liana

Εμενα η δική μου κολλαει με τα ζουζουνια, της αρεσουν πολύ. Μάλιστα πλησιαζει στην τηλεοραση και προσπαθει να πιασει τα παιδακια. Χορευει και ξερει οτι οποτε εχει τα ζουζουνια θα ανεβει στον καναπε και θα κάτσει να τα παρακολουθησει και οχι μπροστα στην τηλεοραση. Επίσης της αρεσουν οι διαφημισεις΄αλλά οχι ολες. Κυριως αυτες που εχουν παιδια μεσα. Δεν βλεπει τιποτα άλλο απο τιβι. Λογω του οτι ειμαι στο σπίτι εχω ανοιχτη την τηλεοραση για παρεα αλλά δεν την ενδιαφερει να βλέπει αφού βλέπω οτι με παιρνει συνεχως από πισω. Α, ξεχασα. Πιο παλια που εβλεπα το ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ την Κυριακη ειχε καθησει διπλα μου στον καναπε και το παρακολουθουσε μεχρι που εβαλε διαφημισεις! Κουφο ε??? Ασε που οταν βλέπει τον Αρναουτογλου βαζει τα γελια!!! Μηπως τα πιτσιρικια μας εχουν πάρει χαμπαρι????

Εμενα η δική μου κολλαει με τα ζουζουνια, της αρεσουν πολύ. Μάλιστα πλησιαζει στην τηλεοραση και προσπαθει να πιασει τα παιδακια. Χορευει και ξερει οτι οποτε εχει τα ζουζουνια θα ανεβει στον καναπε και θα κάτσει να τα παρακολουθησει και οχι μπροστα στην τηλεοραση. Επίσης της αρεσουν οι διαφημισεις΄αλλά οχι ολες. Κυριως αυτες που εχουν παιδια μεσα. Δεν βλεπει τιποτα άλλο απο τιβι. Λογω του οτι ειμαι στο σπίτι εχω ανοιχτη την τηλεοραση για παρεα αλλά δεν την ενδιαφερει να βλέπει αφού βλέπω οτι με παιρνει συνεχως από πισω. Α, ξεχασα. Πιο παλια που εβλεπα το ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ την Κυριακη ειχε καθησει διπλα μου στον καναπε και το παρακολουθουσε μεχρι που εβαλε διαφημισεις! Κουφο ε??? Ασε που οταν βλέπει τον Αρναουτογλου βαζει τα γελια!!! Μηπως τα πιτσιρικια μας εχουν πάρει χαμπαρι????

Ελενακι καλημερα και από μενα!! 8 μηνες μου φαινονται ΄πολλοι για να καθαρισει ο οργανισμος σου. Εμενα ο δικος μου γιατρος μου ειχε συστησει μονο 3 μηνες. Αλλα μην ανησυχεις. Ειμαι σιγουρη οτι δεν συμβαινει τιποτα. Αλήθεια ποια χαπια επαιρνες?

Ελενακι καλημερα και από μενα!! 8 μηνες μου φαινονται ΄πολλοι για να καθαρισει ο οργανισμος σου. Εμενα ο δικος μου γιατρος μου ειχε συστησει μονο 3 μηνες. Αλλα μην ανησυχεις. Ειμαι σιγουρη οτι δεν συμβαινει τιποτα. Αλήθεια ποια χαπια επαιρνες?

Ελενακι καλημερα και από μενα!! 8 μηνες μου φαινονται ΄πολλοι για να καθαρισει ο οργανισμος σου. Εμενα ο δικος μου γιατρος μου ειχε συστησει μονο 3 μηνες. Αλλα μην ανησυχεις. Ειμαι σιγουρη οτι δεν συμβαινει τιποτα. Αλήθεια ποια χαπια επαιρνες?

Ελενακι καλημερα και από μενα!! 8 μηνες μου φαινονται ΄πολλοι για να καθαρισει ο οργανισμος σου. Εμενα ο δικος μου γιατρος μου ειχε συστησει μονο 3 μηνες. Αλλα μην ανησυχεις. Ειμαι σιγουρη οτι δεν συμβαινει τιποτα. Αλήθεια ποια χαπια επαιρνες?

Καλημερα Ειρηνη! Εγω θα σου πω την προσωπικη μου αποψη καιπως βιωσα την ολη κατασταση. Γεννησα στο ΙΑΣΩ επειδη εκει ηταν ο γιατρος μου και οχι επειδη ημουν λεφτου οπως μπορει καποιος να σκεφτει. Εμεινα 4 μερες και εμεινα απολυτα ικανοποιημενη. Οι νοσοκομες που μου εκαναν την προετοιμασια ηταν επαγγελματιες, δεν πονεσα, δεν με εφεραν σε δυσκολη θεση, ηταν ευγενικες και σε οτι ετυχε να τους πω δεν δυσανασχετησαν. Επειτα οταν με μετεφεραν στο χειρουργιο οι νοσοκομοι εκαναν πλάκα μεταξυ τους (θελω να πω οτι υπηρχε ευχαριστο κλιμα) και με εκαναν να νιωθω πιο ανετα και ευχαριστα σε μια διαδικασια που ουτε ηξερα τι θα αντιμετωπισω (εκανα καισαρικη). η αναισθησιολογος ευγενική και υπομονετική μεχρι να με πιασει η ναρκωση (οχι αρπα κολλα που εχω ακουσει) και κατα την διαρκεια της εγχειρησης επαγγελματικο κλιμα (μου ζητουσαν να συνεργαζομαι μαζι τους σε περιπτωση που νιωθω πονο η οτιδηποτε άλλο) λιγα λογια, χωρις ασυνεννοησιες (οσο μπορω να καταλαβω βεβαια απο αυτα που εβλεπα και ακουγα) Οταν τους ρωτησα τι μου εκαναν ακριβως καποια στιγμη μου απαντησαν (περιεργο να θελω να μαθω ε?)και οτανολα τελειωσαν μου εδωσαν το παιδι το πηρα αγκαλιτσα και μετα τοπηραν για τις πρωτες εξετασεις. Στο δωματιο ολα ηταν καλα, καθαρα, ζεστα. Οι μαιες και οι νοσηλευτριες ευγενεστατες, εξυπηρετικες σε οτι και να ζητησα. Αν ειχα καποιο προβλημα παταγα κουμπακι και τους ενημερωνα και με βοηθουσαν οσο αργα και αν ηταν (πχ ξημερωματα 3-4 η ωρα)και κυριως μου αρεσε που δεν εβλεπα στραβομουτσουνιασμενες φατσες και απεχθεια ή δυσανασχετιση. Ο παιδιατρος περναγε καθε μερα το πρωι και με ενημερωνε για την πορεια του παιδιου (πχ τα επιπεδα ικτερου) και οτι ηθελα μου απαντουσε, θελω να πω δεν ηταν απλά μια τυπική ενημερωση και εφευγε. Η συμβουλος θηλασμου κάθε μερα το ιδιο μας ρωτουσε αν εχουμε προβλημα με το θηλασμο και πως θα αποφυγουμε τις κακοτοπιες, σημειωνε και εφευγε. Το παιδι ειχαμε ζητησει οποτε πειναει να το φερνουν σε μενα για θηλασμο και οχι να το ταιζουν με μπιμπερο και ετσι εγινε. Επισης υπηρχε 1 τηλεοραση στο δωματιο οπου ενα καναλι εδειχνε απο το πρωι μεχρι το βραδυ συμβουλες θηλασμου και περιποιησης του μωρού. Δεν ξερω αν ετυχε σε μενα αλλά δεν αντιμετωπισα κάποιο προβλημα σε μενα και το παιδι. Ασε που με τοση ταλιπώρια που περασα απο το πρωι στις 5 που ξυπνησα μεχρι που κατεληξα στο δωματιο στις 11 η ωρα και με τις ορμονες να τρελαινονται που επανερχονται στα σωστα επιπεδα και την επιλοχεια υστερια που σε πιανει το περιβαλλον που ημουν επαιξε ρολο. Αυτα από μενα, οτι και να ακουσεις πάντως κανε μια βολτα η ιδια σε νοσοκομειο και κλινική πάρε μια αποψη από το τι συμβαινει και να ευχηθεις ολα να πανε καλα γιατι υπάρχουν και οι εξαιρεσεις.

Καλημερα Ειρηνη! Εγω θα σου πω την προσωπικη μου αποψη καιπως βιωσα την ολη κατασταση. Γεννησα στο ΙΑΣΩ επειδη εκει ηταν ο γιατρος μου και οχι επειδη ημουν λεφτου οπως μπορει καποιος να σκεφτει. Εμεινα 4 μερες και εμεινα απολυτα ικανοποιημενη. Οι νοσοκομες που μου εκαναν την προετοιμασια ηταν επαγγελματιες, δεν πονεσα, δεν με εφεραν σε δυσκολη θεση, ηταν ευγενικες και σε οτι ετυχε να τους πω δεν δυσανασχετησαν. Επειτα οταν με μετεφεραν στο χειρουργιο οι νοσοκομοι εκαναν πλάκα μεταξυ τους (θελω να πω οτι υπηρχε ευχαριστο κλιμα) και με εκαναν να νιωθω πιο ανετα και ευχαριστα σε μια διαδικασια που ουτε ηξερα τι θα αντιμετωπισω (εκανα καισαρικη). η αναισθησιολογος ευγενική και υπομονετική μεχρι να με πιασει η ναρκωση (οχι αρπα κολλα που εχω ακουσει) και κατα την διαρκεια της εγχειρησης επαγγελματικο κλιμα (μου ζητουσαν να συνεργαζομαι μαζι τους σε περιπτωση που νιωθω πονο η οτιδηποτε άλλο) λιγα λογια, χωρις ασυνεννοησιες (οσο μπορω να καταλαβω βεβαια απο αυτα που εβλεπα και ακουγα) Οταν τους ρωτησα τι μου εκαναν ακριβως καποια στιγμη μου απαντησαν (περιεργο να θελω να μαθω ε?)και οτανολα τελειωσαν μου εδωσαν το παιδι το πηρα αγκαλιτσα και μετα τοπηραν για τις πρωτες εξετασεις. Στο δωματιο ολα ηταν καλα, καθαρα, ζεστα. Οι μαιες και οι νοσηλευτριες ευγενεστατες, εξυπηρετικες σε οτι και να ζητησα. Αν ειχα καποιο προβλημα παταγα κουμπακι και τους ενημερωνα και με βοηθουσαν οσο αργα και αν ηταν (πχ ξημερωματα 3-4 η ωρα)και κυριως μου αρεσε που δεν εβλεπα στραβομουτσουνιασμενες φατσες και απεχθεια ή δυσανασχετιση. Ο παιδιατρος περναγε καθε μερα το πρωι και με ενημερωνε για την πορεια του παιδιου (πχ τα επιπεδα ικτερου) και οτι ηθελα μου απαντουσε, θελω να πω δεν ηταν απλά μια τυπική ενημερωση και εφευγε. Η συμβουλος θηλασμου κάθε μερα το ιδιο μας ρωτουσε αν εχουμε προβλημα με το θηλασμο και πως θα αποφυγουμε τις κακοτοπιες, σημειωνε και εφευγε. Το παιδι ειχαμε ζητησει οποτε πειναει να το φερνουν σε μενα για θηλασμο και οχι να το ταιζουν με μπιμπερο και ετσι εγινε. Επισης υπηρχε 1 τηλεοραση στο δωματιο οπου ενα καναλι εδειχνε απο το πρωι μεχρι το βραδυ συμβουλες θηλασμου και περιποιησης του μωρού. Δεν ξερω αν ετυχε σε μενα αλλά δεν αντιμετωπισα κάποιο προβλημα σε μενα και το παιδι. Ασε που με τοση ταλιπώρια που περασα απο το πρωι στις 5 που ξυπνησα μεχρι που κατεληξα στο δωματιο στις 11 η ωρα και με τις ορμονες να τρελαινονται που επανερχονται στα σωστα επιπεδα και την επιλοχεια υστερια που σε πιανει το περιβαλλον που ημουν επαιξε ρολο. Αυτα από μενα, οτι και να ακουσεις πάντως κανε μια βολτα η ιδια σε νοσοκομειο και κλινική πάρε μια αποψη από το τι συμβαινει και να ευχηθεις ολα να πανε καλα γιατι υπάρχουν και οι εξαιρεσεις.

Καλημερα Ειρηνη! Εγω θα σου πω την προσωπικη μου αποψη καιπως βιωσα την ολη κατασταση. Γεννησα στο ΙΑΣΩ επειδη εκει ηταν ο γιατρος μου και οχι επειδη ημουν λεφτου οπως μπορει καποιος να σκεφτει. Εμεινα 4 μερες και εμεινα απολυτα ικανοποιημενη. Οι νοσοκομες που μου εκαναν την προετοιμασια ηταν επαγγελματιες, δεν πονεσα, δεν με εφεραν σε δυσκολη θεση, ηταν ευγενικες και σε οτι ετυχε να τους πω δεν δυσανασχετησαν. Επειτα οταν με μετεφεραν στο χειρουργιο οι νοσοκομοι εκαναν πλάκα μεταξυ τους (θελω να πω οτι υπηρχε ευχαριστο κλιμα) και με εκαναν να νιωθω πιο ανετα και ευχαριστα σε μια διαδικασια που ουτε ηξερα τι θα αντιμετωπισω (εκανα καισαρικη). η αναισθησιολογος ευγενική και υπομονετική μεχρι να με πιασει η ναρκωση (οχι αρπα κολλα που εχω ακουσει) και κατα την διαρκεια της εγχειρησης επαγγελματικο κλιμα (μου ζητουσαν να συνεργαζομαι μαζι τους σε περιπτωση που νιωθω πονο η οτιδηποτε άλλο) λιγα λογια, χωρις ασυνεννοησιες (οσο μπορω να καταλαβω βεβαια απο αυτα που εβλεπα και ακουγα) Οταν τους ρωτησα τι μου εκαναν ακριβως καποια στιγμη μου απαντησαν (περιεργο να θελω να μαθω ε?)και οτανολα τελειωσαν μου εδωσαν το παιδι το πηρα αγκαλιτσα και μετα τοπηραν για τις πρωτες εξετασεις. Στο δωματιο ολα ηταν καλα, καθαρα, ζεστα. Οι μαιες και οι νοσηλευτριες ευγενεστατες, εξυπηρετικες σε οτι και να ζητησα. Αν ειχα καποιο προβλημα παταγα κουμπακι και τους ενημερωνα και με βοηθουσαν οσο αργα και αν ηταν (πχ ξημερωματα 3-4 η ωρα)και κυριως μου αρεσε που δεν εβλεπα στραβομουτσουνιασμενες φατσες και απεχθεια ή δυσανασχετιση. Ο παιδιατρος περναγε καθε μερα το πρωι και με ενημερωνε για την πορεια του παιδιου (πχ τα επιπεδα ικτερου) και οτι ηθελα μου απαντουσε, θελω να πω δεν ηταν απλά μια τυπική ενημερωση και εφευγε. Η συμβουλος θηλασμου κάθε μερα το ιδιο μας ρωτουσε αν εχουμε προβλημα με το θηλασμο και πως θα αποφυγουμε τις κακοτοπιες, σημειωνε και εφευγε. Το παιδι ειχαμε ζητησει οποτε πειναει να το φερνουν σε μενα για θηλασμο και οχι να το ταιζουν με μπιμπερο και ετσι εγινε. Επισης υπηρχε 1 τηλεοραση στο δωματιο οπου ενα καναλι εδειχνε απο το πρωι μεχρι το βραδυ συμβουλες θηλασμου και περιποιησης του μωρού. Δεν ξερω αν ετυχε σε μενα αλλά δεν αντιμετωπισα κάποιο προβλημα σε μενα και το παιδι. Ασε που με τοση ταλιπώρια που περασα απο το πρωι στις 5 που ξυπνησα μεχρι που κατεληξα στο δωματιο στις 11 η ωρα και με τις ορμονες να τρελαινονται που επανερχονται στα σωστα επιπεδα και την επιλοχεια υστερια που σε πιανει το περιβαλλον που ημουν επαιξε ρολο. Αυτα από μενα, οτι και να ακουσεις πάντως κανε μια βολτα η ιδια σε νοσοκομειο και κλινική πάρε μια αποψη από το τι συμβαινει και να ευχηθεις ολα να πανε καλα γιατι υπάρχουν και οι εξαιρεσεις.

Καλημερα Ειρηνη! Εγω θα σου πω την προσωπικη μου αποψη καιπως βιωσα την ολη κατασταση. Γεννησα στο ΙΑΣΩ επειδη εκει ηταν ο γιατρος μου και οχι επειδη ημουν λεφτου οπως μπορει καποιος να σκεφτει. Εμεινα 4 μερες και εμεινα απολυτα ικανοποιημενη. Οι νοσοκομες που μου εκαναν την προετοιμασια ηταν επαγγελματιες, δεν πονεσα, δεν με εφεραν σε δυσκολη θεση, ηταν ευγενικες και σε οτι ετυχε να τους πω δεν δυσανασχετησαν. Επειτα οταν με μετεφεραν στο χειρουργιο οι νοσοκομοι εκαναν πλάκα μεταξυ τους (θελω να πω οτι υπηρχε ευχαριστο κλιμα) και με εκαναν να νιωθω πιο ανετα και ευχαριστα σε μια διαδικασια που ουτε ηξερα τι θα αντιμετωπισω (εκανα καισαρικη). η αναισθησιολογος ευγενική και υπομονετική μεχρι να με πιασει η ναρκωση (οχι αρπα κολλα που εχω ακουσει) και κατα την διαρκεια της εγχειρησης επαγγελματικο κλιμα (μου ζητουσαν να συνεργαζομαι μαζι τους σε περιπτωση που νιωθω πονο η οτιδηποτε άλλο) λιγα λογια, χωρις ασυνεννοησιες (οσο μπορω να καταλαβω βεβαια απο αυτα που εβλεπα και ακουγα) Οταν τους ρωτησα τι μου εκαναν ακριβως καποια στιγμη μου απαντησαν (περιεργο να θελω να μαθω ε?)και οτανολα τελειωσαν μου εδωσαν το παιδι το πηρα αγκαλιτσα και μετα τοπηραν για τις πρωτες εξετασεις. Στο δωματιο ολα ηταν καλα, καθαρα, ζεστα. Οι μαιες και οι νοσηλευτριες ευγενεστατες, εξυπηρετικες σε οτι και να ζητησα. Αν ειχα καποιο προβλημα παταγα κουμπακι και τους ενημερωνα και με βοηθουσαν οσο αργα και αν ηταν (πχ ξημερωματα 3-4 η ωρα)και κυριως μου αρεσε που δεν εβλεπα στραβομουτσουνιασμενες φατσες και απεχθεια ή δυσανασχετιση. Ο παιδιατρος περναγε καθε μερα το πρωι και με ενημερωνε για την πορεια του παιδιου (πχ τα επιπεδα ικτερου) και οτι ηθελα μου απαντουσε, θελω να πω δεν ηταν απλά μια τυπική ενημερωση και εφευγε. Η συμβουλος θηλασμου κάθε μερα το ιδιο μας ρωτουσε αν εχουμε προβλημα με το θηλασμο και πως θα αποφυγουμε τις κακοτοπιες, σημειωνε και εφευγε. Το παιδι ειχαμε ζητησει οποτε πειναει να το φερνουν σε μενα για θηλασμο και οχι να το ταιζουν με μπιμπερο και ετσι εγινε. Επισης υπηρχε 1 τηλεοραση στο δωματιο οπου ενα καναλι εδειχνε απο το πρωι μεχρι το βραδυ συμβουλες θηλασμου και περιποιησης του μωρού. Δεν ξερω αν ετυχε σε μενα αλλά δεν αντιμετωπισα κάποιο προβλημα σε μενα και το παιδι. Ασε που με τοση ταλιπώρια που περασα απο το πρωι στις 5 που ξυπνησα μεχρι που κατεληξα στο δωματιο στις 11 η ωρα και με τις ορμονες να τρελαινονται που επανερχονται στα σωστα επιπεδα και την επιλοχεια υστερια που σε πιανει το περιβαλλον που ημουν επαιξε ρολο. Αυτα από μενα, οτι και να ακουσεις πάντως κανε μια βολτα η ιδια σε νοσοκομειο και κλινική πάρε μια αποψη από το τι συμβαινει και να ευχηθεις ολα να πανε καλα γιατι υπάρχουν και οι εξαιρεσεις.

2 μερες πριν γεννησω

2 μερες πριν γεννησω

2 μερες πριν γεννησω

2 μερες πριν γεννησω

κοριτσακια μου σας ευχαριστω πολύ. Σε λιγο θα βλεπετε και εσεις τις δικες σας κορουλες να μεγαλωνουν και θα περηφανευεστε. :cheer: :cheer:

κοριτσακια μου σας ευχαριστω πολύ. Σε λιγο θα βλεπετε και εσεις τις δικες σας κορουλες να μεγαλωνουν και θα περηφανευεστε. :cheer: :cheer:

κοριτσακια μου σας ευχαριστω πολύ. Σε λιγο θα βλεπετε και εσεις τις δικες σας κορουλες να μεγαλωνουν και θα περηφανευεστε. :cheer: :cheer:

κοριτσακια μου σας ευχαριστω πολύ. Σε λιγο θα βλεπετε και εσεις τις δικες σας κορουλες να μεγαλωνουν και θα περηφανευεστε. :cheer: :cheer:

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας. Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου. Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος! Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι. Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!! Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο?? Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά.... Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg. Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας. Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου. Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος! Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι. Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!! Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο?? Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά.... Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg. Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας. Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου. Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος! Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι. Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!! Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο?? Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά.... Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg. Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

Κοριτσια η δικη μου ιστορια δεν διαφερει και πολύ απο τις δικες σας. Ειχα πιθανη ημερομηνια τοκετού 4 Δεκεμβριου 2006 αλλά επειδη ηθελα να γεννησω με καισαρική επρεπε να γινει πιο πριν το χειρουργειο δηλαδη γυρω στις 23 Νοεμβριου. Οταν καναμε τον τελευταιο ηπερηχο εδειξε οτι το σταδιο ωριμανσης του πλακουντα ηταν στο στάδιο ΙΙ προς ΙΙΙ αντι για Ι προς ΙΙ και ετσι μας ειπε ο γιατρος οτι το παιδι καλο θα ηταν να μην μεινει άλλο μεσα μου γιατι δεν υπηρχε λογος πια, οσο ηταν να μεγαλωσει μεγαλωσε (το λεω με απλά λογια γιατι τωρα τα ιατρικα μάλλον μπερδευουν) Αρχισα να ανησυχω οτι κάτι δεν πάει καλα και οτι δεν θα ηθελα να ημουν εγω η αιτια να πάθει κάτι το μωρο ελεγα συνεχεια: γιατι να μην πανε ολα καλα τωρα στο τελος! Οταν πηγαμε ξανα στον γιατρο μετα από 5 μερες μου ειπε οτι δεν χρειαζοταν να το πάρουμε πολύ νωριτερα απότι ειχαμε πει, ευτυχως και οτι ολα ειναι καλα. Οποτε μου λέει ο γιατρς τι ημερομηνια να σε βάλω για τον τοκετο? Του απανταω: εσεις θα μου πειτε (ειχα και το ψιλοαγχος) οποτε μου λέει στο τελος ελα στις 20 να ειμαστε σιγουροι. Ετσι λοιπον ξεκιναμε στις 20 Νοεμβριου το πρωι κατα τις 6 παρα να παμε στο ΙΑΣΩ και αφού μου κανανε ολες τις απαραιτητες εξετασεις ((πιεση, αιμα, καρδιοτοκογραφο κλπ)) και ετοιμασιες με πανε κατα τις 8.00 στο χειρουργιο οπου 8.35 γεννηθηκε η μικρη μου Ηλιανα και το πρωτο πραγμα που ειπα ηταν : Αχου ψυχουλα μου!εκλαιγε μολις την ειχαν βγαλει απο την κοιλιτσα μου και την εβαλαν στο πυρεξ και δεν μπορουσα να κάνω κάτι για να την παρηγορησω. Ενιωσα οτι με ζηταγε εκεινη την στιγμη. Ποσο αφιλοξενη θα της φανηκε η έξωτερική ατμοσφαιρα χωρις την ζεστασια μου και τους χτυπους της καρδιας μου!!!! Κατα την διαρκεια της εγχειρησης ο γιατρος μου ειπε: Κυρια μου το ξερεις οτι ειχες συσπάσεις και οτι θα γεννουσες φυσιολογικά ειτε σημερα το βραδυ ή αυριο πρωι το αργοτερο?? Εγω εντωμεταξυ τα ειχα δει ολα γιατι μολις που ειχα προλάβει να γεννησω με καισαρική, δεν θελω να φανταζομαι τι θα γινοταν διαφορετικά.... Ολα πηγαν πολύ καλα και γεννηθηκε 53 εκ. και 3260kg. Δεν ειμαι παρα πολύ συναισθηματική και ισως να φαινεται πολύ απλή ιστορια αλλά η κάθε ιστορια εχει για την καθε μια μας την δική της αξια και σημασια.

ΣΠΙΤΙ βαριεμαι η μικρη μου κοιμαται και φυσικα για το σιδερωμα 2 πλυντηριων ουτε λογος και αυριο μερα ειναι!!!

ΣΠΙΤΙ βαριεμαι η μικρη μου κοιμαται και φυσικα για το σιδερωμα 2 πλυντηριων ουτε λογος και αυριο μερα ειναι!!!

ΣΠΙΤΙ βαριεμαι η μικρη μου κοιμαται και φυσικα για το σιδερωμα 2 πλυντηριων ουτε λογος και αυριο μερα ειναι!!!