ΛΙΖΑ

Τότε θα έλεγα να κάνεις τροφοβλάστη, εάν δεν υπάρχει κάποιος ανασταλτικός παράγοντας αιμορραγίας ή θέσης κλπ. Λυπάμαι γι' αυτά που πέρασες και εύχομαι από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά! Πόσο έγκυος είσαι; Εγώ είμαι στην 25η εβδομάδα, 35 χρ και περιμένω το πρώτο.

καλημέρα! εγώ έκανα πριν 2 εβδομάδες αμνιοπαρακέντηση (πήγαν όλα καλά ευτυχώς!), αλλά επειδή η "υποψία" υπήρχε ήδη από την αυχενική, ασχολήθηκα τότε και με την τροφοβλάστη, οπότε θα σου πω τι ξέρω. Η τροφοβλάστη γίνεται πάνω κάτω κατά το διάστημα που γίνεται και η αυχενική. Περίπου 11η -13η εβδομάδα. Η αμνιοπαρακέντηση γίνεται μετά την 17η εβδομάδα και μπορείς να την κάνεις οποτεδήποτε από εκεί και πέρα, μόνο που μετά την 24η εβδομάδα στην Ελλάδα απαγορεύεται η διακοπή της κύησης (ακόμα και αν βρεθεί σοβαρό πρόβλημα), γι' αυτό οι γιατροί συνήθως λένε να γίνει μέχρι την 22η (τα πρώτα αποτελέσματα για το σύνδρομο down βγαίνουν σε 3 μέρες, αλλά για κάποιες άλλες πιο σπάνιες ασθένειες βγαίνουν σε 2-3 εβδομάδες) Οσον αφορά στο τι καταλαβάίνουμε εμείς, νομίζω ότι οι δυο διαδικασίες είναι ακριβώς ίδιες. Μία βελόνα πάρα πολύ λεπτή που είναι συνδεδεμένη με μια μεγάλη σύριγγα μπαίνει στην κοιλιά - ενώ παράλληλα παρακολουθείται το εσωτερικό της και το μωρό υπερηχογραφικά και ρουφάει υγρό. Κρατάει λιγότερο από 1 λεπτό, πονάει ελάχιστα (λιγότερο από το να σου πάρουν αίμα) και μετά σου λένε να περιορίσεις τις δραστηριότητ΄΄ες σου για λίγες μέρες - ανάλογα με το γιατρό αλλά και τη γυναίκα μπορεί να σου πει από 2 μέρες εώς μία εβδομάδα, από ξάπλα μέχρι "απλά χαλαρά". Παίρνεις και αντιβίωση για λίγες μέρες. Η διαφορά είναι ότι στην αμνιοπαρακέντηση ρουφάνε αμνιακό υγρό (αυτό στο οποίο "κολυμπάει" το μωράκι, ενώ στην τροφοβλάστη υγρό από τον πλακούντα. Και τα δύο δείχνουν αν υπάρχουν ασθένειες όπως το σύνδρομο ντάουν, καθώς και το φύλο. Η τροφοβλάστη ίσως απαιτεί λίγο πιο δύσκολο και λεπτό χειρισμό - προφανώς επειδή στοχεύει σε μία περιοχή μικρότερη και γι' αυτό έχει ελαφρώς πιο αυξημένο ποσοστό προβλήματος - λένε επίσης ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να μη συλλεγεί αρκετό υγρό και να χρειαστεί επανάληψη. Ομως, εφόσον πετύχει, μαθαίνεις πολύ νωρίτερα στην κύηση τα νέα οπότε ησυχάζεις νωρίς. Αν πάλι κα΄τι δεν πάει καλά, όλα είναι πιο εύκολα (και πρακτικά και συναισθηματικά) όσο πιο νωρίς στην κύηση είναι κανείς. Με τις πιο απαισιοδοξες εκτιμήσεις, το ποσοστό αποβολής και στις δύο περιπτώσεις είναι 1%. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι και 0,5% - ακόμα πιο μικρό. Εχει σημασία να είναι πολύ έμπειρος ο γιατρός, να ακολουθηθούν κατά γράμμα οι οδηγίες. Για την τροφοβλάστη έχω ακούσει ότι δεν τη συνιστούν εάν είχε υπάρξει αποκόλληση για λόγους ασφαλείας. Επίσης, στη δική μου περίπτωση μου είχαν πει ότι υπήρχει μία πολυπλοκότητα παραπάνω γιατί είχα οπισθία κάμψη της μήτρας και οπίσθιο πλακούντα – οπότε ήταν λίγο δυσκολότερη η προσέγγιση – βέβαια, επειδή είχα πάρει και δεύτερη γνώμη, ο δεύτερος γιατρός που ήταν αρκετά μεγαλύτερος σε ηλικία από τον πρώτο και πολύ γνωστός, είχε διαφωνήσει και είχε πει ότι γίνεται. Εγώ επειδή φοβήθηκα τότε από αυτό που είχε πει ο πρώτος, τελικά ανέμενα την αμνιοπαρακέντηση – η αναμονή όμως είχε πολλή αγωνία. Ελπίζω να σου έδωσα μία ιδέα – φυσικά επειδή δεν είμαι παρά μια γυναίκα που της έτυχε να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, εννοείται πως πρέπει να ρωτήσεις και το γιατρό για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα σε σχέση και με τη δική σου περίπτωση. Πάντως ο λόγος του προβληματισμού σχετικά και με τα δύο αυτά, είναι μόνο αυτό το ποσοστό επιπλοκής, όχι το αν είναι επώδυνο. Τίποτα δεν είναι, ειδικά για μία έγκυο που θέλοντας και μη αναγκάζεται να ξεπεράσει το φόβο της βελόνας, λόγω εξετάσεων αίματος κλπ Οπωδσήποτε πάντως διάλεξε κάποιον καταξιωμένο και ειδικό γιατρό, ακόμα και αν είναι πιο ακριβός – δεν είναι κάτι που κάνει ο κάθε γυναικολόγος. – δηλαδή δικαίωμα έχει, αλλά η τεχνική οπωσδήποτε βελτιώνεται με την εμπειρία.

Είμαι 35, περιμένω το πρώτο μου μωρό μετά από εξωσωματική και έκανα την αμνιοπαρακέντηση πριν 20 μέρες λόγω αυξημένης αυχενικής. Ευτυχώς τα αποτελέσματα ήταν καλά (σε 3 μέρες παίρνεις τα πρώτα, τα πιο σημαντικά και σε 2 εβδομάδες και κάποια παραπάνω για πολύ σπάνιες παθήσεις) Η διαδικασία δεν είναι τίποτα. Αν δεν υπήρχε αυτός ο μικρός κίνδυνος, ούτε που θα το συζητούσαμε. Ουσιαστικά είναι σαν να σου κάνουν μία αιμοληψία στην κοιλιά - και μπορώ να πω ότι και το τσίμπημα είναι λιγότερο αισθητό από το τσίμπημα της φλέβασ στο χέρι. Κρατάει πολύ λίγο (1 λεπτό). ΄Μέχρι και την επόμενη μέρα ένιωθα κάτι σαν ανεπαίσθητη ενοχλησούλα τύπου περιόδου - ίσως ήταν και από το άγχος μου. Εγώ λόγω του ότι είχε προηγηθεί δυσκολία στη σύλληψη, ήμουν λίγο πιο υπερβολική. Εμεινα 5 μέρες σπίτι, εκ των οποίων τις 2 πρώτες στον καναπέ. Ο γιατρός είχε πει ότι οι 2 πρώτες μέρες είναι οι κρίσιμες και απλώς να μην ζορίζομαι και να μην κουράζομαι. Πήρα και 3 μέρες αντιβίωση. Μη φοβάσαι καθόλου τον πόνο πάντως - δεν είναι τίποτα Καλή επιτυχία!

Χαίρομαι πολύ για τα νέα σου και που βγήκες από το δίλημμα! Ελπίζω να χαλαρώσεις τώρα και να απολαύσεις τις επόμενες μέρες! Καλό σαββατοκύριακο!

Αννιώ εγώ είμαι έγκυος στο πρώτο, οπότε δεν έχω ακόμα την εμπειρία του τοκετού και των πρώτων μηνών ενός μωρού. Θεωρητικά μιλώντας θεωρώ ωραίο το δεύτερο παιδί, εφόσον το επιτρέπει η υγεία μας και η οικογενειακή μας κατάσταση, για να έχει παρέα ΄το πρώτο και για τα παιδικά του χρόνια αλλά και για αργότερα και για να μάθουν από νωρίς να μοιράζονται πράγματα. Τώρα για το πότε πρέπει να γίνει αυτό, εξαρτάται πολύ από την ηλικία σου και από το πόσο εύκολα έμεινες έγκυος. Εγώ που είμαι σχεδόν 35 και έμεινα με εξωσωματική, να γεννηθεί με το καλό το μωράκι μου και μετά πιστεύω ότι στο εξάμηνο θα ξαναρχίσω τις προσπάθειες γιατί δεν έχω άνεση χρόνου. Αν ήμουνα όμως κάτω απο΄30 και αν είχα μείνει έγκυος με την πρώτη, θα άφηνα ίσως 1,5 - 2 χρονια. Οσο για τα κιλά κλπ, δεν πειράζει, με δύο απανωτές εγκυμοσύνες, θα κάνεις μία δίαιτα και καλή μετά - ενώ αν προλάβεις και γίνεις .... Βανδή μετά την πρώτη, θα απογοητευτείς χειρότερα με τα κιλά της δεύτερης (νομίζω....)

Μαρίνα μου αφού προβληματίζεσαι όλο και περισσότερο, ζήτα και μια 2η γνώμη και κάν'το άμεσα, γιατί είναι λίγος ο καιρός μέχρι την άλλη Πέμπτη. Προφανώς εάν η 2η γνώμη ταυτίζεται με του γιατρού σου θα τον προτιμήσεις, οπότε καλό είναι να μην έχει καταλάβει πριν το βαθμό της αμφιβολίας σου. Οπότε θα έλεγα να πας σήμερα σε κάποιον. Οι περισσότεροι γιατροί εάν παρουσιάσεις την κατάσταση ως "επείγουσα" τελικά σε "χώνουν" ανάμεσα στα ραντεβού τους ακόμα και την τελευταία στιγμή. Εχω ακούσει και εγώ να γίνονται λάθος εκτιμήσεις του βάρους με το υπέρηχο - αλλά ή πρέπει να σταματήσουμε να μετράμε το βάρος, ή αν το μετράμε πρέπει να το πιστέψουμε, έτσι δεν είναι; Κι εμένα το ότι πήρε βάρος με προβληματίζει λίγο ως προς την σκοπιμότητα της επίσπευσης, αλλά πόση άποψη πια μπορούμε να έχουμε; Αν θέλεις να σου γράψω κι εγώ σε πμ το όνομα του γιατρού μου. Εχει ιατρείο δίπλα στο Ιπποκράτειο (κάνει ιατρείο τις Παρασκευές) και ξεγεννά στο Λητώ αλλά είναι και στο Ντυνάν (δεν ξέρω όμως κι εγώ αν λειτούργησε ήδη το μαιευτήριο εκεί) Πάντως στενοχωριέσαι υπερβολικά... Η αρχή του μηνύματός σου μετά το γιατρό με .... κοψοχόλιασε, νόμισα ότι βρήκε κάτι κακό... Προσπάθησε να ηρεμήσεις λίγο το μωράκι σου είναι μια χαρά!!!!

Marina ti egine telika?

δεν το έχω βιώσει, αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι πολύ δύσκολο. ΠΕρνάω άλλου είδους στενοχώριες τώρα που είμαι έγκυος και μερικές φορές νιώθω τύψεις απένταντι στο μωράκι που δεν είμαι συνέχεια χαρούμενη - Αλλά λες ότι έχεις άλλα δύο παιδάκια που σίγουρα είναι πηγή χαράς, παρέα αλλά και τρόπος για να ξεχνιέσαι όσο είναι δυνατόν. δεν ξε΄ρω τι έχει προηγηθεί και τι να σου ευχηθώ - να αλλάξουν τα πράγματα και να τα βρείτε, ή να το ξεπεράσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να βρεις έναν πιο ταιριαστό άνθρωπο... Σίγουρα σου εύχομαι να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη,με το καλό το μωράκι σου και να έρθουν σύντομα πιο χαρούμενες μέρες

Καλημέρα, αυτά που σου είπε ο γιατρός στη Γερμανία επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα στην ιατρική δεν είναι ή άσπρο ή μαύρο. Σε πολλά θέματα οι γιατροί διαφέρουν χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για τις γνώσεις ή την ηθική τους. Οπωσδήποτε θέλουμε ο γιατρός μας να έχει άποψη - για φαντάσου να σου έλεγε "εσύ τι λες, να την πάρουμε να την αφήσουμε, τι λες;" Πάντως, από τη στιγμή που έχεις φτάσει στην 37η, η διαφορά μιας εβδομάδας στον τοκετό τεράστια διαφορά δεν θα κάνει - δεν αντιμετωπίζεις δηλαδή ένα δίλημμα ακραίο, οπότε καλύτερα να ακούσεις το γιατρό σου. Οσο για το θέμα του προγραμματισμού της γέννας, το δέχομαι ότι οι περισσότεροι γιατροί δεν θα προγραμμάτιζαν γέννα την Κυριακή ή ανήμερα τα Χριστούγεννα, οπότε μπορεί να επισπεύδουν τη διαδικασία κατά μία μέρα ή δύο πολλές φορές (που και αυτό σχετικό είναι γιατί δεν υπάρχει η μοναδική απόλυτα σωστή μέρα - όπως άλλωστε και τίποτα δεν είναι απόλυτο στον οργανισμό μας, από την περίοδο μέχρι τα συμπτώματα κλπ λκπ), αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί γιατροί που θα στερούσαν χωρίς λόγο μία ολόκληρη εβδομάδα κύησης. Άλλωστε, ακόμα και αν "μετατόπιζαν" όλες όσες έχουν ΠΗΤ σε ημέρα αργίας, πώς μπορούν να "γλυτώσουν" από τις αναπάντεχες πρόωρες γέννες; Οσο κυνικοί και απατεώνες και αν ήταν, πάντα κάποιας θα της σπάσουν τα νερά Χριστούγεννα ή 3 η ώρα τη νύχτα... Ετσι είναι αυτή η δουλειά. Ας μην φτάνουμε λοιπον σε αυτό το σημείο της καχυποψίας πια... Μη στενοχωριέσαι τόσο πολύ βρε κοριτσάκι, όλα θα πάνε καλά - συν που μπορεί στο τέλος να προλα΄βει να δώσει τη λύση το ίδιο το μωράκι.... ΄Ξέρεις, σκέφτομαι, επειδή έχω περάσει και περνάω το ένα άγχος μετά το άλλο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ότι αν τα μωράκια μερικών από εμάς είχαν φωνή θα μας έλεγαν "αμάν βρε μαμά, κούλαρε λίγο.......!"

Αν επικρατεί μέσα σου η εμπιστοσύνη - που το θεωρώ λογικό λόγω της προιστορίας σου μαζί του - ναι, να τον ακούσεις. Αλλιώς να πας σε κάποιον που δεν έχει καμία σχέση μαζί του για να συγκρίνεις. Αλλά μόνο μια αντίθετη γνώμη γιατρού που θα σε εξετάσει θα έπρεπε να σε κάνει να μην τον ακολουθήσεις. ΝΑ σου πω όμως, δηλαδή πόσες διακοπές να θέλει να κάνει - ακόμα έχουμε 8/12 - υπερβολικη΄ και άδικη μου φαίνεται η σκέψη ότι θέλει να ξεκινήσει διακοπές από βδομάδα - μόνο τις επισκέψεις που θα έχανε τόσες μέρες ... ούτε τα σχολεία δεν κλείνουν τόσο νωρίς... Επιπλέον, πράγματι στην εβδομάδα που είσαι δεν είναι καθόλου σπάνιοι οι τοκετοί ... Ξέρεις, δεν αποκλείεται να περάσω και εγώ από τον ίδιο προβληματισμό (έχω ΠΗΤ 5/4, και 4/4 είναι Κυριακή του Πάσχα) και εσύ τότε θα έχεις αγκαλιά το μωράκι σου και θα γελάς που θα τα θυμάσαι αυτά!!!!

Εγώ δεν είμαι ακόμη στον 6ο και δεν έχω ακόμα καμία γνώση ή εμπειρία για το στάδιο στο οποίο βρίσκεσαι. Πιστεύω όμως ότι μόνο ένας γιατρός μπορεί να κρίνει τι πρέπει να κάνουμε, ούτε εμείς οι ίδιες, ούτε ο άντρας μας, ούτε οι φίλες μας. Εάν υποψιάζεται κανείς λάθος ή ακόμα και σκοπιμότητα, η μόνη λύση είναι η δεύτερη γνώμη από άλλο γιατρό - αλλά και πάλι αν διίστανται προφανώς θα χρειαστεί και τρίτη... και μετά αρχίζει το μπέρδεμα.... Το πέρασα με την αυχενική. Η πρώτη έβγαλε πάρα πολύ ανησυχητικό αποτέλεσμα και έκανα μετά από 3 μέρες σε άλλο γιατρό για να δω και τη δική του άποψη - αν και δεν αμφισβητούσα τις μετρήσεις.... Και όμως κάνει διαφορετική μέτρηση και μου βγάζει τέλειο αποτέλεσμα... Τι να κάνω, ποιον να πιστέψω, πάω και σε τρίτο μετά από 2 μέρες. Βγάζει σχεδόν την ίδια μέτρηση με τον δεύτερο, αλλά πολύ χειρότερες πιθανότητες ... Και οι 3 πιστοποιημένοι. Διαφορές βέβαια και στο αίμα!!!! Αυτός με το κακό αποτέλεσμα μου έλεγε ότι είναι επικίνδυνη η τροφοβλάστη γιατί έχω οπισθία κάμψη και οπίσθιο πλακούντα, οι άλλοι δύο μου λέγανε κάνενας κίνδυνος.... Περίμενα τελικα΄μέχρι την β΄ επιπέδου... Πάω σε 4ο γιατρό για αυτή και μου λεέι ότι πράγματι η αυχενική πτυχή είναι αυξημένη.... Οπότε έκανα αμνιοπαρακέντηση και ευτυχώς, θεέ μου, μόλις πήρα τα οριστικά αποτλέσματα και είναι καλά.... ΠΕριττό να σας πω πώς πέρασαν αυτοί οι 2 μήνες... Γιατί τα λέω αυτά: γιατί στο διάστημα αυτό "ψάρευα" διάφορες φίλες - γνωστές (Δεν ήθελα να πω τι συμβαίνει) και κατάλαβα ότι πολύ συχνά υπάρχουν κα΄ποιες παγιωμένες απόλυτες απόψεις που όμως είναι περισσότερο ψυχολογικές, σίγουρα υποκειμενικές και σίγουρα χωρίς επιστημονική γνώση του δικού σου προβλήματος... Αλλοι θεωρούν την αμνιοπαρακέντηση τρομακτικά επικίνδυνη, άλλοι θα έκαναν ακόμα και στα 18 τους για να άποκλείσουν τον κίνδυνο. Βλέπω και εδώ στο φόρουμ κατά καιρούς φανατικές απόψεις περί θηλασμού, επισκληριδίου, εμβολίου, καισαρικής κλπ. Είναι άλλο το να λέει κανείς την εμπειρία του και άλλο το να συμβουλεύει. Δεν είναι όλοι οι γιατροί απατεώνες, είναι άδικο και επικίνδυνο να το γενικεύουμε έτσι. Σίγουρα όμως κάθε γιατρός έχει την τακτική του και τις απόψεις του, από το πόσο σίδηρο θα πα΄ρεις μέχρι το πώς και πότε θα γεννήσεις. Αν όμως κλονίστηκες θα πρέπει να απευθυνθείς σε άλλο γιατρό και στο τέλος να διαλέξεις ποιον θα ακολουθήσεις. στο Ιασώ, αν κατάλαβα καλά δεν πήρε θέση τελικά - σου είπε πότε πιστεύει ότι πρέπει να γεννήσεις τελικά; Το σίγουρο είναι πάντως ότι το μωρούλι σου είναι καλά - κανείς δεν σου είπε ότι δεν είναι, οπότε μη βάζεις κακές ιδέες στο μυαλό σου!

μια ευχή και από εμένα! Δεν ξέρω την ιστορία σου, αλλά βγάλτην από το μυαλό σου, όλα θα πάνε καλά !!! Τι ωραία που έφτασε η στιγμή! Εγώ περιμένω 5/4 το πρώτο μου με πολύ άγχος και μου φαίνεται αιώνας μέχρι τότε!

το ποσοστό 1/2500 είναι πολύ καλό. Το όριο που βάζουν συνήθως για αμνιοπαρακέντηση είναι 1/350. Η αμνιοπαρακέντηση έχει μάξιμουμ ποσοστό αποβολής 1/100 γι' αυτό δεν τη συνιστούν σε όλες τις γυναίκες - αν ήταν σαν το υπέρηχο προφανώς θα την έκαναν και οι 20άρες με ποσοστό 1/50000 - Ακόμη όμως και τα ποσοστά 1/10000 πάλι έχουν 1 μέσα τους. Είναι τελείως προσωπική απόφαση και έχει να κάνει με το τι σε τρομάζει πιο πολύ εσένα (και τον μπαμπά βέβαια). Υπάρχουν γυναίκες που δεν πάει με τίποτα το μυαλό τους στο κακό - υπάρχουν άλλες που δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ από την ανησυχία. σε ποια κατηγορία ανήκεις εσύ; Επισης, εκτός από την αμνιοπαρακέντηση που γίνεται μετά την 17η εβδομάδα υπάρχει και η τροφοβλάστη που γίνεται τον καιρό της αυχενικής - αν κάποιος δεν αντέχει την αγωνία και την αναμονή. Υπάρχει και η λογική, αφού το ποσοστό σου είναι καλό να περιμένεις την β΄ επιπέδου, να την κάνεις την 21η εβδομάδα το αργότερο και μόνο αν δείξει κάτι ανησυχητικό να προχωρήσεις σε αμνιοπαρακέντηση. Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί πέρασα αυτό το δίλημμα πρόσφατα. Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει στην απόφασή σου. Πρέπει να ακουλουθήσεις το δικό σου ένστικτο και τη δική σου λογική, καθώς και του άντρα σου. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι στατιστικά η πιθανότητα που σου βγήκε θεωρείται πολύ μικρή για κάτι κακό. Και μην ακούς αυτά που λένε - προφανώς, αυτοί που τους έρχονται όλα εύκολα το διατυμπανίζουν και καμαρώνουν, ενώ όσοι έχουν φόβους δεν μιλάνε τόσο - γι'αυτό ακούς συνέχεια τα ... γαμάτα ποσοστά.

Νέλλη μου λυπάμαι πολύ γι' αυτό που σου συνέβη.... Κουράγιο... συμφωνω με την Νέμη και σου εύχομαι να μείνεις έγκυος αμέσως μόλις το επιτρέψει ο γιατρός και να πάνε όλα καλά!

Γεια σου, καλωσόρισες και καλή επιτυχία! Εγώ είμαι 35 χρονών έγκυος στο πρώτο παιδί 23η εβδομάδα με εξωσωματική (μία προσπάθεια) και μακρό πρωτόκολλο. 1. Δεν είχα καμία παρενέργεια και κανέναν πόνο απολύτως. Περιόρισα το αλάτι και τα γλυκά και όχι μόνο δεν πήρα κιλά, αλλά τις 15 μέρες της αναμονής που ήμουν σπίτι έχασα και 2 κιλά! Οι ενέσεις διέγερσης και καταστολής δεν με πόνεσαν καθόλου και μάλιστα σιγά σγιά έμαθε και μου τις έκανε ο άντρας μου. Η ηπαρίνη είναι για τη θρομβοφιλία - θα μπορούσες να κάνεις εξέταση να δεις αν έχεις προδιάθεση ή όχι για να ξέρεις αν πρέπει να κάνεις. Πες στο γιατρό να σου πει τι ακριβώς εξέταση να κάνεις γιατί δεν είναι από αυτά που πας μόνη σου και λες "κάντε μου". Εγώ είχα και κάνω μέχρι σήμερα. αν έχει κανείς κινδυνεύει να αποβάλει. Η ωοληψία δεν με πόνεσε καθόλου, ούτε η διέγερση μου προκάλεσε ιδιαίτερο πρήξιμο ούτε καν πονάκια. Το μακρό πρωτόκολλο γενικά είναι πιο ήπια μορφή διέγερσης από το βραχύ - προφανώς το πρόβλημά σας δεν είναι στην ωορρηξία σου αλλά κάπου αλλού. Είναι μυθοποιημένη η διαδικασία - ούτε πονάει ούτε τίποτα. Το ψυχολογικό είναι το πιο δύσκολο αν είσαι αγχώδης τύπος ή απαισιόδοξη και ένα θέμα είναι σίγουρα και το οικονομικό, αλλά είναι τόσο ιερός λόγος και τόση η χαρά όταν πετύχεις! Το ψυχολογικό προσπάθησε να το ελέγξεις... Στο λέω εγώ που είχα πεθάνει στο άγχος - ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, δεν κάνω την έξυπνη, όμως υποφέρεις άδικα και μπορεί ακόμη και κακό να κάνεις.... Φαντάσου ότι εγώ αποφάσισα το Πάσχα να κάνω εξωσωματική και αγχώθηκα τόσο με το που το αποφάσισα που ενώ περίμενα να αρχίσω ενέσεις την 21η μέρα όπως εσύ, αδιαθέτησα για πρώτη φορά στη ζωή μου την 19η μέρα του κύκλου και βέβαια αναβληθηκε η προσπάθεια! Μη σε αγχώνει λοιπόν η διαδικασία! Οι ενέσεις είναι πανεύκολες, κάποιες τις κάνουν στον εαυτό τους, εμένα ο άντρας μου ή η μαμά μου - τελικά ούτε το φαρμακοποιό έχεις ανάγκη όπως νόμιζα εγώ... Και για να το ελαφρύνουμε λίγο το θέμα, εμένα τελικά η πρώτη ένεση έτυχε να πέσει σε σκ που είχαμε πάει στη Μύκονο - Εκει να δεις άγχος αν θα έβρισκα να μου την κάνουν! Πήγαμε απλώς στο κέντρο υγείας και μου την έκαναν.... Και λέω, γούρι η Μύκονος - μήπως πρέπει να πηγαίνουμε κάθε χρόνο να ανάβουμε κεράκι! Καλή επιτυχία!

για τις ενέσεις: είναι υποδόριες, δηλαδή πολύ μικρή βελονίτσα - θεωρητικά μπορεί κανείς να τις κάνει στον εαυτό του (έτσι κάνουν οι διαβητικοί όλοι τους τη ζωή), αλλά εγώ ανατριχιάζω και έτσι μου τις κάνει ο άντρας μου (και όταν είχα ένα κάταγμα παλιά η μαμά μου). Δεν θέλουν ψυγείο. Αν είσαι έγκυος το ταμείο τις καλύπτει 100%. Κάνω "κλεχανε" των 40. Καμία παρενέργεια εκτός από ψιλομελανίτσες καμιά φορά στο σημείο που γίνονται. Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίζει κανείς το πρόβλημά του και να ξέρουν οι γιατροί πώς αντιμετωπίζεται - μες στην ατυχία σου είσαι τυχερή, όπως είσαι τυχερή και που έμεινες έγκυος φυσιολογικά και θα ξαναμείνεις γρήγορα! Να κάνω και εγώ μια ερώτηση σε όσες έχουν κάνει αυτές τις ενέσεις. Εκτός από την κοιλιά τις κάνατε και σε κανένα άλλο σημείο; τώρα που έχω φουσκώσει, θα ήθελα να εναλλάσσω λίγο τα σημεία...

Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη... Ομως είναι σημαντικό ότι βρήκες το λόγο και ο λόγος αυτός αντιμετωπίζεται πλήρως με τις ενέσεις που σου λε΄νε τα κορίτσια. Αν σε παρηγορεί, η αλήθεια είναι ότι σπάνια οι γιατροί λένε να κάνει κανείς αυτές τις εξετάσεις αν δεν έχει προηγηθεί τουλάχιστον μία αποβολή - μερικο΄ιπεριμένουν να γίνουν και δύο μάλιστα.... Γιατί; τι να πω - υπάρχει η άποψη στην ιατρική ότι δεν πρέπει να κάνουμε του κόσμου τις εξετάσεις αν δεν υπάρχει κάποια ένδειξη γιατί αλλιώς μπορεί να μπούμε σε ανησυχίες διάφορες χωρίς λόγο... εγώ επειδή δεν έμενα έγκυος για άγνωστο λόγο και έκανα εξωσωματική τελικά, με δική μου πρωτοβουλία έκανα αυτές τις εξετάσεις πριν την εξωσωματιή, με τη λογική ότι αφού ήδη έχω ένα πρόβλημα, τουλάχιστον να αποκλείσω κάτι άλλο που μπορώ να το εντοπίσω. Οντως βρέθηκαν κάτι τιμές περίεργες, και τελικά κάνω ενέσεις και όλα πάνε μια χαρά μέχρι τώρα που είμαι στην 22η εβδομάδα. Μη στενοχωριέσαι, το θέμα είναι πολ΄γνωστό στους γιατρο΄ς και αντιμετωπίζεται!

Bούλα μου λυπήθηκα πολύ - και είχα χαρεί πολύ για σενα πριν, κι ας μη σε ξέρω... Ομως, αν είνάι μια εγκυμοσύνη να μην προχωρήσει, καλύτερα αυτό να γίνει τόσο νωρίς παρά αργότερα... Από την άλλη, υποθέτω ότι πριν 2χρόνια, ίσως και να φοβόσουν αν θα κάνεις ποτέ παιδάκι .... Τώρα έχεις ένα κουκλάκι, ξέρεις ότι με τον άντρα σου μπορείτε να κάνετε παιδάκι, τώρα ξέρεις ότι μπορείτε να το πετύχετε και χωρίς εξωσωματική και είσαι και μικρή ακόμα!!!! Αρα σύντομα θα έρθει το αδελφάκι και όλα θα πάνε καλά - αυτό που σου έτυχε, έχει συμβεί σε πολλές γυναίκες, και ακολούθησαν σύντομα άλλες επιτυχημένες εγκυμοσύνες - Δες το σαν ένα θετικό μήνυμα, τώρα ξέρεις ότι θα ξαναμείνεις έγκυος χωρίς ενέσεις και γιατρούς - απλά δεν ήταν τώρα η κατάλληλη στιγμή - Ερχεται όμως!!!! Εγραψε μια κοπέλα, με αυτά που ακούμε δεν θα μπορούμε να χαρούμε στο τέλος - ανατρίχιασα γιατί εγώ έτσι νιώθω - πάω να χαρώ όταν κλωτσάει το μωρό - και μένει η χαρά μισή - γιατί μετά σκέφτομαι, και αν έχει ομως κάποιο πρόβλημα που δεν έχει φανεί ακόμη..... Δυστυχώς όσο μεγαλώνουμε και όσο .... διαβάζουμε, το κακό καρφώνεται στσο μυαλό μας... Στην εποχή της μαμάς μας ίσως δεν θα είχες κάνει εξέταση ακομη, ίσως δεν θα παίρναγες ποτέ ούτε αυτή τη χαρά ούτε αυτή τη λύπη - θα νόμιζες ότι είχες μια τυχαία καθυστέρηση... Χαίρομαι που είπες ότι νιώθεις λίγο καλύτερα, παίξε με τη μαγουλίτσα σου και άφησέ το πίσω σου!!!

Κι εγώ είχα 113 χοριακή την 12 μέρα από την εμβρυομεταφορά και είμαι έγκυος τώρα στον 5ο μήνα... ΚΑφέ δεν είχα, αλλά έπαιρνα και διάφορα χάπια λόγω εξωσωματικής που βοηθάν σε αυτό το θέμα. Το έχω ακούσει πάντως συχνά να συμβαίνει και να μην είναι κακό! ΚΑι πάλι συγχαρητήρια!

αυτό με τις φλέβες στο στήθος είναι πολύ καλό σημάδι! Ηταν το πρώτο σύμπτωμα που κατάλαβα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με περίοδο (όπως πχ το πρήξιμο ή τα πονακια) Συγχαρητήρια!!!!!

Μπράβο, μπράβο, μπράβο1!!! Χαίρομαι πολύ! Καλή εγκυμοσύνη!

Δεν είναι γιατρός μου, αλλά τον είχαν δύο φίλες μου που γέννησαν πρόσφατα και όλα πήγαν καλά. Η μία μάλιστα είχε κάνει μαζί του και την επιτυχημένη της εξωσωματική.

Καλημέρα Πίτερ Παν, εγώ είμαι έγκυος (ένα μωράκι και πρώτο) στην 19η εβδομάδα και 34 χρονών. Δυσκολεύτηκα να μείνω έγκυος (προσπαθούσαμε 20 μήνες, οι εξετάσεις που κάναμε δεν έδειξαν το λόγο και τελικά έκανα εξωσωματική και ευτυχώς πετύχαμε με την πρώτη)και γι' αυτό είμαι συνέχεια μες στο φόβο και στο άγχος. Για να καταλάβεις, έβλεπα τη θετική χοριακή, ήμουν για 2-3 με΄ρες χαρούμενη και μετά αμέσως με έπιανε η αγωνία μήπως απέβαλα και δεν το πήρα είδηση κλπ. Το ίδιο μέχρι σήμερα. Φοβάμαι τόσο πολύ μήπως κάτι πάει στραβά ή μήπως δεν είναι καλά το μωράκι μου που δεν μπορώ κι εγώ να απολαύσω την εγκυμοσύνη, παρόλο που δεν έκανα ούτε έναν εμετό. Δηλαδή, φοβάμαι να χαρώ..... Ενδεχομένως να φταίνε και οι ορμόνες άλλά σίγουρα φταίει και το ότι δεν μου ήρθε εύκολα η εγκυμοσύνη .... Νομίζω όμως από συζητήσεις που έχω και με φίλες μου, ότι η εικόνα των διαφημίσεων, της εγκύου που είναι μες στην καλή χαρά, δεν ισχύει, τουλα΄χιστον για τις άνω των 30 που ξέρουμε δυστυχώς πιο πολλά και όταν είναι και η πρώτη φορά .... Δε σε βοηθάω, προφανώς, απλώς θέλω να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα! Οσο για τα δίδυμα, η κολλητή μου έκανε δίδυμα που είναι τώρα 2 χρονών. Σίγουρα είναι λίγο πιο δύσκολο από το ένα μωρό, αλλά νομίζω αρκεί να κάνεις ό,τι σου λέει ο γιατρός σου και όλα θα πάνε καλά. Προφανώς σε βλέπει πιο συχνά, κάνεις εξετάσεις πιο συχνά . Οπωσδήποτε τα δίδυμα δεν είναι ο κανόνας, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί πολύ, οπότε μην αισθάνεσαι σα να ζεις μια "ακραία" κατάσταση... Αντε, καλή τύχη σε όλες μας, όλα να μας πάνε καλά και σε λίγους μήνες να παίζουμε με τα μωράκια μας!

Εγώ είχα κάνει μία με φυσικό κύκλο και μία με ενέσεις αλλά δεν πέτυχαν. Πέτυχε η πρώτη εξωσωματική όμως και τώρα είμαι στον 5ο. Κάθε περίπτωση διαφέρει, εμείς δεν ξέραμε (ούτε ξέρουμε) την αιτία που επί 20 μήνες δεν έμεινα έγκυος. Δε βρέθηκε το πρόβλημα. Οταν το σπέρμα όμως είναι λίγο αδύνατο αλλά όχι "χάλια", η σπερματέγχυση πιστεύω ότι μπορει να βοηθήσει, γιατί το φέρνει πιο κοντά στο στόχο. Ως διαδικασία είναι απλούστατη. Ειδικά αν ειναι και χωρίς ενέσεις, δεν είναι τίποτα. Πάτε εκεί, δίνει ο άντρας σου σπέρμα, το επεξεργάζονται (δηλαδή αφαιρούν τα ... τεμπέλικα και τα μη φυσιολογικά) και μετά κάθεσαι στη γυναικολογική καρέκλα και σου το βάζουν με μία μεγάλη σύριγγα (πώς είναι οι κολπικε΄ς πλύσεις Μετά σε αφήνουν έτσι ξαπλωμένη από 15΄ έως 30΄, μετά φεύγεις και περιμένεις 2 εβδομάδες. Εμένα μου είχε πει ο γιατρός να παίρνω και χαπάκι προγεστερόνης. Εννοείται πως είναι πιο απλη διαδικασία από την εξωσωματική (από πλευράς ιατρικών πράξεων και κόστους, γιατί, αν κάνεις ενέσεις, για τη γυναίκα δεν έχει και μεγάλη διαφορά). Επειδή με τις ενέσεις κάνεις πιο πολλά ωάρια, υπάρχει πιθανότητα για δίδυμα. Ξέρω μάλιστα και μια κοπέλα που έτσι έκανε δίδυμα (και μετά συνέλαβε φυσιολογικά και χωρίς προσπάθεια και τώρα έχει 3) Όσο για την πιθανότητα σε σχέση με τον αριθμό των ωαρίων, νομίζω ότι εξαρτάται από το είδος του προβλήματος. Εγώ θα έλεγα να τη δοκιμάσει κανείς, αλλά όχι πολλές φορές (2-3), γιατί και άγχος έχει και φάρμακα όταν γίνεται με ενέσεις και ένα κόστος περίπου 500 Ευρώ΄και πήγαινε έλα στο γιατρό για να μετράς τα ωάρια. Καλή επιτυχία σου εύχομαι!!!

Είναι απίστευτο πόσο ενοχλητικός γίνεται ο κόσμος με αυτό το θε΄μα και πόσο αδιάκριτος και πόσο απερίσκεπτος.... Τρέμω από τα νεύρα μόνο που τα διαβάζω αυτά... Εγώ έμεινα έγκυος ένα χρόνο μετά το γάμο - ομολογώ ότι δεν μου είπε κανείς καμιά χοντράδα, όμως εγώ η ίδια το είχα στο μυαλό μου και .... φτιαχνόμουνα μόνη μου (ξέρετε το ανέκδοτο "αντε .... κι εσύ και ο γρύλλος σου...). Κάποια στιγμή είχα σκεφτεί μήπως είναι καλύτερα να ομολογήσεις ότι προσπαθείς και δεν έρχεται μήπως και έτσι σταματήσουν, αλλά ο άντρας μου έλεγε ότι τότε θα αρχίσουν οι συμβουλές και οι απόψεις από όλους και του την έσπαγε αυτή η προοπτική. Από την άλλη επειδή παντρεύτηκα 33 χρονών σκεφτόμουν ότι κανείς δε θα πίστευε ότι δε θέλω παιδί, ή αν το πίστευε θα με κατέκρινε που δεν θέλω στην ηλικία μου.... Τελικά έμεινα έγκυος το καλοκαίρι - ε, όσο και αν σας φανεί παράξενο, πιο πολύ με τσάντισε ο περίγυρος από την αντίδρασή του όταν το μάθανε. ΟΡισμένοι έδειξαν τόσο μεγάλο ενθουσιασμό, χωρίς να είναι οι γονείς μας ή τα αδέλφια μας ή οι κολλητοί μας, που με έκαναν να καταλάβω ότι το συζη΄τούσαν συνέχεια πριν... Ενας φίλος του πατέρα μου τονείχε πρήξει να τον ρωτάει κα΄θε φορά που τον συναντούσε από τότε που παντρευτήκαμε (ο μπαμπάς μου ευτυχώς δεν μου το είχε πει ποτέ) και όταν το έμαθε του είπε, άντε ευτυχω΄ς είχαμε πολύ ανησυχήσει ότι δεν μπορούσε). Μιλάμε τώρα για έναν άνθρωπο που με έχει δει 5-6 φορές όλες κι όλες.... Τοση ανησυχία πια... Εμένα αυτό που μου στοίχιζε πολύ ήταν ότι κατά το διάστημα που προσπαθούσαμε, γύρω μας γινότανε ,,,, χαμός! Ολοι οι φίλοι μας ή είχαν ήδη παιδιά, ή έγκυοι, ή γεννούσαν... Εν τω μεταξύ, νομίζω ότι πολλά ζευγάρια παθαίνουν τόσο "σοκ" στο πρώτο παιδί που δεν μπορούν να μιλήσουν για τίποτα άλλο πέρα από πόσα γραμμάρια γάλα ήπιε, πόσο ακριβώς ύψος έχει κλπ και είχε τύχει να βρεθώ σε τραπέζια που γίνονταν μόνο τέτοιες συζητήσεις με αποτέλεσμα να νιώθω λες και είμαι ενα τελείως αδιάφορο ΄΄ατομο αφού δεν έχω παιδιά.... τώρα που είμαι έγκυος πάλι, όλο ανάκριση, πόσο ακριβώς είσαι, πότε πήγες στο γιατρό, παίρνεις σίδηρο, γιατί πίνεις κόκα κόλα, αυτό το κεφτεδάκι δε μου φαίνεται πολύ ψημένο, έχεις εμετούς, γιατί δεν έχεις εμετούς.... Πρήξιμοοοοοο.... Και συμβουλές που δε ζητάς///// Κι εγώ έχω μέσα μου τόση αγωνία να είναι καλά το μωράκι μου και να πάει καλά όλη η εγκυμοσύνη .... Να φανταστείτε ότι ακόμα τώρα (στον 5ο μήνα) κάθε φορά που πάω τουαλέτα χαίρομαι που δεν έχω αίμα - Αχ είναι πολύ κουραστικός ο κόσμος σε αυτό το θέμα, αναρωτιέμαι άραγε στην Αγγλία, στη γαλλία έτσι κάνουν; Φυσικά η συμβουλη μου είναι να τους αγνοήσετε και εννοείται ότι μεγαλύτερο προσωπικό δεδομένο από αυτό δεν υπάρχει, αλλά ομολογώ ότι εγώ που σας τα λέω αυτά δεν το είχα πετύχει.... Αυτό πάντως το .... "από βδομάδα" ήταν πολύ ωραία ατάκα, πράγματι!!!! :laugh: