καλημέρα κορίτσια!!
λοιπόν, η ιστορία μας εν συντομία.. παντρευτήκαμε πριν 2 χρόνια, τώρα είμαι 34, ο καλός μου τους πρώτους 15 μήνες δεν ήταν έτοιμος για παιδί. μας έκατσε όμως μια εγκυμοσύνη τυχαία, -εγώ του είχα πει ότι δεν θα το εμπόδιζα-, τον Οκτώβρη του 12, που όμως ήταν βιοχημική. ούτε μια βδομάδα δεν πρόλαβα να χαρώ.. μετά από πολύ διάβασμα στο ίντερνετ, έκανα εξετάσεις για θρομβοφιλία, πέρσι το Μάρτιο, και αποδείχθηκε ότι έχω την επίκτητη μορφή της, δηλ αντιφοσφωλιπιδικό σύνδρομο.. μετά από τρελό τρέξιμο σε γιατρούς και πανικό κάθε μήνα μήπως είμαι έγκυος, βρήκα ένα γιατρό αιματολόγο που συμφώνησε μαζί μου και μου έγραψε αντιπηκτικές ενέσεις, από την ωορρηξία και μετά, κάθε μήνα. μετα ανακαλυψα ότι εχω και αντιπυρηνικα αντισώματα, και παιρνω κορτιζόνη των 5mg. μετα από 5 μήνες με διέγερση ωοθηκών χωρίς αποτέλεσμα, μία επέμβαση για διάφραγμα μήτρας και μία λαπαροσκόπηση για συμφήσεις μετά από 3 μήνες λόγω της πρώτης επέμβασης, τέλος Δεκέμβρη, αρχίσαμε τώρα με τη πρώτη εξωσωματική. έχουμε και μία μικρή ασθενοσπερμία αλλά κατά τα άλλα καλά φοράω τη ζώνη της Παναγίας, αυτό μου δίνει πιο πολύ κουράγιο, και βάζω καθημερινά λαδάκι από τον ¨Αγιο Εφραίμ. εχω πιο πολύ εκεί τις ελπιδες μου παρα στο ότι ήταν καλό το εμβρυάκι.. αυτά από μένα..
η καθεμιά έχει τη δική της ιστορία, όλες που είμαστε εδώ έχουμε περάσει περιπέτειες.. εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες μας!!