Αχχχ βρε τετ μου...ο,τι και να πω δεν ειναι αρκετο για να καταλαβεις ποσο στεναχωριεμαι...πρεπει ομως να δεις μπροστα...η μαμα μου ηταν εγκυος με μενα τεσσαρων εβδομαδων και εχασε τον αδερφο της σε δυστυχημα...οπως καταλαβαινεις απο το σοκ εμενα ηθελαν να με ριξουν γιατι φοβοντουσαν οτι θα βγω "προβληματικη", μεχρι που επενεβη η γιαγια μου και ειπε οτι και ετσι να εβγαινα θα με μεγαλωνε αυτη, γιατι ειχε χασει ηδη ενα παιδι και δεν θα εχανε αλλο...σε πληροφορω οτι εγω μεχρι σημερα τη γιαγια μου, την οποια εχω χασει, θεωρω πιο πολυ μαμα μου... Θελω να σου πω οτι οι απωλειες ειναι δυστυχως και αυτες στο προγραμμα, αλλα με ανθρωπους αγαπημενους κοντα, ο πονος γινεται λιιιγο πιο απαλος...κουραγιο κοπελα μου γλυκια και δυνατη!!