silverstar

Κοριτσια γεννησα κι εγω σημερα με καισαρικη, ενα παλληκαρακι 3550 🙂 Μου εκανε εντυπωση που αν και στις 38 εβδομαδες ακριβως, γεννηθηκε πιο βαρυς απο τον μεγαλο μου που πηγε 40 + 4. Σημερα ειχε καισαρικη και η Olgamosh, ευχομαι να πηγαν ολα καλα. Καλη λευτερια στις επομενες!

Γειά σας κορίτσια, σπάνια γράφω γιατί δεν προλαβαίνω αλλά συνήθως σας παρακολουθώ. Έχω ΠΗΤ 16/10, αλλά θα μπω για καισαρική στις 2/10, είναι προγραμματισμένη λόγω του ότι και με τον πρώτο μου γιό κατέληξα σε καισαρική, κι έχουν περάσει μόλις 2 χρόνια. Λίγο δύσκολα τα πράγματα τώρα με τον κορωνοιό, αλλά με υπομονή όλα θα γίνουν. Το μαιευτήριο μου ζήτησε να κάνω το τεστ αυστηρά εως 48 ώρες πριν τη γέννα, για μένα και τον συνοδό μου, και θα πάω με τον άντρα μου. Εν τω μεταξύ είμαι τρελή, το τεστ αυτό με αγχώνει περισσότερο από την ίδια την καισαρική γιατί έχω θέμα με το άνοιγμα του στόματος για να λάβουν δείγμα από τον φάρυγγα, δεν μπορώ καθόλου να το χαλαρώσω και να το ανοίξω καλά, μάλλον είναι ψυχολογικό. Μακάρι να έχω την επιλογή να μου το κάνουν από τη μύτη μιας και υπάρχει κι αυτός ο τρόπος. Επίσης αρκετά αργά με ενημέρωσαν ότι θέλουν και αιμοδότες να δώσουν αίμα για μένα πριν την καισαρική, για παν ενδεχόμενο, μιας και λόγω της πανδημίας οι τράπεζες αίματος έχουν αδειάσει, υπάρχει μεγάλη έλλειψη. Με άγχωσε κι αυτό γιατί έπρεπε ξαφνικά να βρω αιμοδότες, αλλά οκ, τελικά βρήκα και εύχομαι να δώσουν κανονικά από βδομάδα όπως έχουμε πει. Αυστηρά έναν συνοδό επιτρέπει το μαιευτήριο, αφού έχει κάνει φυσικά το τεστ, ελεύθερο να έρχεται από τις 10 το πρωί και να κάθεται με ανώτατο όριο τις 9 το βράδυ. Επίσης μπορεί να έρχεται μόνο μία φορά την ημέρα κι όχι να μπαινοβγαίνει μέσα στην ίδια μέρα. Πάλι καλά, γιατί πριν μήνες που η πανδημία ήταν σε μεγαλύτερη έξαρση δεν επέτρεπαν στον συνοδό να βγαίνει καθόλου, έπρεπε να κάθεται εκεί μέρα-νύχτα μέχρι το εξιτήριο, πράγμα πολύ βασανιστικό. Επισκεπτήριο εννοείται απαγορεύεται. Τα μέτρα βέβαια αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή, ανάλογα με την κατάσταση όπως μου είπαν. Με αγχώνει και λίγο το θέμα του ζαχάρου, είχα κάνει στην πρώτη εγκυμοσύνη ενώ στη δεύτερη επειδή ακολούθησα σε μεγάλο βαθμό τη διατροφή που είχα πάρει δεν έκανα. Αλλά όταν βγήκε καλή και η καμπύλη μου τέλη Ιουλίου, από κει και πέρα έκανα γαϊδουριά και χαλάρωσα, έφαγα αρκετά γλυκά. Μα πως να βγει και όλο το Καλοκαίρι με μεγάλη κοιλιά χωρίς ένα δροσιστικό παγωτάκι; Από τότε δεν έχω ξαναμετρήσει το ζάχαρο, πόσο πιθανό είναι άραγε να έχω πάθει τους δύο τελευταίους μήνες; Εύχομαι το μωρό τουλάχιστον να μην έχει τέτοιο θέμα, ο πρώτος ευτυχώς δεν έκανε. Μην ανησυχείτε για τίποτα, ειδικά όσες θα γεννήσουν για πρώτη φορά, όλα καλά θα πάνε και θα περάσουν πολύ γρήγορα εκείνες οι στιγμές και μετά το μόνο που θα μείνει θα είναι η χαρά του ερχομού του παιδιού και τίποτα άλλο. Εγώ που έχω ήδη ένα δίχρονο και φυσικά είναι δύσκολα τα πράγματα, βλέπω τώρα την καισαρική μου και το μαιευτήριο λίγο σαν ξεκούραση κιόλας, όσο τρελό κι αν φαίνεται, γιατί και ο μεγάλος με ταλαιπωρεί, ακόμα και τη νύχτα. Λέω τουλάχιστον θα χαλαρώσω κάποιες ώρες σε ένα άνετο κρεβάτι! Βέβαια ταυτόχρονα θα μου λείπει ο μεγάλος, δεν είναι απλό να τον αφήσεις αν δεν τον έχεις αποχωριστεί ποτέ, αλλά θα είναι σε καλά χέρια, η γιαγιά θα τον φροντίσει. Εύχομαι μία πολύ καλή γέννα σε όλες και υγιέστατα μωράκια!

Τελικα κοριτσια βλεπω οτι ειναι πολλα τα τεμπελικα μωρα που δεν θελουν να βγουν! Μαλλον καλοπερνανε εκει μεσα! Εμενα η προωρη γεννα ηταν ο φοβος μου κι ετσι φροντισα να εχω μια ησυχη οσο γινοταν εγκυμοσυνη, κι ουτε που ειχα σκεφτει οτι θα αντιμετωπιζα το αλλο ακρο, την αργοπορια της γεννας. Κι εγω ημουν σαν αυτα που διαβασα πιο πανω, 39 εβδομαδων χωρις συσπασεις και κανενα απολυτως σημαδι. Και ο δικος μου γιατρος μου ειχε συστησει περπατημα και σεξ, αλλα μου ειχε τονισει οτι αυτα δεν ειναι κανονας κι οτι δεν βοηθανε παντα. Κι οντως, το εριξα στο περπατημα και σεξ απο την 39η βδομαδα, και δεν εκαναν τιποτα απολυτως! Αν το μωρο δεν θελει να κατεβει, δεν θα το κανει! Γι' αυτο και οι αντρες σας κακως φοβουνται το σεξ, η θα κανει καλο η στην τελικη δεν θα κανει τιποτα, αλλα κακο δεν κανει και ειναι κι ευκαιρια να περασετε καποιες τελευταιες ομορφες στιγμες χωρις τον φοβο οτι μπορει να μεινετε εγκυος, γενικα ο ενατος μηνας ειναι τελειος για σεξ, παντα με προσοχη βεβαια! Και για οσες καταληξετε τελικα με προκληση, δεν θελω να σας φοβισω γιατι αλλωστε η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, απλα ελπιζω να ειστε καλα προετοιμασμενες και να επιβληθειτε στον γιατρο σας αν χρειαστει. Το λεω για να μην περασει καμια το θριλερ που περασα εγω. Πηγα χωρις να ξερω τι με περιμενε, πρωτη γεννα χωρις καθολου πειρα. Μπηκα με προκληση μες στην τρελη χαρα νομιζοντας οτι σε λιγο θα ερθουν οι πονοι και θα γεννησω, και μετα τα ειδα ολα! Αν πας με προκληση και δεν ειναι ετοιμο το μωρο, περνας πολυ χειροτερα απο τους φυσικους πονους, γιατι εκει τουλαχιστον πιεζει και το μωρο, δινεις ωθηση και καποια στιγμη τελειωνει, ενω αν δεν ειναι ετοιμο εσυ απλα μονο πονας απο την ωκυτοκινη χωρις να γινεται τιποτα. Οκ για αρχη ειναι κατανοητο, αλλα εγω αν ηξερα θα εβαζα στον γιατρο μου ενα οριο χρονου αν εβλεπα οτι περνουσαν οι ωρες, γιατι ο δικος μου με αφησε ετσι να υποφερω 12 ωρες, ενω εβλεπε οτι η διαστολη ειχε κολλησει και το μωρο δεν ελεγε να βγει. Και το να βαζουν τα χερια να σε εξεταζουν απο κατω καθε τοσο, ηταν πιο βασανιστικο κι απο τις ιδιες τις ωδινες, αφου αλλωστε περιμενουν να κορυφωθει ο πονος και τοτε βαζουν το χερι.Και τσαμπα κοπος, να τα περασω ολα αυτα και στο τελος να μπω για καισαρικη. Αφου ανυπομονουσα τοσο πολυ να σταματησουν οι πονοι της ωκυτοκινης, που γελαγαν μαζι μου οι γιατροι για το ποσο χαλαρη ημουν στο χειρουργειο και το ποσο απολαμβανα την καισαρικη, μου λεγανε οτι δεν εχουν δει πιο κουλ περιπτωση, το απολαμβανα λες και πηγα για μασαζ! Και τους ελεγα οτι αν βλεπατε τι περασα θα καταλαβαινατε γιατι ειμαι ετσι τωρα! Ευχομαι να σας πανε ολα καλα και θα πανε, μη φοβαστε τιποτα, απλα σας τα λεω για να ειστε ενημερωμενες οσες γεννατε πρωτη φορα με προκληση, γιατι οι γιατροι δεν νοιαζονται καθολου για τους δικους μας πονους και μην αφεθειτε τυφλα σ' αυτους. Και καντε οπωσδηποτε επισκληριδιο οσες πατε για φυσικη γεννα!

Α ωραία, να της ζήσει! Όσο για το νοσοκομείο, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και πολύ εύκολο να φροντίζεις ένα μωράκι μετά από καισαρική. Εγώ είχα μόνο τον άντρα μου για βοήθεια, κι ακόμα κι αυτον κάποιες ώρες, όχι όλες, αρα έκανα πολλά μονη μου. Αλλά εξαρτάται την περίπτωση, αν η κατάσταση σου μετά την επέμβαση είναι γενικά καλή, είναι υποφερτο το να το φροντίζεις πονωντας λίγο. Αλλά φυσικά είναι τόσο ανακουφιστικο να το παρακολουθείς κάθε στιγμή, που όλα τα άλλα σιγά σιγά γίνονται. Πάντως αν έχεις δικό σου άνθρωπο να σε φροντίζει παρ' τον οπωσδήποτε, κάθε βοήθεια θα σε διευκολύνει πολύ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές κορίτσια, όντως όλα αξίζουν για τα γλυκούλια που έρχονται κι εύχομαι να τα κρατήσετε όλες σύντομα υγιέστατα στην αγκαλιά σας. Αναρωτιέμαι αν γέννησε και η Tatouska, ήμασταν σχεδόν στις ίδιες μέρες. Nicolvall, είμαι πολύ καλά σ'ευχαριστώ! Οκ, υπάρχουν κάποιοι πόνοι από την επέμβαση, κυρίως μυικά τραβήγματα χαμηλά, αλλά με τα παυσίπονα μια χαρά, και περπάτησα κανονικά το επόμενο πρωί. Η χαρά και η ευθύνη για τον μπέμπη σε σπρώχνουν άλλωστε προς γρήγορη ανάρρωση. Αλλά πραγματικά, δεν συγκρίνονται οι μετεγχειρητικοί πόνοι με τις ωδίνες του τοκετού, εκεί τα είδα όλα. Και δεξιά αριστερά άκουγες γυναίκες να ουρλιάζουν, ενώ το περίεργο ήταν που οι γιατροί τους τους ούρλιαζαν επίσης να συμμορφωθούν, δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση!Φαντάζομαι στα ιδιωτικά δεν κάνουν έτσι, εγώ γέννησα σε δημόσιο. Πάντως πλέον νιώθω μεγάλο θαυμασμό για όσες γεννάνε φυσικά χωρίς επισκληρίδιο, εγώ νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ! Τώρα καταλαβαίνω κι ένα μεγάλο πλεονέκτημα των ιδιωτικών στις φυσικές γέννες και είναι ακριβώς αυτό, η εγγυημένη επισκληρίδιος.

Κι εγώ γέννησα χθες. Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ δυστυχώς, αλλά τέλος καλό όλα καλά κι έχω τώρα ένα χαριτωμένο αγοράκι 3490 gr. Ήμουν λίγο άτυχη γιατί καταρχάς θα πήγαινα με πρόκληση, ήμουν 40 & 4 ημερολογιακά. Έτυχε κι έσπασαν μόνα τους τα νερά με την πρώτη εξέταση που μου έκαναν από κάτω, αλλά από κει και πέρα όλα εκτυλίσσονταν με ταχύτητα χελώνας. Μου έκαναν πρόκληση, στην οποία οι πόνοι πρέπει να είναι πιο επώδυνοι από τους φυσικούς, αλλά η διαστολή μου είχε κολλήσει στο 5 και το μωρό συνέχιζε να είναι ψηλά. Πέρασα έτσι ένα μαρτυρικό 12ωρο με τεχνητούς πόνους καθώς ο γιατρός μου ήταν αποφασισμένος να το προσπαθήσει μέχρι τέλους και τελικά όλα τσάμπα, δεν άλλαζε κάτι και μπήκα για καισαρική. Είχα ξεκινήσει 7 το πρωί και η καισαρική έγινε στις 8 το βράδυ με επισκληρίδιο. Αλλά μιάς και είχα πονέσει πολύ όλη την ημέρα την είδα σαν σωτηρία, και όντως ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία που νιώθεις τα πάντα εκτός από τον πόνο. Για κάθε γυναίκα βέβαια η εμπειρία της γέννας είναι διαφορετική, αλλά αν είναι να ταλαιπωρηθείς πολύ όπως εγώ, λέω ότι το καλύτερο είναι ή καισαρική ή φυσιολογική γέννα με επισκληρίδιο. Ο άντρας μου εν τω μεταξύ έχει θυμώσει και κατηγορεί τον γιατρό που με άφησε να υποφέρω για 12 ώρες, αλλά εγώ νομίζω ότι έκανε ό,τι μπορούσε. Εύχομαι καλή λευτεριά σε όλες και να μην ταλαιπωρηθεί καμία σας! Πράγματι όταν κρατάς το μωρό σου αγκαλιά όλα τα άλλα ξεχνιούνται.

Εγώ είχα αρχίσει να ανησυχώ γιατί ο γιατρός μου είχε πει ότι τα περισσότερα μωρά γυρίζουν μέχρι την 34η βδομάδα, κι ότι μετά είναι δύσκολο. Μέχρι την προηγούμενη βδομάδα που ήταν η 36η ήταν ακόμα ισχιακό. Και τρόμαξα ότι πάμε για καισαρική κι έτσι άρχισα καθημερινό περπάτημα, και ταυτόχρονα προσευχόμουν συνέχεια να γυρίσει. Και τώρα που είμαι στην 37η, δόξα το Θεό γύρισε! Ο γιατρός μου είπε ότι είναι εντυπωσιακό που έγινε τώρα, κι ότι το περπάτημα λίγο είχε να κάνει σ'αυτή τη φάση. Πάντως εγώ καλού κακού σε τυχόν επόμενη εγκυμοσύνη θα αρχίσω να περπατάω καθημερινά από τον όγδοο μήνα, τουλάχιστον να ξέρω ότι κάνω ό,τι μπορώ από την πλευρά μου! Μέχρι τώρα δεν έδινα σημασία σ'αυτό, γιατί σκεφτόμουν ότι η καθημερινή ορθοστασία με τις δουλειές του σπιτιού ήταν αρκετή.

Είναι η διατροφή των 1800 θερμίδων, μου την έδωσε η διαβητολόγος. Μην ανησυχείς, κι εγώ στην αρχή ήμουν πολύ απογοητευμένη και αμέσως το μυαλό μου είχε πάει σε ινσουλίνες και καισαρική, αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις ζαχάρου κύησης ρυθμίζονται με τη διατροφή, αρκεί βέβαια να την ακολουθήσεις σωστά. Την άρχισα λοιπόν χωρίς να πιστεύω ότι θα κάνει κάτι, αλλά τα αποτελέσματά της ήταν άμεσα. Ειδικά όταν είδα ότι έχασα τέσσερα κιλά σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, δεν το πίστευα. Θα ελέγχεσαι βέβαια και μπορείς να πειραματιστείς, π.χ ενώ η διατροφή επιτρέπει το λευκό ψωμί και τα δημητριακά τύπου ολικής, εγώ με τις μετρήσεις είδα ότι και τα δύο αυτά μου ανέβαζαν το ζάχαρο, και όντως διαβάζοντας τους πίνακες στα προϊόντα είδα ότι ήταν φουλ στους υδατάνθρακες. Έτσι επέλεξα την άλλη εναλλακτική, ψωμί ή φρυγανιές ολικής, τα οποία τα δέχεται το σώμα μου μία χαρά. Οπότε θα γίνεις και λίγο γιατρός του εαυτού σου παρακολουθώντας τι σε πειράζει και τι όχι, ευτυχώς αυτή η διατροφή περιέχει πολλές εναλλακτικές αν δεν πρέπει να φας κάτι. Και στο ίντερνετ υπάρχει των 1800, αλλά θα σου πει και ο διαβητολόγος πιο συγκεκριμένα.

Όλα ποικιλουν βέβαια ανάλογα με το γιατρό καθως και τις συνθηκες καθε εγκυου, εγώ παίρνω gynotardyferon που είναι σίδηρος και φυλλικο μαζί, πρωί και μεσημέρι πριν το φαγητό. Είχα αρχίσει με ένα την ημέρα, αλλά λόγω χαμηλού αιματοκρίτη μου τα έκανε δυο. Επίσης παίρνω ασβέστιο calcioral d3 , ένα μετά από το μεσημεριανό. Κάνω και διατροφή για το ζάχαρο κύησης, η οποία είναι καταπληκτική, ίσως το μόνο καλό που βγήκε από το ότι έπαθα ζάχαρο είναι το ότι έμαθα γι' αυτή τη διατροφή! Μου ρυθμισε κατευθείαν το ζάχαρο και έχασα και 4 κιλά μέσα σ' ένα μήνα. Τώρα έχω πάρει συνολικά 5 κιλά από την αρχή της εγκυμοσύνης. Σκοπεύω να χρησιμοποιήσω αυτή τη διατροφή για να χάσω κιλά και μετά την εγκυμοσύνη, με κάποια χαλάρωση βέβαια, ειδικά στα γλυκά, γιατί αυτό είναι το πιο δύσκολο σημείο που με κάνει να σκάω! Ούτε καν στεβια χρησιμοποιώ, γιατί λίγο που δοκίμασα είδα ότι μου ανεβάζει το ζάχαρο. Πλέον εχω φτασει σε σημειο να βλέπω παγωτά στον ύπνο μου! Αλλά οκ, όλα χαλάλι για τον μπέμπη, θα περάσει ο καιρός, και νιώθω και πολύ πιο υγιής έτσι. Χθες έκανα και το Doppler, όλα καλά δόξα το Θεό, κι ο μπεμπης έχει βάρος 1806 g. Για τα ρουχαλάκια του προβληματιστηκα πολύ κι εγώ, τελικά πήρα και μακρυμάνικο και κοντομάνικο και ζιπουνάκι και βλέπουμε αναλόγως! Κανονικά θα έπαιρνα και μαξιλαράκι, άλλα είδα ότι πλέον δεν ενδείκνυται, δεν είχα ιδέα για κάτι τέτοιο. Και πάλι θα ρωτήσω για να σιγουρευτώ.

Σ' ευχαριστώ πολύ Konstantia, πραγματικά με παρηγορησαν τα όμορφα λόγια σου! 'Ετσι προσπαθώ να σκέφτομαι κι εγώ, και μακάρι να πάνε όλα καλά. Απλά με πιάνουν τύψεις ώρες ώρες που δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ με τα γλυκά, και ο γυναικολόγος μου λέει ότι επαιξε μεγάλο ρόλο η διατροφή, αλλά πώς μπορεί να συγκρατηθει μια αιώνια γλυκατζου; Είναι και δύσκολη εγκυμοσύνη με πολλές αναγούλες, και κατά περίεργο τρόπο κυρίως τα γλυκά ήταν από τα λίγα καλοδεχουμενα που δεν μου προκαλουσαν κανένα πρόβλημα! Τι να γίνει, τώρα διατροφή κι ο Θεός βοηθός!

Tatouska περίπου το ίδιο είμαστε, εγώ έχω ΠΗΤ 16/7. Η βασική μου ανησυχία μέχρι τώρα ήταν να είναι καλά το μωρό μου, τη γέννα δεν την πολυφοβόμουν, αλλά κι εγώ φυσικά όπως εσύ θα ήθελα πολύ επισκληρίδιο. Αλλά την καισαρική τη φοβάμαι, και ενώ έλεγα μέχρι τώρα ότι δεν θα χρειαστεί, τελευταία έμαθα ότι έχω διαβήτη κύησης και τώρα πραγματικά φοβάμαι την πιθανότητα να οδηγηθώ σε καισαρική, αφού έχω ακούσει ότι είναι πιθανό αν έχεις ζάχαρο. Εύχομαι να μπορέσω να το ρυθμίσω με τη διατροφή. Έτσι είναι, οι ανοησίες πληρώνονται και εγώ έτρωγα πολλά γλυκά οπότε τώρα θα υποστώ τις συνέπειες. Δεν ξέρω αν θα πάθαινα έτσι κι αλλιώς, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πρόσεξα καθόλου, όταν είδα ότι δεν είχα πρόβλημα στις εξετάσεις α τριμήνου, ξεσάλωσα τελείως. Αλλά όπως είπαν και τα κορίτσια, αν σκεφτούμε τα μωράκια μας τίποτα άλλο δεν έχει σημασία, σκέψου ότι είναι παροδικές στιγμές που θα ξεχαστούν τελείως. Η λαχτάρα της γνωριμίας με τα αγγελουδάκια πρέπει να μας δίνει δύναμη. Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά!

Εγώ πάλι που έκλεισα ραντεβού σε δύο διαφορετικά μέρη για να δω τη διαθεσιμότητα, στο πρώτο μου είχαν πει να το αγοράσω από το φαρμακείο, ενώ στο δεύτερο ότι το χορηγούν εκεί. Τελικά επέλεξα το ραντεβού του δεύτερου, αλλά το είχα ήδη αγοράσει όπως μου είχαν πει οι αρχικοί και τώρα μου έχει μείνει. Άρα μάλλον εξαρτάται από το που πας. Δεν ξέρω, ίσως τους πω όταν πάω ότι το έχω κι εγώ, μπας και το ξεφορτωθώ, τι να το κάνω! Εν τω μεταξύ, είμαι τόσο εθισμένη στα γλυκά κι έχω φάει αρκετά, οπότε κάθε φορά που ακούω για ζάχαρο τρέμω για το αποτέλεσμα. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα εώς τώρα, πάντα οι τιμές ήταν φυσιολογικές, και στις προγεννητικές εξετάσεις, παρ'όλο που μου αρέσουν τόσο τα γλυκά. Είχα διαβάσει ότι το ζάχαρο έχει να κάνει κυρίως με κληρονομικότητα, και επίσης με παχυσαρκία, δηλαδή ότι δεν φταίνε μόνο τα γλυκά, αλλά αν κάποιος ήδη έχει πρόβλημα με τα κιλά του είναι πιο πιθανό να το πάθει. Αλλά και πάλι δεν ξέρω αν μόνο τα γλυκά μπορούν να το ανεβάσουν ειδικά στην ευαίσθητη φάση της εγκυμοσύνης, οπότε πάλι ανησυχώ για το τι θα αντικρίσω, ο Θεός βοηθός! Μπορώ να εγκρατευτώ στο να μην τα αγοράζω, αλλά αν μου τα προσφέρει άλλος δεν μπορώ. Και ο άντρας μου μου έφερνε γλυκά γιατί ξέρει ότι μου αρέσουν, και του έλεγα μη φέρνεις γιατί μου κάνεις κακό, αφού αν τα έχω η εγκράτειά μου δεν πάει τόσο πολύ ώστε να μην τα τσακίσω! Κι έτσι λοιπόν έχω και τώρα κάποια γλυκά στο σπίτι, και σκέφτομαι, να σταματήσω να τρώω μέχρι να έρθει το ραντεβού μου για καμπύλη αρχές Απρίλη ή να τα φάω κανονικά, με τη λογική ότι αν βγω με ζάχαρο δεν θα μπορώ να τα φάω μετά και θα σκάσω; Κοίτα διλήμματα

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση Μαρίνα! Για τους υδατάνθρακες κι εγώ αυτό κατάλαβα, ότι δεν είναι αυστηρός κανόνας, αρκεί να φροντίσουμε να πάρουμε κάποια ποσότητα, που έτσι κι αλλιώς την παίρνουμε καθημερινά από διάφορες τροφές.

Κορίτσια, να σας ρωτήσω κάτι για την καμπύλη σακχάρου, λογικά σε κάποιες από εσάς θα έχει δοθεί ήδη σαν εξέταση. Πήγα σε δύο διαφορετικά μέρη στο δημόσιο για να κλείσω ραντεβού, στο ένα μου δώσανε ειδικές σημειώσεις με το τι διατροφή πρέπει να ακολουθηθεί για τις 3 μέρες πριν την εξέταση, η οποία περιλάμβανε υδατάνθρακες και ένα γλυκό την ημέρα, που πρέπει να περιέχει αλεύρι. Στο άλλο μέρος ρώτησα και μου είπαν ότι δεν χρειάζεται τίποτα ειδικό, αρκεί η κανονική διατροφή. Αυτό με τους υδατάνθρακες το βλέπω να το αναφέρουν γενικά στο ίντερνετ. Τι από τα δύο ισχύει τελικά, εσάς σας είπαν κάτι; Επίσης, εσείς συνεχίζετε το φυλλικό οξύ; Εγώ είχα αρχίσει από πριν μείνω έγκυος με 400 μικρογραμμάρια Folidex, το οποίο συνεχίζω εώς τώρα. Στην πορεία ο γιατρός μου έδωσε και το gyno-tardyferon, το οποίο εκτός από τον σίδηρο περιέχει και 350 μικρογραμμάρια φυλλικού οξέως. Δεν μου είπε τίποτα σχετικά με το να κόψω το Folidex, και σε κάποια φάση μόνη μου σκέφτηκα να τον ρωτήσω, και μου είπε ότι μπορώ να το κόψω αν θέλω γιατί δεν προσφέρει τίποτα στο β τρίμηνο. Μέχρι όμως να τον ρωτήσω, ήδη τα έπαιρνα μαζί για καιρό, κι έτσι αποφάσισα να το συνεχίσω, δεν ήθελα να χαλάσω τη συνήθεια του οργανισμού, και άλλωστε σκέφτηκα ότι δεν βλάπτει κι ότι μάλιστα βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου, μιάς και ο αιματοκρίτης μου άλλωστε βγήκε οριακός και η αιμοσφαιρίνη ελάχιστα κάτω από το όριο. Απλά κάποια έρευνα που κυκλοφορεί και συνδέει το αυξημένο φυλλικό οξύ με τις πιθανότητες αυτισμού, με έκανε να ανησυχήσω! Άλλοι βέβαια λένε ότι αυτά είναι απλά κινδυνολογίες. Έτσι είναι πάντα με αυτές τις έρευνες, η μία αντικρούει την άλλη, κι άντε να βρεις άκρη. Λέω παρ'όλα αυτά να το συνεχίσω, απλά αυτό που διάβασα με ανησύχησε λίγο.

Ευχαριστώ babybaby & ditaki! Η αλήθεια είναι ότι η εγκυμοσύνη με είχε βρει σε περίοδο διακοπών και δεν είχα προλάβει να δω πολλά. Είχα κάνει αρχικά μία χοριακή όπου είχε δείξει φυσιολογικές τιμές για έμβρυο 3 εβδομάδων που ήταν τότε, και μετά συνέχισα κανονικά τις διακοπές μου. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο γιατρό για υπέρηχο ήμουν ήδη 9 εβδομάδων, είχαμε ακούσει καρδούλα και μου είχε πει ότι ήταν όλα οκ, εκτός από μία μικρή αποκόλληση. Μου είχε δώσει τότε utrogestan, φυλλικό οξύ και μαγνήσιο, όπως και το πρώτο πακέτο των προγεννητικών εξετάσεων, τις οποίες όμως δεν πρόλαβα να κάνω. Είχα αρχίσει να παίρνω τα χάπια που μου έδωσε, ίσως λίγο απρόσεχτα γιατί όταν έπρεπε να τα πάρω τα έπαιρνα όλα μαζί το ένα μετά το άλλο χωρίς κενά, τώρα είμαι πολύ πιο προσεκτική, αν και δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρόλο αυτό. Τα άρχισα λοιπόν τη μέρα που ακούσαμε καρδούλα, και μετά από 5 μέρες που ξαναβρέθηκα με το γιατρό έμαθα εντελώς ξαφνικά ότι το έμβρυο είχε σβήσει, περίπου πριν 3-4 μέρες, δηλαδή περίπου όταν άρχισα τα χάπια. Αλλά όλοι λένε ότι αυτό δεν έχει να κάνει κι ότι απλά ήταν να γίνει. Δεν είχα ούτε αίμα ούτε κανένα απολύτως σύμπτωμα, γι'αυτό και αυτές οι "αθόρυβες" παλίνδρομες είναι μεγάλο σοκ. Α, και μου είπε ότι η αποκόλληση είχε βελτιωθεί ήδη παίρνοντας τα utrogestan για 5 μέρες κι ότι είχε πλέον μείνει ελάχιστη, αλλά ανεξάρτητα από αυτό το έμβρυο παλινδρόμησε. Αναγούλες είχα πολύ ελάχιστες σε εκείνη την εγκυμοσύνη, χωρίς καθόλου εμετούς, είχα όμως παρατηρήσει ότι ενώ είχα πάθει την παλίνδρομη και δεν το γνώριζα ακόμα, έστω κι αυτές οι ελαφριές μου αναγούλες είχαν όντως εξαλειφθεί. Ενώ σ'αυτήν την εγκυμοσύνη υπέφερα αρκετά από αυτά, καταλαβαίνεις όμως γιατί χαίρομαι που τις έχω κι ας υποφέρω, είναι σημάδι ότι όλα συνεχίζονται κανονικά. Υπάρχει γενικώς μία άποψη ότι η εγκυμοσύνη με αναγούλες είναι γερή εγκυμοσύνη, αλλά και πάλι αυτό μπορεί να είναι και μύθος, αφού υπάρχουν και γυναίκες που δεν υπέφεραν τόσο και πάλι γέννησαν κανονικά.

Γειά σας κορίτσια, καλοκαιρινή γέννα και για μένα, μέσα Ιουλίου. Τώρα είμαι 14 + 4, και ταλαιπωρούμαι ακόμα από ναυτίες και εμετούς. Ένα περίεργο πράμα, μόλις μπήκα στη 14η, οι ναυτίες ξαφνικά χειροτέρεψαν, έχω ακούσει κι άλλες να το παθαίνουν, απλά με ξάφνιασε λίγο γιατί συνήθως λέγεται ότι υποχωρούν. Αλλά είπαμε, κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Τα περισσότερα φαγητά δεν μπορώ να τα αγγίξω, ενώ στα υγρά όσο περνούσε ο καιρός και χειροτέρευα, και πλέον μπορώ να πιώ μόνο νερό και γάλα, τίποτα άλλο, ούτε καν χυμό. Το μόνο που με βοηθάει είναι καμία φρυγανιά, κράκερ ή μήλο, ειδικά τα golden, τίποτα άλλο. Επίσης, το να μη σηκώνομαι απότομα το πρωί όπως και το να μην τρώω ζεστά φαγητά, με έχει βοηθήσει πολύ, πρέπει να είναι τουλάχιστον σε θερμοκρασία δωματίου για να τα αντέξω, το ζεστό σε χειροτερεύει. Αλλά παρ'όλους τους εμετούς δεν χάνω ούτε γραμμάριο! Πάντα βέβαια ήμουν έτσι λόγω πολύ άσχημου μεταβολισμού, πολύ δύσκολα έχανα κιλά. Το αστείο είναι ότι κάθε φορά που έχω ναυτία ή κάνω εμετό, ανακουφίζομαι, γιατί μου δείχνει ότι η εγκυμοσύνη προχωράει κανονικά. Είχα μία παλίνδρομη στο τέλος 9ης-αρχή 10ης βδομάδας, οπότε όπως είναι φυσικό το άγχος μου μήπως το ξαναπάθω είναι μεγάλο. Όσο περνάει ο καιρός νιώθω πιο ήσυχη, αλλά και πάλι, όσες έχουν χάσει έστω μία φορά έμβρυο γνωρίζουν καλά ότι μόνο αν πάρεις το μωράκι στην αγκαλιά σου ησυχάζεις τελείως. Πλέον προσέχω πάρα πολύ, ενώ στην πρώτη εγκυμοσύνη ήμουν πολύ χαλαρή. Παρ'όλο που λένε ότι η παλίνδρομη αν είναι να γίνει θα γίνει και δεν φταίμε εμείς, εγώ από την πλευρά μου αποφάσισα αυτή τη φορά να κάνω όλες τις θυσίες που μπορώ, έτσι έκοψα δουλειά, ταξίδια, σεξουαλική επαφή, τα πάντα. Με τη λογική ότι αν μη γένοιτο ξανασυμβεί κάτι, δεν θα έχω τύψεις από την πλευρά μου, αλλά θα ξέρω ότι έκανα ό,τι μπορούσα. Έκανα αυχενική και ευτυχώς όλα καλά, ο γιατρός μας είπε 65% αγόρι. Ομολογώ ότι αυτό ήθελα κι εγώ πιο πολύ, αν και ό,τι και να είναι δεν με πειράζει, αρκεί να είναι υγιέστατο. Αλλά αυτοί οι άντρες βρε παιδί μου, τελικά όλοι αγόρι θέλουν, ακόμα κι αν το παίζουν κουλ. Έστω και με 65% πιθανότητα, ο άντρας μου τρελάθηκε από χαρά. Όσο για την κυστική ίνωση που λέγατε, είναι η μόνη εξέταση που δεν έχω κάνει ακόμα, ακριβώς επειδή τα ραντεβού στο Κέντρο Μεσογειακής Αναιμίας του Λαϊκού αργούν πολύ, το έκλεισα πριν τα Χριστούγεννα και είναι για 29/1. Μετά νομίζω πάει για Μάρτιο το επόμενο! Αλλά ο γιατρός μου είπε ότι η συγκεκριμένη εξέταση δεν έχει κάποια προθεσμία, κι ότι μπορεί να γίνει καθ'όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οπότε δεν πειράζει. Μου την έγραψε κι έτσι δεν θα πληρώσω τίποτα, ενώ χωρίς παραπεμπτικό πρέπει να κοστίζει τώρα γύρω στα 50 ε στο Λαϊκό. Εύχομαι τελειόμηνες εγκυμοσύνες σε όλες μας, εύκολες γέννες και υγιέστατα μωράκια!

Τhanks Rosemary! Τελικά τον ρώτησα στα ίσα και μου είπε ότι για να με ξεγεννήσει στο δημόσιο που εργάζεται θέλει 900 ε, τα 100 του αναισθησιολόγου. Καλά που ρώτησα για να ξέρω δηλαδή, γιατί εγώ νόμιζα ότι με τα μισά από αυτά θα είμαι καλυμμένη. Μα πόσο ξετσίπωτοι έχουν γίνει πλέον οι γιατροί, πάνε καλά; 900 ε για δημόσιο; Δηλαδή η μόνη διαφορά πλέον με το ιδιωτικό είναι ότι δεν πληρώνεις και το νοσοκομείο για τη νοσηλεία. Τουλάχιστον είναι σε νοσοκομείο που θεωρείται καλό για δημόσιο. Κι εμένα θα μου ερχόταν κανονικά να μη δώσω τίποτα και να μην ασχολούμαι, αλλά έχω ήδη μία αποβολή στο ιστορικό μου, και θέλω να είμαι σίγουρη ότι θα με παρακολουθεί ένας συγκεκριμένος και καλός γιατρός για κάθε ενδεχόμενο.

Ναι Rosemary, το να σε παρακολουθεί κάποιος γιατρός και να πας μετά στην εφημερία ενός από αυτά τα νοσοκομεία που είπες είναι επίσης μία επιλογή, την έχω σκεφτεί αλλά νιώθω λίγη ανασφάλεια στο να την εφαρμόσω. Εσύ πιστεύεις ότι το φακελάκι πρέπει να δίνεται πριν ή μετά τον τοκετό;

Εγώ απορώ, και θα ήθελα να ακούσω γνώμες, για το εάν πρέπει τελικά να ρωτάμε ή όχι το γιατρό από πριν για το πόσα παίρνει, αναφέρομαι συγκεκριμένα στο δημόσιο, γιατί προς το παρόν αυτό έχω επιλέξει. Ξέρω ότι άλλοι ρωτάνε και άλλοι όχι, απλά δίνουν ό,τι θέλουν. Το να ρωτήσεις δεν έχει τον κίνδυνο του να σου ζητήσει ο γιατρός ό,τι του κατέβει και να είναι πολύ ακριβά; Αλλά και πάλι, αν δεν τον ρωτήσεις, πώς μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα του δώσεις μετά τη γέννα για να σε προσέξει; Έχω ακούσει και για περιπτώσεις που τους έδωσαν πριν τον τοκετό, αλλά αυτό δεν μου φαίνεται πολύ σοφό, γιατί τον χορταίνεις από πριν, ενώ κανονικά πρέπει να αφήνεις το σκύλο να περιμένει το κόκκαλο για να μη χάσει ενδιαφέρον. Λυπάμαι που παρομοιάζω έτσι τους γιατρούς, αλλά έτσι έχουν καταντήσει! Φταίμε βέβαια κι όλοι εμείς που τους το τροφοδοτούμε. Ίσως τελικά το καλύτερο είναι να μην τον ρωτήσεις, απλά να του αφήσεις μία υπόνοια ότι κάτι θα δώσεις και να τα δώσεις στο τέλος, μετά τη γέννα; Ξέρω βέβαια ότι το φακελάκι έχει γίνει πλέον ένας άγραφος νόμος, και ειδικά αν πας και πιάσεις συγκεκριμένο γιατρό, είναι σαν να λες ότι θα τον πληρώσεις για τις υπηρεσίες του. Εγώ έχω βρει έναν που δουλεύει παράλληλα σε ιδιωτικό και σε δημόσιο, κι εγώ πηγαίνω και τον επισκέπτομαι στο δημόσιο. Μόνο στην πρώτη επίσκεψη μου ζήτησε ένα ποσό, ύστερα δεν τον πλήρωσα πια, αλλά σκέφτομαι φυσικά να του δώσω κάτι στο τέλος, όχι πάνω από 450 ε. Δεν έχουμε συζητήσει το θέμα της αμοιβής, απλά αρχικά του είχα πετάξει μία κουβέντα ότι κάτι δίνουμε και στο δημόσιο, έτσι για να μην ανησυχεί, και δεν είχε κάνει κάποιο σχόλιο. Θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας!

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια, τα λόγια σας όντως με παρηγορησαν κι έχω πολύ ανάγκη από θετική ενέργεια Έκανα απόξεση την ίδια μέρα που το έμαθα, δεν ήθελα να χρονοτριβω άλλο. Εν τω μεταξύ ένιωσα τόσο ανόητη μετά που αγχωνόμουν για τη δουλειά, γιατί μόλις έγινε αυτό κατάλαβα ότι δεν υπήρχε σημαντικότερο πράγμα για μένα από το ίδιο το παιδί, κι ενώ θεωρητικά τώρα ήμουν ελεύθερη να δουλέψω, ειδικά τις πρώτες μέρες δεν μπορούσα να πάρω ούτε τα πόδια μου. Αλλά οκ, πάμε για νέα αρχή τώρα. Αυτό που δεν ξέρω ακριβώς είναι πότε μπορείς να ξαναπροσπαθησεις, γιατί βλέπω ότι οι απόψεις διίστανται. Άλλοι γιατροί λένε σε 3 μήνες, άλλοι σε 6, άλλοι ότι γίνεται και μετά την πρώτη περίοδο. Θα πάω στο γιατρό μου μετά την περίοδο για εξετάσεις και θα δούμε. Εύχομαι τα καλύτερα και σε σας και τελειομηνες εγκυμοσυνες με υγιεστατα μωράκια!

Σ' ευχαριστώ και σένα Cecilaki για τις συμβουλές σου, μα δυστυχώς τα πράγματα ήρθαν κατά διαόλου και έχασα το μωρο μου. Η αποκόλληση δεν ήταν σοβαρή, και παίρνοντας προγεστερόνη για λίγες μέρες, ο γιατρός μου είχε πει ότι ήδη ήταν πολύ καλύτερα και είχε μείνει ελάχιστο πρόβλημα. Αλλά μετά από ένα υπερηχογράφημα, συμπεραναν ότι το έμβρυο είχε σβήσει. Στην αρχή της 10ης βδομάδας. Δεν είχα ούτε πόνους, ούτε αίμα, ούτε κανένα άλλο σύμπτωμα, γι' αυτό και το σοκ είναι μεγαλύτερο σε τέτοιες περιπτώσεις. Να νιώθεις μια χαρά και ξαφνικά να σου λένε τέλος, παλινδρομη κυηση. Δεν το βάζω κάτω γιατί θέλω ένα παιδί όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, αλλά παρόλα αυτά αυτό το πράγμα σε καταρρακωνει. Πρέπει να το έχει ζήσει μια γυναίκα για να καταλάβει, και πραγματικά δεν το εύχομαι για καμία αυτό το θρίλερ! Μου είπαν ότι η μια φορά θεωρείται τυχαίο γεγονός και ότι συνήθως το έμβρυο έχει κάποιο πρόβλημα, αλλά. και πάλι οι τύψεις σε βασανίζουν. Μήπως επηρέασε το άγχος που είχα να αρχίσω δουλειά, και είναι τυχαίο το ότι το έχασα μόλις άρχισα προγεστερόνη; Δεν βγάζει νόημα, αλλά όλα τα σκέφτομαι πλέον.

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια, με ηρεμήσατε και για το τεστ παπ. Τώρα για τη δουλειά δεν ξέρω ακόμα, είναι τεράστιο το δίλημμα γιατί θα έπαιρνα καλό μισθό, μετά από ένα οχτάωρο σκότωμα βέβαια. Αλλά προέχει η υγεία του εμβρύου. Ίσως πάρω και κανα δύο άλλες γνώμες γιατρών για την αποκόλλησή μου πριν αποφασίσω.

Γειά σας κορίτσια, εγώ είμαι για τον Μάρτη. Είδα και το μωράκι για πρώτη φορά στο κολπικό υπερηχογράφημα και εκεί που χάρηκα καθώς ήταν πραγματικά μία πολύ όμορφη εμπειρία, ήρθε ο γιατρός να με προσγείωσει δειχνοντας μου "αυτό είναι το μωράκι κι αυτό εδώ είναι μια μικρή αποκόλληση." Δεν το περίμενα γιατί δεν είχα κανένα απολύτως σύμπτωμα. Δεν είναι σημαντικό μου είπε και μου έδωσε κάτι φάρμακα, απλά με έβαλε σε μεγάλο δίλημμα γιατί ήμουν έτοιμη να ψάξω για νέα δουλειά και λόγω προϋπηρεσίας σίγουρα θα έβρισκα γρήγορα. Δεν μου το απαγόρευσε όταν του είπα ότι μιλάμε για δουλειές γραφείου, απλά ήταν κάπου στο 50-50 και μου είπε ότι γενικά πρέπει να προσέχω. Και το θέμα είναι ότι ήθελα πολύ να προλάβω να προσληφθω πριν αρχίσει να φαίνεται η κοιλιά γιατί μετά ασ'τα να πάνε. Κι ούτε εμετούς έχω ούτε τίποτα απολύτως, μόνο αυτό που μου είπε εκείνος, γι' αυτό λέω κρίμα να χάσω τη δουλειά, μα από την άλλη με έχει φοβισει γιατι σκεφτομαι και το αγχος και τις καθημερινες μετακινησεις που απαιτει μια δουλεια. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Έχω ανάγκη από συμβουλές! Επίσης μου συνεστησε να κάνω παπ τεστ ειδικά επειδή δεν έχω κάνει ποτέ, αλλά είπε ότι λόγω της εγκυμοσύνης δεν παίρνει κανείς άλλος την ευθύνη να το κάνει κι ότι θα το κάνει αυτός προσωπικά. Κι έτσι πάλι με φοβισε! Εσείς έχετε κάνει παπ τεστ στην εγκυμοσύνη; Thanks!