Μπράβο κοπέλα μου. Εύχομαι καλά αποτελέσματα. Όταν είχα κάνει μαγνητική δεν με ενόχλησε τόσο οι μαγνήτες που χτυπούσαν και ακούγονταν όσο η κλεισούρα. Να σκεφτείς πως δεν άντεξα και άνοιξα τα μάτια. Τι το ήθελα... όταν είδα πόσο στενά ήταν άρχισα να πλάθω σενάρια με το μυαλό μου, ότι δεν θα με βγάλουν από κει μέσα, ότι θα χαλάσει το μηχάνημα, ότι θα πάθω ασφυξία. Μπορεί να είχα και 200 παλμούς, αλλά σαν εγωίστρια που είμαι δεν πάτησα το κουμπάκι για να σταματήσει το μηχάνημα. Αφού έλεγα πως θα πάθω ανακοπή ή κανένα έμφραγμα και θα πάω αδιάβαστη. Όταν τα θυμάμαι γελάω. Τελικά δεν είναι και τόσο τραγικό.