Gambi1986

Καλησπέρα κορίτσια. Το ξέρω ότι υπάρχουν σοβαρότερα θέματα από αυτό αλλά είναι και αυτό κάτι που πραγματικά προκαλεί τεράστια αδιαθεσία. Είμαι στην 8η εβδομάδα και 4η μέρα σήμερα το αίμα της αποκόλληση είχε σταματήσει τελείως εκτός από ελαχιστο καφέ σήμερα το πρωί. Αυτό που με ταλαιπωρεί απίστευτα τις τελευταίες μέρες είναι οι εμετοί. Έχω ήδη χάσει τρία κιλά από τότε που έμεινα έγκυος διότι μου βρωμάνε όλα, ακόμη και το ψωμί. Ο γιατρός και διάφορες φίλες λένε ότι αυτά τα βλαψίμια που έχω είναι καλό διότι πάει να πει οτι το μωρο μεγαλώνει κανονικά. Η απορία μου είναι πως αντιμετωπιζετε γενικλα αυτό το άβολο συναίσθημα. Εγώ επειδη δεν τρώ δεν έχω και πολλά να βγάλω πράγμα που το κάνει ακόμα δυσκολότερο. Ευχαριστώ

Και εγώ στη ίδια δάση είμαι. Σήμερα εκλεισα τη 7η εβδομάδα έχω αιμοραγια με διακοπή δύο ημερών με καφέ και ξανά πάλι αιμοραγια. Προσπαθώ να μην αγχονομαι αλλά είναι δύσκολο το ξέρω. Κάθε φορά που πάω τουαλετα εύχομαι να μην τρέξει τιποτα. Υπομονή κορίτσι μου και όλα θα πάνε καλά. Φιλιά

Καλή μου Αγγελική θα ήθελα να σου πω ότι και εγώ περνάω μια παρόμοια κατάσταση με τη διαφορά ότι τα πεθερικά μου ειναι πολύ καλοί ανθρώποι και το γεγονός που τους κάνει να παρακαλουν για αγοράκι είναι επειδή ήδη έχουν τρεις εγγονές. Μπορεί να τσατίζομαι αρκετά για αυτή τους τη προτίμηση αλλά που και που τους καταλαβαίνω. Πίστεψε με οι γονείς μου με έκαναν αρκετά πεισματάρα ώστε να τους γράφω κανονικά. Αυτή τη στιγμή έχω αποκολληση πλακουντα ακολουθουμενη από αιμοραγια κάθε δύο μέρες και κάθε μέρα ξυπνάω με την αβεβαιώτητα εάν το μωρακι μου θα παραμείνει μαζί μου. Αυτό που έχω να πω είναι γράψε τους κανονικά και εάν δεν θέλουν τι κοριτσάκι σου ποτέ και το θελήσουν. Όσο για τον άντρα σου το μόνο σίγουρο είναι ότι θα την ερωτευτεί με την πρώτη ματιά και αυτό είναι που έχει σημασία. Τα πεθερικά μπορούν να γίνουν πολύ ανόητα και το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μην ευχαριστηθούν τη στιγη αλλά σκασίλα σου εσένα, εσύ και ο άντρας σου να είστε καλά και όσο για αυτούς ξίδι! Σου εύχομαι να σου πάνε όλα δεξιά και να πάρεις την κουκλίτσα σου στην αγκαλιά σου. Όσο για τους άλλους απλά απαξιωσε.

Και εγώ τα ίδια έπαθα με το που πάτησα την 6η εβδομάδα. Η γιατρός μου έδωσε utrozestan και τώρα είμαι στην ξεκούραση και εγώ. Δύο μέρες μετά ξύπνησα με αφορητους πόνους και η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι τι έχασα αλλά ήταν το έντερο μου και το μωρακι μου ζει και βασιλεύει, δόξα το θεο. Προσπαθώ να είμαι θετική αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Μου δώσατε θάρρος διαβάζοντας τα δικά σας και ελπίζω όλα να πάμε καλά με όλες μας