καλημέρα στην παρεούλα σας! Είμαι μαμά με 15 μηνων αγορακι και μέχρι σήμερα θυλάζω... ο αντρας μου ειναι λατρης στηθους και ειδικα οταν ημουν εγκυος και ειχαν πρηστει τα γλυκοκοιταζε αλλα επειδη πονουσα και με το αγγιγμα δεν τον αφηνα και φυσικα εδειχνε κατανοηση.. αφου γεννησα και ζοριστικα αρκετα για να θυλασω, ο αντρας μου τα ειχε ξεχασει αφου εβλεπε την κατασταση πως ειχε, και τωρα που ολα εχουν στρωσει πεφτει με τα μουτρα! ειναι λογικο να θελει να τα χαιδεψει και να τα φιλησει, ΑΝΤΡΑΣ ειναι αλλα εγω τον εμποδιζω.. και οταν με ρωταει γιατι δεν με αφηνεις εγω του λεω οτι ειναι το φαγητο του γιου μας και οτι δεν μπορεις να το καταλαβεις...αυτος μου απανταει οτι δεν αμφιβαλλω οτι τρωει απο δω αλλα δεν εχω σκοπο να του στερησω το φαγητο του...και συνεχιζει λεγοντας μου οτι πρεπει να διαχωρησω στο μυαλο μου τις στιγμες με τον μικρο και τις στιγμες μαζι του...μονο εγω αισθανομαι ετσι για τον θυλασμο? τι να κανω?