u_jeanaki

Ξέρω πως αισθαάνεσαι... Το διάβαζα και έκλαιγα γιατί ζούσα ξανά τη δική μου ιστορία.. Ήταν πολύ δύσκολη αυτή η περίοδος που κανονικά θα ερχόταν ένα μωρό και θα γέμιζε το σπίτι... Σε νιώθω και σε πονάω γιατί και σε μένα ήταν πολύ πρόσφατο... Να στήριζεσαι στον άντρα σου αφου είναι δίπλα σου, σκέψου ότι υπάρχουν και χειρότερα.. ο δικός μου είναι στρατιωτικός και ηταν με μετάθεση σε άλλη πόλη.. Μόλις περάσει το απιτούμενο διάστημα να ξανά προσπάθήσετε... Εγώ έμεινα έγκυος την ίδια μερα που είχα μέινει και την πρώτη φορά, έχω δηλαδή ίδια pht με την πρώτη φορά.. τυχαίο;;; δεν ξέρω... ίσως αυτό να είναι πιο τυχερό και να καταφέρω να το κρατήσω στην αγκαλιά μου...!!

Γλυκιά μου καλησπέρα, αυτό που πέρασες εσύ τον Απρίλιο εγώ το πέρασα τον Οκτώβρη του 2011 μόλις στα 26 μου στην προσπάθεια μου για το πρώτο μου παιδάκι. Όλα πήγαιναν καλά, είχα τις καλύτερες εξετάσεις μέχρι που ήρθε η ώρα να κάνουμε τον υπέροχο β. Μας είπαν ότι το μωράκι είχε ένα σπάνιο σύνδρομο το οποίο ονομάζεται Dandy Walker. Εντοπίστηκε στο κεφαλάκι του και ήταν συνδυασμος δυο πραγμάτων: μη φυσιολογικής ανάπτυξης του σκώληκα και κοιλίας στον εγκέφαλο του μωρού. Ένα σύνδρομο που εμφανίζεται σε ποσοστό 1/35,000 γεννήσεις. Η φράση "γκρεμίστηκε ο κόσμος μου" είναι λίγη μπροστά σε αυτό που ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Ακολούθησαν πολλές εξετάσεις μέχρι που μέσα σε μία βδομάδα σε ηλικία κύησης 21 εβδομάδων μου το πήραν με καισαρική. Ακόμη και οι καλύτεροι γιατροί για να μας εξηγήσουν τι ακριβώς είναι αυτό το σύνδρομο άνοιγαν μπροστά μας βιβλία. 5 σειρές θεωρίας υπήρχαν στα βιβλία τίποτα πρακτικό, τα περισσοτερα από αυτά τα παιδιά δεν καταφέρνουν να έρθουν στον κόσμο ή ζουν πολύ λίγο. Το ποσοστό θνησιμότητας τεράστιο... Αφού λοιπόν κάναμε μία γκάμα εξετάσεων και εμείς αλλά και το έμβρυο τα αποτελέσματα έδειξαν: ΤΥΧΑΙΟ!!!! Το δημιούργησε το έμβρυο μόνο του χωρίς να υπάρχει καμιά χρωμοσωμική ανωμαλία ή γεννετική διαταραχή. Δεν το ξεπέρασα από τότε ούτε το ξέχασα... Οι μέρες που έκλαιγα και κλαίω συνεχίζονται ακόμη και τωρα.. Ξαναπροσπάθησα όμως και είμαι πάλι έγκυος.. πολύ ευτυχισμένη αλλά αρκετά συγκρατημένη... Μέχρι στιγμής όλα καλά όμως η καρδιά μου σταμάτα στη σκέψη ότι θα πρέπει να ξανα ζήσω το υπερηχογράφημα β. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να γεννηθεί αυτο το μωράκι γερό και να απαλύνει λίγο τον πόνο της ψυχής μου.. Ρωτούσα πολλές φορές γιατί;; γιατί σε εμένα;;; γιατί το δικό μου παιδάκι;;; Όμως απάντηση δεν υπάρχει... Το μόνο που έκανα ήταν να βρω το κουράγιο να σταθώ στα πόδια μου και να προσπαθήσω... Σου συνιστώ το ίδιο ξέροντας καλύτερα από τον καθένα τι έχεις περάσει και τι περνάς... Εύχομαι σύντομα να φουσκώσει η κοιλίτσα σου και να πάνε όλα καλά, άλλωστε το ίδιο εύχομαι και για μένα... Να είσαι δυνατή για σένα πρώτα και μετά για τους γύρω σου...