KATEGRI13

Έτσι είναι, όπως λες. Εγώ περιμένω την περίοδο και μετά λογικά θα με παρακολουθούν με υπέρηχους και θα μου πουν πότε να πάω.

Σ'ευχαριστώ Ζωγιαμπελ. Η στήριξη από τον άνθρωπό μας είναι μεγάλη υπόθεση. Θυμάμαι πέρυσι τον 15 Αύγουστο την αρνητική χοριακή και που είχα πέσει στα πατώματα, ένα παραπάνω λόγω ημέρας. Ο άντρας μου με στήριξε και σε μια εβδομάδα άρχισα να σκέφτομαι λίγο διαφορετικά και οκ μετά. Κανα μπάνιο, λίγο έξω, λίγο από εδώ λίγο από εκεί, ξανά μετά αποτυχία και τώρα στη δράση ξανά. Αυτός είναι ο δρόμος για μας τα κορίτσια της εξωσωματικής. Θα επανέλθεις και θα ξανασηκωθείς. Άντε, που θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός.

Πράγματι, παίζουμε με τις πιθανότητες σε πολλούς τομείς της ζωής μας, πιθανότητες που μας αλλάζουν. Ειδικά όταν το ζεις στο σώμα σου μέσα από την εξωσωματική εμπειρία (πράγμα αρκετά οξύμωρο) και αποτυγχάνεις, το νιώθεις πολύ έντονα αυτό. Και επειδή πιστεύω στη διαχρονικότητα κάποιων ρητών έχω συγκρατήσει δυο: -Απλά επειδή σήμερα είναι μια χάλια μέρα αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο δεν μπορεί να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής σου. Απλά πρέπει να φτάσεις εκεί. -Στη ζωή, συνήθως παίρνεις αυτό που ζητάς, αλλά σπάνια έρχεται έτσι όπως νόμιζες ότι θα ερχόταν. Θα προχωρήσω και ό,τι γίνει. Μακάρι λοιπόν, αυτή η χρονιά να είναι η αρχή μιας νέας ζωής για όλες μας!

Η εξωσωματική είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Χρειάζεται χρήματα, ψυχολογία, πολλά στάδια και επίπονα με αγωνία μέχρι να κρατήσουμε το θαύμα στα χέρια μας. Και σε κάθε αποτυχία πρέπει να ξανασηκωθούμε. Και να θυμάσαι, δεν περιμένεις τις μεγάλες στιγμές, τις επιδιώκεις και τις κυνηγάς, άρα μάχεσαι. Αυτό κάνεις και συ. Οπότε μια μέρα θα είναι μοναδική και για σένα.. Γιατί όχι; Λέω να προχωρήσω με το κατεψυγμένο. Οι σκέψεις βέβαια είναι ασταμάτητες.. Μήπως δε ζήσει, μήπως εγώ δεν ανταποκριθώ; Μήπως πάλι δεν εμφυτευτεί; Και επειδή έγιναν πολλές οι σκέψεις, λέω να πάω να πιω ένα ποτάκι να περάσω λίγο καλά!

Θα σου πω και για τους δυο. Εγώ έκανα θυρεοειδή και είχα υποθυρεοειδισμό και ξεκίνησα χάπι μέχρι να πέσει και μετά εξωσωματική. Μου έκαναν ακόμη προγεννητικό έλεγχο, την εξέταση ΑΜΗ (αντιμυλλέριος ορμόνη), έλεγχο για ηπατίτιδες, τεστ παπ και χλαμύδια. Μετά την αποτυχία της εξωσωματικής και επειδή το ζητήσαμε, με έστειλαν σε αιματολόγο για ανοσολογικό και θρομβοφιλικό έλεγχο. Ο αιματολόγος έγραψε εξέταση και για βιταμίνη d και είχα ανεπάρκεια. Κάποιοι τη θεωρούν σημαντική για την εξέλιξη της κύησης. Ο δε σύζυγος έκανε σπερμοδιάγραμμα, καλλιέργεια σπέρματος, υπέρηχο-τρίπλεξ-ορμονικές, βιταμίνη d (είχε ανεπάρκεια) και κατακερματισμό dna σπέρματος στο οποίο βρέθηκε σοβαρό πρόβλημα. Αυτά κάναμε. Άντε να δούμε.. Ζώγιαμπελ μίλα με το γιατρό σου και αν χρειαστεί και μπορείς κάνε κάποιες εξετάσεις επιπλέον. Εγώ του ζήτησα να μας δει σαν ξεχωριστή περίπτωση (έτσι πρέπει να μας αντιμετωπίζουν) και να μας καθοδηγεί κατάλληλα. Και μόνο όταν άρχισα να τον ρωτάω και να επιμένω πήρα απαντήσεις. Μην το βάζεις κάτω!

Καλημέρα! Σ'ευχαριστώ, να σαι καλά. Καλά κάνει και επιμένει ο γιατρός σου, γιατί ό,τι επιδέχεται βελτίωσης είναι ένα συν στον αγώνα σας. Βασικά, σύμφωνα με το αποτέλεσμα προτείνουν τη λήψη αντιοξειδωτικών, προσεγμένη διατροφή, απώλεια βάρους (αν χρειάζεται) και διακοπή-ελάττωση καπνίσματος. Ό,τι χρειαστείς εδώ είμαι. Φιλιά και όλα να σας πάνε κατ' ευχήν!

Γεια σου Diwni. Εμείς θέμα με το σπέρμα έχουμε (μικρή ποσότητα-κινητικότητα-θέμα στη μορφολογία) . Όταν κάναμε την πρώτη εξωσωματική δεν κάναμε DNA fragmantation. Μετά την αποτυχία, κάναμε αυτή την εξέταση και βγήκε πρόβλημα σοβαρό (70% κατακερματισμός). Αυτοί όμως μας είπαν ότι δύναται να βελτιωθεί. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη γι' αυτό. Τώρα μας έμεινε ένα κατεψυγμένο έμβρυο και θα το βάλουμε και ό,τι γίνει..

Αμάν κούκλα μου, δεν πέρασες και λίγα. Άλλες εξετάσεις έκανες να υποθέσω σε ενδοκρινολόγο και αιματολόγο;

Τις άλλες φορές τί σου είχαν πει ότι φταίει; Εμάς μας είπαν ότι τους ανησυχεί το σπέρμα. Από την άλλη έχουν στο μυαλό τους και στο σκράτισνγκ του ενδομητρίου, λόγω μη εμφύτευσης.. Κουράστηκα να ψάχνω. Τι να πω δεν ξέρω.. Οποιαδήποτε συναισθήματα όμως έχεις είναι φυσιολογικά.. Βγάλτα από μέσα σου.. Πρώτα απ' όλα δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να το χωνέψεις.. Αχ τι τραβάμε!!

Στενοχωρήθηκα τώρα. Αυτή τη στιγμή την ξέρω καλά και σε καταλαβαίνω. Ακριβώς το ίδιο. Προσπάθησε να ηρεμήσεις - χρειάζεται σίγουρα το χρόνο του -. Βγάλε από μέσα σου αυτά που αισθάνεσαι και πάρε όταν θες τον άνδρα σου να ξεφύγετε κάπου. Χρειάζεται ανασύνταξη δυνάμεων.. Υπομονή και δύναμη να μας δίνει ο Θεός.

Το μόνο που βρίσκω στο ιντερνετ για το ενδομήτριο είναι τροφές λέει που περιέχουν Β12. Σ' ευχαριστώ!! Και γω σου ξαναεύχομαι την Παρασκευή αυτή να πάρεις θετικά νέα και να είναι η τρίτη και τυχερή!!

Εγώ έκανα πέρυσι την πρώτη εξωσωματική χωρίς εμφύτευση. Το χειμώνα προσπάθησα με αρβεκάπ για το κατεψυγμένο, αλλά προέκυψε πρόβλημα υγείας της μητέρας μου, δε μεγάλωνε το ενδομήτριο, και ακυρώθηκε η προσπάθεια. Τώρα μόλις αδιαθετήσω θα το ξαναεπιχειρήσω χωρίς την ένεση, απλά με σικλακούρ.

Σού εύχομαι να σου πάνε όλα δεξιά και να έχεις μια υπέροχη θετική χοριακή κοριτσάρα μου!!

Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!! Μακάρι!!

Ευχαριστώ πολύ κούκλα, να σαι καλά. Μακάρι να τα καταφέρει το κατεψυγμένο μου και να ζήσει και να το δεχτώ.. Ψιλοαγχώθηκα τώρα. Τέλος πάντων, θα δούμε.

Καλησπέρα σας κορίτσια! Είμαι σε αναμονή της περιόδου μου για να ξεκινήσω πρωτόκολλο προετοιμασίας ενδομητρίου με σκοπό την εμβρυομεταφορά κατεψυγμένου, αλλά δυστυχώς είναι μόνο ένα.. Έχετε γνώση ή εμπειρία αν και σε τι ποσοστό επιβιώνουν τα κατεψυγμένα έμβρυα της απόψυξης; Επίσης, με απασχολεί και το ενδομήτριο, τι πάχος πρέπει να έχει για να είναι δεκτικό σε περίπτωση εμβρυομεταφοράς; Υπάρχουν τροφές που το ενισχύουν;

Καλησπέρα bizelini. Δεν έχω άποψη για την ομοιοπαθητική, αλλά άκουσα για γυναίκες και άνδρες με πρόβλημα υπογονιμότητας που ο γιατρός βρήκε το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο και είδαν βελτίωση. Λες; Τι να πω.. Θα δείξει..

Κορίτσια καλησπέρα!! Με τον άνδρα μου προσπαθούμε για παιδί σχεδόν τρία χρόνια και πέρσι κάναμε την πρώτη μας εξωσωματική χωρίς επιτυχία. Πριν προχωρήσουμε στην επόμενη, είπαμε να δοκιμάσουμε και ομοιοπαθητική θεραπεία στο σύζυγο, διότι το πρόβλημα εντοπίζεται στο σπέρμα και είναι σοβαρό. Έχει κάποια από σας εμπειρία με ομοιοπαθητική;