Γεια σας,ειμαι καινουργια εδώ ! Συγχωρείστε μου τα όποια λάθη...
Ειμαι 27 ετών και εχω διαγνωστει με ενδομητριωση , αδενομύωση και πρόωρη ωοθηκικη ανεπάρκεια. Μάλιστα πριν μάθω τα τελευταια δύο προβλήματα είχα κανει λαπαροσκοπικά καθαρισμό της ενδομητριωσης- δεν ειχαν σκεφτει να μου πουν να καταψυξω ωαρια πριν υποστω την διαθερμια . Προχώρησα σε εξωσωματική η οποία κατέληξε σε βιοχημική αποβολή...Εχω την συμπαρασταση του αρραβωνιαστικού μου σε ολα, την συμπαρασταση της οικογενειας μου αλλά και την τύχη να εχω εναν απο τους καλυτερους ιατρους που εχει θεσει ως προσωπικο στοιχημα να πετυχω.
Αλλά
με τρώει το παράπονο βρε παιδιά! 27 ετών και να μην εχω εφεδρείες (αμη κατω απο 0.8)στις ωοθηκες; να ειναι λίγα και κακής ποιότητας; να πρέπει να φαω στη μαπα την εξωσωματικη και οτι αυτο συνεπάγεται απο τα 26 καλα -καλά!και με χάλια ορμόνες βεβαια...fsh χαλι.
Και πες οτι ειμαι τυχερη και βρισκω δικο μου ωάριο και μενω εγκυος...το ρισκο αποβολής τεραστιο. Και λόγω εξωσωματικης αλλά και λογω αδενομύωσης αλλά και λόγω κακής ποιότητας ωαρίων. Ειναι λες και ολα συνομωτουν για να αποτύχω! ΚΟντευω να τρελαθω...
Το σεπτεμβριο θα κανω 2η προσπαθεια και μου ειπε να χασω και 8 κιλα. να σημειωθει οτι εχω χασει αλλα 40 κιλα (!), εκοψα αλκοολ, καφέ και τσιγαρο -μαχαιρι!
Πιεζομαι πάρα πολυ από όλα αυτά καθώς ειχα περάσει τα ιδια και με αλλο μελος της οικογενειας μου που ευτυχως τελικα τα καταφερε αλλα μετα απο πολλα που εγω τα συναισθανομουν και υπεφερε για χατιρι της...
Στο παρελθον εχω περασει και 2 φορες καταθλιψη και φοβαμαι γιατι ενω παντα ημουν η χαρα της ζωης νιωθω οτι πλεον σβηνει μεσα μου η φλόγα της χαρας και εχω συνεχως νευρα, θελω να τσακωθω, τρωγομαι με ολα, ειμαι επιθετικη , απαιτητικη ...γενικα αισχος. Και πικραινω και τους γυρω μου...Μάλιστα , ντρεπομαι να μιλησω για το προβλημα υπογονιμοτητας το κρυβω σαν καμια χωριατα και με πιανω να ζηλευω μανουλες που τα καταφεραν. Γινομαι οτι μισουσα...
Φοβαμαι οτι δεν θα τα καταφερω παιδια και θα μεινω κουκος και δε θα δωσω και στον αντρα μου παιδι. Σκεφτηκα το δανεικο ωαριο αλλα για καποιο λογο δε μπορω να το δεχτω και παλι νιωθω σαν υπαναπτικη χωριατα. Αλλα κανω σκεψεις οτι θα μεγαλωνει και θα λενε οτι δε μου μοιαζει και εγω θα βλεπω ξενα χαρακτηριστικα και συμπεριφορες...ειμαι τελειως ανοητη το ξερω. Γενικα ειμαι φουλ υπερ του δανεικου!
Στο μεταξυ σε 2 ατομα που ειπα για τη βιοχημικη -και δεν ξερουν ολα τα αλλα- με εχουν πρηξει οτι θα χαλαρωσω και ολα θα γινουν. Και θελω να τους ΒΑΡΕΣΩ!