ΒΙΚΥ

Η ΔΙΑΙΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ Η ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΣΤΗΡΗ!!ΙΣΑ ΙΣΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΡΩΩ ΟΣΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!!ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ Η ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΗΘΕΛΕ ΤΟΣΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΙΛΩΝ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥ!!ΑΠΛΑ ΕΚΟΨΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΟΤΙ ΧΑΖΟ ΕΤΡΩΓΑ...ΤΡΩΩ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ,ΠΙΝΩ ΑΡΚΕΤΟ ΝΕΡΟ,ΤΡΩΩ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΣΑΛΑΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΑ ΠΡΙΝ!!ΕΧΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΣΑΛΤΣΕΣ,ΚΡΕΜΕΣ ΓΑΛΑΚΤΟΣ,ΤΗΓΑΝΙΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΓΛΥΚΑ!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!!ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΛΙΓΩ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΕΤΟΙΜΑΣΩ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑΣ ΜΟΥ!!Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!!ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΑΣ!!ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΕΚΤΥΠΩΤΕΣ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ!!ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΝΙ-ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΞΤΕΡΙΟ ΓΡΑΦΕΙΟ,ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ!!ΞΕΡΩ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΝΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΣ ΕΞΩΠΛΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙ!!ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΟ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ.ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΦΩΤΟ!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.... ΤΕΛΙΚΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΔΙΑΙΤΑ Η ΜΑΛΛΟΝ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 6 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΕΧΑΣΑ 7 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΚΙΛΑ!!!ΝΟΙΩΘΩ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟ ΓΑΛΑΤΑΚΙ ΤΗΣ!!ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΑΚΑΘΕΚΤΑ!!!

ΠΑΝΤΩΣ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΠΑΙΔΑΚΙ...ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ 5 ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΑΘΗ!!

Θλιβερή ′πρωτιά′ στην Ευρώπη: 4 στα 10 Ελληνόπουλα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα! Δεδομένα που προβληματίζουν προέκυψαν από την εφαρμογή του προγράμματος του Υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων με τίτλο «Αξιολόγηση Σωματικής Διάπλασης, Διατροφικών Συνηθειών και Σωματικής Δραστηριότητας». Το πρόγραμμα διενεργείται σε όλα τα Δημοτικά Σχολεία της χώρας με τη συνεργασία του Υπουργείου Υγείας, Διατροφής και Άσκησης. Την επιστημονική επιμέλεια του έργου έχει ο Καθηγητής Λάμπρος Συντώσης από το Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας - Διατροφής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία δύο χρόνια το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την ΟΠΑΠ ΑΕ. Η αδυναμία ρύθμισης του σωματικού βάρους συνδέεται συχνά με την κακή διατροφή και την έλλειψη σωματικής άσκησης. Η παχυσαρκία, όταν συνοδεύεται από χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας (άσκηση) και χαμηλή αερόβια αντοχή (φυσική κατάσταση) αποτελεί μεγάλη απειλή για την υγεία των παιδιών. Από πρόσφατη ανάλυση των στοιχείων από παρακολούθηση 867.000 μαθητών Δημοτικού από όλη την Ελλάδα τα τελευταία 13 χρόνια προκύπτουν τα ακόλουθα ανησυχητικά ευρήματα: 1.Το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών τα τελευταία 13 έτη αυξήθηκε περίπου 30% (19,5% το 1997 - 26% το 2009) σε αστικές και αγροτικές περιοχές. 2.Το ποσοστό των παχύσαρκων παιδιών αυξήθηκε περισσότερο από 50% σε όλη τη χώρα (7,7% το 1997 – 11,8% το 2009). Το ποσοστό αυτό είναι ανάμεσα στα ψηλότερα στην Ευρώπη. 3.Σήμερα, περίπου 4 στα 10 Ελληνόπουλα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. 4.Και ένα θετικό στοιχείο! Από το 2004 και μετά το ποσοστό παχυσαρκίας έχει σταματήσει να αυξάνεται!. 5.Η αερόβια αντοχή (φυσική κατάσταση) των μαθητών Δημοτικού την τελευταία δεκαετία μειώθηκε περισσότερο από 5%. Η μείωση αυτή αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων κατά 150% περίπου. 6.Μόνο το 45% των παιδιών παίζει εκτός σπιτιού, έστω και λίγο κάθε μέρα, ενώ το 90% αυτών βλέπει τηλεόραση συχνά ή κάθε μέρα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. 7.Μόνο το 72% των αγοριών και το 56% των κοριτσιών εκπληρούν τις διεθνείς συστάσεις για σωματική δραστηριότητα (≥60 λεπτά ημερησίως). Αντίθετα, περισσότερο από το 90% των μαθητών που συμμετέχουν στα Ολοήμερα Σχολεία εκπληρούν τις συστάσεις για σωματική δραστηριότητα 8.Οι διατροφικές συνήθεις των παιδιών και ιδιαίτερα αυτών με μεγαλύτερο βάρος βαθμολογούνται με 5 (στη δεκαδαβάθμια κλίμακα). Η αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας και η μείωση της αερόβιας αντοχής των μαθητών Δημοτικού καθιστούν άμεση την ανάγκη λήψης μέτρων!

Η εκμάθηση ενός υγιεινού τρόπου διατροφής στα παιδιά πολλές φορές αποτελεί πρόκληση. Ενώ πολλοί γονείς προσπαθούν να συμπεριλάβουν στη διατροφή του παιδιού τους ποικιλία από φρούτα και λαχανικά από την αρχή της ζωής του, πολλά παιδιά αρνούνται να τα δοκιμάσουν. Εάν και εσάς το παιδί σας αρνείται να δοκιμάσει νέα φρούτα και λαχανικά ή άλλα τρόφιμα, μπορεί να βιώνει την τροφική νεοφοβία. Τι είναι η τροφική νεοφοβία; Η τροφική νεοφοβία ορίζεται ως η αποφυγή και η απροθυμία δοκιμής νέων τροφίμων. Επιστημονικά χαρακτηρίζεται ως ένας ωφέλιμος εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης ο οποίος βοηθά τα παιδιά να αποφύγουν την κατάποση βλαβερών ή τοξικών ουσιών όταν αρχίζουν να ανεξαρτητοποιούνται από τους γονείς τους. Από σχετικές έρευνες έχει βρεθεί ότι η εκδήλωση αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να εμφανιστεί στην περίοδο του απογαλακτισμού, συνήθως παρουσιάζει απότομη έξαρση στην ηλικία των 2 με 6 ετών και καθώς το παιδί μεγαλώνει ελαττώνεται. Αν και περιορισμένα, τα στοιχεία που διαθέτουμε από σχετικές έρευνες δείχνουν ότι στην εποχή μας τα παιδιά που εκδηλώνουν νεοφοβική συμπεριφορά καταναλώνουν λιγότερα φρούτα και λαχανικά, λιγότερα πρωτεϊνούχα τρόφιμα, όπως ψάρι και κρέας και περισσότερα λιπαρά. Αυτή η φτωχή σε ποικιλία αλλά συγκεντρωμένη σε ενέργεια διατροφή θεωρείται ότι αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα που συντελεί στην αύξηση των ποσοστών της παιδικής παχυσαρκίας, όπως επίσης και στην αύξηση της συχνότητας εμφάνισης διαφόρων μη μεταδοτικών ασθενειών, όπως ο διαβήτης τύπου 2. Τι μπορώ να κάνω για να δοκιμάσει το παιδί μου νέα τρόφιμα; Με τη σωστή αντιμετώπιση το παιδί σας θα ξεπεράσει τη νεοφοβία. Παρακάτω θα βρείτε 10 τρόπους με τους οποίους θα βοηθήσετε το παιδί σας να δοκιμάσει νέα τρόφιμα: Προσπαθήστε να κάνετε τα γεύματα σε τακτικές ώρες και να τρώτε μαζί με το παιδί σας. Δώστε το καλό παράδειγμα τρώγοντας εσείς τις τροφές που φοβάται. Οι έρευνες δείχνουν ότι όταν όλοι στο τραπέζι καταναλώνουν κάποιο τρόφιμο το παιδί μαθαίνει να το αποδέχεται εύκολα μέσω της παρατήρησης. Δίνετε αρχικά μικρή ποσότητα και προσφέρετε περισσότερο αφού το φάει. Είναι καλύτερο το νέο τρόφιμο να παρουσιάζεται σαν συνοδευτικό και όχι σαν κύριο γεύμα. Ακόμα και αν δεν το φάει αρχικά, με την επαναλαμβανόμενη έκθεση η αρχική απόρριψη συνήθως μετατρέπεται σε αποδοχή. Κάνετε τα γεύματα διασκεδαστικά χρησιμοποιώντας πιάτα και ποτήρια με έντονα χρώματα και όμορφα σχέδια, αφήστε το παιδί να συμμετέχει στην προετοιμασία του φαγητού και ενθαρρύνετέ το να φάει μόνο του. Έχει βρεθεί από έρευνες ότι όταν το φαγητό παρουσιάζεται με θετικό τρόπο είναι πιο πιθανό να γίνει αποδεκτό. Προσπαθήστε να τρώτε σε ήρεμο και ήσυχο περιβάλλον χωρίς περισπασμούς, για παράδειγμα με κλειστή την τηλεόραση. Είναι καλύτερο να μην δίνετε στο παιδί νέες τροφές ενώ είναι ανήσυχο. Δείξτε στο παιδί σας ότι είστε ευχαριστημένοι μαζί του όταν τρώει. Ανταμείψτε το χαμογελώντας και επαινώντας το. Προσπαθήστε να μην δείχνετε αγχωμένοι ή ενοχλημένοι και μην αναστατώνεστε αν το παιδί αρνηθεί κάποιο φαγητό. Απομακρύνετε το πιάτο χωρίς σχόλια και μην προσφέρετε κάτι άλλο. Τα δικά σας αρνητικά συναισθήματα θα έχουν σαν αποτέλεσμα το παιδί να κωδικοποιήσει την όλη εμπειρία της πρόσληψης του συγκεκριμένου τροφίμου σαν αρνητική, με αποτέλεσμα να αποφεύγει στο μέλλον να το καταναλώσει. Προσπαθήστε να μην του δίνετε πολλά σνακ όπως μπισκότα, σοκολάτες κ.α. ή αναψυκτικά στη διάρκεια της ημέρας, καθώς θα έχει μειωμένη όρεξη την ώρα του φαγητού. Κατάλληλα σνακ είναι τα φρούτα, το γιαούρτι, ένα τοστ με τυρί. Προσπαθήστε να μην τρώτε με βιασύνη. Εάν θεωρείτε ότι το παιδί σας αργεί πολύ να φάει επιτρέψτε του περίπου 20-30 λεπτά για το γεύμα του. Στα μεγαλύτερα παιδιά ορίστε ένα χρονικό περιθώριο και ενημερώστε τα για αυτό. Να τρώτε το φαγητό καθισμένοι στο τραπέζι όλοι μαζί, ή το παιδί σε μία υπερυψωμένη καρέκλα. Αφήστε το να παίξει με το φαγητό αλλά μην του επιτρέπετε να τρέχει και να παίζει με παιχνίδια την ώρα του φαγητού. Ποτέ μην απειλήσετε ή επιβάλετε στο παιδί να φάει κάτι, και μην χρησιμοποιείτε το φαγητό σαν τιμωρία ή ανταμοιβή. Σε πολλές έρευνες έχει βρεθεί ότι η γονική πίεση για την κατανάλωση τροφής συσχετίζεται με αυξημένη νεοφοβική συμπεριφορά των παιδιών. Εάν το παιδί σας αρνείται να φάει κάποια τρόφιμα για μικρό χρονικό διάστημα μην ανησυχείτε. Η νεοφοβία είναι φυσιολογική και συνήθως μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Στην περίπτωση που το πρόβλημα συνεχίζεται ή το παιδί χάνει βάρος θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρό σας ή με ένα διαιτολόγο για περισσότερες συμβουλές.

Το γάλα παίζει πρωταρχικό ρόλο στη διατροφή του παιδιού. Πολλά παιδιά όμως σήμερα αποφεύγουν να πίνουν γάλα ή πίνουν ποσότητες χαμηλότερες από αυτές που χρειάζεται ο οργανισμός τους. Γιατί το γάλα είναι σημαντικό; Κυρίως για το ασβέστιο που περιέχει. Το 99% του ασβεστίου που υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα, βρίσκεται στα κόκκαλα και στα δόντια. Το υπόλοιπο 1% βρίσκεται στους ιστούς και στα υγρά του σώματος και χρησιμοποιούνται στη δομή των κυττάρων και σε άλλες λειτουργίες. Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού, κάνει τα κόκκαλά του πιο γερά, αποτελεί ασπίδα για γερά δόντια και προστατεύει από την οστεοπόρωση. Η ποσότητα του ασβεστίου που λαμβάνει το παιδί καθημερινά, θα επηρεάσει ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή του. Εκτός από το ασβέστιο, το γάλα περιέχει πρωτεΐνες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που συμβάλλουν στη σωστή ανάπτυξή του. Πόσο γάλα χρειάζεται ένα παιδί καθημερινά; Οι ανάγκες σε ασβέστιο αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία του ατόμου. Για παράδειγμα, ένα παιδί 7 ετών χρειάζεται περίπου 800 mg ασβεστίου καθημερινά, ενώ στην ηλικία των 15 χρειάζεται 1300 mg. Οι ποσότητες αυτές αντιστοιχούν σε 2-3 και 4 ποτήρια γάλα αντίστοιχα. Το γάλα μπορεί να αντικατασταθεί από γιαούρτι ή τυρί, καθώς και τα 3 αυτά προϊόντα είναι οι πλουσιότερες πηγές ασβεστίου. Είδος γάλακτος Υπάρχουν διάφορα είδη γάλακτος, ωστόσο το πιο συνηθισμένο και προτιμώμενο είναι το αγελαδινό. Πολλά παιδιά προτιμούν το σοκολατούχο ή ρίχνουν μέσα κακάο, ζάχαρη κτλ. Όμως θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έτσι μειώνεται η θρεπτική αξία του γάλακτος διότι είτε μειώνεται η απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό (κακάο), είτε αυξάνονται οι θερμίδες του (ζάχαρη). Επιπλέον, όταν το γάλα είναι πλήρες σε λιπαρά, έχει αυξημένες θερμίδες και μάλιστα επειδή η πηγή του λίπους είναι ζωική, δεν προάγει την υγεία. Εάν κάποιο παιδί έχει πρόβλημα βάρους, επιβάλλεται να επιλέγει το χαμηλό σε λιπαρά γάλα. Η καλύτερη επιλογή είναι να πίνουν τα παιδιά γάλα χαμηλό σε λιπαρά (μετά την ηλικία των 2 ετών), χωρίς προσθήκη κακάο ή ζάχαρης. Εάν το παιδί δεν αρέσκεται στη γεύση του γάλακτος, μπορεί να το πίνει σε μορφή μιλκσέικ (στο μπλέντερ με διάφορα φρούτα), με δημητριακά πρωινού, ή με λίγο μέλι. Εάν το παιδί έχει δυσανεξία ή αλλεργία στο γάλα, θα πρέπει να καταφύγει σε άλλες πηγές ασβεστίου. Γάλα για μια ζωή… Η κατανάλωση γάλακτος (χαμηλού σε λιπαρά 1-2%) στην ενήλικη ζωή συμβάλλει στην προστασία από την οστεοπόρωση, στην πρόληψη της παχυσαρκίας, και σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης αρτηριακής πίεσης, καρδιοπαθειών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Εάν όμως το παιδί δεν έχει μάθει να πίνει όσο γάλα χρειάζεται ή σταδιακά μειώσει και αφαιρέσει εντελώς το γάλα από τη διατροφή του, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πίνει γάλα ούτε και σαν ενήλικας. Γι αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να παροτρύνουν τα παιδιά τους να πίνουν γάλα, και να δίνουν βαρύτητα στην ποσότητα που χρειάζεται ανάλογα με την ηλικία.

Οι γονείς διαβάζουν, ενημερώνονται και προσπαθούν για να δώσουν, στο παιδί τους, τις βάσεις για την ανάπτυξη μιας σωστή διατροφικής συμπεριφοράς. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια λάθη που κάνουν οι γονείς και μπορεί να επηρεάσουν με λάθος τρόπο τη στάση των παιδιών τους απέναντι στο φαγητό. 1. «Καθάρισε το πιάτο σου». Τα υγιή παιδιά τρώνε όταν πεινάνε και σταματάνε όταν χορταίνουν. Τα παιδιά ακολουθούνε τα δικά τους εσωτερικά μηνύματα για το πόσο θα φάνε και εμείς δεν πρέπει να τα αναγκάζουμε να τρώνε πέρα από το σημείο κορεσμού. Το να διδάξουμε τα παιδιά μας να λειτουργούν με βάση τη πείνα τους και τον κορεσμό τους θα τα βοηθήσει να έχουν μια φυσιολογική σχέση με το φαγητό. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά όλων των ηλικιών τρώνε περισσότερο όταν τους σερβίρονται μεγάλες μερίδες. Τι να κάνετε: Μην ενθαρρύνετε το παιδί "να αδειάζει" το πιάτο του. Βάλτε στο παιδί σας μικρές προς μέτριες μερίδες (με εξαίρεση τα λαχανικά) 2. "Φάε τις φακές και μετά θα σου δώσω παγωτό". Το να πείσουμε το παιδί μας να φάει όσπρια ή λαχανικά μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό κι οι γονείς πολλές φορές ακολουθούν το δρόμο της "εξαγοράς". Δυστυχώς αυτή η τακτική μαθαίνει στα παιδιά μας ότι οι φακές ή το μπρόκολο αποτελούν υποχρέωση ενώ το γλυκό είναι βραβείο. Τι να κάνετε: Μην συνδέετε το γλυκό με τ’ άλλα φαγητά και μην το παρουσιάζετε σαν το θησαυρό στο τέλος του λαβυρίνθου. 3. Πλήρες απαγορευτικό στα γλυκά. Αυτή είναι μια ακραία και λάθος τακτική. Μελέτες δείχνουν πως όταν απαγορεύουμε στα παιδιά την κατανάλωση των γλυκών, τότε αυξάνεται η επιθυμία τους γι αυτά κι είναι πολύ πιθανόν να τα καταναλώσουν χωρίς μέτρο όταν τα βρουν μπροστά τους. Τι να κάνετε: Προσπαθήστε τα επιδόρπια να μην ξεπερνούν τις 150 Kcal (2 μπισκότα, 1 απλό παγωτό). Επιλέξτε γλυκά με βάση το γάλα και τα φρούτα. 4. Συχνή προσφορά φαγητού. Οι γονείς προσφέρουν συνεχώς φαγητό στα παιδιά την ώρα του διαβάσματος ή του παιχνιδιού για να έχουν ενέργεια. Το διαρκές τσιμπολόγημα μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά στην αδιαφορία σχετικά με το γεύμα ή το δείπνο και δύσκολα θα δοκιμάσουν νέες τροφές (π.χ. λαχανικά) που προσφέρονται στο κυρίως γεύμα. Τι να κάνετε: Προσπαθήστε να υπάρχει ένας σταθερός αριθμός γευμάτων. 3 κυρίως γεύματα και 2-3 σνακ . Το ένα γεύμα από το άλλο να μην γίνεται σε διάστημα μικρότερο των δυο ωρών. 5. Μη βάζετε το παιδί σας να καταναλώνει υγρές θερμίδες. Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2008 στο Pediatrics αναφέρει ότι σήμερα τα παιδιά λαμβάνουν το 10-15% της ημερήσιας ενεργειακής τους πρόσληψης από ροφήματα που περιέχουν ζάχαρη (όπως αναψυκτικά, ενεργειακά ροφήματα και φρουτοποτά) καθώς και φρουτοχυμούς. Τα τελευταία 10 χρόνια, η μέση ημερήσια θερμιδική κατανάλωση από αυτά τα ροφήματα αυξήθηκε από 242 θερμίδες σε 270 θερμίδες και συνεχίζει να αυξάνεται. Τα περισσότερα από αυτά τα ποτά μας δίνουν άδειες θερμίδες, δηλαδή μας δίνουν θερμίδες χωρίς να μας προσφέρουν άλλα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον τα ροφήματα αυτά, εκτός της μεγάλης τους θερμιδικής πυκνότητας, δεν υποκινούν τους ίδιους μηχανισμούς που επιφέρουν τον κορεσμό όπως η στέρεα τροφή. Με λίγα λόγια τα παιδιά σας παίρνουν άδειες θερμίδες, οι οποίες οδηγούν σε αύξηση βάρους. Τι να κάνετε: Μην αγοράζετε για το σπίτι σας τέτοια ροφήματα και προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί σας τους λόγους. Μα πρώτα απ’ όλα δείξτε πρώτοι εσείς το καλό παράδειγμα.

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΜΠΕΜΠΟΥΛΑ ΣΟΥ!!ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΤΗΣ ΕΒΑΖΕΣ ΛΙΓΗ ΚΡΕΜΟΥΛΑ(ΟΠΩΣ Η MUDISAL Η ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΦΥΤΙΚΗ) ΣΤΑ ΟΥΛΑ ΤΗΣ ΝΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΑΚΙ!!

????

Ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε νεκρό επανέφεραν με θαυματουργό τρόπο πίσω στη ζωή Βρετανοί γιατροί, οι οποίοι το... πάγωσαν για τρεις ημέρες. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Sun», η μικρούλα Έλα Άντερσον ήταν νεκρή για 25 λεπτά όταν γεννήθηκε, επειδή είχε διακοπεί η παροχή οξυγόνου μέσα στη μήτρα της μητέρας της. Οι γιατροί κατάφεραν να την επαναφέρουν, αλλά φοβούνταν ότι θα πεθάνει ή ότι θα απομείνει με μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες. Έτσι, την μετέφεραν στο Νοσοκομείο Addenbrooke’s, στο Κέιμπριτζ, όπου την τοποθέτησαν σε μια κουβέρτα ψύξης και μείωσαν την θερμοκρασία του σώματός της σε 33,5 βαθμούς Κελσίου από 37 που είναι το φυσιολογικό. Έπειτα από 72 ώρες άρχισαν να αυξάνουν με πολύ αργό ρυθμό την θερμοκρασία της - κατά μισό βαθμό τη φορά. Η θεραπεία αυτή προστατεύει τον εγκέφαλο από τις βλάβες, αναγκάζοντάς τον να αυτοεπιδιορθωθεί – και όπως λέει ο παιδίατρος της Έλα δρ Τάπον Όστιν, σύμβουλος στο Addenbrooke’s, έχει αποδειχθεί πως μπορεί να βοηθήσει πολύ τα μωρά που στη διάρκεια του τοκετού υφίστανται σοβαρή μείωση της παροχής οξυγόνου στον εγκέφαλό τους. «Η ψύξη θεωρείται πλέον παγκοσμίως ως η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση για όλα τα βρέφη σαν την Έλα που αναπτύσσουν έλλειψη οξυγόνου κατά τη γέννησή τους», δήλωσε στην βρετανική εφημερίδα. «Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίζονται εγκαίρως τα βρέφη που μπορούν να υποβληθούν σε αυτήν, διότι όσο νωρίτερα αρχίσει τόσο το καλύτερο». Η Έλα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο 11 ημέρες αργότερα και σήμερα - 9 μήνες αργότερα – έχει εκπλήξει τους γιατρούς με την εκπληκτική πρόοδό της, καθώς ναι μεν χρειάζεται ακόμα φυσιοθεραπεία αλλά οι τομογραφίες δεν έχουν εντοπίσει καμία βλάβη στον εγκέφαλό της.

Έρευνα προτείνει συνδυασμό αγάπης και πειθαρχίας για τη διαπαιδαγώγηση ΤHE ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Της Rachel Shields Χαλαροί ή αυστηροί με τα παιδιά; Ακολουθώντας την τάση της εποχής, πολλοί γονείς επιλέγουν το πρώτο. Σύμφωνα όμως με νέα μελέτη, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πειθαρχημένο περιβάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες όπως η κατανόηση, η αυτοπειθαρχία και η εργατικότητα. Με άλλα λόγια, να γίνουν πιο επιτυχημένα στην ενήλικη ζωή τους. Η αυστηρή διαπαιδαγώγηση άρχισε να περνάει σιγά σιγά στην Ιστορία από τη δεκαετία του 1950. Σήμερα, με βάση μια μελέτη που διενεργήθηκε σε 9.000 οικογένειες, οι ειδικοί λένε ότι οι αυστηροί κανόνες εφοδιάζουν τα παιδιά για το μέλλον. Από τη μελέτη προέκυψε επίσης ότι τα παιδιά των παντρεμένων γονέων είναι πιο ευνοημένα από τα παιδιά των χωρισμένων ή αυτών που έχουν ξαναπαντρευτεί. Γενικώς, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά είναι ο πιο σημαντικός παράγων που καθορίζει την ανάπτυξη του χαρακτήρα του παιδιού, εκμηδενίζοντας οποιαδήποτε διαφορά στην ανάπτυξη ανάμεσα στα παιδιά που προέρχονται από πιο πλούσιες ή πιο φτωχές οικογένειες. Επιπλέον άγχος Κάποιοι επισημαίνουν ωστόσο ότι αυτές οι μελέτες προκαλούν επιπλέον άγχος σε εκείνους τους γονείς που προσπαθούν να είναι τέλειοι, αντί να τους παρέχουν χρήσιμες συμβουλές. «Τα μέλη μας θα ακούσουν άλλη μια μελέτη που θα τους λέει τι πρέπει να κάνουν. Συχνά δίνονται στις μητέρες αντιφατικές υποδείξεις από τους ειδικούς για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να μεγαλώσουν τα παιδιά τους», επισημαίνει η Τζάστιν Ρόμπερτς, ιδρύτρια της εξειδικευμένης ιστοσελίδας Μumsnet. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, πάντως, η οποία έθεσε στο μικροσκόπιο τη διαπαιδαγώγηση σε σχέση με την ανάπτυξη του χαρακτήρα, ο συνδυασμός αγάπης και πειθαρχίας βοηθά περισσότερο ένα παιδί να αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες. Από αυτή την άποψη, λιγότερα ευνοημένα είναι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε χαλαρό περιβάλλον όπως και τα παιδιά που ανατρέφονται από αυταρχικούς γονείς.

Η παρεξηγημένη διαταραχή Αν έχει τον... ακάθιστο, αν «πετάγεται», «ξεφεύγει», χάνει τα πράγματά του ή τα ξεχνάει, μπορεί απλώς να μη φταίει! Ούτε λίγο ούτε πολύ, το ένα στα δέκα ελληνόπουλα πάσχει από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Δείτε πώς μπορεί να διαγνωστεί και να βοηθηθεί! Oταν ένα παιδί παρουσιάζει «ενοχλητικά» για τους γύρω του συμπτώματα εξαιτίας της ελλειμματικής προσοχής, της υπερκινητικότητας ή της παρορμητικότητάς του η λύση δεν είναι η αποβολή του (από το σχολείο, από την παρέα, από την κοινωνία) αλλά η στήριξή του. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί όλο και περισσότεροι γονείς αλλά και δάσκαλοι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν. Η πολιτεία πάλι, μάλλον... παίρνει κάτω από τη βάση (και) σε αυτό το πεδίο. Πρόκειται για μια τακτική ολιγωρίας που πρέπει να «αποβληθεί» το συντομότερο δυνατόν, αφού όπως αποκαλύπτει η νέα μελέτη η ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) αποτελεί ένα όχι μόνο υπαρκτό αλλά και έντονο ζήτημα για πολλές ελληνικές οικογένειες. Η μελέτη Η μελέτη που αποτελεί την πρώτη διαχρονική ερευνητική εργασία σχετικά με τη ΔΕΠΥ που έχει διεξαχθεί στη χώρα μας ανήκει σε ειδικούς της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» (επικεφαλής της μελέτης ήταν η καθηγήτρια Παιδιατρικής κυρία Χρύσα Μπακούλα ενώ συμμετείχαν επίσης οι Αλεξάνδρα Παλίλη, Γερ.Κολαΐτης, Ιππολύτη Βάσση, Αλεξάνδρα Βελτσίστα και Αρτεμις Γκίκα ). Η δικτυακή δημοσίευσή της έγινε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Child Νeurology» στις 4 Οκτωβρίου. Οπως εξηγεί στο «Βήμα» η παιδονευρολόγος της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της επιστημονικής ομάδας που διεξήγαγε τη μελέτη κυρία Γκίκα το σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της ερευνητικής δουλειάς είναι το εύρος και η διαχρονικότητά της. «Παρακολουθήθηκαν από τη γέννησή τους έως και το 18ο έτος τους 2.695 παιδιά τα οποία γεννήθηκαν το 1983 σε διαφορετικά μαιευτήρια της Ελλάδας». Η παρακολούθηση έγινε μέσω ειδικών ερωτηματολογίων που δόθηκαν σε γονείς και δασκάλους το 1983 και το 1990 καθώς και στους γονείς αλλά και στους ίδιους τους 18χρονους πλέον νέους το 2001. Οι ειδικοί κατέγραψαν την επίπτωση της ΔΕΠΥ με βάση τους τρεις βασικούς άξονες συμπτωμάτων με τους οποίους εκφράζεται η συγκεκριμένη διαταραχή: ελλειμματική προσοχή, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Και μπορεί η ΔΕΠΥ να χαρακτηρίζεται από απροσεξία, ωστόσο τα αποτελέσματα της μελέτης που την αφορούν μάλλον αξίζουν την προσοχή μας. Στην ηλικία των επτά ετών η συχνότητα υπερκινητικότητας ήταν της τάξεως του 7% (10% στα αγόρια και 3,5% στα κορίτσια), εκείνη της διάσπασης της προσοχής 9,5% (12% στα αγόρια και 7% στα κορίτσια) ενώ της παρορμητικότητας 7% (10,5% στα αγόρια και 3,5% στα κορίτσια). Στα 18 έτη δύο από τα κύρια χαρακτηριστικά της διαταραχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα, φάνηκε να «κατευνάζονται»: συγκεκριμένα το ποσοστό της υπερκινητικότητας ήταν στο 3% (το 40% των περιπτώσεων αφορούσε αγόρια και το 60% κορίτσια) ενώ της παρορμητικότητας μόλις που έφθανε στο 0,3%. Η διάσπαση της προσοχής όμως στους 18χρονους παρέμενε σε υψηλά επίπεδα της τάξεως του 7,3% (το 54% των περιπτώσεων αφορούσε αγόρια και το 46% κορίτσια). Για ποιον λόγο; Η κυρία Γκίκα εξηγεί ότι «είναι επόμενο όταν ένα άτομο πλέον ενηλικιώνεται να αποκτά καλύτερο έλεγχο του εαυτού του, με αποτέλεσμα να υποχωρούν τα συμπτώματα που αφορούν την έντονη κινητικότητα ή την παρορμητικότητα. Το γεγονός όμως ότι η ελλειμματική προσοχή παραμένει σε υψηλά επίπεδα με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το μέλλον του νέου ανθρώπου,τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι να γίνεται εγκαίρως σωστή διάγνωση και θεραπεία της διαταραχής». Τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή τους, συμπληρώνει η παιδονευρολόγος, αφού η ελλειμματική προσοχή που τα χαρακτηρίζει τα κάνει άκρως επιρρεπή σε ατυχήματα. Προτιμά τα αγόρια Θα προσέξατε από τα ποσοστά της μελέτης ότι η ΔΕΠΥ φαίνεται να αποτελεί «αγορίστικο» προνόμιο- πράγματι και άλλες μελέτες συνηγορούν στο ότι η αναλογία εμφάνισης της διαταραχής μεταξύ αγοριών και κοριτσιών είναι περίπου 3 προς 1. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μπορεί και όχι, σύμφωνα με την κυρία Γκίκα. «Αν και δεν υπάρχει σαφής επιστημονική απάντηση, μια εξήγηση είναι ότι από τη φύση τους τα αγόρια εμφανίζουν μεγαλύτερη κινητικότητα, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό το ενδεχόμενο να παρουσιάζουν τη διαταραχή. Είναι πιο δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι έχει ΔΕΠΥ ένα ήρεμο κοριτσάκι το οποίο απλώς φαίνεται ότι χαζεύει την ώρα του μαθήματος.Ετσι πιστεύεται γενικώς ότι η διαταραχή υποδιαγιγνώσκεται στα κορίτσια». Και αν μιλούμε σήμερα για υποδιάγνωση της διαταραχής, παρ΄ ότι γονείς αλλά και δάσκαλοι είναι πλέον πιο «υποψιασμένοι», φανταστείτε τι συνέβαινε στις προηγούμενες- ακόμη και σχετικώς πρόσφατες- γενιές: Ο βρώμικος ρόλος της νικοτίνης Ενα αφηρημένο, ρομαντικό προσωπάκι μπορεί να κρύβει μια ύπουλη διαταραχή στα κοριτσάκια, αντίθετα με τα αγόρια που παρουσιάζουν συνήθως υπερκινητικότητα «Δεν είναι λίγες οι φορές που γονείς των οποίων το παιδί διαγιγνώσκεται με τη διαταραχή συνειδητοποιούν ότι πιθανότατα την εμφάνιζαν και οι ίδιοι από την παιδική ηλικία αλλά κανείς δεν ήξερε τότε να τους βοηθήσει,με αποτέλεσμα να έχουν χάσει σε πολλά επίπεδα» υπογραμμίζει η κυρία Γκίκα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ΔΕΠΥ, σύμφωνα με τους ειδικούς, έχει σε μεγάλο ποσοστό γονιδιακή, άρα και κληρονομική βάση την οποία αρχίζουν σιγά σιγά να ανακαλύπτουν οι επιστήμονες. Ωστόσο και μετά τη σύλληψη, οπότε έχουμε πλέον αποκτήσει τη βασική «γενετική» κληρονομιά μας, υπάρχουν περιβαλλοντικοί παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο της διαταραχής, όπως δείχνει και η νέα μελέτη. Τέτοιοι είναι το κάπνισμα κατά την κύηση, το χαμηλό βάρος του παιδιού κατά τη γέννηση, η σωματική τιμωρία κατά την παιδική ηλικία, τα ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού καθώς και το στρες της μητέρας. Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα το κάπνισμα της εγκύου φάνηκε να συνδέεται με την εμφάνιση και των τριών κύριων χαρακτηριστικών της διαταραχής, δηλαδή και με την υπερκινητικότητα και με τη διάσπαση της προσοχής αλλά και με την παρορμητικότητα. Οι ερευνητές εκφράζουν την υπόθεση ότι η νικοτίνη παρεμβαίνει στη λειτουργία νευροδιαβιβαστών και συγκεκριμένα της ντοπαμίνης, οι οποίοι εμφανίζουν δυσλειτουργία και στα άτομα με ΔΕΠΥ. Διαβάζοντας όλα αυτά ένας γονιός μπορεί να θορυβηθεί βλέποντας ως έναν βαθμό και την εικόνα του δικού του παιδιού σε ό,τι αφορά τις συμπεριφορές που σχετίζονται με τη διαταραχή. Τι σημαίνει αυτό; Οτι όλα τα παιδιά έχουν ΔΕΠΥ; Οχι, βέβαια, διευκρινίζει η κυρία Γκίκα. «Τα συμπτώματα αυτά θεωρούνται παθολογικά όταν εμφανίζονται σε υπερβολικό βαθμό σε σχέση με την ηλικία του κάθε παιδιού,για μεγάλο διάστημα που ξεπερνά τους έξι μήνες,ενώ θα πρέπει παράλληλα να εκφράζονται σε διαφορετικά περιβάλλοντα- και στο σπίτι,και στις εξωσχολικές δραστηριότητες και στο σχολείο». Πώς γίνεται η διάγνωση Οταν λοιπόν τα συμπτώματα «φωνάζουν» ότι ίσως κρύβεται μια παθολογία, ο γονιός είναι σωστό να καταφεύγει στους ειδικούς που μπορούν να διαγνώσουν την πιθανή ύπαρξη της διαταραχής. Η διάγνωση η οποία βασίζεται σε χρήση ειδικών ερωτηματολογίων, γίνεται συνήθως γύρω στα έξι με επτά έτη, όταν το παιδί δηλαδή μπαίνει πλέον στο δημοτικό σχολείο και καλείται να αντεπεξέλθει πρώτη φορά σε δύσκολα καθήκοντα που απαιτούν σύνεση και προσοχή. «Ωστόσο ενδείξεις εμφανίζονται από την προσχολική ηλικία και είναι καλό να γίνουν εγκαίρως αντιληπτές τόσο από τους γονείς όσο και από τους υπευθύνους των παιδικών σταθμών ώστε να γίνει αρχικά μια επίσκεψη στον παιδίατρο και αν κριθεί απαραίτητο στη συνέχεια σε ειδικό που ασχολείται με τη ΔΕΠΥ όπως ο παιδονευρολόγος ή ο αναπτυξιολόγος» σημειώνει η κυρία Γκίκα. Προτού ο ειδικός καταλήξει σε μια διάγνωση για ΔΕΠΥ είναι απαραίτητο να αποκλείσει άλλα προβλήματα που συνδέονται με παρόμοια συμπτώματα. Για παράδειγμα, όπως λέει η επιστήμονας «οι διαταραχές του ύπνου που οφείλονται είτε σε υπνική άπνοια λόγω μεγάλου βάρους του παιδιού είτε σε εκβλαστήσεις (τα επονομαζόμενα κρεατάκια στη μύτη) εμποδίζουν την αναπνοή και οδηγούν σε εκνευρισμό του παιδιού και σε απώλεια συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια της ημέρας.Επίσης ένα παιδί μπορεί να εμφανίζει πρόβλημα στην ακοή που δεν έχει γίνει αντιληπτό και για τον λόγο αυτόν να έχει ελλειμματική προσοχή. Και επιληπτικές διαταραχές είναι πιθανόν να προκαλέσουν συμπτώματα που συγχέονται με εκείνα της ΔΕΠΥ». Διαταραχή ή μόδα; Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με τη ΔΕΠΥ καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν ότι δεν πρόκειται για πραγματική διαταραχή αλλά για ένα «μοδάτο» πρόβλημα «κατασκευασμένο» στα μέτρα όσων θέλουν να πουλήσουν φάρμακα (μια ολόκληρη νέα κατηγορία φαρμάκων έχει γεννηθεί για την αντιμετώπιση της διαταραχής). Είναι έτσι τα πράγματα; ρωτήσαμε την ειδικό. Εκείνη απάντησε ότι σε αντίθεση με την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού στην Ευρώπη οι ειδικοί πιστεύουν αντιθέτως ότι η συγκεκριμένη διαταραχή, η οποία είναι πλήρως υπαρκτή όπως έχει τεκμηριωθεί μέσα από πληθώρα έγκριτων μελετών, υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται. «Η συχνότητα εμφάνισης της ΔΕΠΥ παγκοσμίως,όπως προκύπτει από όλες τις μελέτες, με τις οποίες συνάδει και η δική μας είναι της τάξεως του 5%-10%. Μιλούμε δηλαδή για ένα αξιοσημείωτο ποσοστό του πληθυσμού που εμφανίζει αυτήν την άκρως υπαρκτή διαταραχή.Παράλληλα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα παιδιά που χρειάζεται να λαμβάνουν φάρμακα για τη διαταραχή ωφελούνται πράγματι από αυτά.Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη φάρμακα λαμβάνουν μόνο οι πολύ σοβαρές περιπτώσεις οι οποίες αποτελούν μικρό ποσοστό επί του συνόλου». Αντιμετώπιση Οπως επισημαίνει η κυρία Γκίκα η πρώτη θεραπευτική προσέγγιση που ακολουθείται από τους ειδικούς αφορά συμβουλές στους γονείς οι οποίοι οφείλουν να διατηρούν μια σταθερή ρουτίνα στα παιδιά τους, να τα βάζουν να ακολουθούν συγκεκριμένο καθημερινό πρόγραμμα, ακόμη και να τηρούν λίστες στις οποίες θα καταγράφουν όλα τα πράγματά τους ώστε να μην τα ξεχνούν φεύγοντας, για παράδειγμα, από το σχολείο- πολλά από αυτά τα παιδιά ξεχνούν τα μολύβια, τα βιβλία, τις κασετίνες τους κ.ά. Παράλληλα σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά κρίνεται ότι πρέπει να ακολουθήσουν συμπεριφορική θεραπεία με κάποιον ειδικό ψυχολόγο και μόνο αν όλα αυτά αποτύχουν χορηγούνται φάρμακα ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασης, τα οποία μάλιστα συνδυάζονται με τις υπόλοιπες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαταραχής λοιπόν μπορεί να υπάρξει αρκεί οι γονείς να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα την κατάσταση. Διότι, όπως επιβεβαιώνει και η κυρία Γκίκα, σήμερα υπάρχουν ορισμένοι γονείς που θεωρούν ότι το παιδί τους το οποίο... αφήνει πίσω του συντρίμμια και δεν στέκεται σε μια θέση αποτελεί το έξυπνο «μαγκάκι» της παρέας.

Η σωματική τιμωρία του νηπίου με μερικές ξυλιές στον πισινό μπορεί τελικά να σας γυρίσει μπούμερανγκ, υποστηρίζουν Αμερικανοί ερευνητές σε σχετικό άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics. Τα παιδιά που τιμωρούνται σωματικώς συχνά, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν επιθετικές συμπεριφορές όπως να εμπλέκονται σε καβγάδες, να καταστρέφουν πράγματα ή να εκφράζουν κακία προς άλλα άτομα. Παλαιότερη έρευνα είχε καταλήξει σε παρόμοια αποτελέσματα, αλλά δεν είχε συνυπολογίσει πως τα επιθετικά παιδιά είχαν ξεκινήσει την ζωή τους ή άλλους παράγοντες που μπορεί να είχαν επηρεάσει τα αποτελέσματα. Αν και η νέα έρευνα δεν αποδεικνύει ότι η σωματική τιμωρία προκαλεί επιθετικότητα, διαπιστώνει ότι υπάρχει σχέση που υφίσταται ακόμη και μετά την εξαίρεση αρκετών άλλων πιθανών εξηγήσεων. Η Δρ Κάθριν Τέιλορ και οι συνεργάτες της στην Ιατρική Σχολή Δημόσιας Υγείας και Τροπικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Tulane της Νέας Ορλεάνης μελέτησαν στοιχεία από παλαιότερη πληθυσμιακή μελέτη που είχε επικεντρωθεί σε οικογένειες από 20 μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ. Οι ερευνητές είχαν μιλήσει με τις μητέρες όταν τα παιδιά ήταν τριών ετών και πάλι όταν είχαν συμπληρώσει το πέμπτο έτος. Με βάση τη συμπεριφορά των παιδιών, σχεδόν τα μισά εντάχθηκαν στην κατηγορία της «υψηλής επιθετικότητας» και τα άλλα μισά σχεδόν στην κατηγορία της «χαμηλής επιθετικότητας». Περισσότερα από τα μισά παιδιά των 2.500 που απάρτιζαν το δείγμα, είχαν τιμωρηθεί σωματικά τον μήνα πριν την συνέντευξη της μητέρας. Και όσα είχαν «φάει» ξύλο πάνω από δύο φορές σε ηλικία τριών ετών είχαν διπλάσιες πιθανότητες να είναι πολύ επιθετικά σε ηλικία πέντε ετών. Ακόμη και όταν συνυπολογίστηκαν οι αρχικές διαφορές ως προς την επιθετικότητα και άλλοι παράγοντες (η ψυχολογική κακοποίηση, η μητρική κατάθλιψη και η κατάχρηση ουσιών), οι πιθανότητες παρέμεναν αυξημένες. Αν και οι επιστήμονες βασίστηκαν στις δηλώσεις των μητέρων, οι απόψεις των τελευταίων απηχούν τα στοιχεία πίσω από τις συστάσεις των επιστημόνων κατά της σωματικής τιμωρίας. Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα λοιπόν, η σωματική τιμωρία οδηγεί στην επιθετικότητα. Και μπορεί μεσοπρόθεσμα να έχει αποτέλεσμα αλλά μακροπρόθεσμα είναι επώδυνη. Αντ' αυτού λοιπόν καλύτερη είναι η λεκτική νουθεσία και άλλες μη σωματικές τιμωρίες. Σε περίπτωση που αυτά τα μέτρα δεν είναι αποδοτικά τότε ο γονιός θα πρέπει μάθει ο ίδιος τεχνικές αυτοδιαχείρισης του θυμού του. Πάντως από στατιστικές έρευνες προκύπτει ότι έως και το 90% των γονιών χτυπούν τα παιδιά τους.

Πολλές φορές παρατηρείται ότι οι γονείς δίνουν ασυνείδητα περισσότερη προσοχή στα παιδιά τους όταν αυτά κάνουν "αταξίες". Έτσι τα παιδιά επαναλαμβάνουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές μόνο και μόνο επειδή ενισχύεται αυτή η ανεπιθύμητη συμπεριφορά τους από την προσοχή που τους δίνεται. Μια πιο έντονη αντίδραση (πιο δυνατή φωνή) και με περισσότερες φράσεις όταν τα παιδιά κάνουν κάτι το απαγορευμένο ή επικίνδυνο π.χ. "τι κάνεις εκεί? δεν σου είπα ότι ποτέ δεν το κάνουμε αυτό?", σε σχέση με πιο ήπιες αντιδράσεις όταν τα παιδιά κάνουν κάτι το επιθυμητό, στρέφουν τα παιδιά στο να έχουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές απλά και μόνο για να εισπράξουν έτσι την μέγιστη αντίδραση/έκφραση συναισθήματος (και άρα εγγύτητα) του γονιού τους. Μερικά βήματα για να μεταφέρετε με τον κατάλληλο τρόπο τι επιτρέπεται και τι όχι είναι οι εξής: Ένα ευγενικό"όχι" και μια πολύ σύντομη αιτιολογία αρκούν: "προσέχουμε τους άλλους" ή"μόνο οι μεγάλοι ανοίγουν και κλείνουν τις πόρτες", "προσέχουμε τους άλλους" και θα μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο στο παιδί ότι η συμπεριφορά του ήταν ανεπιθύμητη. Εάν το παιδί σας είναι μικρότερο των 2 ετών, αρκεί απλώς να πάρετε το χεράκι του απαλά και να το καθοδηγήσετε στο επόμενο βήμα χωρίς κάποια άλλη επεξήγηση: Αμέσως μετά δείξτε ή πείτε στο παιδί σας τι θα ήταν καλό να κάνει σε αυτή την περίπτωση. Κρατήστε το από το χέρι, έχοντας σταματήσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά του και πείτε του: "ρώτα με αν μπορείς να ανοίξεις την πόρτα", "περίμενέ με να βγούμε μαζί έξω" "πες του παρακαλώ μου δίνεις το παιχνίδι?" τονίζοντας την θετική έκβαση που θα μπορούσε να έχει μια κατάσταση ( το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο θα πετύχει αυτό που θέλει - να ανοίξει την πόρτα ή να βγει έξω). Επιβραβεύετε αμέσως και σχετικά έντονα για μια επιθυμητή συμπεριφορά π.χ: εάν σας περιμένει να ανοίξετε εσείς την πόρτα, ή σας κοιτάει/ρωτάει πριν ανοίξει το ντουλάπι, ή διστάσει να χτυπήσει ένα άλλο παιδί έστω και για ένα δύο δευτερόλεπτα και πάλι σας κοιτάει, πείτε "μπράβο σου που με περιμένεις", "μπράβο σου που δεν ανοίγεις το ντουλάπι", "μπράβο που το σκέφτηκες και πρόσεξες την/τον ..." . Επαναλαμβάνοντας αυτά τα βηματάκια σε βάθος χρόνου θα βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει με ποιά συμπεριφορά θα αποκτάει αυτό που θέλει, καθώς και ποιά συμπεριφορά είναι επιθυμητή.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ..ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΑΨΟΓΑ..ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΡΩ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ!!ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΗ..ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΜΑΛΩΣΩ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΜΕ ΗΡΕΜΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΩ...ΜΕΤΑ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΩΡΕΣ ΔΕΝ ΗΕΡΩ ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ!!ΜΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΦΕΡΕΙ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ!!! ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ...ΛΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΕΓΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ???ΟΛΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ..Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ..ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ...ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ!!ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΜΑΛΩΝΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΤΙΜΩΡΙΑ!!!ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΕΝ ΜΕΡΗ..ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΚΤΟΝΩΘΕΙ....ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ!!! ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΑΝΥΣΗΧΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!

ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΚΟΡΩΝΑ??

ΕΓΩ ΘΗΛΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕΧΡΙ 16 ΜΗΝΩΝ!!ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΔΙΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΩΝ ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΓΙΑ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ!!ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΘΗΛΑΖΩ!!!ΟΤΑΝ ΘΗΛΑΖΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ!!ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙΣ!!!ΑΚΟΥΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΔΙΑΦΟΡΑ...ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ!!ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΨΑΜΕ ΤΟ ΘΗΛΑΣΜΟ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΡΑΓΙΚΑ!!ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ...(ΕΙΧΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΘΗΛΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ..)ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΧΝΕ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΚΛΑΙΗΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΞΕΚΟΛΛΟΥΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΣΕ Ο ΜΙΚΡΟΣ!!ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΠΕΡΑΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΑ!!ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΡΓΗΣΕ.... ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ 7 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΩ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ ΜΟΥ!!!ΑΥΤΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΑΡΑ ΜΟΥ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΟΥΛΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΘΗΛΑΣΜΟΥ!!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ Τ'ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΞΕΝΟ ΚΟΣΜΟ...ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΑΝΕΣ..ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΙΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑΝ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ..ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ!!ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ Θ'ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑ!!ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΩ!! Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..ΠΕΡΑ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟΣΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ..ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΖΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ,ΤΑ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ,ΤΑ ΒΛΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ!!! ΓΙΑΥΤΟ ΚΙ ΕΣΥ ΘΗΛΑΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ!!!ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ!!ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑ!!ΖΗΣΕ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΘΑΥΜΑ!!!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΟ ΒΑΦΤΙΣΑ 8 ΜΗΝΩΝ!!ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΑ ΤΟ ΒΑΦΤΙΣΩ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 10 ΜΗΝΩΝ!!ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ!!ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ!!Ο ΓΙΟΚΑΣ ΜΟΥ ΑΝ ΚΑΙ 8 ΜΗΝΩΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!ΑΛΛΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΛΑΜΑ!!ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΒΑΦΤΙΣΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ!!ΣΟΥ ΠΙΑΝΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ!!ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ!! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ Η ΒΑΦΤΙΣΗ ΣΑΣ!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ... ΦΩΤΕΙΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!ΒΡΗΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΙΔΕΕΣ!!ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ!!ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!!

ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ ΣΤΙΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΟΖ..ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΚΟΚΚΙΝΟ..ΔΕΝ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΙ..ΑΠΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ!!!

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!! Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟ..ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΠΟΛΘ..ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ..ΙΣΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΛΙΓΑΚΙ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΝΕΥΡΩΝ ..ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΙΝΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΡΘΕΙ...Ε ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ!!ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΑΣΗΜΑΝΤΑ!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΣΕ ΟΣΕΣ ΕΧΕΤΕ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΗΡΘΕ Η ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ!!ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΧΕΔΟΝ 7 ΜΗΝΩΝ ..ΕΚΑΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΘΗΛΑΣΜΟ...ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΘΗΛΑΣΜΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ..ΜΕΤΑ ΤΗ 2η ΓΕΝΝΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ 7ΜΙΣΗ ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ!!!ΔΕΝ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΙΟΛΑΣ..ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΛΙΓΟ ΝΑ ΞΕΦΟΥΣΚΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΑ ΝΕΥΡΑΚΙΑ ΜΟΥ!! ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ 2ο ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ!!ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ!!ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ!! ΤΕΛΟΣ ΜΑΙΟΥ ΒΑΦΤΙΖΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΙΔΕΕΣ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΕΞΙΩΣΗΣ!!ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΠΑΝΤΟΥ ΜΠΑΛΟΝΙΑ!!ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΑΛΩ??? ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Η ΚΟΡΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ...ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΦΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΑΓΟΡΙΣΤΙΚΟ!!ΛΕΤΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙ?? ΤΕΛΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΔΕΞΙΩΣΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ...ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ!! ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΖΑΛΙΣΑ.....ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ!! ΦΙΛΑΚΙΑ!!