tatouska

Ταξίδι μπορεί να είναι μέχρι την Καλαμάτα. Και όχι, δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο που να λέει ότι προτιμάει να είναι ζορισμένος συνέχεια από το να ζήσει και λίγο ανέμελος. Και εν πάση περιπτώση, ποιος μίλησε για χλιδες?? Εχω περάσει μήνες της ζωής μου χωρίς να έχω να φάω. Δεν θα επέλεγα λοιπόν τότε να κάνω παιδί και να πεινάμε παρέα!!! Θα ήταν ανεύθυνο από μέρος μου μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου. Για να μην πω ότι εγώ προέρχομαι από γονείς που πάλεψαν πάρα πολύ για να μας μεγαλώσουν.

Δεν είπα ποτέ ότι ο πόνος της απώλειας κοιτάζει ηλικία. Αλλά δεν δέχομαι ότι ξέρει τι θέλει μια 23χρονη και ειδικά ότι μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί όπως πρέπει. Εδώ καλά καλά δεν ξέρει τι θέλει εκείνη. Όπως λέω και φωνάζω, για όλα υπάρχουν εξαιρεσεις. Αλλά ο κανόνας είναι άλλος.... Γιαυτό και τα διαζύγια στις μικρές ηλικίες είναι πάρα πολύ. Δεν είναι τυχαίο.

Συμφωνώ. Είπαμε. Για όλα υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά δεν παίρνουμε την εξαίρεση και την κάνουμε κανόνα!! Το να θέλεις να γίνεις μανούλα δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεις κιόλας. Μπορεί να θέλεις, αλλά να μην καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που θέλεις ακριβώς και τι συνεπάγεται... Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι ντε και στανιό να κάνει παιδί. Αρνούμαι να το δεχτώ αυτό. Ούτε πρέπει όλοι οι άνθρωποι να κάνουν παιδιά. Ταπεινή μου άποψη.

Εχω ΠΗΤ 15/7. Μπορεί να έρθει και νωρίτερα γιατί έχει ήδη γυρίσει προς τα κάτω. Ναι κοντεύω. Πάντως από επιλογή δεν ήθελα μικρή παιδιά και από επιλογή το έκανα και τώρα. Και δυσκολεύτηκα και αρκετά να μείνω έγκυος. Και όταν μου λέγανε να μην αγχώνομαι γιατί έχω περιθώρια ακόμη, εμένα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα. Αν μου λέγανε 'πω πω κοντεύεις τα 40 πάει χάθηκες παιδί δεν θα κάνεις ποτέ' δεν θα με έκανε να νιώσω καλύτερα!! Εγώ πάλι δύο περιπτώσεις είχα που κάνανε μικρές παιδιά και οι δύο έχουν χωρίσει και τα παιδιά έχουν γίνει μπαλάκι από τον έναν στον άλλον. Και τα κάνανε γιατί τελικά θέλανε να ικανοποιήσουν το εγώ τους. Φυσικά και μεγαλύτερες χωρίσαν, αλλά όλες οι φίλες μου κάναν παιδιά μετά τα 30. Και το 38 που είμαι εγώ λάθος το θεωρώ. Αλλά καλύτερο από το 23.. Όσο για τον περιορισμό, θεωρώ ότι σε περιορίζει και πολύ μάλιστα. Θυσιάζεις καταρχήν την ανεμελιά σου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα από αυτό. Και τα 23 πρέπει να χαρακτηρίζονται από ανεμελιά. Γιατί ζεις μία φορά. Γυρισμό δεν έχει. Και βάσανα και έννοιες θα έχεις πάντα. Οπότε εγώ προσωπικά χαίρομαι που έζησα ανέμελη και έζησα τα 23 μου σαν 23χρονη, χωρίς ευθύνες. Που έκανα τις τρέλες μου και που ένιωσα ζωντανή και ξέφρενη! Όπως επιβάλλει η ηλικία! Και τώρα θα ολοκληρωθώ ως γυναίκα και μεθαύριο θα μπορώ να δω αλλιώς τα πράγματα με την κόρη μου, έχοντας κάποιες εμπειρίες της ζωής. Επίσης, από όλες τις φίλες μου που κάνανε νωρίς παιδιά, όλες μου λέγανε πόσο ζηλεύουν την ανεμελιά μου. Ξαναλέω βέβαια, ότι και το 38 που είμαι τώρα δεν είναι το καλύτερο. Ιδανικά το ήθελα γύρω στα 33, αλλά ο άντρας μου άργησε να το πάρει απόφαση!! Σ'ευχαριστώ για τις ευχές!!!

Εγώ πάλι που παρηγορούσα φίλη μου που δεν έμενε έγκυος και στενεύαν και τα χρονικά περιθώρια λόγω ηλικίας, της έλεγα να μην απογοητεύεται και όλα θα πάνε καλά και να μην στεναχωριέται γιατί έχει χρόνο. Και τα έλεγα αυτά χωρίς να έχω παιδί και χωρίς να είμαι έγκυος. Και μία κοπέλα στα 20 είναι ανώριμη για παιδί. Αυτό δεν αλλάζει. Το ότι υπάρχουν εξαιρεσεις, εννοείται!! Αλλά αν ήταν έτσι δεν θα ήταν 9 στις 10 που κάναν παιδί πολύ μικρές ήδη χωρισμένες τώρα. Το παιδί τι φταίει να μεγαλώνει με τον έναν γονέα δηλαδή? Το βρίσκω απόλυτα εγωιστικό λοιπόν... Ναι οι απόψεις είναι όλες σεβαστές. Απλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή συνήθως.

Ναι.. αυτό ακριβώς είπα... Ας το τραβήξουμε κι άλλο από τα μαλλιά.

Προσωπικά γνωρίζω από εμπειρία ότι πρέπει να πενθείς για κάτι και να προχωράς. Είπαμε.. να πενθήσει. Αλλά να δεχτούμε ότι όλες οι κατηγορίες ανθρώπων θα μας συμπαρασταθούν και ο καθένας με τον τρόπο του. Και όλα πρέπει να τα ακούμε. Γιατί στη σύγχυσή μας επάνω κάποια πράγματα τα παραβλέπουμε ή δεν τα βλέπουμε. Επίσης... η φύση ξέρει πάντοτε καλύτερα από εμάς. Και ξέρει τι πρέπει να κρατήσει και τι όχι... Πενθούμε λοιπόν, το βγάζουμε από το σύστημά μας και ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ! Με αισιοδοξία και χαμόγελο όλα τα καταφέρνουμε!! Το να αναμοχλεύουμε τι μας συναίβει μόνο κακό κάνει και δεν βοηθάει και σε τίποτα. Και όχι... και γω έμεινα έγκυος και είδα θετικό τεστ, αλλά δεν άρχισα να κάνω όνειρα από την πρώτη εβδομάδα ούτε από τον πρώτο μήνα! Έλεγα, να περάσει το τρίμηνο, να δω την αυχενική ότι είναι οκ και μετά βλέπουμε!!! Εδώ είναι που λέμε ότι μετράει η ωριμότητα........

Είπα εγώ πουθενά να μην στεναχωριέται??? Είπα να μην τσαντίζεται με αυτά που της λένε!!! Δηλαδή τι είναι καλύτερο?? Να της πουν 'ναι καλά κάνεις και στεναχωριέσαι, ωχ αμάν τι κακό σε βρήκε, πω πω τι έπαθες"?? Οι άνθρωποι δίπλα της καταλαβαίνουν εννοείται την στεναχώρια της και είμαι σίγουρη ότι την δικαιολογούν, αλλά την αγαπούν και προσπαθούν όπως μπορούν να την παρηγορίσουν ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ της ένα απλό γεγονός!!! Όχι να πέσουμε και να τους φάμε!! Και φυσικά θα στεναχωρηθεί. Θα το πενθήσει ΑΛΛΑ θα πάει παρακάτω!!! Γιατί έτσι πρέπει. Να πάει παρακάτω. Γιατί η ζωή συνεχίζεται και ΕΥΤΥΧΩΣ είναι μικρή και έχει περιθώρια πολλά για προσπάθειες! Και φυσικά ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ! Μην περερμηνεύουμε λοιπόν........ Χαίρομαι που είσαι μανούλα και να σου ζήσει το παιδάκι σου. Να το βλέπεις πάντα καλά και να σε γεμίζει περηφάνια ό,τι και να κάνει. Το ότι εσύ μπορεί να ήσουν έτοιμη για παιδί από μικρή είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Οι περισσότερες που γίνονται τόσο μικρές (στα 23 και 25) μαμάδες στην εποχή μας (όχι πριν 40 χρόνια... άλλες συνθήκες τότε) δεν συνειδητοποιούν τι κάνουν. Το μυαλό δεν έχει πήξει ακόμη. Ούτε έχουν ολοκληρωθεί σαν γυναίκες. Και η ωριμότητα της ηλικίας κοντά στα 30 είναι θεωρώ απαραίτητη για να κάνεις παιδί. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που οι γυναίκες μεγαλώνουν σε χωριά με μόνο σκοπό της ζωής τους την δημιουργία οικογένειας.

Δεν διαφωνώ μαζί σου. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και φυσικά όλα γίνονται! Κανείς δεν βασίζεται σε στατιστικές (δεν προχώρησα στη ζωή μου σύμφωνα με αυτές), αλλά το να τις παραβλέπουμε κιόλας δεν είναι λογικό. Και γω υπήρξα στην ηλικία σου και μάλιστα αρραβωνιάστηκα και στα 21. Μετά από λίγα χρόνια απλά ξύπνησα ένα πρωί και συνειδητοποιήσα δεν θέλω ακόμη να ζήσω σαν 30άρα. Ήθελα την ανεμελιά μου να μην την 'παραδώσω' τόσο γρήγορα. Γιατί άπαξ και κάνεις παιδί, τέλος για πάντα η ανεμελιά... Γεννιέται ο μεγάλος σου έρωτας βέβαια (το παιδί) αλλά μαζί του παίρνει πολλά πράγματα, και απλά μερικές φορές τα ξεχνάμε ότι τα έχουμε ανάγκη....Δεν έχει βγει τυχαία η παροιμία 'κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο'. Ανά περίπτωση συμφωνώ ότι διαμορφώνεται αλλιώς και ισχύει και αλλιώς αυτή η παροιμία. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι πάντα έτσι ερωτευμενη με τον άντρα σου. Να κάνετε όσα παιδάκια σας χαρίσει ο Θεός και να είστε πάντα ευτυχισμένοι όπως σήμερα και ακόμη παραπάνω!! Και όλα αυτά δεν τα λέω επικριτικά. Ελπίζω να το καταλαβαίνεις αυτό. Είναι προσωπική μου άποψη και μια εμπειρία ζωής 15 ετών παραπάνω από σένα... Αυτό είναι όλο. Εγώ πάντως δεν έχω καμία σχέση ως άνθρωπος σήμερα με αυτό που ήμουν στα 23 μου..

Και γω αυτό ακριβώς έπαθα! Μόλις είπαμε ξεκινάμε ελεύθερα έπαθε κοκομπλόκο ο κύκλος μου! Λες και το καταλαβε!!! Βρε μήπως είναι από το άγχος που αποκταμε ξαφνικά???

Φυσικά και δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες και επιθυμίες. Ενννοείται αυτό. Επίσης, το να ξεκινήσεις στα 28 τις προσπάθειες είναι τέλεια ηλικία. Δεν είσαι 20!! Το να θες να γίνεις μάνα δεν πρέπει να είναι όμως από 'ανάγκη΄γιατί παραπέμπει σε κάτι εγωιστικό. Πρέπει να είναι η φυσική συνέχεια της αγάπης σας. Και φυσικά θα έρθει. Λυπάμαι πολύ για τις αποβολές σου. Πραγματικά. Αλλά μην σου ανάβουν τα λαμπάκια όταν προσπαθούν να σου δείξουν μία άλλη οπτική των πραγμάτων. Το ότι είσαι μικρή ακόμη δεν είναι παρηγοριά. Είναι γεγονός. Μην εκνευρίζεσαι λοιπόν με κάτι που είναι αλήθεια. Σου θυμίζουν απλώς ότι έχεις περιθώρια γιατί εσύ που ζεις τον πόνο αυτό μπορεί να μην το βλέπεις. Είναι μία υπενθύμιση ότι όλα θα πάνε καλά. Και σου εύχομαι από καρδιάς να πάνε!! Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν χάζευα μωράκια ούτε είπα ποτέ 'εγώ πότε θα γίνω μάνα'. Δεν με ενδιέφερε να γίνω μάνα απλά για να γίνω. Περίμενα τον πρίγκηπά μου. Χωρίς αυτόν...μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα που έλεγε και η γιαγιά μου. Όταν το αποφασίσαμε με τον άντρα μου και ξεκινήσαμε προσπάθειες ήμασταν ήδη κάπως μεγάλοι. Και όχι.. δεν ήρθε αμέσως. Κουραστηκα πολύ μέχρι να μείνω έγκυος. Και έκανα και ένα σωρό εξετάσεις. Και τελικά ήρθε από το πουθενά, εκεί που δεν το περίμενα, καθώς ήμασταν σε ένα ταξίδι με τον άντρα μου. Που για πρώτη φορά δεν το σκεφτόμουν γιατί 'ρούφαγα' την εμπειρία του ταξιδιού! Αλλά το ότι έχω ζήσει πέντε πράγματα παραπάνω το βλέπω σαν εφόδιο που θα περάσω στο παιδί μου. Ειδικά όταν ζεις σε αυτή την εποχή και μεγαλώνεις παιδί σε μία μεγάλη πόλη, η κάθε εμπειρία του γονέα μετράει!!

Μα αυτό είπα και γω. Γύρω στα 30 είναι η καλύτερη ηλικία. Εγώ άργησα γιατί δεν είχα βρει τον σωστό άνθρωπο και θεωρώ ότι αυτή η τρέλα που πιάνει τις γυναίκες να γίνουν μάνες είναι πολύ λάθος. Γιατί καταλήγουν να επιλέγουν λάθος σύντροφο μόνο και μόνο για να κάνουν παιδί. Εάν δεν έβρισκα τον άντρα μου 1000 φορές να έμενα άτεκνη. Single mother δε νομίζω να μου ταίριαζε... Δε νομίζω επίσης ότι πρέπει να γίνεται κάποια μάνα επειδή νιώθει την ανάγκη!!! Αλλά ως φυσικό επακόλουθο και εξέλιξη μίας βαθιάς αγάπης και αρμονικής σχέσης που έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και έχει αποδείξει πως είναι δυνατή. Λόγω αυτής της ανάγκης για μητρότητα, πολλά κοριτσάκια (γιατί στα 20 και 23 κοριτσάκια είναι...) γίνονται μάνες και μετά λέμε γιατί είναι τόσο αυξημένα τα διαζύγια. Φυσικά μπορεί ένα ζευγάρι να χωρίσει όποιας ηλικίας και να είναι, αλλά τα στατιστικά δεν λένε ψέμματα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές που γίνονται μάνες σε πολύ μικρή ηλικία καταλήγουν τις περισσότερες φορές (εντάξει, όχι όλες φυσικά) και σε διαζύγιο. Ό,τι και να λέτε, το μυαλό δεν έχει πήξει στα 20 και 23. Ούτε έχει διαμορφωθεί χαρακτήρας. Καλά καλά δεν ξέρει τι θέλει. Δεν το πιστεύω ότι θέλει να γίνει μάνα λοιπόν συνειδητά και ξέρει τι την περιμένει. Εκτός αν ζούμε σε κανένα χωριό που επικρατεί άλλη νοοτροπία και το να δεις και πέντε πράγματα στη ζωή σου παραπάνω είναι απαγορευτικό. Εγώ αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, θα ζούσα έτσι ακριβώς τα πράγματα... Μια γεμάτη ζωή που θα ολοκληρωθεί τώρα από την έλευση της κόρης μου, τον καρπό με έναν άνθρωπο που συνειδητά προχώρησα στη ζωή μου και τον επέλεξα.

Συγγνώμη που επεμβαίνω, αλλά να ρωτήσω (χωρίς παρεξήγηση) γιατί τόση βιασύνη??? Είστε τόσοι νέοι ακόμη! Πρέπει να χαρείτε τη ζωή. Να κάνετε ταξίδια. Να ζήσετε τρέλες! Όχι να κλειστείτε από τώρα με ένα μωρό. Δε λέω, ευτυχία το μωρό, αλλά θέλει και υπομονή και ωριμότητα και φέρνει και γκρίνιες. Γιατί από τώρα στα δύσκολα?? Πολύ βιασύνη βρε κορίτσι μου και δεν χρειάζεται... Ο καθένας βέβαια όπως νιώθει. Εννοείται!!! Εγώ θα γίνω πρώτη φορά μαμά σε 2 μήνες (είμαι στον 7ο) και είμαι ετών 38!! Αλλά είμαι γεμάτη! Έχω γυρίσει τον κόσμο, έχω γεμίσει αναμνήσεις και εμπειρίες και τώρα θα έρθει και το μωρό να μας ολοκληρώσει!!! Είμαστε και εγώ και ο άντρας μου χορτάτοι! Και όλες αυτές τις εμπειρίες θα τις περάσουμε και στο μπεμπάκι μας εν καιρώ. Δε λέω φυσικά να περιμένεις να φτάσεις στην ηλικία μου, αλλά κοντά στα 30 είναι μια πιο σωστή ηλικία. Γιατί μέχρι τότε ακόμη διαμορφώνεσαι και τα θέλω σου αλλάζουν. Ό,τι θες βέβαια και με το καλό αυτό που θέλετε!! Ταπεινή μου άποψη όλα αυτά!

Είναι απόλυτα φυσιολογικό! Εγώ είχα πονάκια (και βαρβάτα) μέχρι και την 10η εβδομάδα.

Καλησπέρα σε όλα τα κορίτσια! Πρώτη φορά που θα φέρω παιδί στον κόσμο και φυσικά εργαζόμενη εδώ και 20 χρόνια. Και δεν μπορώ να βγάλω άκρη τι παίρνουμε και από ποιον. Στην δουλειά μου είπαν ότι θα με πληρώσουν μέχρι τη μέρα που θα σταματήσω (τις 56 μέρες πριν την ΠΗΤ). Μετά ό,τι μου δώσει το ΙΚΑ. Αλλά λέει το ΙΚΑ δεν σου δίνει αυτά που παίρνεις αλλά ένα μικρό ποσό!! Έχω πάρει την βεβαιωση από γιατρό του ΙΚΑ για την ΠΗΤ και μόλις βγω στην άδεια θα πάω και στο ΙΚΑ να τα καταθέσω. Πρέπει να κάνω κάτι άλλο?? Πάω μετά τον τοκετό και στον ΟΑΕΔ??? Δεν βρίσκω έναν άνθρωπο να μου τα εξηγήσει σωστά. Μου φαίνεται τόσο παράλογο να σε αφήνουν με τρεις και εξήντα λες και τιμωρούν που φέρνεις παιδί στον κόσμο ή λες και δεν χρειάζεσαι χρήματα!! Εάν δεν πάρω ό,τι χρήματα έπαιρνα από την εργασία μου, καήκαμε!!!!!!!!!! Τα έξοδα θα διπλασιαστούν και τα έσοδα θα υποδιπλασιαστούν!!!!

Καλησπέρα!! Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά μάλλον δεν υπάρχει εγκυμοσύνη. Με 4 μέρες καθυστέρηση έπρεπε να βγει θετικό το τεστ. Ίσως από το άγχος έχει πάθει μια ορμονική διαταραχή και γιαυτό έρχεται έτσι η περίοδός σου. Προσπαθείς καιρό?? Εγώ προσπαθούσα 15 μήνες. Είχα κάνει ένα σωρό τεστ και έβγαιναν πάντα αρνητικά. Την μία και μοναδική φορά που δεν το σκέφτηκα γιατί ήμουν σε ταξίδι και που το είχα αποκλείσει κιόλας για εκείνον τον μήνα, ε, τότε έμεινα έγκυος. Διανύω τον 7ο μήνα εγκυμοσύνης μου τώρα. Σου εύχομαι από καρδιάς σύντομα να σου έρθει το μωράκι σου!

Μην ανησυχείς! Όπου να ναι θα το καταλάβεις! Εγώ την κατάλαβα 1 μέρα πριν μπω στην 20η εβδομάδα. Φυσικά στην κάθε γυναίκα και στην κάθε εγκυμοσύνη οι χρόνοι είναι διαφορετικοί. Σου εύχομαι να είναι όλα σούπερ στη β'επιπέδου. Και γιατί να μην είναι? Όλα μια χαρά θα είναι!!

Άντε μπράβο!!! Ε θα το μάθεις κι αυτό! Στο χέρι του είναι?? Όσο περνάει ο καιρός οι κλωτσιές θα γίνονται πιο αισθητές και κάποια στιγμή θα του/της πεις 'ει με το μαλακό'!! χαχαχα! Εμένα μου δίνει κάτι καλές τώρα τόσο που πετάγομαι και μετά γελάω μόνη μου σα την χαζή!!

@Joy26 το ένιωσες τελικά ε?? Μπράβο!!!!!! και σε μένα το ίδιο ακριβώς είχε γίνει. Την πρώτη φορά που το άκουσα ήταν ένα πρωί πανω που ξύπναγα. Όλες σούπερα τα πάμε βλέπω!! Αντε μπράβο μας!!! Με το καλό όλες μας.

@Rena28 ωραία τα λες!! Μακάρι να είναι και μένα λίγο τσακ μπαμ. Δεν ξέρω πως θα την παλέψω αν κρατάει ώρες ατελείωτες!! Μαζί μετράμε αποτι φαίνεται. Άντε να έχουμε κανένα 10ημερο διαφορά. Και το δεύτερο στο ΜΗΤΕΡΑ θα το κάνεις? Και γω στο ΜΗΤΕΡΑ θα είμαι. Φαντάζεσαι να συμπέσουμε? Διόλου απίθανο!! Αντε με το καλό και οι δυο μας και με ένα πόνο!!!!!

Τα λες τόσο όμορφα!! Μακάρι να είναι έτσι. Εγώ πιο πολύ φοβάμαι τον εαυτό μου, γιατί πάντα ήμουν σκληρός άνθρωπος γιατί αναγκάστηκα να είμαι. Ποτέ δεν καιγόμουν να γίνω μάνα και φοβάμαι μη και δεν μου γεννηθούν όλα αυτά τα συναισθήματα. Γενικά φοβάμαι. Αν και έχω έναν εξαιρετικό σύντροφο δίπλα μου που με βοηθάει πολύ στο να ζω την κάθε στιγμή. Να σου ζήσει κοριτσάκι μου η μπουμπου σου και να την βλέπει κάθε μέρα να μεγαλώνει και να θεριεύει!! Και συ να είσαι καλά να κάνεις κι άλλο άμα το θέλετε!

Σίγουρα έχω πολύ κατάκρατηση. Από την αρχή είχα. Καταρχήν δεν είχα ποτέ κυταρίτιδα, και ξαφνικά απέκτησα. Προσπαθώ τώρα με νύχια και με δόντια να παίρνω μόνο αυτά που πρέπει σε βάρος. Κουραστική η προσπάθεια, αλλά νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου έτσι.

Στο Μητέρα γεννάω. Ο γιατρός μου είπε ότι δεν υπάρχει κανένας φόβος πια για την επισκληρίδιο και ότι απλά τον πόνο σου περιορίζει. Ότι μια χαρά νιώθεις και σπρώχνεις. Αλλά και έτσι να μην ήταν.. μπροστά στον πόνο εγώ η κοτούλα δεν το διανοούμε χωρίς επισκληρίδιο!! Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να την κάνω. Γιατί καμιά φορά δεν προλαβαίνεις κιόλας!! Πολύ άγχος βρε παιδί μου.... πωπωπωπωπωπω!

Κοριτσάκι μου να σου ζήσει!!!!!! Τι όμορφο μήνυμα ήταν αυτό! Πραγματικά με συγκίνησες... Μακάρι να γίνουν όλα έτσι όπως τα λες... Εγώ βέβαια εύχομαι να έχω επισκληρίδιο. Αλλά εν τέλει θα μάθουμε πως και τι εκείνη την ημέρα... Και φυσικά θέλω η μπεμπού μου να ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο και ουσιώδες άγχος μου...... Να βγει καλά το παιδάκι μου!!!!!!!

Και γω αυτή την κατάθλιψη (μέσα σ΄όλα) φοβάμαι! Θα με κοιτάει ο άντρας μου και θα λέει 'ποια είναι αυτή η τρελή που παντρεύτηκα Παναγία μου!". Ανυπομονώ και φοβάμαι ταυτόχρονα. Νομίζω κοινά συναισθηματα σε όλες τις μέλλουσες 1η φορά μαμάδες! Τουλάχιστον εσύ έχεις ελπίδες να κάνεις και κανένα μπανάκι φέτος. Δεν θα χάσεις τελείως το καλοκαιράκι. Θα είναι και σε ηλικία η μπουμπού σου να την αφήσεις για λίγο να κάνεις καμία βόλτα!