gianna1991

Με το καλό κορίτσι μου! Σας είπαν πότε θα δείτε το φύλο πιο σίγουρα? Ίσως σε κάποιες εβδομάδες στον απλό υπέρηχο του γυναικολόγου σου? Εμείς έχουμε αυχενική την ερχόμενη εβδομάδα (που θα μπω στην 12η) και επειδή είχα αιμορραγίες στην 8η-9η-10η εβδομάδα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο έχουμε πολύ αγωνία να σιγουρέψουμε ότι είναι όλα καλά. Από συμπτώματα δεν έχω κάτι ιδιαίτερο από την αρχή, τώρα αρκετά πονάκια και τραβηγματάκια χαμηλά, αέρια, πρήξιμο και αυξημένη όρεξη πλέον. Εσείς?

και εμείς το έχουμε κάνει και οι δύο αλλά η γιατρός μας μάλλον είναι υπερπροστατευτική!

Και σε εμάς το ίδιο είπαν. Χωρίς σύνοδο. Εμένα φανταστείτε είναι και η γιατρός μου τόσο αυστηρή με αυτό το θέμα που ο μπαμπάς μας έχει μπει μόνο μια φορά μέσα κατά την επίσκεψη για να ακούσει την καρδούλα. Και μιλάμε για απλή περίσκεψη στο ιατρείο της! Περίεργες εποχές ζούμε κορίτσια μου!

Εκατσα μια εβδομάδα ξάπλα και πήγαν όλα καλά, χθες βράδυ πήγαμε στη γιατρό, ακούσαμε και είδαμε κανονικά το εμβρυακι μας και χαρήκαμε τόσο! Σήμερα το πρωί ξανά αιμορραγία, κανονικότατη όχι σταγόνες. Μάλλον επειδή σηκώθηκα χθες για την επίσκεψη στη γιατρό. Τώρα άλλες δυο εβδομάδες ξάπλα και βλέπουμε. Ίσως να είναι κάποιο αγγείο που αιμορραγεί γιατί αποκόλληση η κάτι άλλο τρανταχτό δεν φαίνεται. Η γιατρος δεν φαίνεται ανήσυχη για το μπεμπακι αφού το είδαμε χθες και ήταν όλα καλά. Πλέον είμαι 9+4. Έχει τύχει κάτι παρόμοιο σε κάποια; Εσείς πως πάτε με τις εγκυμοσύνες σας; Πείτε να ξεχαστούμε!

Με το καλό και σε σένα κοριτσάκι μου! Ναι πρώτο παιδάκι μετά από μια παλλινδρομη κύηση. Αν και εδώ και δυο μέρες έχω θεματάκια. Ξεκίνησε προχθές με μεγάλη αιμορραγία, κόκκινο αίμα και έντονους πόνους. Πήγα στη γιατρό μου και προς το παρόν δεν είδαμε να έχει επηρεάστει το εμβρυακι. Τώρα μια εβδομάδα τουλάχιστον ξάπλα και βλέπουμε. Ψυχολογία και φόβος στα πατώματα!

Γεια σας κορίτσια! Είμαι 8w3d με ΠΗΤ 22/05. Ήθελα να ρωτήσω έχετε πονάκια χαμηλά? Σαν πόνους περιόδου. Εγώ έχω συνέχεια αλλά όλοι και η γιατρός μου λένε ότι είναι φυσιολογικά. Επίσης, έχετε αρχίσει να χρησιμοποιειτε κρεμουλες για τις ραγάδες και τέτοια πραγματάκια? έχετε ανακοινώσει την εγκυμοσύνη σας?

Υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είσαι εγκυουλα από τα συμπτώματα που περιγράφεις! Άσε τα τεστ εγκυμοσύνης και τρέξε για αιματολογική εξέταση χοριακης!

Καλησπέρα κορίτσι μου! Και εγώ ακριβώς το ίδιο είχα πάθει και πήγα την επόμενη μέρα για εξέταση αίματος και ήμουν κανονικότατα! Για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο κάνε μια εξέταση αίματος να ελέγξεις τη χοριακή σου γιατί με αυτά τα τεστ πραγματικά δεν μπορείς να είσαι σίγουρη! Στο λέω από την εμπειρία μου! Καλά αποτελέσματα!

Με το καλό το μωράκι σου κορίτσι μου! Χαίρομαι που μαθαίνω ότι και άλλες κοπέλες μετά από τέτοια άσχημα συμβάντα δεν δυσκολεύτηκαν για μια νέα εγκυμοσύνη! Μακάρι ο χρόνος να τα γιατρεύει όλα οντως, γιατί εγώ ένα μήνα μετά νιώθω πιο άσχημα από ότι τις πρώτες μέρες.. Αχ ποσο θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να μην πονάω πια!

Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια! Μακάρι να γίνουν όλα αυτά όμορφα και γλυκά στο μέλλον! Ίσως επειδή την ίδια εβδομάδα που μάθαμε ότι δεν προχωράει η εγκυμοσύνη, μάθαμε και για την μετάσταση του καρκίνου του πατέρα μου και παράλληλα μπήκε και η γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Πολλά μαζεμένα άσχημα γεγονότα με έχουν κάνει να απελπιστω και να μην βρίσκω τρόπο να το ξεπεράσω όλο αυτό, νιώθω ότι έχω πέσει σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.. όλο πέφτω, πέφτω και άλλο..

Μακάρι γιατί όσο περνάει ο καιρός και δεν καλυτερευω τόσο περισσότερο απελπίζομαι και νομίζω ότι κάτι συμβαίνει με μένα.. 20/7 εκανα την απόξεση ..

Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια κορίτσι μου! Στην αρχή και εμείς έτσι ακριβώς νιώσαμε, ανακούφιση, ότι όλα για κάποιον λόγο γίνονται, ξέρει η φύση, καλύτερα νωρίς παρά αργότερα.. Αλλά.. Μετά το έχασα, κάνω μόνο μαύρες σκέψεις, μου λείπει η εγκυμοσύνη μου, το συναίσθημα ότι ακουμπούσα την κοιλιτσα μου και ήξερα ότι δεν είμαι μόνη μου, παρά τα προβλήματα με θέματα υγείας που προέκυψαν με τον πατέρα μου την ίδια περίοδο, ακουμπούσα την κοιλιτσα μου και χαμογελούσα ξέροντας πόση χαρά θα έδινε το μωράκι σε όλους μας. Και τώρα τίποτα, στην αρχή ήμουν ψύχραιμη, δεν ένιωθα πολλά, μετά βγήκαν όλα τα παράλογα συναισθήματα και ευαισθησίες μου στην επιφάνεια. Κανένας δεν ξέρει πως να με κάνει καλά, ακόμα και εγώ η ίδια δεν ξέρω πως να κάνω καλά τον εαυτό μου..

Να σου ζήσει ο μπεμπουλης σου! Δυστυχώς όσο και αν το θέλω δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά, ίσως είναι ακόμα νωρίς, 20/7 εκανα την απόξεση, ίσως θέλω χρόνο να κατανοήσω τι ακριβώς μου συνεβει, ίσως ακόμα δεν έχουν ηερεμησει οι ορμόνες μου, ίσως και να μην είμαι όμως αρκετά δυνατή για να το ξεπεράσω.. είναι νωρίς λες; Έχουν κουραστεί οι γύρω μου με την κατάσταση μου, νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει ποσο μου στοίχισε γιατί όλοι μου λένε ότι δεν είχε δημιουργηθεί καν εμβρυακι.. όλα μου φαίνονται βουνό..

Ποσο όμορφα τα φέρνει η ζωή, μέσα από άσχημες καταστάσεις βγαίνουν τόσο όμορφα πράγματα! Με το καλό το μωράκι σου! Να χαρείς την εγκυμοσύνη σου! Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ποτε ποσο πολύ ήθελα ένα μωράκι, γιατί ήταν ξαφνική η εγκυμοσύνη μου, αλλά τώρα θα εκανα τα πάντα για να ήταν όλα διαφορετικα. Ειλικρινά δν μπορώ πλέον να σκεφτώ λογικά, μου φαίνονται όλα μαύρα και δν ξέρω αν και ποτε θα μπορέσω να βγω από όλο αυτό. Εσυ πως κατάφερες να κανεις το κλικ; Και εγώ στην αρχή έτσι σκεφτόμουν ότι η φύση ξέρει, καλύτερα τώρα παρά αργότερα η να γεννιοταν ένα μωράκι με προβλήματα αλλά πλέον κλαίω με το παραμικρό, ξεσπαω, κάνω άσχημες σκέψεις. Στην αρχή ο σύντροφος μου με καταλάβαινε, με βοηθούσε, πλέον τον έχει κουράσει η κατάσταση μου, τα ξεσπάσματα μου, δεν ξέρει τι να κάνει και φοβάμαι ότι θα τον χάσω και αυτόν έτσι όπως το πάω..

Πονάει πολύ!!! Τις πρώτες μέρες σκεφτόμουν έτσι ακριβώς, ότι καλύτερα τώρα που δεν είχε δημιουργηθεί καν μωράκι παρά αργότερα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο.. Αλλά μετά χάθηκα, δεν σκέφτομαι πια λογικά, κάνω παράλογες σκέψεις, κλαίω, ξεσπαω πάνω στον σύντροφο μου.. Νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει, όλοι μου λένε ότι δεν σκέφτομαι λογικά, ότι δεν είχα προλάβει να δεθω, να κάνω όνειρα αφού ήταν και ναι ξαφνική εγκυμοσύνη, αλλά ποσο λάθος κάνουν όλοι.. ποτε δν καταλαβαίνεις ποσο θελεις ένα μωράκι μέχρι να στα φέρει έτσι η ζωή και να μην μπορείς να το έχεις..

Τι ευχάριστο που είναι να μαθαίνω ότι μετά από μια παλινδρόμηση τόσες κοπέλες καταφέρατε να μείνετε έγκυος εύκολα και γρήγορα! Να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη και να την απολαύσεις και για εμάς που δεν τα καταφέραμε για να παίρνουμε κουράγιο! Και μένα μου έτυχαν πολλά μαζεμένα προβλήματα υγείας στην οικογένεια μου και πίστευα ότι αυτό το μωράκι θα ήταν ένα δώρο για εμάς, μια χαρά μέσα σε αρρώστιες, επειδή ίσως ο πατέρας μου φύγει θα ήταν μια παρηγοριά και ένα δώρο για εμάς..

Με το καλό το μωράκι σου! Με έναν πόνο! Μου φαίνεται ειλικρινά ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτε.. Τις πρώτες μέρες το είχα πάρει πολύ ψύχραιμα, δούλευε η λογική.. Τις τελευταίες βδομαδες μόνο το συναίσθημα και κάνω παράλογες σκέψεις, έχω νεύρα, νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει και έχω συνέχεια ξεσπάσματα, κλάματα.. Μόνο εσείς μπορείτε να με νιώσετε..

Καλησπέρα κορίτσια μου! Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά την ανάγκη να μοιραστώ ένα τέτοιο γεγονός με κάποιον έστω και "άγνωστο" γιατί πιστεύω ότι πολλές από εσάς θα με νιώσουν και θα καταλάβουν την απώλεια μου. Ειλικρινά είστε η μόνη ελπίδα μου για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Είμαι 27 χρονών και έμεινα έγκυος χωρίς να το περιμένω ιδιαίτερα, παρόλα αυτά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη αν και η εγκυμοσύνη μας βρήκε πολύ απροετοίμαστους! Με τελευταία περίοδο 02/06, ξεκίνησα με χαμηλή χοριακή η οποία διπλασιαζόταν οριακά, μετά ανέβαινε και πάνω από το διπλάσιο, με όλα τα συνηθισμένα συμπτώματα, ναυτίες, ζαλάδες, κόπωση, έντονα πονάκια χαμηλά σαν περιόδου, όλα τα πάντα και όλα εμφανίστηκαν πολύ νωρίς. Στην 6η εβδομάδα πάμε στην γυναικολόγο για έλεγχο και βλέπουμε κενό σάκο, ωραιότατα σχηματισμένο όμως, χωρίς άλλα θέματα, με μία χοριακή που όμως μεγάλωνε χωρίς να διπλασιάζεται. Η γιατρός μου λέει να του δώσουμε 2-3 μέρες, και τότε η χοριακή ναι μεν ανέβαινε αλλά δεν διπλασιαζόταν και ο σάκος παρέμεινε κενός. Οπότε μου λέει ότι δεν προχωράει και αν εμφανιστεί κάτι δεν θα έχει την ανάλογη ανάπτυξη, άρα προχωράμε σε απόξεση 20/07, πρώτα με κολπικά χάπια και μετά απόξεση στο Ρέα. Όλα καλά, λίγα πονάκια, αδυναμία αλλά όλα καλά εκτός από την ψυχολογία μου.. Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ, έχω πολλά νεύρα, ανασφάλειες, φοβίες, ξεσπάω στον σύντροφό μου, ο οποίος ναι μεν δείχνει κατανόηση αλλά νομίζω ότι τον έχω κουράσει με τα κλάματα και τις υστερίες μου, ότι δεν θα με αντέξει και θα φύγει και αυτός. Ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν, όλα έγιναν για καλό, αλλά εγώ νιώθω συνεχώς ότι κάτι μου λείπει πλέον, δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα και θυμώνω με τον σύντροφό μου που αυτός δείχνει να συνεχίζει τη ζωή του. Είστε η μόνη μου ελπίδα, η μόνη μου παρηγοριά...