katerinaadra

Που το επαιρνα ηθελα να πω....

Γεια σου γεωργια και γω εχω ζαλαδες και ανακατοδουρες ολη την ημερα. Ευτυχως αυτη τη φορα δεν εχω εμετους. Την καρδουλα νομιζω στα μεσα της εβδομης εβδομαδας την ακιυσαμε και στα μεσα της 9 μας ειπε να παμε να δουμε χερακια ποδαρακια και απο οτι θυμαμαι απο την προηγουμενη εγκυμοσυνη στη 12 κανουμε αυχενικη.. Υπαρχει ενα "φαρμακο" που το παιρνεις πριν καθε γευμα και βοηθαει να μην κανεις εμετο. Περυσι που το δεν επαιρνα με ειχε βοηθησει. Θα βρω το μπουκαλι και θα σου πω το ονομα

Ναι Κουκλιτσα μου φεβρουαριου ηθελα να πω οτι ηταν η τελετταια περιοδος...την παρασκευη θα παμε να δουμε χερακια και ποδαρακια...και γω αυτο πιστευω οτι αργησε η ωορρηξια μου...πως σου φαινεται αυτη η εγκυμοσυνη σου απο συμπτωματα σε σχεση με την προηγουμενη;

Στις 28μαρτιου περιμενα περιοδο αρα υποτιθεται ειμαι στην 9η εβδομαδα το μπεμπακι μου ομως ειναι πεντε μερες μικροτερο. Θυμαμαι και σε μια φιλη μου γινοταν αυτο και στους τελεταιους μηνες της ηρθαν στα ισα. Καλως ηρθατε ολες στην παρεα μας....

Κοριτσια μου σε ποσες απι εσας το μωρακι ειναι λιγο πιο μικρο απο τη βδομαδα που θεωρητικα ειστε;

Κοριτσια καλημερα εχω πολυ καιρο να γραψω...μετα την απωλεια που εζησα το σεπτεμβριο με τα διδυμακια μου να γινονται αγγελοι στον ουρανο ειμαι ξανα εγκυος σε ενα μπεμπακι με πιθανη ημερομηνια αρχες δεκεμβριου.Τα συμπτωματα ειναι τελειως διαφορετικα και ο φοβος μεγαλυτερος.. Να εχουμε ολες μια τελειομηνη εγκυμοσυνη...

μπράβο κοπέλα μου για τη βοήθεια που θέλεις να δώσεις στους ανθρώπους γύρω σου.... σίγουρα θα δεθείς με το παιδί, αλλα για μένα είναι όλα μέσα στο μυαλό μας και εξαρτάται και από τον χαρακτήρα που έχει ο κάθε ένας...τι θέλω να πω.... έχασα τα διδυμάκια μου δύο μέρες πριν γεννηθουν, δέθηκα μαζί τους καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είμαι ακόμα πολύ πολύ στεναχωρεμένη και δε νομίζω ότι ποτε μου θα το ξεπεράσω, αλλά συνεχίζω τη ζωή μου. θα περίμενε κανείς να κλειστώ μέσα στο σπίτι, να ψάχνω για βοήθεια από ψυχολόγο, να ζω με ηρεμιστικά (τουλλάχιστον τον πρώτο καιρό) και πολλά πολλά άλλα που ακούω από άλλες κοπέλες που περάσανε μια παρόμοια κατάσταση. Δέθηκα μαζί τους, θα τα αγαπώ και θα τα σκέφτομαι πάντα άλλα η κατάσταση έχει ως εξής, δεν είναι κοντά μου, δε μπορώ να κάνω κάτι για να τα φέρω πίσω άρα πρέπει να συνεχίσω να ζω, να ελπίζω, να ονειρέυομαι και να προετοιμαστώ συναισθημάτικά και σωματικά για τα επόμενα μωράκια που στο μέλλον θα μμου έρθουν... πολλοί γυρνάνε και μου λένε, θα είναι πολύ δύσκολη μια επόμενη εγκυμοσύνη γιατί θα φοβάμαι, γιατι θα μου το θυμίζουν, γιατί.....κλπ Το θέμα είναι τη στιγμή που θα παω να φοβηθώ, να πω όχι και να ελένξω τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου..... Αρα τι θέλω να πω με όλα αυτά που σου ανέφερα, σίγουρα θα δεθείς με το μωράκι, αλλά μέχρι πιο σημείο θα εξαρτηθεί από τα όρια που θα θέσεις εσύ, από τη δύναμη ψυχής που θα δείξεις και τη λόγική σε δύσκολες στιγμές.... Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα λυγίσεις, σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα νευριάσεις με τη στάση της αδερφής σου ή του γαμπρού σου, αλλά στο χέρι σοου είναι πως θα αντιμετωπίσης την ηλεκτρισμένη αυτή κατάσταση.... Αν προσπαθείς και έχεις τις περισσότερες φορές στο μυαλό σου ότι αυτό είναι το πιο αγαπημενο μου ανηψάκι και όχι το παιδί μου, τότε εγώ προσωπικά δε νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα και ότι αυτό που κάνεις είναι αξιοθάυμαστο... Δεν χρειάζεται να το κουβεντιάζεις με πολλούς, εσύ ξέρεις τον χαρακτήρα σου και τη σχέση σου με την αδερφή σου, όλοι εμέίς απέξω από το χορό πολλά τραγούδια μπορούμε να πουμε....αν δε το ζήσει κα΄ποιος δεν μπορεί να ξέρει τι πραγματικά θα έκανε, όλα τα υπολοιπα είναι εικασίες και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ γνώμες.... ο κάθε ένας αντιδράει διαφορετικά σε κάθε κατάσταση....

Στιγμές γεμάτες πόνο, στιγμές χωρίς νόημα, χωρίς λογική, η μόνη λέξη που το στόμα ξεστομίζει είναι γιατί;;;; Τα είχα στην κοιλίτσα μου, με χτυπούσαν, με ενοχλούσαν.... μου λείπουν τόσο πολύ..... Δεν πρόλαβα να τα αγκαλίάσω, να τα δω, να τα μυρίσω, να τα μιλήσω, α τα χαιδέψω.... Εφυγαν τόσο άδοξα....εύχομαι να μην αισθάνθηκαν πόνο.... Μπορέι να είναι τα διδυμάκια μου αγγελάκια στον ουρανό, αλλά θα ζουν για πάντα μέσα στην ψυχή μου, η τελευταία φράση που θα ξεστομίσω θα είναι¨τα διδυμάκια μου έγιναν άγγελοι στον ουράνό¨ Τα νιώθω δίπλά μου και είναι αυτά που μ ου δί΄νουν κουράγιο να συνεχίσω να ζω. Δεν θα ήθελαν με τίποτα νε με βλέπουν να υποφέρω, με θέλουν χαρούμενη μαζί με το μπαμπά τους και θα μου στείλουν κάποια στιγμή τα αδερφάκια τους, που θα τα προστατεύουν.... Θα είναι πολύ τυχερά τα αδέρφια τους που θα έχουν δύο αγγέλους να τους προσέχουν μέρα νύχτα.... Ισως είμαι τυχερή που ο Θεος με διάλεξε για να του δώσω δύο αγγέλους, γιατί πιστεύω ότι έτσι φτιάχνονται οι άγγελοι... Να μην το βάλει καμιά μανούλα κάτω, γιατί μανούλες είμαστε και εμείς και ας μη τα έχουμε κοντά μας, είναι πολύ πολύ τυχερά τα μωράκια μας διότι είναι δίπλα στον Θεούλη, τι πιο τυχερά? Ποιος δε θα ήθελα να είναι κοντά Του? Δεν τα απαρνηθήκαμε, αλλά ο καλός Θεούλης είχε άλλα σχέδια για μας και για εκείνα.....

μακαρι ο θεούλης να θελήσει να μου δώσει πολλά παιδάκια στο μέλλον....απλά με πονάει που θα ξέρω ότι θα ύπήρχαν και άλλα δύο. με στεναχωρεί που δεν έχω το κουράγιο ή τη θέληση να πάω στο μνημα τους να τους ανάβω κεράκι... νιώθω πιο καλά να τα θυμάμαι στην κοιλιά μου και να νομίζω ότι βρίσκονται στην καρδιά μου και όχι σε εκείνο το χώμα... να περάσει γρήγορα ο καιρός για να μην πονάω τόσο....να είστε καλά όλες που μου απαντήσατε... να χαίρεστε την οικογένειά σας,μόνο αυτό μετράει...

ο κάθε ένας κουβαλάει το σταυρό του....και το δικό σου vara7 μου δεν είναι εύκολο.μακάρι ο θεούλης να ακούσει τις προσευχές μας και να μας χαρίσει ένα μωράκι αργα ή γρήγορα.......

από την αρχή της εγκυμοσύνης ξέραμε ότι μοιράζονται τον ίδιο πλακούντα άρα υπήρχε ο φόβος του συνδρόμου σε ήπια όμως μορφή, δηλαδή το ένα να τρέφεται πιο πολύ από το άλλο. στην ήπια μορφή του μπορείς να το προλάβεις και να κάνεις πρόωρο τοκετό (φυσικά θα πρέπει τα μωρά τουλάχιστον να είναι στον 7ο μήνα). εμείς πηγαίναμε ανα δυο βδομάδες στο γιατρό και όλα ήταν καλά. όσο βάρος έβαζε η μία, τόσο έβαζε και η άλλη. άρα δεν είχε εμφανιστεί το σύνδρομο ούτε στην ήπια μορφή του, που είναι και κάτι συνηθισμένο να εμφανίζεται. εμείς είχαμε ως στόχο να κλείσω την 36 εβδομάδα, άφού όλα πήγαιναν καλά, ώστε να μη χρειαζόντουσαν θερμοκητίδα. όμως 3 πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία τοκετού δεν αισθανόμουν καλά, ούτε να κάτσω, ούτε να ξαπλώσω μπορούσα(δεν είχα συσπάσεις) και ο γιατρός μου είπε να πάω στην κλινική για προληπτικούς λόγους και αν δεν μπορούσα άλλο θα προγραμμάτιζε να με ξεγεννήσει και την επόμενη μέρα. μόλις πήγα πήγαν να μου κάνουν καρδιοτοκογράφημμα και ξαφνικά δεν ακουγόντουσαν τα μωρά. πρέπει στο δρόμο για την κλινική να εμφανίστηκε το σύνδρομο και έτσι το ένα μωρό πήρε όλο το αίμα και στο άλλο δεν έμεινε ούτε σταγόνα. και τα δυο μωρά πεθαίνουν μέσα σε 5-10 λεπτα. ο γιατρός μου ήρθε κατευθείαν και έτρεξε να με ¨ανοίξει¨ μπας και σώσει ένα μωράκι αλλά κυρίως εμένα. γιατί όταν πεθαίνει ένα μωρό στην κοιλιά αν δε το προλάβεις μπορούν να συμβούν πολλά. εχουν περασει 14 μερες, μόνο.........

αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι σε 3 μέρες όλα θα ήταν διαφορετικά στη ζωη μας.....νομίζω ότι την επόμενη φορά θα φοβάμαι να κάνω όνειρα.θα έχω τέτοιο άγχος μέχρι την τελευταία στιγμή κάτι που δεν κάνει καλό....

καλησπέρα κορίτσια, θα ήμουν μια μέλλουσα μανουλα σε μονοζυγωτικά διδυμα κοριτσάκια. τρεις μέρες πριν τον προγραμματισμένο τοκετό και ενώ όλα πήγαιναν πολύ καλά, εμφανίστηκε το σύνδρομο υποκλοπής και σε λίγα λεπτά έχασα τα κοριτσάκια μου..... που σε τρεις μέρες θα τα κρατούσα στην αγκαλιά μου. η καρδιά μου έχει σταματήσει να χτυπά.... θα ήθελα να μάθω ποια μανούλα έχασε μωράκι και βρήκε το κουράγιο για να κάνει άλλο. μακάρι να σταματήσουν να συμβαίνουν τα τυχαία περιστατικά και όλες οι μανούλες του κόσμου να κρατάνε στα χέρια τους τα μωράκια τους.....

καλησπέρα κορίτσια, θα ήμουν μια μέλλουσα μανουλα σε μονοζυγωτικά διδυμα κοριτσάκια. τρεις μέρες πριν τον προγραμματισμένο τοκετό και ενώ όλα πήγαιναν πολύ καλά, εμφανίστηκε το σύνδρομο υποκλοπής και σε λίγα λεπτά έχασα τα κοριτσάκια μου..... που σε τρεις μέρες θα τα κρατούσα στην αγκαλιά μου. η καρδιά μου έχει σταματήσει να χτυπά.... θα ήθελα να μάθω ποια μανούλα έχασε μωράκι και βρήκε το κουράγιο για να κάνει άλλο. μακάρι να σταματήσουν να συμβαίνουν τα τυχαία περιστατικά και όλες οι μανούλες του κόσμου να κρατάνε στα χέρια τους τα μωράκια τους.....