Κοριτσια καλησπερα, μετα απο την απογοητευση και 2 ημερες εργασιοθεραπεια μπηκα και παλι.. θελω λοιπον να σας πω οσο γινετε ποιο συντομα τη δικη μου ιστορια. Στα 23 παντρευτικα 1η φορα και απο τα 22 εως τα 26 μου προσπαθουσα για παιδακι χωρις καποιο προβλημα αλλα και χωρις αποτελεσμα. Οταν σταματησα τις προσπαθειες κι ειπα δε πειραζει εχω χρονια μπροστα μου ν αγχωθω μεσα σε 2 μηνες ηρθε η εγκυμοσυνη κι εχω τωρα 1 γιο 14 ετων. Μετα που ηθελα και το 2ο...τιποτα για 10 χρονια. Το ειχα λοιπον παρει αποφαση οτι αλλα παιδια δεν κανω κι ετσι συνεχισα να ζω τη ζωη μου μονη μου πλεον με τον γιο μου. Τον 1ο χρονο γνωρημιας με τον τωρινο μου συζηγο μετα απο 1 "ατυχημα" ημουν εγκυος. Τρελλαθηκα. Η στιγμη ομως ηταν η πλεον ακατσλληλη για παιδι κι ετσι εκανα ισως το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου....καταλαβαινετε, ουτε να το πω δε μπορω. Τωρα μετα απο 3 χρονια μαζι κσι παντρεμενοι, με ενεσεις και προγραμματισμο παλι δε μενω εγκυος. Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ολα αυτα ειπα γιατι μηπως τελικα πρεπει ολες μας με προβλημα ή χωρις να μην αγχωνομαστε και τοτε θα ερθει? Τα λεω για να τ ακουω κι εγω....