natashatool

Καλησπερα διδυμοεγκυουλες! Περιμενω κι εγω δυο αγορακια περιπου το Σεπτεμβριο. Ειμαι τωρα 16 εβδομαδων και εχω αλλο ενα κοριτσακι 5,5 χρονων! Δεν το περιμενα να ειναι 2 τα μωρακια μας! Ηταν τοσο μεγαλο το σοκ οσο μεγαλη και η χαρα που ειχαμε οταν το μαθαμε! Ποτε νιωσατε εσεις τα μωρακια σας; ανυπομονω να τα ακουσω και δε ξερω ποτε περιπου να περιμενω να γινει αυτο. Με το καλο σε ολες ευχομαι και να χαιρομαστε τα παιδακια μας!

@Papaki2017Μαλιστα... Εχουμε περισσοτερα κοινα απ οσα νομιζα λοιπον! Εχεις χασει κι εσυ και τους δυο σου γονεις και μαλιστα τον εναν απο λευχαιμια... Ανατριχιαστικο! Το μωρακι του Αυγουστου ηταν αρρωστο και εφυγε, το ειδαμε στον καρυοτυπο. Το επομενο δε ξερουμε αλλα πιστευω οτι ηταν κακη ψυχολογια λογω των προηγουμενων εμπειριων. Εκανα εξετασεις και δε βρεθηκε τιποτα. Ξαναπροσπαθησα για κανα εξαμηνο αλλα ουτε καν επιασα και τωρα τα χω παρατησει, κουραστηκα. Ψαχνω λιγο τα ενδεχομενα της υιοθεσιας και της παρενθετης αλλα ειναι πολυ δυσκολα σε καθε περιπτωση. Συλληπητηρια ηθελα να σου πω και κουραγιο, ολα θα πανε καλα στο τελος.

Καλησπερα σε ολους. Διαβασα την ιστορια σου papaki2017 και συγκινηθηκα παρα πολυ γιατι ταυτιζομαι αρκετα με αυτο που ζεις. Τον Απριλιο του 2015 ημουνα στην αρχη της δευτερης εγκυμπσυνης μου οταν η μητερα μου μπηκε στο νοσοκομειο με λευχαιμια. Δε με αφηναν να παω να τη δω για να μην κινδυνεψει η εγκυμοσυνη και ημουνα παρα πολυ στεναχωρημενη γιατι η προβλεψη δεν ηταν καλη. Το μωρακι μου δυστυχως το εχασα μια εβδομαδα πριν φυγει η μητερα μου απο τη στεναχωρια. Τον Αυγουστο ξαναεμεινα εγγυος και το μωρακι χαθηκε κι αυτο στην 15η εβδομαδα. Ξαναεμεινα εγγυος τον Μαιο του 2016 και χαθηκε και αυτο στην 9η εβδομαδα. Ενιωσα κι εγω οτι καποιος με τιμωρει και ενιωθα οσο ποτε οτι ειχα αναγκη τη μητερα μου γιατι εχω χασει και τον μπαμπα μου και τους παππουδες μου και η μοναξια ηταν πολυ βαρια. Κανεις δε θα μπορεσει ποτε να καταλαβει τον πονο του χανεις ενα γονιο αν δεν το εχει ζησει αλλα δε μπορουμε να κανουμε κατι γι αυτο εκτος απο το να το αποδεχτουμε και να μαθουμε να ζουμε με αυτο γιατι δεν προκειτε ποτε να το ξεπερασουμε, δε ξεπερνιεται. Δε ξερω αν θα δοκιμασω ποτε να κανω αλλο μωρακι παλι αλλα ξερω πως καθε φορα που κανω κατι με η για το παιδι που ηδη εχω, εχω τη μητερα μου μαζι γιατι ειμαι κομματι της. Μη στεναχωριεσαι που δεν ειναι διπλα σου να σε βοηθησει σε αυτη τη φαση της ζωης σου. Ειναι μεσα σου, εισαι κομματι της και καθε τι που κανεις ειναι κατι που θα εκανε κι εκεινη.