Mammy Demi

Είσαι πολύ πολύ τυχερή που θα έχεις βοήθεια!! Θα δεις που όλα θα δρομολογηθούν και θα βγάλεις άκρη!! Αν μπορείς να απολαύσεις την μητρότητα παράλληλα με την καταξίωση και την αποδοτικότητα στη δουλειά θα είναι ιδανικό! πρώτα πόλλα θα είσαι οικονομικά αυτόνομη! Καμιά φορά η π****να η ζωή δεν ξέρεις πως τα φέρνει, να μπορείς να βασιστείς στις δικές σου πλάτες! Να μπορείς προσφέρεις στα παιδιά σου το κάτι παραπάνω η και τα απολύτως απαραίτητα! Υπάρχουν φορές που δεν έχω λεφτά να πάρω στα παιδιά ούτε ένα κουλούρι! Δεν υπερβάλλω ! Έχω ρίξει πολύ κλάμα και άγχος γιατί δεν μπορώ να συνεισφέρω στο σπίτι οταν υπήρχε μεγάλη ανάγκη! Έχω στρεσαριστεί αφάνταστα για το αν θα φτάσουν τα γ***να τα λεφτά για να έχουν τα παιδιά μου φρούτα, κρέας και τα απαραίτητα του σπιτιού! Παρόλα αυτά τα βγάζουμε πέρα και στα παιδιά μου δεν λείπει τίποτα, αλλά έχω θυσιάσει σχεδόν τα πάντα απο προσωπικής άποψης που όσο και να λες το κάνω για τα παιδιά μου, κάποιες φορές πονάει πολύ να μην μπορείς σαν γυναίκα να κάνεις κάτι για σένα. Η να κάνεις ένα δώρο ξεκάρφωτο στον άντρα σου η στα παιδιά σου. Μπορώ να σου γράψω ολόκληρη έκθεση γιαυτό. Να είσαι αισιόδοξη και πάλεψε το! Όλα θα τα καταφέρεις θα το δεις! Σου εύχομαι να έχεις ένα πανέμορφο ταξίδι στη μητρότητα! Τα παιδιά μας είναι η μεγαλύτερη πηγή αγάπης και τρυφερότητας! Αξίζουν το καλύτερο και το δημιουργικότερο κομμάτι μας, την στοργική και τρυφερή φροντίδα μας, το μεγαλύτερο κομμάτι της ενέργειας μας ! Το να καταφέρει μια γυναίκα να συνδιάσει τη δουλειά με την ουσιαστική και ποιοτική φροντίδα των παιδιών της είναι για μένα κατα την ταπεινή μου γνώμη ιδανικό ! Όλα θα πάνε καλά θα το δείς! Να νιώθεις ευγνώμων που έχεις ανθρώπους δίπλα σου για να σε βοηθήσουν όλα αυτά να τα ισορροπήσεις !

Lini καλημέρα! Η απορία σου ηταν ενας απο τους λόγους που παιδεύτηκα πάρα πολύ όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί. Εκείνη την εποχή είχα επιχείρηση, η οποία ξέσκιζε στην κυριολεξία, είχα βάλει τον πήχη πολύ ψηλά ανέκαθεν στη δουλειά μου, ήμουν μια πετυχημένη επαγγελματίας. Ξεκίνησα να αγχώνομαι όταν είχα μια μικρή αποκόλιση στην εγκυμοσύνη. Αναγκαστικά για ένα μήνα δεν έπρεπε να δουλέψω, σημιοτέον πως δεν είχα βοήθεια ούτε στη δουλειά, ούτε στο σπίτι καθότι ημουν ερωτικός μετανάστης σε μια επαρχιακή πόλη και τα πεθερικά μου σε πολύ μεγάλη ηλικία . Στην δουλειά μου απασχολούσα ένα άτομο αλλά δεν ηταν εκπαιδευμένο να αναπληρώσει τα δικά μου τα καθήκοντα τότε. Με το που γέννησα την κόρη μου, αποφάσισα να μείνω έστω 40 μέρες με το μωρό, ήθελα να το ζήσω, δικαιούμουν να το ζήσω. Γύρισα στη δουλειά με μαύρη καρδιά, να μην ξέρω τι να διαλέξω, οταν γυρνούσα στο σπίτι, έκλαιγα και χτυπούσα το κεφάλι μου στο τοίχο γιατι μου έλειπε φοβερά το παιδί μου και δεν ημουν εκεί. Είχαμε γυναίκα με 6ε την ώρα, η οποία κρατούσε το μωρό τουλάχιστον 4 ωρες το πρωί. οταν ποια έκανα τις προσπάθειες μου να κάνω ποια ευέλικτο το ωράριο προκειμένου να είμαι και στη δουλειά εντάξη αλλά και κοντά στο παιδί μου, το μαγαζί ξεκίνησε την κάτω βόλτα. Απελπίστηκα, κουράστηκα, και είπα πρέπει να διαλέξω. Η μαγαζί με ελάχιστο χρόνο για το παιδί, η παιδί, κλείσιμο του μαγαζιού και λίγη δουλειά στη μαύρη. Είχα φτάσει στο σημείο να παίρνω το παιδί μου στη δουλειά , μέχρι και παιδότοπο είχα κάνει ένα δωμάτιο. Αλλά δεν μπορούσα να δουλέψω οταν με χρειαζόταν, επίσης η δουλειά μου είχε αρκετά χημικά οπότε δεν ηταν και το καλύτερο για το παιδί. Τελικά για να μην σε κουράζω, το έκλεισα το μαγαζί, αφοσιώθηκα στην οικογένεια μου, δουλεύω στο σπίτι που και που , τα παιδιά μου μεγάλωσαν, τα έζησα, τα χάρηκα, ακόμα μπορώ και βοηθάω και είμαι δίπλα τους, δεν χάνω καμιά στιγμή μαζί τους, αλλά με έχει κουράσει φοβερά το ότι δεν έχω την δουλειά μου. Όλα θέλουν ισορροπίες , ώρες ώρες νιώθω εγκλοβισμένη μέσα σε ένα σπίτι, γιατί τα παιδιά πάνε πλέον σχολείο και δεν είναι το στυλ μου "η χαροπή νοικοκυρά " τα πρωινά που είμαι μόνη. Αν έχεις βοήθεια , να σου κρατάει κάποιος το παιδί, όπως είπαν τα κορίτσια μπορείς να εκμεταλλευτείς την άδεια και το μειωμένο και να προσπαθήσεις στην αρχή να κρατήσεις ισορροπίες και για τα δύο. Μετά βλέποντας και κάνοντας. Πίστεψε με η καρδούλα σου θα σε οδηγήσει. Για μένα το ιδανικό είναι να κρατάει η γυναίκα και τα 2. Καλή συνέχεια στην εγκυμοσύνη σου!!!

Ναι κορίτσι μου, πραγματικά είναι λόγος να τον αλλάξεις! Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω! Μπορείς πρώτα ομως να κάνεις μια κουβέντα μαζί του και να τους πεις πόσο σημαντικό είναι για σένα να μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του άμεσα! Στη τελική η γραμματέας τι δουλειά εχει να σε συμβουλεύει;

Σοφίλια προσαρμόζεσαι , αλλά θα σου λείπει, αν δεν δουλεύεις είναι ποιο δύσκολο γιατί αδειάζει το σπίτι! Παρόλα αυτά εννοείται πως θα χαίρεσαι που το παιδάκι σου κάνει βήματα , γίνεται σιγά σιγά ποιο ανεξάρτητο, αποκτάει καινούργιους φίλους, και γενικώς όλα αυτά είναι για το καλό των παιδιών μας και εμεις οι μανάδες πρέπει να προσαρμοζόμαστε! χαχαχα... Σ'ευχαριστώ πολύ που μου είπες πως το εχω με το γράψιμο , είναι κάτι που μου το έχουν ξαναπεί και ειπα να το δοκιμάσω, έχω τελειώσει ήδη ένα παραμύθι και περιμένω την αξιολόγηση από έναν εκδοτικό οίκο . Προσπάθησα να σου πω την αλήθεια να κάνω και ένα μυθιστόρημα αλλά ακόμα είναι σε πολύ πολύ αρχικό στάδιο και δεν ξέρω αν μπορώ. Θα φανεί.... όπως και να'χει όμως το να σου αναγνωρίζεται κάτι είναι τιμητικό και σ'ευχαριστώ γλυκιά μου... Πάω να συνεχίσω το λοφίο με τα χειμερινά ασιδέρωτα...μου φαίνονται ατελείωτααααααααααα φιλιά καλό μεσημέρι!!

Καλημέρα Ελένη! Είναι σαν τους πόνους περιόδου περίπου! Μην αγχώνεσαι καθόλου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβεις την διαφορά! πωω...τι μου θύμησες τώρα...τα πέρασα και εγώ και ο γιατρός μου με πείραζε συνέχεια! χαχαχα....με το καλό!!!! Σε περιμένουν πολύ όμορφες στιγμές!!!

Άντε και μόνιμη!!!

Τώρα που τελείωσε το καλοκαιράκι και είμαι ποια μόνη μου τα πρωινά στο σπίτι, ο άντρας μου στη δουλειά,τα παιδιά στο σχολείο, άδειασε το σπίτι μου ρε αδερφάκι μου και ομολογώ πως περνάω μια μικρή καταθλιψούλα τέτοια περίοδο κάθε χρόνο. Ξεκινάνε τα παιδιά και τις δραστηριότητες , διαβάσματα , επομένως τι χρόνος απομένει για όλη την οικογένεια ; Κάθε λεπτό πολύτιμο γιατί ο χρόνος κυλάει σαν τρεχούμενο νεράκι και προσπαθώ να ρουφήξω κάθε μικρή η μεγάλη στιγμή που ζούμε. Καθώς λοιπόν είχα χρόνο για περισυλλογή το πρωί , με το σίδερο στο χέρι βεβαίως βεβαίως, ένιωθα μεγάλη ευγνωμοσύνη που τα παιδιά μου έπεσαν σε τόσο καλούς δασκάλους απο τον παιδικό σταθμό ακόμα. Σκεφτόμουν πόσο πολύτιμο χρόνο περνάνε οι εκπαιδευτικοί με τα παιδιά μας και η αλήθεια είναι οτι τρόμαξα στην ιδέα πως μπορεί να είχαν κάποιον η κάποια δίπλα τους τόσες ώρες που να μην τα σέβεται η να μην τα αγαπά. Επειδή νιώθω πολύ τυχερή που όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν αξιόλογοι άνθρωποι δίπλα στα παιδιά μου , θα ήθελα να τους πω ένα ευχαριστώ και απο εδώ. Ευχαριστώ μέσα απο τα βάθη τις καρδιά μου για όλα όσα τους έμαθαν και μαθαίνουν, για την ενθάρρυνση και τα γλυκά τους λόγια οταν απογοητεύονταν , για όλες εκείνες τις ώρες που ηταν εκεί αυτοί για εκείνα στο σχολείο και οχι εγώ, γιατί ετσι έπρεπε, για τα δάκρυα που τους σκούπιζαν οταν μάλωναν με τους συμμαθητές τους, και για τα χαμόγελα που τους έφερναν στο πρόσωπο τους, για όλες εκείνες τις φορές που τα πήραν και τα πήγαν μια εκδρομή και γυρνούσαν κατα ενθουσιασμένα, και μια μεγάλη συγνώμη για τις λίγες φορές (δοξα το θεό) που δεν μπόρεσα να είμαι τόσο συνεργάσιμη μαζί τους. Αυτά τα λίγα για απόψε, καλό βράδυ κοριτσάρες!

Να' σαι καλά κοπέλα μου, χαίρομαι πολύ που σας άγγιξε αυτό που έγραψα! Άλλωστε αυτός ηταν και ο στόχος! Καλό μεσημέρι σε όλες σας!

Σ'ευχαριστώ Βούλα ! Έκανα οτι μπορούσα για να περάσω όσο μπορώ το μήνυμα μου,για να μην ταλαιπωρούν άλλο οι γυναίκες τον εαυτό τους! Αν μπουν σε αυτό το τρυπάκι και ξεαγχωθούν είμαι σίγουρη πως θα δούμε πολλές πολλές ακόμα ευχάριστες ανακοινώσεις εδω μέσα. Κοιτάξτε να περνάτε καλά!

Καλησπέρα! σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου! Λυπάμαι πολύ για την προσωπική σου ιστορία, σου εύχομαι ολόψυχα να γίνεις γρήγορα μανούλα, εύχομαι ολόψυχα σε όλες τις γυναίκες του κόσμου που ταλαιπωρούνται για να αποκτήσουν το δικό τους παιδάκι, κάποια στιγμή να βιώσουν την μητρότητα. Αν δεν είναι οργανικό , κάποιο πρόβλημα υγείας που θέλει θεραπεία η παρέμβαση, αλλά είναι ψυχολογικής αιτίας, οι γυναίκες πρέπει να το φιλοσοφήσουν και να πουν στον εαυτό τους το εξής : Αν δεν είμαι καλά, αγωνιώ, στρεσάρομαι , το σώμα μου αλλάζει τελείως την λειτουργικότητά του. Η χημεία του αλλάζει, η θερμοκρασία του αλλάζει, όλα δουλεύουν μέσα μου διαφορετικά , τα όργανα μεταξύ τους αλληλεπιδρούν , επομένως και το μωρό μου δεν μπορεί να μεγαλώσει και να δημιουργηθεί μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Για να το βοηθήσω να έρθει( επειδή με περιμένει, αν υποθέσουμε στην μεταφυσική ) το ποιο απλό πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να ηρεμήσω και να αφήσω το σώμα μου μέσα απο την ηρεμία μου να δημιουργήσει τις συνθήκες προκειμένου να επιτευχθεί μια εγκυμοσύνη. Ας αφήσουμε με την ηρεμία και την χαλαρότητα μας το σώμα μας να γίνει η ιδανική φωλιά! Ποιο μωράκι δεν θα ήθελε να μεγαλώσει μέσα σε μια τέτοια φιλόξενη φωλίτσα άλλωστε; Να μην κουράσω άλλο, καλό και παιχνιδιάρικο απόγευμα σε όλες!

Μια απο τα ίδια! Όσο για τα λόγια μου..είναι το απόσταγμα απο τα συμπεράσματα, τις συμβουλές και τις εμπειρίες που αποκόμισα . Είχα χρόνια να μπω στο site και βλέποντας όλα αυτά τα ποστ που έχουν κάνει οι γυναίκες εδω μέσα μου ήρθαν ένα ένα όλα τα συναισθήματα που βιώνα. Εύχομαι να βοηθήσουν τα λόγια μου έστω μια γυναίκα, όπως βοήθησαν και μένα τότε τα λόγια που μου είπαν... Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου! Γερό και καλότυχο να είναι στη ζωή του!

Σ'ευχαριστώ πολύ!!

βιωματικό είναι Νίκη μου!

Για σένα που θέλεις να γίνεις μανούλα... Είμαι εκεί ψηλά..και σε βλέπω πόσο στεναχωριέσαι που δεν έρχομαι στην αγκαλιά σου... Περιμένω πότε θα είσαι έτοιμη ξέρεις μανούλα...μην κλαις..και μην αγχώνεσαι σε παρακαλώ... Οταν θα ηρεμήσεις και πάψεις να αγωνιάς για τον ερχομό μου... το σώμα σου θα είναι ποιο φιλόξενο για μένα...οι χτύποι της καρδιάς σου θα κάνουν το σώμα σου ποιο ήρεμο και ζεστο... Η χημική αντίδραση που θα έχει ο οργανισμός σου θα είναι σαν μου ανοίγουν διάπλατα την πόρτα να περάσω... γιατί τώρα με την αγωνία σου και το άγχος σου για να με δεις...το σώμα σου σε προδίδει...και μένα με φοβίζει... Η ηρεμία σου και η γαλήνη μέσα σου θα μου ετοιμάσουν την ποιο γλυκιά και τρυφερή φωλιά για να κουρνιάσω .... Γιαυτό μην κλαις μαμά...ξέρω πόσο θες να έρθω κοντά σου...και εγώ το ίδιο θέλω...και εγώ εσένα περιμένω... φτάνει να σκουπίσεις τα δάκρυα σου και με την διάθεση και το χαμόγελό σου να μου κλείσεις το μάτι για να καταλάβω... πως είσαι εδώ για μένα και εγώ για σένα , να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή... Αφιερωμένο σε όλες εσας που λαχταράτε μήνα με το μήνα να δείτε εκείνη την διπλή γραμμούλα... Καλή δύναμη σε όλες σας και μην ξεχνάτε ...πως οι σκέψεις μας και το άγχος μας πολλές φορές δεν αφήνουν το σώμα μας να προετοιμαστεί κατάλληλα για μια εγκυμοσύνη. Το λέω σαν παθούσα φυσικά. Όταν απέκτησα την ηρεμία μου απέκτησα και τα αγγελούδια μου. Με πολύ αγάπη Ντέμι

Κουράγιο Κρινούλα...

Δυστυχώς ναι! Εγω βρέθηκα στο νοσοκομείο με εμετούς και ζαλάδες με το πρώτο μισό χάπι! Δεν ξαναπήρα άλλο χάπι εκ τοτε και έκανα σταδιακό αποθηλασμό! Είναι συνηθισμένο το φαινόμενο !

και αυτό μου άρεσε!!! Πηγή έμπνευσης είσαι Σοφάκι!! χαχαχα.... εις το επανιδείν!!

Επίσης κοπέλα μου!!! Να'σαι καλά!!!

Σοφίλια το έχω διαβάσει 1- 2 φορές στο παρελθόν!Το αποθηκεύω στον υπολογιστή μου! Οταν θα έχω εκτυπωτή θα το εκτυπώσω να το κολλήσω στο ψυγείο μου!!!

Καταρχάς να σ'ευχαριστήσω για τον πολύτιμο χρόνο που αφιέρωσες για να μου απαντήσεις! Είπες πολύ ωραία πράγματα αλλά αυτό που μου έμεινε πολύ ηταν το οτι ..θέλησα να ΜΑΘΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! Έτσι είναι! Καμιά φορά το ξεχνάω αυτό. Να σου ζήσει το αγοράκι σου!!! Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!!! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα όσα μου έγραψες!!!

ευχαριστώ πολύ...είχα τόσο ανάγκη κάποιος να με εμψυχώσει ...

Εμείς πάλι μέχρι να σταματήσω το θηλασμό τη βγάζαμε κάθε βράδυ παρέα στο κρεβάτι. Δεν το μετάνιωσα καθόλου! Η μετάβαση στο κρεβάτι τους έγινε σταδιακά σιγά σιγά με τα χρόνια και τώρα που μεγάλωσαν και είναι 5 ο γιος μου και η κόρη μου 8, κοιμούνται μια χαρά στα κρεβάτια τους. Καμιά φορά κάνουμε και κανένα πιτζάμα πάρτι στο τσακιρ κέφι στη κρεβατοκάμαρα 1 φορά την εβδομάδα σίγουρα!! Απολαύστε αγκαλιές και φιλάκια και ας κοιμηθούν και κανένα βράδυ παραπάνω μαζί σας δεν πειράζει.

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα, ποιος θα μου το έλεγε μετά απο τόσα χρόνια πως θα ξαναμπώ στο mammyland να γράψω όπως κάποτε πριν χρόνια που δεν είχα ακόμα τα παιδιά μου. Έγραφα εδω μέσα την αγωνία μου, τις ανησυχίες μου, τους φόβους μου και ομολογώ πως με βοήθησε πολύ να μοιράζομαι μαζί με τα κορίτσια στην ομάδα τις εσώψυχες ανησυχίες μου γιατί απο τις προσπάθειες να γίνω μανούλα η ψυχολογία μου είχε πέσει στα τάρταρα και τα κορίτσια εδώ με εμψύχωναν πολύ. Ύστερα ήρθαν τα μωρά μου και μοιραζόμασταν τις χαρές μας και τις ανησυχίες μας για την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, το θηλασμό, για τους κολικούς , ακόμα και ποιο προσωπικά ζητήματα που είχαμε με τους άντρες μας. Ο καιρός περνάει και να που η κόρη μου έγινε σχεδόν 8 και ο γιος μου 6. Έχω 2 πολύ γλυκά παιδιά που τα απολαμβάνω και τα λατρεύω απο το 1 δευτερόλεπτο που γνωριστήκαμε. Έκανα τεράστιο αγώνα να ενημερώνομαι και να διαβάζω οτι έπρεπε προκειμένου να τα μεγαλώσω όσο ποιο σωστά γίνεται προκειμένου να καταφέρω να τους δώσω μια μητέρα που τους αξίζει, μία μητέρα που φροντίζει να τα μεγαλώσει όσο ποιο ισορροπημένα γίνεται και ας δυσκολεύεται η ίδια της να είναι , προσπάθησα κυρίως να τα βοηθήσω να αναπτύξουν τις δεξιότητες τους και το βασικότερο να είναι δύο ευτυχισμένα και ξέγνιαστα παιδιά, γεμάτη μέσα τους απο αγάπη και εσωτερική ηρεμία. Πιστεύω πως τα έχω πάει αρκετά καλά μέχρι που έρχονται κάποιες μέρες όπως η σημερινή να κάθομαι και να αμφιβάλω , να κλαίω μήπως και δεν είμαι καλή μαμά. Ο τεράστιος φόβος μου ηταν να μην κάνω ποτέ τα ίδια λάθη που έκαναν οι δικοί μου σε μένα. Σήμερα το πρωί φτιάχναμε τα μαλλιά της κόρης μου για να φύγει για εκδρομή στο σχολείο, 5 λεπτά μας πήρε μιας και είμαι του επαγγέλματος, μετά έπρεπε να στεγνώσω τη ζακέτα του μικρού μου γιατί όπως έπλενε τα δόντια του την έβρεξε και τα μανίκια είχαν γίνει μούσκεμα. Η μικρή μου έχει μεράκι με τα μαλλιά της και είναι η ποιο δύσκολη πελάτισσά μου. Καθώς την έβλεπε να πειράζει συνέχεια την φράντζα της, άρχισα να εκνευρίζομαι και έχασα την ψυχραιμία μου. Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου βλέποντας ένα τόσο μικρό κορίτσι να ασχολείται τόσο πολύ με την φράντζα και τα μαλλιά της. Μου φαίνεται γελοίο το να εκνευρίζομαι με τέτοια πράγματα και να που μου συμβαίνει. Δεν θέλω να μεγαλώσουν τα παιδιά μου και να τους έχω δημιουργήσει κόμπλεξ εγώ με τις γελοίες μου αντιδράσεις, το ζητούμενο είναι τα παιδιά μας να έχουν αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση , με την συμπεριφορά μου φοβάμαι πως θα τα κάνω μαντάρα. Και όσο σκέφτομαι οτι θα μπαίνουμε σιγά σιγά αργότερα και στην εφηβεία με πιάνει πανικός όχι τόσο για το παιδί, όσο για το αν θα είμαι σε θέση να χειρίζομαι τις καταστάσεις όπως πρέπει. Δυστιχώς είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε ένα πολύ καταπιεστικό κλίμα , κουβαλάω μέχρι και σήμερα κόμπλεξ και ανασφάλειες και δεν θέλω να βιώσουν τα παιδιά μου κάτι παρόμοιο. Νιώθω χάλια , φοβάμαι πως δεν είμαι καλή μαμά και επίσης ανησυχώ για το αν θα καταφέρω να τα μεγαλώσω σωστά και ισορροπημένα . Η ευθύνη μας είναι τεράστια ως γονείς...και σίγουρα κάνουμε λάθη, αρκεί αυτά τα λάθη να μην έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην προσωπική τους συναισθηματική ανάπτυξη.