; Ολα καλά και με την εγκυμοσύνη και με τον σύντροφό σου;