ΛΙΖΑ

εγώ έχω ΠΗΤ 5/4 και είναι το πρώτο μου. Νομίζω ότι όπως λέει και η λέξη το φυσιολογικό είναι να γεννήσει κανείς με φυσιολογικό τοκετό, αλλά αν ύπάρχει συγκεκριμένος κίνδυνος είναι έγκλημα να επιμείνει κανείς, εφόσον υπάρχει η καισαρική. Αυτό βέβαια μόνο ο γιατρός μπορεί να το κρίνει, εμείς όχι - υποτίθεται ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μας και πολλές φορές και στα χρόνια που προηγήθηκαν έχουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε αν έχουμε ένα γιατρό έντιμο και επιστήμονα ή όχι (αυτό το λέω επειδή λέγεται ότι μερικοί συνιστούν καισαρικές για να ξεμπερδεύουν και χωρίς να χρειάζεται). Επίσης δεν νομίζω ότι οι μαμάδες που γέννησαν με καισαρική έχουν λιγότερο δέσιμο με το παιδί τους - αν είναι δυνατόν - πιστεύω ότι και γονείς που υιοθέτησαν μπορεί να αγαπάνε το ίδιο τα παιδιά τους με όσους έχουν φυσικά παιδιά, αν είναι δυνατόν να κρίνεται η μητρική αγάπη από το αν ήμασταν μουδιασμένες στη γέννα ή αν είδαμε το μωρό 1 ώρα αργότερα. Οσο για το τι ακολουθεί - μπορώ να φανταστώ την καισαρική γιατί έχω κάνει 3 άλλου είδους εγχειρήσεις έως τώρα . Αλλά έχω ακούσει και για το φυσιολογικό τοκετό ότι συχνά χρειάζεται "σκίσιμο" της περιοχής και μετά ράμματα και μου φαίνεται ότι το να έχεις ράμματα "εκεί" θα είναι πολύ πιο επώδυνο από την κοιλιά. Ετσι δεν είναι; Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει, εφόσον εμπιστεύεσαι το γιατρό σου, να τον αφήσεις να κρίνει αυτός αν υπάρχει λόγος για καισαρική ή όχι. Εγώ αυτό θα κάνω, πρώτα ο θεός.

Μπράβο κοριτσάκι, με το καλό!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Χρονια πολλά!

Καλή επιτυχία Ρένα!

Δεν πρόλαβα μάλλον να σου στείλω τις ευχές μου εγκαίρως! Περιμένουμε την περιγραφή σου! Ελπίζω να μην ταλαιπωρήθηκες!

Εγώ έχω από μικρή της Εθνικής (οι γονείς μου την έκαναν) και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη. Και μας έχουν τύχει διάφορα, απο σπασμένα πόδια μέχρι λαπαροσκόπηση... Μήπως πρέπει απλώς να βρεις άλλο πράκτορα και να αναδιαπραγματευτείς το πακέτο;

συγχαρητήρια!!! εμένα μου φαίνεται πολύ ωραίο να κα΄νεις τρίτο παιδάκι, αν και ομολογώ ότι είμαι ακόμα έξω από το χορό - είμαι έγκυος στο πρώτο μου και είμαι 35 οπότε ούτε εμπειρία μάνας δύο παιδιών επί 10 χχρόνια έχω, και βέβαια επειδή κάποια στιγμή είχα φοβηθεί μήπως δεν προλάβω να κάνω παιδί εννοείται ότι και τα 2 και τα 3 μου ακούγονται τέλεια!! Εσυ ξέρεις καλύτερα από όλους τις δυνάμεις σου και αυτές του άντρα σου (ψυχικές και οικονομικές) - στους ενδοιασμούς των παιδιών σου όμως μην πολυδίνεις σημασία - και να ζηλέψουν λίγο στην αρχή μετά θα το λατρέψουν το αδελφάκι! Οσο για τα θέματα υγείας, εννοείται ότι θα κάνεις όλες τις εξετάσεις που προβλέπονται. Και το καλό είναι ότι επειδη έχεις ήδη δυο παιδάκια, σίγουρα το άγχος σου θα είναι μικρότερο από ότι της ... πρωτάρας.... Κι επειδή ίσως στις πρώτες σου εγκυμοσύνες ως μικρότερη δεν προβληματίστηκες τόσο (Τυχερή...) να ξέρεις ότι εκτός από την αμνιοπαρακέντηση υπάρχει και η τροφοβλάστη που γίνεται νωρίτερα στον 3ο μήνα, οπότε μαθαίνεις νωρίτερα! Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά!

Ελευθερία και εγώ έτσι σκέφτομαι - άλλο η σύλληψη και άλλο η γέννα... Επειδή άκουσα να διατυπωνεται από κάποιους απόλυτα η άποψη περί υποχρεωτικής καισαρικής μπήκα σε σκέψεις ... Σε ευχαριστώ για την απάντηση!

γεια σας! εγώ πριν από 4 χρόνια ερχομουν συχνά στη Γερμανία και έμεινα και 4 μήνες στο Βερολίνο... Θεωρώ ότι είναι η τέλεια πόλη! Μία ΄μεγάλη πόλη που έχει τα πάντα (για παιδεία, πολιτισμό, διασκέδαση, ψώνια, βόλτες κλπ) και επιπλέον είναι ανθρώπινη! Εχει άπειρο πράσινο (τρελαινόμουν για το tiergarten), λίμνες, ποτάμι, δεν έχει μποτιλιαρίσματα, δεν έχει θόρυβο και δεν είναι καθόλου ξενέρωτη - οι άνθρπωοι όσο μπορούν διασκεδάζουν! Επίσης έχει και καλοκαίρι (όχι όπως αλλες βορειοευρωπαικές πόλεις που δε βγαίνει ποτέ ο ήλιος) - αλλά φχαριστιέσαι και το χιόνι σου το χειμώνα. Εχει και πολλούς ξένους οπότε δεν αισθάνεται κανείς δακτυλοδεικτούμενος. Τέλος, έχει συγκλονιστική ιστορία. Επίσης μου άρεσε πολύ ο ποδήλατο... Να μπορείς να πας παντού με ασφάλεια, τζάμπα και γυμναζομενος! ΤΕλος, οι πολύ καλές παροχές που έχει ακόμα γενικά η Γερμανία και που δίνουν κίνητρα για να κάνει κανείς παιδιά... Τώρα που είμαι έγκυος και με αφορά το θέμα καταλβαίνω την τεράστια διαφορά... Οπωσδήποτε υπήρχαν και λεπτομέρειες που με ψιλοενοχλούσαν ή που μου προκαλούσαν λίγη ειρωνία ίσως (η υπερβολική οργάνωση και υπακοή στους κανόνες κάνει τους ανθρώπους λίγο "δυσκίνητους" σε κάθε βαθμού "κρίση") και σίγουρα ... οι θάλασσές μας και οι λιακάδες μας είναι ακαταμάχητες, αλλά παρόλ' αυτά νομίζω ότι είνναι η ιδανική πόλη για να ζει κανείς. Και επίσης μου άρεσε που οι άνθρωποι είναι ευαισθητοποιημένοι για πολλά θέματα (πχ περιβάλλον, ανακύκλωση κλπ)που αφορούν το σύνολο και όχι μόνο την δική τους οικογένεια. Τελικά δεν έμεινα εκεί γιατί δεν υπήρχαν προυποθέσεις, αλλά αν έπρεπε να πάμε με τον άντρα μου θα χαιρόμουνα! Επίσης μου άρεσε πολύ το Hamburg και η Χαιδελβέργη (ως τουρίστρια - δεν έμεινα) ενώ ενδιαφέρουσα εμπειρία ήταν και η .... Μύκονός τους, το νησί Sylt (18 βαθμοί και συννεφιά τον Αύγουστο βέβαια....)

σε ευχαριστώ Κίττυ! Επίσης, καλές γιορτές και με το καλό και το δικό σας μωράκι!

Καλημέρα, είμαι στην 26η εβδομάδα και έμεινα έγκυος με εξωσωματική (μία προσπάθεια). Η εξωσωματική έγινε λόγω ανεξήγητης υπογονιμότητας, είμαι 35 και περιμένω ένα κοριτσάκι. ΄ Όσες έχετε μείνει έγκυοι με εξωσωματική, σας είπαν οι γιατροί σας εκ των προτέρων ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει καισαρική; Γέννησε καμία φυσιολογικά; Ο δικος μου γιατρός είναι υπέρ του φυσιολογικού - εκτός εάν ως τότε ή εκείνη τη στιγμή προκύψει κάποιο θέμα. Εχω ακούσει όμως ότι άλλοι γιατροί θεωρούν δεδομενη την καισαρική και κυρίως ΄με ενδιαφέρει εάν αυτοί που το υποστηρίζουν έχουν κάποιο επιχείρημα πέραν του ότι "αφού δυσκολεύτηκες να μείνεις έγκυος γέννα με τον πιο εύκολο και ασφαλή τρόπο"

Είχα βρει συζήτηση σχετική στο ΄φόρουμ του PARENTS.GR όταν έψαχνα για τα δικά μου θέματα. Μπες και εκεί να δεις

Κι εγώ 35 είμαι. Αφού η μήτρα σου είναι εντάξει, η ηλικία δεν επηρεάζει τη βιωσιμότητα των εμβρύων. Εντάξει, δεν είμαστε κοριτσάκια, αλλά καλά είμαστε ακόμα!!! Η ηλικία, από αυτά που έχω μάθει, μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα (αυτό πια το ξεπεράσαμε!), αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρχει κάποιο θέμα τύπου ενδομητρίωσης, πολυπόδων κλπ στη μήτρα (και αυτό το έχεις ελέγξει) και λαμβάνεται υπόψιν στην αυχενική και στη β΄επιπεδου. Ούτε εμείς μάθαμε ποτέ το λόγο που δεν έμενα έγκυος φυσιολογικά... Αρα δεν είναι θέμα ηλικίας - απλώς η εγκυμοσύνη θα είναι λίγο πιο δύσκολη(ετοιμάσου για πολλή τεμπελιά!!!) και κάποιοι γιατροί ίσως υπερβάλλουν λίγο για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο... Γι αυτό πάρε και άλλη γνώμη, για να βοηθηθείς στην απόφασή σου. Καλό το ότι μένεις Αθήνα - καλώς ή κακώς είναι πιο "εξοπλισμένη".

μην παρεξηγείς το "ρομαντικά" σε παρακαλώ! εννοώ ότι αν είναι να κινδυνεύσουν όλα, τότε υπάρχει λόγος για τη μείωση. Σίγουρα πάντως δεν είναι κανόνας η μείωση. Τα τρίδυμα δεν είναι συχνά, αλλά υπάρχουν. Νομίζω ότι η μείωση πρέπει να αποφασίζεται με κριτήριο την εκτιμώμενη υγεία των εμβρύων και την υγεία της γυναίκας. Αν και τα τρία φαίνονται καλά και αν δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε εσένα (νομίζω σημασία έχει η κατάσταση της μήτρας) τότε δεν είναι απαραίτητη η μείωση. Νομίζω λοιπόν ότι πιο αξιόπιστος γιατρός θα ειναι αυτός που θα τεκμηριώσει την άποψή του για τη δική σου συγκεκριμένη περιπτωση και όχι γενικεύοντας. Μένεις σε μεγάλη πόλη;

Στο θέμα "εξωσωματιή ποιες ξεκινήσαμε παρεούλα" υπάρχουν και δυο άλλες κοπέλες που μόλις έμαθαν ότι έχουν τρίδυμα - αν ανοίξεις θέμα που να έχει τη λέξη τρίδυμα στο θέμα πιστεύω ότι αυτές και άλλες θα ανταποκριθούν για να μοιραστείτε τις σκέψεις σας και τις συμβουλε΄ς των γιατρών σας... Νομίζω σε μία είχαν πει να πάρει αποφαση μόλις κα΄νει αυχενική ανάλογα και με τα αποτελέσματά της και ότι αν τα κρατήσει θα κάνει περίδεση τραχήλου και σίγουρα θα γεννήσει λίγο πρόωρα. Αχ, είναι όντως δύσκολη απόφαση αλλά πρέπει να ακούσεις το γιατρό σου σίγουρα (ή και δεύτερο γιατρό) γιατί δεν πρέπει να αποφασίσεις "ρομαντικά" - Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου!

Συμφωνώ με την Αργυρώ! Πώς είναι δυνατόν να απελπίζεσαι και να παθαίνεις κατάθλιψη, τη στιγμή που δεν έχεις δοκιμάσει την εξωσωματική ακόμα και που γνωρίζετε και την αιτία; το δεύτερο αυτό ξέρεις πόσο σημαντικό είναι; Πολλά ζευγάρια παιδεύονται και είναι στο σκοτάδι (λέγεται ανεξήγητη υπογονιμότητα). Για σένα υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κι εγώ έβλεπα την εξωσωματική ως κάτι τρομερό και φοβερό μέχρι να το πάρω απόφαση - τώρα όμως που είμαι έγκυος με εξωσωματική, κοντεύω να το ξεχάσω οτι την έκανα... Αλλά και όταν την έκανα δεν ταλαιπωρήθηκα και αυτό θα σου το επιβεβαιώσουν όλες (το άγχος είναι άλλο θέμα, μιλάω για τη διαδικασία), Μπες στο θέμα "εξωσωματική ποιες ξεκινήσαμε παρεούλα" (υπάρχουν και κλειδωμένα με αριθμό 1 και 2, τώρα "τρέχει" το 3) και θα δεις ότι έτσι είναι... Οπωσδήποτε δεν είμαστε τυχερές όσο τα ζευγάρια που πίάνουν με το πρώτο ελεύθερο σεξ, όμως είμασστε παντύχερες που ζούμε στο 2009 και υπάρχουν τόσά μέσα για να μας βοηθήσουν!!!! Για την ζηλίτσα, σε καταλαβαίνω. Ολες νομίζω ότι το περάσαμε....Δεν είναι κατακριτέο αρκεί να ΄προσπαθήσεις να το ελέγξεις και να το κρύψεις από τους αποδέκτες του, ειδικά από τα ίδια τα παιδάκια. Τέλος, σχετικά με το θέμα "άντρας". Σιγουρα οι άντρες είναι λίγο πιο ... αργόστροφοι σε αυτά τα θέματα. Πρώτον γιατί σπάνια βιάζονται για το παιδί (άλλο αν ΄΄οταν έρθει τρελαίνονται!!!!) δεύτερον γιατί γενικότερα είναι πολύ πιο υπομονετικοί και ψύχραιμοι από εμάς ειδικά σε θέματα τέτοιου είδους. Είναι λίγο κοσμάρες συνήθως και ίσως είναι τυχεροί γι' αυτό. Ειδικά τώρα αν το θέμα είναι το σπέρμα, μπορεί αυτο να τους στοιχίζει και να το απωθούν σαν σκέψη. Αν συμβαίνει αυτό με τον άντρα σου θα σου πρότεινα αφού πρώτα επεξεργασγτείς μέσα σου την ιδέα της εξωσωματικής, ενημερωθείς διεξοδικά και συμφιλιωθείς εσύ η ίδια, να του το προτείνεις παρουσιάζοντάς το πολύ χαλαρά και χωρίς να περιβάλλεται από δέος και απελπισία - παραδείγματα άλλων σίγουρα θα βρεις (πολλά ζευγάρια έχουν τέτοια προβλήματα). Σιγά σιγά θα το δεχτεί - όλοι το δέχονται τελικά αργά ή γρήγορα. Αν πάλι δεν έχει τέτοιο πρόβλημα, τότε .... προχωρήστε!!!! Δεν έχει νόημα να υποφέρεις και να πληγούν σιγά σιγά η σχέση με τον άντρα σου και τους γύρω σου. ΚΑλή επιτυχία σου εύχομαι και μην απελπίζεσαι για κάτι που έχει λύση την οποία ακόμα δεν έχεις δοκιμάσει!!!!

καλημέρα, ναι συμφωνούμε! εγώ είμαι τώρα έγκυος στον 6ο με εξωσωματική - είναι πρόσφατη η εμπειρία μου (ευτυχώς μόνο μία) και επειδη συνειδητοποίησα πόσο "λεπτή" και πολύπλευρη διαδικασία είναι, ήθελα μόνον να ενθαρρύνω όσους έχουν αποτυχίες, καθώς αυτές μπορεί να οφείλονται και σε παράγοντες που μπορούν να ελεγχθούν, ώστε να μην απογοητεύονται όσοι δεν πετυχαίνουν με την πρώτη! argyro73 έγραψε:

Σχετικά με τη βαρύτητα της ικανότητας του γιατρού και του γενετικού υλικού: παίζουν ρόλο και τα δύο εξίσου. ΟΤαν υπάρχουν ζευγάρια που πετυχαίνουν με την 4η, 5η, 6η, εγώ γνωρίζω και 9η φορά (εν τω μεταξύ όσο περνάει ο καιρός η γυναίκα μεγαλώνει) - πιθανότατα πριν πετύχουν να είχαν φοβηθεί ότι δεν έχουν καλό "υλικό" - το ότι πέτυχαν όμως τελικά με το δικό τους υλικό, σημαίνει ότι ο φόβος τους αυτός ήταν αβάσιμος... ΚΑι ότι την διαφορά την έκανε κατά μεγάλο βαθμό ο γιατρός: σκεφτείτε πόσα πράγματα κάνει: επιλέγει τη μέθοδο διέγερσης, την ποσότητα και το είδος των φαρμάκων, αξιολογεί τις τιμε΄ς της οιστραδιόλης, κάνει την λεπτή εργασία της ωοληψίας έχοντας εντοπίσει την κατάλληλη στιγμή γι' αυτό, αξιολογεί τα ωάρια που πήρε, οι συνεργάτες του πάλι επεξεργάζονται το σπέρμα, μετά τα βάζουν μαζί στο εργασ΄τηριο, αποφασίζουν μικρογονιμοποίηση ή όχι, διαλέγουν τα καλύτερα έμβρυα, αποφασίζουν για το στάδιο που θα τα βάλουν και πόσα, μετά ο γιατρός τα τοποθετεί προσέχοντας που θα τα "ακουμπήσει", ενδεχομένως και την απόσταση που πρέπει να έχουν, μετά επιλέγει τα φάρμακα που θα συστήσει, τη δοσολογία και το χρονο λήψης.... Πιο πριν έχει συστήσει τις κατάλληλες εξετάσεις και τις κατάλληλες θεραπείες (πχ τι να την κ΄΄ανεις την εξωσωματική αν δεν έχεις βεβαιωθεί ότι η μήτρα είναι "καθαρή") Είναι άπειρα όλα αυτά που γίνονται - Γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει κανείς να μην απογοητεύεται και να μην τα ρίχνει στον εαυτό του και να διαλέγει προσεκτικά το γιατρό... Οσο για το ψυχολογικό αυτό είναι τεράστιο κεφάλαιο... Μάλλον παίζει ρόλο - αφού πονάει το στομάχι ή το κεφάλι μας όταν στενοχωριόμαστε, προφανώς μπορεί να επηρεάζονται και πολλά άλλα... Το πρόβλημα του γενετικού υλικού είναι υπαρκτό, αλλά κρίνοντας από τις περιπτώσεις του περιβάλλοντός μου και του φόρουμ αυτού, οι "ανίατες" περιπτώσεις αποτελούν πολύ μικρό ποσοστό - οπότε είναι κρίμα να πηγαίνει το μυαλό μας κατευθείαν εκεί και να απογοητευόμαστε από την αρχή, επηρεάζοντας ενδεχομένως έτσι τις πιθανότητές μας

Εχω παρακολουθήσει τέτοιες διαφωνίες στο Μάμμυλαντ που να έχουν φτάσει στο επίπεδο των προσωπικών αντεγλήσεων και για άλλα θέματα: πριν ένα χρόνο για την κοπελίτσα 24 χρ. που έμεινε έγκυος κατά λά΄θος από κάποιον που δεν είχε καμία όρεξη για παιδί και που τα είχαν πολύ λίγο και έκανε το λάθος να ζητήσει εδώ γνώμη για το θέμα της έκτρωσης. Αλλη φορά για το θηλασμό - απόψεις από το ότι το μητρικό γάλα ποτέ δε φτάνει, μέχρι το να θηλάζουμε μέχρι να μάθει το παιδί την αλφάβητο... Για την καισαρική - μέχρι και για την επισκληρίδιο έχω διαβάσει μέχρι και το ότι δεν είναι αρκετό το δέσιμο με το μωρό της μάνας που κάνει επισκληρίδιο.... Οπωσδήποτε συζητάμε εδώ επειδή βρίσκουμε ανθρώπους που βρίσκονται ακριβώς στην ίδια φάση με εμάς (ενώ στο περιβάλλον μας μπορεί κατά τύχη να μην υπάρχουν), επειδή υπάρχουν πράγματα που οι γιατροί βαριούνται ή κρίνουν σκόπιμο να μην αναλύσουν, επειδή συχνά έχουμε ανάγκη όταν έχουμε ένα πρόβλημα να μας ενθαρρύνει κάποιος που ήδη το ξεπέρασε, ή α΄κομα και για να χαλαρώσουμε... Είναι πολύ κρίμα να φτάνουμε στον τσακωμό - όπως είναι και λάθος να κρίνουμε και να προσβάλλουμε. Ειδικά σε ένα θέμα όπως η ιατρική, είναι δύσκολο να γενικεύσει κανείς γιατί: α) πολλά κρίνονται βάσει πιθανοτήτων, β) υπάρχει συνεχής εξέλιξη, γ) οι ίδιοι οι γιατροί μπορεί να ανήκουν είτε σε αυτούς που δεν αφήνουν συνέδριο για συνέδριο, είτε σε αυτούς που έχουν να ανοίξουν βιβλίο από το τελευταίο μάθημα που έδωσαν στη σχολή, δ) κάθε οργανισμός και κάθε ανθρώπινη περίπτωση είναι μοναδική - (πχ. σίγουρα γίνονται και περιττές καισαρικές, αλλά υπάρχουν και καισαρικές που σώζουν ζωές) Δεν ωφελεί λοιπόν να στενοχωρούμε η μία την άλλη - ας συνεχίσουμε να εκφράζουμε τις απόψεις μας και να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας ή και τις γνώσεις μας, ώστε να βοηθάμε ό ένας τον άλλον να διευρύνει λίγο τη σκέψη του και να προβληματιστεί.

Μπράβο!!!!! Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πάρα πολύ! Πρέπει να νιώθεις πάρα πολύ ωραία τώρα!!!!!

Κρίμα που έφτασε εδώ η κατάσταση.... Συμφωνω ότι δεν χρειάζεται η ειρωνία ούτε οι προσβολές.... Επειδή αναφέρθηκε το αν παίρνει κάποιος την ευθύνη για τις παρενέργειες του εμβολίου, αντιστοίχως ρωτάω παίρνουν όσοι το δυσφημούν την ευθύνη για τους θανάτους από τη γρίπη; Αυτοί οι θάνατοι είναι γεγονός και αν το προσέξατε αυξάνονται ραγδαία αυτές τις μέρες και στην μικρή και ζεστή Ελλάδα.... Δεν μπορούμε να τους υποτιμούμε. Ούτε να μηδενίζουμε τις αρμόδιες και εξειδικευμένες αρχές παγκοσμίως που συνιστούν το εμβόλιο.... Γεγονός είναι ότι η γρίπη χτυπάει το αναπνευστικό και οι έγκυοι,όσο προχωρά η εγκυμοσύνη κινδυνεύουν πιο πολύ γιατί "στριμώχνονται" οι πνεύμνονές τους. Ειδικά η σύσταση προς τις εγκύους οι οποίες αποτελούν μικρή ομάδα του πληθυσμού είναι μόνο για το δικό τους καλό - όχι για τη δημιουργία ασπίδας για το καλό του κοινωνικού συνόλου το οποίο ενδεχομένως κάποιους να τους συγκινεί λιγότερο από το ατομικό. Επιπλέον, παρενέργειες έχουν τα πάντα!!!!! Οι δοκιμές και η πολύχρονη χρήση αυτό έχουν αποδείξει - ακόμα και για την ασπιρινούλα... Είναι η χαμηλή πιθανότητα παρενεργειών που κάνει τους γιατρούς να τα συνιστούν και εμάς να τα παίρνουμε - κάνουμε. Οχι ο αποκλεισμός.... Συν ότι πράγματι το εμβόλιο της εποχιακής γρίπης αλλάζει κάθε χρονο, συν ότι και το νέο αυτό εμβόλιο νομίζω ότι περιέχει ως επι το πλείστον γνωστά συστατικά. Επαναλαμβάνω ότι εγώ δεν το έχω κάνει ακόμα. Επιμένω όμως ότι δεν πρέπει να εκφραζόμαστε τόσο απόλυτα ούτε να προσπαθούμε να επηρεάσουμε τρίτους. Τέλος, δεν πιστεύω ότι οι φαρμακευτικές (αλλά και ο ΠΟΥ και οι κυβερνήσεις της Αγγλίας κλπ) θέλουν να αφανίσουν τον πληθυσμό της γης. Μου φαίνεται αστείο το σενάριο... Αλλά αν είμαι στον κόσμο μου και αν όντως αυτός είναι ο σκοπός τους (Σπήλμπεργκ....) τότε έχουν χίλιους τρόπους να το κάνουν πέραν από το εμβόλιο αφού όλοι κάποια στιγμή χρειαζόμαστε τα σκευάσματά τους - είτε πρόκειται για την αντιβίωση, είτε τις διάφορες ενέσεις που κάνουν κατά και μετά τη γ΄΄εννα και ούτε που βλέπουμε πώς λε΄γεται το φάρμακο που έχουν μέσα...

Κι εμένα η μητέρα μου επιμένει να το κάνω (δουλεύει σε εντατική παίδων). Εγώ διστάζω μέχρι σήμερα (είμαι 25η εβδομάδα) ΑΛΛΑ δεν είμαι καθόλου περήφανη για τη στάση μου αυτή και επ' ουδενί θα προσπαθούσα να την περάσω σε κάποια άλλη. Μου φάινεται τρομερό ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι γιατροί εκφράζονται με απόλυτο τρόπο σχετικά με το εμβόλιο και προσπαθούν να επηρεάσουν και άλλους. Για φανταστείτε να το κάναμε αυτό με όλα τα ιατρικά θέματα.... Να αποφασίζαμε εμείς ερήμην των γιατρών για τα φάρμακα που παίρνουμε εμείς ή τα παιδιά μας, για τις θεραπείες που κάνουμε κλπ. Γιατί όλα τα φάρμακα και πολλές εξετάσεις έχουν παρενέργειες και όμως οι γιατροί μετράνε τα υπέρ και τα κατά και προτείνουν. Τα πιο πολλά φάρμακα λένε ότι δεν έχουν δοκιμαστεί επαρκώς σε εγκύους - άρα δεν έχει αποδειχθεί αν κάνουν κακό. Και ίσως να μην αποδειχθεί ούτε σε 100 χρόνια, γιατί λογικό είναι οι έγκυοι να τα αποφεύγουν πάντα για καλό και για κακό. Ομως, υπάρχουν φάρμακα όπως το Ουτροζεστάν που το παίρνουν΄κατά κόρον όσες έγκυοι έχουν αποκόλληση, ή έλλειψη προγεστερόνης ή κάνουν εξωσωματική, παρόλο που έχει πολλε΄ς παρενέργειες. Η απόφαση είναι προσωπική. ΟΦείλουμε να ακούμε τον γιατρό μας αν τον εμπιστευόμαστε, τις επίσημες οδηγίες των αρμοδίων αρχών και δικαιούμαστε να ακολουθήσουμε το ένστικτό μας - αλλά όχι να επηρεάζουμε τρίτους. Εγώ που διστάζω να το κάνω, δεν ξέρω πώς θα συγχωρήσω τον εατυό μου αν τυχόν κολλήσω και βρεθώ στην εντατική θέτοντας σε κίνδυνο και το μωρό μου. ίσως κάποτε να φοβόταν ο κόσμος και το εμβόλιο της ερυθρα΄ς και τώρα αν κάποια δεν το έχει κάνει, τρέμει μήπως αρρωστήσει στην εγκυμοσύνη... Ας κάνει ο καθένας ό,τι αποφασίσει και ας ευχηθούμε να είμαστε τυχεροί και να μην κολλήσουμε ή να μην νοσήσουμε βαριά και γενικώς να εκτονωθεί γρήγορα αυτή η κατάσταση με τα λιγότερα δυνατά θύματα. tirogaridaki έγραψε:

ωραία νέα και αυτά!! Στο έμβρυο έκανα αυχενική, β΄και αμνιοπαρακέντηση - πολύ καλοί γιατροί και ωραίοι άνρθωποι και οι δύο. Φιλιά!

Ωραία!!! σου εύχομαι καλά αποτελέσματα και κυρίως ΥΠΟΜΟΝΗ να περάσουν και αυτές οι δύο μερούλες. τεμπέλιασε λίγο ως τότε, το δικαιούσαι...

γεια σου! εγώ έκανα μακρό πρωτόκολλο το καλοκαίρι και δεν είχα καμία απολύτως παρενέργεια. Ούτε νεύρα, ούτε πάχυνα, ούτε πόνεσα, ούτε άλλαξε σε τίποτα η ζωή μου μέχρι την εμβρυομεταφορά. Μετά όπως είπαν και άλλες κοπέλες, υπάρχει το άγχος της αναμονής. Οπωσδήποτε η όλη διαδικασία προκαλεί ένα άγχος - άλλωστε όσες έχουμε δυσκολευτεί με το θέμα, δεν το ΄΄εχουμε βιώσει αυτό κάθε φορά που περιμέναμε περίοδο; Ομως, θα το λέω συνε΄χεια, η εξωσωματική ως διαδικασία είναι μυθοποιημένη και αυτό το βεβαιώνουν όλες όσες έχουν κάνει. Οσο για τις ενέσεις: τις έτρεμα και εγώ, αλλά δεν είναι τίποτα πραγματικά. Είναι μικρούλες και το φάρμακο δεν πονάει - εγώ τώρα που είμαι έγκυος κάνω αντιπηκτικές - αυτές με πονάνε λίγο - το φάρμακο όχι το τρύπημα - οπότε, επειδή έχω μέτρο σύγκρισης σου λέω ότι της εξωσωματικής είναι από τις πιο ανώδυνες. Επίσης, μπορεί να σου τις κάνει οποιοσδήποτε, αρκεί να μην φοβάται. Εμένα μετά την πρώτη εβδομάδα μου τις έκανε ο άντρας μου και συνεχίζει ο κακομοίρης 5 μήνες τώρα λόγω των αντιπηκτικών που κάνω κάθε μέρα. Αν βρεις κι εσύ κάποιον συγγνή - φίλο να στις κάνει ξεμπέρδεψες και από το "άγχος" του φαρμακείου. Κα΄ποιες τις κάνουν και μόνες τους στον εαυτό τους - εγώ δεν ήμουν τόσο θαρραλέα. Τέλος, το περί νεύρων στο είπε άντρας για τη γυναίκα του... Που ξέρεις αν αυτός ο άντρας ήταν σε θέση να κατανοήσει την πραγματική αιτία των νεύρων της ή αν ήταν αντικειμενικός; Μπορεί ακόμα και ο ίδιος να τα προκαλούσε. Μερικοί άντρες δεν είναι καθόλου συενργάσιμοι σε τέτοιες στιγμές και αυτό είναι όντως ένα πρόβλημα, γιατί είναι βασικό να νιώθεις ότι με τον άντρα σου έχετε έναν κοινό στόχο και ότι είναι δίπλα σου, άσχετα αν δεν κάνει αυτός τις ενέσεις και την ωοληψία κλπ. Πηγή άγχους άλλωστε είναι και η ίδια η εγκυμοσύνη και - υποθέτω ότι θα το επιβεβαιώσουν οι ήδη μαμάδες - η μητρότητα μετά! Αλλά θα είναι και τόσο ωραία όταν έρθει η στιγμή να κρατήσουμε τα μωράκια μας αγκαλίτσα! Σου εύχομαι καλή επιτυχία!