nicoletta

Χαχαχ γλυκιά μου Άννα!!!!

Η πιο δύσκολη φάση για μένα πταν έπρεπε να πάω στη βάφτιση των κουμπάρων μας. Η ψυχή μου το ξέρει πως πήγα, πως ένιωσα, και πως ήθελα να φυγω αρων αρων, σε εκείνη τη φάση δε μου έφταιξαν οι άνθρωποι απλα εγώ δεν ήμουν καλά. Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή,ζω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη,όπως σε κάθε μικρή πόλη το κουτσομπολιό πάει σύννεφο! Εδώ το να μην μπορεί να κάνει μια γυναίκα παιδί είναι θέμα σχολιασμού," αντε τι κάθεστε;θες να λέει ο κόσμος ότι δεν μπορείς να κάνεις παιδί;" ή "τι περιμένεις;περνάν τα χρόνια" αυτά από τους δικους μου! Απο το συγγενικό περιβάλλον και τον κόσμο Έχω εισπράξει έως και κακία ακόμη και απο υποτιθέμενες φίλες: "εσύ δεν είσαι μάνα δεν μπορείς να το νιώσεις" ή " ο ερχομός ενός παιδιού ολοκληρώνει μια γυναίκα" η "ευλογημένη όποια έχει γίνει μάνα" ΣΥΜΦΩΝΩ απλά ο τρόπος που λέγονται είναι εμπαικτικος και άκρως ειρωνικός. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι όλη αυτή την κακία την εισέπραξα περισσότερο απο τις γυναικες και σχεδόν ελάχιστα απο τους άντρες. " γιατί δεν κάνετε παιδί; Έχετε πρόβλημα;" και να ο οκτος και καλά στο βλέμμα και στο πρόσωπο του άλλου. Να σας πω ότι δεν στεναχωριέμαι; ότι δε νιώθω μειονεκτικά όταν βρίσκομαι σε παρέες που Έχουν παιδιά; όσο κι αν μπροστά τους δείχνω σκληρή και ψυχρή πιά...μεσα μου λιώνω..πεθαίνω για ένα Μωρό. ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ , όχι για τον κόσμο! Μια ζωή για το τι θα πει ο κόσμος! Έλεος πια!

Εμένα η δικιά μου είναι πολύ γλυκιά και ευγενική μπροστά μου...σχεδόν δεν ασχολείται μαζί μου δεν προλαβαίνει λέει προτεραιότητα της είναι το εγγόνι της,της κόρης της το κοριτσάκι δλδ! Και όποιος το πιάσε το πιάσε!!!

Άννα εμένα όταν μου έρχεται είμαι για να με κλαίνε οι ρέγκες! Φορτίζομαι πολύ συναισθηματικά και μετά χάνω τη μπάλα ευτυχώς που με επαναφέρει η λογική του άντρα μου. Αυτο το μήνα ποιες δεν περιμένουμε; εγώ μέχρι τέλη του μηνός..εχω ακόμη

Έχω νιώσει απο ανθρώπους του συγγενικού μου περιβάλλοντος να χαίρονται με τη δυστυχία μου. Απο αδιάκριτες ερωτήσεις,απο ειρωνείες μέχρι και λόγια που στάζουν δηλητήριο σχετικά με αυτο το θέμα. Τα περισσότερα πίσω απο την πλάτη μας. Παιδιά, ουδέποτε έφερα άνθρωπο σε δύσκολη θέση απο τότε που θυμάμαι τον εαυτο μου!

Άννα μόνο μια γυναίκα που έχει τα ίδια βιώματα μπορεί να σε νιώσει απόλυτα. Η ξαδέρφη μου προσπαθούσε πέντε ολόκληρα χρόνια, υστέρα απο εξετάσεις παρά εξετάσεις,στρες,άγχος,πίεση απο γονείς και πεθερικά,τελικά έκανε το όνειρο της πραγματικότητα! Σήμερα έχει μια κόρη δέκα ετών και ένα γιο οχτώ! Θέλω να καταλήξω πώς ακόμη κι αυτή, "ξεχνάει" τι πέρασε.. Κι όχι μόνο ξεχνάει αλλά έχει γίνει κ απόλυτη,προχθές πάνω σε μια συζήτηση μου λέει: "μη νομίζεις πως μια εξωσωματική είναι ότι καλύτερο και κυρίως πώς κανείς δεν σου εγγυάται πως ακόμη και με αυτή τη μέθοδο θα κάνεις παιδί"και συνεχίζει λέγοντας: "ξέρω γυναίκες που επίσης δεν τα κατάφεραν με εξωσωματική" ωραία συμπαράσταση τι να πω... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου

Κι εμένα αυτό με πονάει περισσότερο ότι ενώ δεν υπάρχει παθολογικό πρόβλημα Εντούτοις δε μπορώ να μείνω κ έγκυος, πάνω σε στιγμές απελπισίας θα προτιμούσα να υπήρχε πρόβλημα γιατί τότε ίσως να ήξερα και πώς να το αντιμετωπίσω. Και ναι...μου έγινε εμμονη ιδέα, να ψάχνω συμπτώματα και να νομίζω ότι τα έχω κιόλας..να νιώθω κάθε φορά ότι κάτι έχω μέσα μου..να το εκμυστηρεύομαι στον άντρα μου και δειλά δειλά να τον βλέπω να κρυφοχαμογελαει..και μετά να αδιαθετώ και να πέφτω σε κατάθλιψη..γιατι εγώ; γιατί σε μένα; γιατι σε άλλες γυναίκες να είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο! Κάποιες φορές με παίρνει σοβαρά από κάτω..άλλες αναπτερώνεται το ηθικό μου μέχρι να ξαναπέσω.

Κοριτσια, καλησπέρα, κι εγώ καινούρια, νιώθω και συμπάσχω με όλες! Ειμαι 33 ετών και προσπαθούμε εδώ και ένα οχτάμηνο περίπου, δίχως κανένα αποτέλεσμα, δεν σας κρύβω ότι η απογοήτευση μου τεράστια κάθε φορά που αδιαθετώ, επίσης το άγχος μου μεγάλο και ναι δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι, εκείνο που με στρεσάρει περισσότερο είναι όταν ακούω αυτο το " άντε τι κάθεστε ακόμη;" ειμαι παντρεμένη δύο χρόνια. Θέλω να καταλήξω πως τελικά η πίεση απο τον περιγυρο, έχει αρχίσει να μου την δίνει στα νεύρα και φυσικά ξεσπάω όπου βρω. Περιμένω να αδιαθετήσω γυρω στις 23 και μέσα μου έχω μια μικρή ελπίδα..μεχρι βέβαια να μου έρθει περίοδος και να φάω τα μούτρα μου! Σας ευχαριστώ και να θυμάστε ότι σας νιώθω όλες.