Ειλικρινά περνάει κάποιες φορές η σκέψη από το μυαλό μου μήπως δεν θα έπρεπε να είμαι στην παρέα σας λόγω της ηλικίας μου και λόγω του ό,τι κατά 99% δεν θα κάνω παιδί. Με έπιασαν πάλι τα υπαρξιακά μου και τα της ηλικίας και εμμηνόπαυσης. Πριν 10 χρόνια δεν θα το πίστευα αν μου το έλεγαν πως μεγαλώνοντας μια γυναίκα σκέφτεται διάφορα. Αν και φαίνομαι πολύ νεότερη, έχει λίγο καιρό που κάθε μα κάθε ρυτιδούλα μου προκαλεί έναν ψιλοπανικό. Συγγνώμη που τα γράφω εδώ σε αυτό το ποστ, αλλά έτσι μου ήρθε τώρα. Τα λέω και στον άντρα μου, αλλά εκείνος με βλέπει όμορφη. Με βλέπει με τα μάτια του έρωτα. Με βρίσκει πιο όμορφη χωρίς μακιγιάζ, πιο φυσική. Σαν τον συγχωρεμένο πεθερό μου που μου λείπει αφάνταστα. Έλεγε πως η νύφη του δεν χρειάζεται να βάφεται. Τέλος πάντων καλά όλα αυτά, αλλά με πιάνουν οι γυναικείες ανασφάλειες. Sorry....